Even snel

Zo opa en oma zijn weer naar huis. De 3 weken zijn omgevlogen. Het was erg gezellig en al met al hebben we aardig wat gezien en gedaan. Het wordt dan ook nog een aardige klus daarvan een foto-overzicht  te maken. Gezamenlijk hebben mijn ouders nl. zo'n 2500 (!!) foto's gemaakt. Tja, dat kost even tijd om daar doorheen te gaan. Niet alle foto's zijn geschikt voor publicatie, we passen natuurlijk wel censuur toe :-). Ook het feit dat Slide.com, waar ik normaliter mijn foto's publiceer, ermee stopt zorgt er voor dat ik ff er goed voor gaan zitten om uit te zoeken waar en hoe ik nu de foto's ga onderbrengen. Dit blog is leuk voor een enkele foto maar niet handig om veel foto's te laten zien.

Maar dat alles laat nog even op zich wachten want eerst gaan we morgen nog even een lang weekend weg. Rob, Michou en ik (Mats vermaakt zich nog steeds in Dubai) gaan Oud & Nieuw aan de kust vieren. We hebben voor 3 nachten/4 dagen een kamer geboekt in Rayong in het Tamnanpar Resort. Gezellig, we kijken er echt naar uit. Vooral Michou want dit is een van de weinige 'vakanties' die ze nog met ons gezamenlijk heeft. Wellicht kan er nog door haar en Rob gedoken worden... we zullen zien. We gaan in elk geval een dagje naar het eiland Ko Samet.

Dus bij deze iedereen alvast een gezellig uiteinde gewenst, voor ons geen oliebollen dit jaar maar hopelijk zien we wel wat mooi vuurwerk. Stay safe!

Wij wensen iedereen een geweldig en vooral gezond 2012!

Fijne feestdagen

Een hele fijne kerst vanuit Bangkok.

groeten:

Rob, Sally, Michou & Mats

Visite

Jaaa daar zijn we weer.

Het is ook veels te druk om te bloggen, want (o)pa en (o)ma zijn hier. Het is dan ook erg gezellig en we hebben een leuke tijd samen. Weer een nieuw land en nieuwe omgeving om te ontdekken en we trekken er dus regelmatig op uit. We hangen de toerist uit, we shoppen, gaan lekker eten, relaxen gewoon wat in de tuin en wandelen met Dinkel, fietsen of rijden in de golfcart hier in de omgeving rond. Er valt genoeg te verkennen.

Elke avond houdt oma dan ook de computer bezet met het versturen van een dagelijkse reisverslag aan het thuisfront. En opa sorteert en bewerkt een giga lading foto's op de andere computer (wie heeft ooit beweerd dat Japanners veel foto's nemen heeft nog nooit mijn moeder ontmoet -_-) dus ikke moet me behelpen met internet via mijn mobieltje. Geen vrije computer voor mij haha.

Inmiddels is voor Mats de kerstvakantie begonnen en zit hij sinds gisteren in Dubai. Hij telde de dagen.... wel stoer hoor op je 15e alleen op vakantie en vliegen.  Michou is juist vorige week weer begonnen op de universiteit nadat deze ruim 2 maanden gesloten is geweest. Maar de omgeving is nu droog dus ze kan weer aan de slag. Ook manlief is weer thuis na ca. 2 weken afwezigheid dus terwijl de een weg gaat komt de ander aan.

Nu de kids niet thuis zijn, hebben we Dinkel toch maar naar het dierenpension laten gaan zodat we nog een paar dagen onze handen vrij hebben. Vanaf morgen heeft Rob 3 dagen vrij genomen en trekken we er met mijn ouders op uit. We hebben een hotelletje geboekt in Kanachanaburi en gaan de omgeving van river Kwai bekijken. we hebben er echt zin in. En de maid past op de poezen. Wat een luxe.

nog even snel wat foto's, meer volgt zsm.

 

(sorry, ik krijg de foto's niet netjes geplaatst)

bijna weekend

Morgen krijgen we de paspoorten weer terug. Ben blij dat het dan allemaal geregeld is en we voor 3 mnd weer klaar zijn. Ik sprak andere medelanders die hier al langer wonen en hoogstverbaasd waren dat wij ons moesten melden. Daar hadden ze nog nooit van gehoord (hoefden zij nooit te doen?) en kenden alleen de verhalen van mensen of maids die hier op een toeristenvisum zijn en die dan na die 3 mnd gauw een visa run doen. Even dagje over de grens. Maar wij hebben toch echt de juiste visa plus werkvergunning, geregeld mbv de Thaise werkgever hier, maar blijkbaar zijn de immigratie regels 'veranderd' en hebben wij nu als houder van een non immigrant B en -O visa (O voor ons als partner en kinderen zijnde) met multiple entry van 1 jaar een meldingsplicht na 90 dg. Officieel is het dat ze permission to stay for 90 days afgeven en dan weer verlenging volgt. Afijn, zo is er iedere keer weer wat anders. Het melden gaat vrij eenvoudig en kan je dus ook laten doen door een gemachtigde. En anders zal ik/wij gewoon wat meer reisjes moeten maken. Dan wordt de entry stamp automatisch vernieuwd ;-)

Inmiddels is het alweer bijna weekend, ik vergis me nog wel eens met de donderdag en vrijdag. 4 jaar 'ander weekend' in Dubai is niet gauw vergeten. Helaas, we moeten dus nog een dag. Morgenavond ook eerst nog de Sinterklaas-dobbel bij vrienden.
Rob vertrekt a.s. zaterdag voor 2 weken richting Europa, hij heeft meeting(s) en een training in Zweden. Het weekend tussenin gaat hij nog even gauw naar Nederland; er is een kleine familiereunie van de Kemper-kant en hij heeft een afspraak gemaakt met oude schoolkameraden.
Allemaal leuke dingen dus.

Gelukkig hoef ik me ook niet te vervelen want a.s. woensdagochtend komen mijn ouders hier aan. Gezellig. Ons eerste bezoek in Bangkok. En ze blijven 3 weken dus Rob zien ze gelukkig ook nog. En Michou, want haar universiteit begint pas de 13e. Tot dan is ze ook nog gezellig thuis.

Nu we met kerst weer eens echt thuis zijn zal ik maar eens de kerstversieringen tevoorschijn halen. Kijken wat nog werkt en goed is. Bovendien moet ik op zoek naar een nieuwe kerstboom. Ons oude kunstgeval, een van de allereerste (20 jr geleden gekocht!), zag er inmiddels zo troosteloos uit dat ik hem bij de laatste verhuizing euh, misplaats heb. Dat ding heeft na al die jaren echt wel z'n geld opgebracht en ik was hem gewoon zat. Naalden vielen uit etc. En tegenwoordig heb je veel mooiere exemplaren. Want ik geloof niet dat je hier een echte denneboom kan kopen -_- Maw tijd om te gaan shoppen. Hopelijk laat Dinkel dat ding dan wel heel.

Mission impossible?

Afgelopen vrijdag was het zover. Rob en ik gingen op avontuur. Onze missie:  het paspoort van Michou ophalen. Zoals ik in de vorige posting al geschreven had, hebben wij dit paspoort nodig voor verlenging van onze visa en lag het nog in Michou's studentenkamer in het ondergelopen Salaya.

Donderdags heb ik eerst contact gehad met een proffesor van de universiteit en tevens eigenaresse van MU place. Zij vertelde dat het campus + appartementengebouw droog lagen maar dat de omgeving blank stond. Salaya was alleen bereikaar via bus (en alleen enkele lijnen), trein, legertruck of  verhoogde 4 wheeldrive/ pickup truck. Rob en ik besloten heen met de trein te gaan. Online had ik al eea uitgezocht. We zouden wel zien tot  hoever we konden komen.

Al vroeg vertrekken we naar Hua lamphong trainstation. Vanaf dit main railway station in Bangkok vertrekken treinen naar allerlei bestemmingen in geheel Thailand. Het is een heel mooi oud gebouw, vol historie en we hadden voldoende tijd om op ons gemak koffie te drinken en wat rond te kijken.

Om 9.20 uur vertok onze trein richting Hua Hin. Een rit van zo'n 25 km, enkele reis a 8 bath p.p (0,20 eurocent). Een oud treinstel, klasse 3, geen airconditioning maar met ventilatoren aan het plafond en houten luiken als ramen die gewoon open stonden. Echt om te gillen. Normaliter duurt de reis trouwens ongeveer een uur. Maar ivm de overstromingen deden we er bijna een uur en drie kwartier over. Maar dat gaf niet. We waren een dagje uit, 't is mooi weer en voor ons een geweldige manier om wat van Bangkok en de omgeving te zien. Als je zag hoe dicht de trein soms langs 'woningen' reed....brrr.

En hoe dichter we bij Salaya kwamen hoe meer we van de overstromingen zagen. Het spoor lag wel wat hoger maar toch moest ook de trein soms door het water. Eenmaal aangekomen bij Salaya station stonder er nu geen taxi's of tuk-tuks klaar maar mensen met bootjes die reizigers tegen betaling verder wilden vervoeren. Maar omdat Michou's appartementen gebouw zo'n 3 km verderop aan de spoorlijn ligt wilden Rob en ik in eerste instantie verder over de rails en een aangelegd zandzakkenspoor naar haar kamer lopen. Helaas liep dit 'pad' dood of althans tegen een muur aan. Daar konden we niet overheen. Er zat dus niets anders op dan teruglopen en via de normale doorgaande weg naar de ingang van haar flatgebouw te lopen. En dat betekende door het water waden!!!. Het eerste stuk was knie-diep maar meer aan de zijkant van de 'straat' was het wat beter te doen. Daar was het waterpeil ietsje lager. Maar wat een gedoe zeg. Echt bizar om al dat water en ondergelopen huizen en winkels te zien. Wat een ellende voor al die mensen. Je kon aan de muren van de huizen goed zien hoe hoog het water heeft gestaan. Het waterniveau is dus nu wel aan het zakken maar 40+cm is nog steeds te veel :-(.

Eenmaal in de hoofdstraat zagen we dat de campus van Mahidol, Michou's universiteit het inderdaad redelijk droog gehouden had. Men had met spoed een hele dijk rondom de campus aangelegd en deze heeft het gelukkig gehouden. Maar aan de andere kant van deze barriere lag het dus allemaal onder water. Al lopend door het water kwam er net een legervoertuig voorbij en mochten we instappen. Zij zetten ons daarna netjes bij MU place af.

Omdat de straat hier wat omhoog loopt bleek het inderdaad droog. Dus gelukkig heeft het appartementengebouw geen waterschade opgelopen. Michou's fiets stond dan ook nog netjes in de stalling -_-

Wij hebben buiten toen gauw onze natte schoenen uit gedaan en zijn naar binnen, naar de 7e verdieping gegaan, naar Michou's kamer...alwaar we als eerste haar paspoort hebben gepakt. JOEHOEE missie geslaagd!!  Hoe we verder weer thuis komen dat zien we wel maar we hebben het in elk geval het geen waarvoor we kwamen! Snel nog even de kamer en koelkast geinspecteerd maar omdat de stroom gewoon is aangebleven was alles prima in orde. Geen ontdooide vriezer en/of bedorven levensmiddelen. Pfff. Alleen een laag stof maar dat mag dochterlief straks zelf schoonmaken ;-)

Toen weer gauw naar buiten, natte schoenen aan en weer door het water richting station lopen. De trein naar Bangkok gaat pas weer eind vd dag maar met een beetje gelukt halen we de trein naar station Bangkok Noi (Thonburi). Dan zijn we in elk geval weer dichter bij Bangkok centrum. Maar al lopende zag ik opeens een bus staan waarvan ik aan het busnummer te zien vermoedde dat deze richting Bangkok ging.  Dus door het water naar de overkant en dit gevraagd. Chauffeur sprak geen Engels maar het woord Bangkok verstond hij wel en hij knikte. Dus besloten we om terug dan maar met de bus te gaan. Is weer wat anders en zien we wellicht nog wat meer van de omgeving. Het buskaartje kostte wel 9 bath (0,24 eurocent) p.p en dan mag je plaatsnemen op houten banken en voor een open raam zitten. Een vreselijk oud barrel, gaten zaten in de houten vloer! maar wederom een hele belevenis. En je zit tussen de locale Thai. De bus reed een alternatieve route maar moest nog steeds door 'n flinke laag water. De meesten rijbanen waren dan ook onbruikbaar dus tegemoetkomend verkeer (vrachtwagens, pick up trucks of andere bussen) manouvreren maar ternauwenood langs elkaar. En die tegenliggers veroorzaken ook golven dus tot 2x toe sloeg de bus af en hield ik mijn hart vast of de chauffeur de motor weer aan de praat zou krijgen. Maar het moet gezegd, hij was een prima mechanicien.

Onderweg weer veel gezien en ruim een uur later kwamen we Bangkok binnen. Bij een shopping mall uitgestapt en eerst even gauw wat gegeten. Daarna met een taxi (77 bath = 1,95 eurocent) terug naar Hua Lamphong station alwaar onze auto geparkeerd stond.

Al met al waren we om 4 uur weer thuis. MET paspoort...

Mission IM POSSIBLE!!

Nu dinsdag de visa stempels regelen. Kunnen we weer 3 mnd vooruit.

Hebben wij dat weer

Tjonge alweer ruim 1,5 week voorbij na mijn laatste posting.  En deze keer was er genoeg gaande om over te bloggen.

Maar door Facebook heb ik veel minder de behoefte mijn weblog bij te houden. Tegenwoordig knal ik via FB mobiel a la minuut wat ik doe of wat op dat moment mij bezighoudt online, fotootje er bij et voila .......iedereen is gelijk op de hoogte. Je krijgt direct reacties op je status en bovendien zitten veel van mijn webloglezers ook op FB. Dan voelt het bloggen een beetje als mosterd na de maaltijd. Maar.... aangezien er ook nog steeds trouwe lezers zijn die geen facebook account hebben en het blog een leuk naslagwerk voor mij persoonlijk is nu toch maar weer een nieuw blogje.

Michou's universiteit heeft nog steeds te lijden van de overstromingen en heeft maar weer eens openingsdatum van de campus & colleges  opgeschoven van 28 november naar 13 december (gevolg: alle semester data schuiven door en vakanties en vrije dagen schieten erbij in). Dus is een gezamenlijk kerst- EN zomervakantie als gezin nu definitief van de baan. Flink balen maar 't is niet anders.
Plannen gewijzigd. Gelukkig komen  mijn ouders met de feestdagen. Voor ons is Bangkok en Thialand ook nog onbekend dus gaan we gezellig samen de toerist uithangen. Mats heeft daar niet zo'n behoefte aan en voor hem hebben we daarom een ticket Dubai geboekt. Hij gaat naar Cody en viert kerst en oud & nieuw bij en met zijn vrienden. Dat is natuurlijk voor een tiener ook veel leuker. OF feesten, naar Ski Dubai, surfen en op het strand hangen met je vriend(inn)en OF met je oma in een tuk tuk....'n erg moeilijke keuze  -_-
En zoals Rob's zo mooi schreef op zijn FB page:

Mijn dochter vloog op haar 16de alleen naar de USA. Mijn zoon vliegt met 15 jaar alleen naar Dubai. Ik vloog voor het eerst in mijn eentje op mijn 30ste. Tijden veranderen.

Me dunkt, onze kids zijn bevoorrecht.

Ook heb ik van de week het geld voor  Global Citizens Week (aka Week without Walls) voor zoonlief betaald. Dit jaar blijft hij nog 'gewoon' IN  COUNTRY gaat hij o.a. mountainbiken en kajakken in westen van Thailand. Tja, is weer eens wat anders dan op de fiets naar de Ginkelse hei.

Verder kon ik nog meer de portemonee trekken want we gaan op 2 december met een groep Nederlanders Sinterklaas-dobbelen (?) en moeten er dus mooie, leuke, grappige of heel foute kadootjes gekocht worden. Samen met Felicia (baasje van Binkel en Bonus) ben ik naar een van de vele shoppingmalls in downtown Bangkok gereden (wat een luxe; vriendinnen met een prive chaffeur!) om eens flink te gaan schoppen. Daar ook nog heerlijk gelucht en wederom vinden Dr. Frank of Sonja B. geen klant in mij -_-

Mango sticky rice & yakisoba with chiken.

Eenmaal weer thuis bleek dat onze XL Hoover koel-/vriescombinatie de geest gegeven had. Natuurlijk zat deze net aardig vol met eten :-( Rob kon zo gauw niet het probleem ontdekken en ook het servicenummer dan wel internet bood geen oplossing. Afijn, om een lang verhaal kort te maken hebben we dezelfde avond maar een nieuwe koelkast gehaald. Er was niet veel keus, veel warenhuizen staan nog onder water of hebben waterschade geleden, en dus hebben we een modelletje gehaald die nog in de winkel op voorraad was. Hij is vanmorgen afgeleverd en over een uurtje kan ik hem dan aanzetten en gebruiken (vanavond wordt het kliekjes eten van hetgeen inmiddels ontdooid is).

En blijven we nog even in het rijtje van hebben wij dat weer...... het is blijkbaar zo dat, al bezitten we een Thai residentie visa voor 1 jaar (non-immigrant visa) toch moeten we ons elke 3 maanden melden bij immigratie. Die oproep kwam van de week binnen. Locale regeltjes he. Rob heeft hier geen last van want hij reist zo veel dat iedere keer dat langs de douane komt zijn visastempel automatisch vernieuwd wordt. Maar Michou, Mats en ik moeten daarvoor naar het immigratie kantoor toe. Persoonlijk gaan, maar je kan ook een gemachtigde sturen. Zolang het ingevulde en ondertekende 'long stay' formulier met origineel paspoort maar meegebracht worden. Tja, nu mogen jullie raden waar Michou's paspoort zich op dit moment bevindt. Bingo....in haar appartementje.... waar de boel nu ondergelopen is. Area is alleen te bereiken via legertruck. Dus dit weekend maar uitdokteren hoe we evt. per trein, bootje en legertruck bij haar kamer kunnen komen. Gelukkig woont ze op de 7e verdieping dus haar spullen zijn droog. Tja toen ze in oktober even een paar dagen thuis kwam hadden we nooit gedacht dat waar zij woont ook alles zou onderlopen en dat de universiteit zo lang dicht zou gaan. Anders hadden we uiteraard veel meer kleding en belangrijke papieren meegenomen. Off topic; ik ben benieuwd hoe haar koelkast er nu trouwens uitziet euh ruikt?

Ook vandaag maar eens bellen met immigration wat de uitzonderingen zijn en anders hoe hoog de boete is bij je niet melden (of althans niet kunnen tonen van een paspoort)....

Never a dull moment hier in huize Kemper.

hondenblog

Vrijdag alweer, bijna weekend. Eigenlijk niet veel te melden, dagen gaan sloompjes in elkaar over.
Mats is weer naar school, halejuja, en alleen Michou is nog thuis. Tegen de tijd dat Mats uit school komt, zie je Michou in de bewoonde wereld verschijnen. Madam houdt er zo haar eigen ritme op na:-)

Mijn ochtendritme is veel van hetzelfde. Onmenselijk vroeg wakker worden omdat manlief zulke idioot werktijden erop nahoudt, dan als eerste direct de hond naar buiten (in tuin) doen, katten eten geven (die ook allang miauwend aangeven wakker te zijn), daarna Dinkel haar brokken voorschotelen,  en in een verloren kwartiertje alvast mijn laptop aanzetten, thee zetten en dan zoonlief om 6.15 uur wakker maken. Terwijl Mats worstelt met wakker worden check ik vast mijn e-mails en FB  (hoezo verslaafd?) en ga dan naar boven, trek mijn sportkleren aan en check ondertussen bij Mats in hoeverre hij uit bed is. Als hij eenmaal om 7 uur de deur uit is, loop ik zijn en onze slaapkamer na, ruim kleding op, sla bedden open, check wasmand, gooi wasmachine vol en zet deze aan en ga dan om ca. 7.15 uur met Dinkel lopen. Ondanks dat ik geen ochtendmens ben, althans ik ben pas echt aanspreekbaar na een bakkie koffie -_-, vind ik het eenmaal buiten echt heerlijk.  Zo vroeg op de dag is het nog niet zo warm en je ziet de wereld om je heen ontwaken. Het ruikt zo lekker en je hoort de vogels. Heel soms ben ik echt nog te moe (weer veels te laat naar bed gegaan voor een wekker die om 5.30 uur afloopt) en duik ik weer een uurtje mijn bed in. Alleen loop ik dan pas zo laat met Dinkel. Ik neem me dan braaf voor eerder naar bed te gaan, maarja ik ben nu eenmaal een avondmens.

Afijn, eenmaal buiten is het dus lekker en een gezellige drukte. Mensen die gaan werken, moeders die terugkomen van kinderen naar school brengen, sporters, maids, tuinmannen en andere werklui die naar hun werkgever rijden EN honden die uitgelaten worden. Tegenwoordig lopen Dinkel en ik al best een aardig ommetje en volgens mij kent inmiddels iedere guard ons wel. Daar komt dat gekke mens met DINKEL aka Tiger.

Het duurde even voordat Dinkel wandelen echt leuk vond. Ik liep in het verleden (ahum) dan ook vaak voor joker met een hondje die ik echt mee moest slepen of zelfs het laatste stuk kon dragen omdat mevrouw niet verder wilde lopen. Inmiddels is Dinkel aardig gegroeid en kennen de securitylui haar allemaal en roepen ze d'r al van verre. DINKKKELLL. Ze rent daar dan enthousiast naar toe en 9 van de 10 keer word ik er achteraan getrokken en struikel ik over een stoeprand of loop tegen een boom, struik of ander object omdat ik natuurlijk net niet op tijd haar rolriem kort gehouden heb. Of Dinkel vliegt een meter in de lucht omdat ze opeens niet verder kan omdat haar riem aan het einde van z'n lengte is. En mijn arm wordt dan bijna uit z'n kom getrokken en sta ik te zwaaien alsof ik een vliegtuig binnen wil leiden. De guards vinden het geweldig en denken dat onze dame dol op hen is. (Ze snappen niet dat Dinkel eigenlijk meer komt kijken of er wat te snoepen valt. De ontbijt, lunch en dinner bakjes staan allemaal op de grond naast de securityhuisjes en etensrestjes worden in de bosjes gegooid...en dat weet onze Dinkel inmiddels LOL).

Dinkel heeft van sommige guards de bijnaam TIGER gekregen. Met haar gestroomde vacht lijkt ze inderdaad op ......een tijger. Het gekke beest krijgt nog een indentitiescrisis met die twee namen haha.

Het allerleukste vind Dinkel andere honden. Ze wil zoooo graag spelen. En buiten kom je die K9's tegen dus tegenwoordig wil ze heel graag 'UIT'.  We moeten het tuin hek dan ook goed goed dichthouden.
En er zijn hier in ons compound heel veel honden. Veel van die kleine keffende euh...schoothondjes maar gelukkig ook grote exemplaren zoals Golden Retrievers en Labradors. Toevallig lopen er hier 6 jonge bruine labradors rond, door meerdere gezinnen geadopteerd uit het zelfde nest. Zo lief.
De meesten honden worden uitgelaten door de maids, die de beesten liever niet laten spelen en bang zijn voor wat andere te enthousisate exemplaren (a la Dinkel), maar gelukkig lopen er ook baasjes rond die zelf met de honden wandelen en in zijn voor een praatje en een playdate. Omdat er niet echt een afgesloten honden uitlaatveld is of een plek waar we de honden los kunnen laten hebben Dinkel en ik al een keer bij golden retriever Binkel thuis gezwommen en bij labrador Daisy in hun tuin gespeeld. De honden lekker ravotten en de baasjes aan de koffie. 'n Prima oplossing.
En een leuke manier om contacten op te doen -_-

Maar omdat Dinkel zo dol is op spelen, en verwacht dat bij elk lopend persoon een hond hoort, gaat ze dus regelmatig zitten wachten op die gespotte wandelaar. Daar sta ik dan als een idioot te trekken aan de riem om madam mee te krijgen. Of zij trekt mij juist de andere kant op omdat ze naar de overkant wil. Opeens is ze dan oost-indisch doof.  En een boxer is een sterke hond kan ik je vertellen. Het is wederom een spektakel voor de guards. En een wandeling duurt zo ook uren als ze steeds met d'r kont op de grond gaat zitten. Ik krijg er in elk geval gespierde armen van. Af en toe waag ik een poging om hard te lopen met haar. Gaat nog niet al te best met het netjes langszij blijven lopen maar dat geeft niet want ik kan toch ook niet te lang rennen ivm mijn rug. We proberen in elk geval flink de pas erin te houden of in elk geval een aardig stukje te lopen zodat we toch onze morning workout krijgen.

Nu alleen nog beiden leren minder te snoepen ........ maar ja thuis is dan inmiddels tijd voor een douche, koffie en een koekje euh ik bedoel ontbijt.

updeetje

Inmiddels zullen jullie de verhalen en nieuwsberichten over de overstromingen in Bangkok wel zat zijn. Wij in ieder geval wel -_-.
Gelukkig houden we het nog steeds droog in onze wijk en lijkt het erop dat onze buurt goed wegkomt. Maar pas als AL het water is afgevoerd weten we dit zeker. Tot dan .......

Aangezien de situatie vorig weekend nog kritisch was, en ik opeens de mogelijkheid had om de tickets van mijn ouders kosteloos om te boeken, heb ik dit toch maar gedaan. Beter safe then sorry. Anders zouden opa en oma volgende week al komen maar nu bezoeken ze ons in december. En nu hoef ik ook niet gauw alle opgeslagen meubelen uit de logeerkamer te sjouwen. Bovendien is het nu niet echt leuk toeristje spelen hier in de omgeving met al dat water. Hopelijk is in December beter. Verder heb ik de geboekte vakantie naar Phuket eind van het jaar ook maar geannuleerd omdat Michou's vakantie veranderd is. Zij is dus niet vrij. Nu zijn in elk geval mijn ouders gezellig met kerst hier. En we zien wel wat we dan in die periode nog gaan doen. Ik boek in elk geval niets meer op voorhand.

Zoals geschreven in de omgeving om ons heen is het aardig nat. Dus toen Mats en ik eergisteren vanuit downtown Bangkok met de taxi terug naar huis gingen reed de -niet Engels sprekende- chauffeur lina recta het ondergelopen gebied binnen. Zucht, we hadden blijkbaar  een watertaxi besteld.

 Na een giga omweg kwamen we uiteindelijk toch nog droog thuis aan. Mats had al visioenen dat hij moest gaan zwemmen haha.

Inmiddels is Mats herfstvakantie afgelopen en is school weer 'begonnen'. Althans virtueel want volgens Thai Goverment resolution (verordening) moeten alle scholen tot 15 nov. gesloten blijven. Dus hij zit deze week thuis maar volgt E-learning. Online, via speciale schoollink, staan de div. lessen en het huiswerk wat gemaakt moet worden. En had de school nog even hoop op dispensatie en dat ze toestemming kregen om volgende week open te gaan blijkt vandaag dat ook zij nog een week langer dicht moeten blijven. Nog een week van E-learning. Niet ideaal natuurlijk. Je zult maar senior zijn en dit jaar  eindexamen doen. Afijn, het is overmacht en om de gemiste instruktiedagen in te halen worden o.a. alle early-dismissal days, parent-eacher conferences (normaliter een vrije dag voor studenten) ingetrokken en de springbreak ingekort. Je begrijpt Mats was erg blij :-(. Maar liever dat dan, zoals bij Michou, men de kerstvakantie opoffert .

Verder is het best een beetje 'saai' hier want veel ondernemen we niet. Deze week is het gelukkig wel weer wat drukker in ons compound. Michou zit hele dag met haar neus in de e-boeken, Mats speelt x-box en doet nu wat aan school en manlief werkt. Hij kan nog steeds kantoor bereiken al duurt de reis erheen wat langer. Ik drink koffie bij Starbucks, al dan niet met vriendinnen, haal mijn boodschappen, heb een keer een footmassage geboekt, loop dagelijks met Dinkel (of beter gezegd Dinkel loopt met mij of nog beter gezegd neemt een loopje met mij....dat beest is niet wijs met uitlaten) en kreeg ik vandaag een traditional Thai oil massage van Maleise vriendin Felicia aangeboden waarna we op mijn kosten uitgebreidt zijn gaan luchen.

Tja, je moet jezelf in deze barre tijden toch verwennen nietwaar.

overstromingen

Een week geen update hier geplaatst. We maken ook niet zo veel mee. Alles draait momenteel om de overstromingen die thailand en 'the greater area of Bangkok' getroffen hebben. Gaat downtown Bangkok overstromen of houden ze het droog? Dat is nu de centrale vraag.  Het nieuws brengt zeer tegenstrijdige berichten en op dit moment vooral doemscenario's. Men vreest het ergste. Het water is niet meer tegen te houden en de komende dagen wordt het erop of eronder. Een bulk water vanuit de noordelijke (al overstroomde ) provicies wat op weg is naar Bangkok en wederom high tide in de Golf van Thailand plus miscommunicatie en slecht beleid blijken een funeste combinatie. Het normale leven in Bangkok houdt een beetje op.

In ons compound is het nog droog. Wij wonen officieel in een provincie ten noorden van Bangkok stad. In Nonthaburi, Pakkret. Maar eigenijk loopt het allemaal in elkaar over en is het een groot Bangkok.

Pakkret aan de Chao Phraya rivierkant is deels ondergelopen en ook aan de andere kant van het Klong Prapa kanaal richting Lak Si ligt alles onder water. Schuin boven ons ligt het Don Muang nationale airport wat sinds vandaag ook een laag water heeft staan en dus gesloten is. Maar wij houden het (nog) steeds droog.

Wel is het in ons compound erg rustig. Vooral omdat de school van Mats deze week herfstvakantie heeft en velen al een weekje weg hadden gepland. Die gezinnen zijn dus vertrokken en nu bovendien de school een week extra dicht blijft ivm de onrustige situatie, blijven de meesten -of gaan ze nu juist- weg....op de vlucht voor water....
Dus zoals gezegd is het best stil hier. Behalve dijken en zandzakkenbarricades die op strategische plekken zijn aangelegd, is er niets te merken van alle problemen om ons heen.

Ja sommige winkeltjes in het buurtcentrum hebben hun zaak leeggemaakt en deuren gesloten en ook water, eieren en rijst zijn niet meer te krijgen in het Villa supermarktje. Maar als je verder geen nieuws zou volgen heb je hier geen weet van het drama wat om ons heen zich afspeelt. Het is het stralend weer en zonnig. Ook Rob kan nog 'gewoon' naar zijn werk (al staat de snelweg wel vol met geparkeerde auto's  in  veiligheid gebracht door bewoners van ondergestroomde gebieden). Al met al een vreemde gewaarwoording. Gelukkig is de Starbucks nog gewoon open en heb ik daar o.a. koffie gedronken met wat andere achtergebleven Ned. en Belgische dames.

Ook Michou is thuis. Zij had geen herfstvakantie maar haar Salaya campus ligt in de provincie Nakhon Pathon, ten westen van Bangkok, waar ze ook erg te lijden hebben van overstromingen. Haar Universiteit dient nu ook als soort opvangcentrum. Zij kreeg dan ook de melding dat haar klassen niet eerder dan 15 november zullen gaan beginnen en misschien nog later, pas 1 december. Arghhhh.  Dit houdt zo wie zo in, welk scenario het ook wordt, dat ons kerstvakantie in Phuket dus in de soep loopt. Want Michou 's academisch kalender is omgegooid. Idem dito voor de zomer 2012. Ook daar ziet het ernaar uit dat Mats' en Michou's kalender niet meer in sync lopen. Grrrrrr.

Nu eerst maar eens de komende dagen afwachten. Voor het geval dat het water ook hier komt hebben we wel alvast de belangrijkste spullen een verdieping hoger gezet. Ook heb ik voldoende (houdbaar)eten en water in huis.  Batterijen, zaklamp, plastic zakken etc hebben we ook bij de hand dus als electra wordt afgelsoten kunnen we in elk geval kamperen op de slaapkamers. We gaan niet ergens heen. Ik zou niet weten waarheen en bovendien laat ik mijn huisdieren niet alleen achter. De meeste dierenpensions zitten uiteraard vol (of zitten zelf in een probleem gebied) en andere animal opvangcentra hebben hun handen vol aan het redden en verzorgen van achtergelaten dieren.
Gezien onze geografische ligging zouden we nooit meer dan 0,5- 1 meter water moeten krijgen hier. In dat geval  dus kunnen we ons redden op de bovenste verdieping van ons huis.
Maar laten we hopen dat het niet zo ver komt.

En over 2 weken zouden mijn ouders komen. Hopelijk kan dat  nog doorgang vinden.
Pff ik had mij een ander begin van een nieuw avontuur in den vreemden voorgesteld.

Water

Het blijven spannende tijden voor Bangkok e.o. Nog steeds probeert men met man en macht het water in goede banen te leiden en te voorkomen dat downtown Bangkok onderstroomt. Helaas gaat dit ten koste van andere provincies en buitenwijken, en hebben zij daar minder geluk en blijken de in de haast aangelegde dijken niet bestand tegen de kracht van water. Hele woonwijken en industrieterreinen liggen onder water. Een enorme financiele en vooral ook humanitaire ramp. Het blijft vechten tegen moeder natuur. Wij zitten nog steeds droog, vooralsnog buiten de gevarenzone, en houden de social media goed in de gaten. Ik vertrouw nu meer op Twitter en email/sms van school en de US ambassade (na 1 mailtje, waarin gevraagd wordt vooral de lokale media in de gaten te houden, trouwens niets meer gehoord van de Ned. ambassade) dan op de berichtgeving in het nieuws.  Want de verschillende ambtenaren en officials geven vooral tegenstrijdige berichten af en liggen hier nogal onder vuur vanwege de slechte coordinatie en informatieverstrekking.

Maar zoals gezegd zitten wij nog 'goed'. Wel werden we geconfronteerd met een ondergelopen snelweg toen we Michou terug naar de universiteit hadden gebracht. We konden er maar net door en ik verwacht dat we volgende week een andere route moeten nemen omdat deze weg dan afgesloten zal zijn.

Het weekend hebben we verder rustig aan gedaan. Mats had vrijdag vrij (parent-teacher conferences) en hing met wat vrienden in het compound rond. De avond erna zat hij bij vrienden thuis een 3D-film te kijken. Hij heeft nu langzaam aan zijn draai gevonden en doet het goed op school. Wel vindt hij deze school moelijker (qua lessen een stuk zwaarder) dan de vorige school. Ook ik merk dat hij veel meer huiswerk heeft.... Hum. De leraren zien trouwens ook dat hij steeds losser komt.  Hij maakt meer aanspraak. Zo is hij vorige week trouwens voor het eerst wezen stappen in Bangkok. Met een groep gingen ze naar  Khao San Road. Het werd een latertje en een vriend bleef hier nog slapen.

Ook wij krijgen steeds meer contacten. Zo had ik vorig weekend een borrel met wat Ned. vrouwen bij Marjolein thuis en ging ik de dag erna met Anneke en Annabel naar de Chatuchak weekend market. En hoe klein is de wereld... want Annabel had ik al eens ontmoet toen ze in Dubai (!!) bij  vriendin Christine op bezoek was.

's Avonds gingen Rob en ik nog gezellig uit eten met Anneke en haar man. Bij een leuke Thaise tent met Live Music. Oorspronkelijk wilden ze ons meenemen naar een ander restaurant aan het water ware het niet dat deze nu ondergelopen was. Ach voor ons is alles nieuw dus het maakte niet uit waar we heen gingen. Dat andere restaurant bewaren we gewoon voor de volgende keer :-}Al met al  dus 'n gezellig weekend. De mannen zouden eigenlijk afgelopen vrijdag nog gaan stappen maar de regen en  neg. berichtgeving mbt overstromingen maakten dat ze dat plannetje even hebben uitgesteld.

Ook Dinkel heeft volop aanspraak. Zo komen we altijd bruine labrador Daisy tegen tijdens onze ochtendwandeling en ook de golden retreiver Binkel en cocker spaniel Bonus zijn haar kameraadjes. Vanmorgen was het weer raak en liepen we Binkel tegen het hondelijf. Omdat de baasjes ook aan de praat raakten en het aangelijnd spelen maar niets is werden we bij hun thuis uitgenodigd. En daar is  een zwembad. Binkel de retriever houdt van water, onze Dinkel ook, dus dat werd een playdate in de nattigheid. Terwijl de baasjes aan de Maleise koffie zaten (heerlijk!!!) speelden de honden in het zwembad.

Al schrok Dinkel wel van de diepte van het zwembad. Ai, geen vaste grond meer onder haar poten. Oef dat is dan wel werken geblazen.... Nadien speelde ze dan ook liever bij het zwembad dan erin. De schijterd.

Maar het werd een gezellig ochtendje. Dat houden we erin. Moe en voldaan, Dinkel kreeg nog een heerlijke kluif mee, lag ze daarna eenmaal thuis een behoorlijke tijd voor pampus.

Nat

Het kan niemand ontgaan zijn dat Thailand op dit moment te maken heeft met de ergste overstromingen sinds tijden. Het is volop in het nieuws en de beelden zijn dramatisch. Mensen hebben huis, bezittingen en inkomen verloren, de landbouw (vooral rijst) en industrie ( industrieterreinen en dus fabrieken staan blank) zijn zwaar getroffen en helaas zijn er ook doden te betreuren. Als je de ziet in wat voor onhygenische omstandigheden de getroffenen nu leven.... zo erg. Ook ziekenhuizen staan blank en artsen kunnen de vraag voor medische hulp maar nauwelijks aan. En wat dacht je van al het ongedierte. In een oostelijke provincie waren krokodillen ontsnapt uit een farm en ook slangen komen nu uit hun schuilplaatsen. Brrrrr. Drinkwater en voedsel worden schaars en prijzen gaan omhoog. Overal worden dan ook inzamelacties gehouden voor de getroffen 'flood victems'.

Al dit water komt nu vanuit het noorden richting het zuiden. Ook Bangkok zet zich schrap. Men probeert met man en macht deze 'economic and historical city' te beschermen maar het blijft een gevecht tegen de moeder natuur. Er zijn al gebieden in de Bangkok die last hebben van overstroming. En met nog meer hevige regenval voor de deur, in combinatie met de te verwachten hoge waterstand van de zee (high tide) gaat het komende tijd spannend worden.

Behalve veel regen (met name 's avonds) en de bijbehorende stroomuitval (gisteravond en een groot gedeelte vd nacht zaten we in het donker) hebben wij zelf nog geen water overlast. Ons compound ligt vrij gunstig al is de provincie Nonthaburi waar wij wonen wel 'at risk'. In ons compound zie je wel dat op strategische punten een soort dijkjes gebouwd worden. Vooral rondom de internationale school.

Ook de provincie waar Michou studeert heeft te lijden van de overstromingen maar gelukkig de regio waar haar universiteit ligt nog niet. Wel hebben we haar gisteren op tijd weggebracht voor het geval we onderweg problemen zouden tegen komen. We moeten tenslotte de Chao Phraya rivier over....

Vooralsnog zitten wij dus droog en houden we gewoon het weer en het nieuws in de gaten.
Maar wat een ellende zo om ons heen. De enigste die echt lol heeft is Dinkel... want regen betekent plassen...en die zijn leuk.

Maar als er ergens een hulpactie op gang komt, denk dan....Thailand (en andere getroffen landen in Azie) kan alle steun goed gebruiken.

Ik ga maar eens op zoek naar kaplaarzen.

vakantieplannen

En zo is er al weer een weekend voorbij.
Time flies when your busy.

Afgelopen week maakte ik weer een staaltje Thaise vakmanschap mee. Men kwam voor controle en opvolging van de gedane termieten behandeling. Ze hadden ter bestrijding van die beestjes div.  Exterra bait-stations in de tuin geplaatst. Onder de grond wel te verstaan. Dus opzij bij de patio moest de boel opengemaakt worden maar konden ze 1 pot niet vinden. Afijn, met een lange ijzeren staaf port meneer van de pestcontrol tussen de tegels en in de aarde waar die pot zou moeten zitten. Ik sta erbij en bekijk hoe ze een voor een allerlei tegels eruithalen en opeens zie ik allemaal water naar boven komen. Ggrrrr....de eikel heeft een waterleiding stuk geprikt. Oenig staan ze naar die lekkage te kijken. Oei, ach, diepe zucht. En een verontschuldige glimlach, dat dan wel weer. Maar ik moet de relocations agent bellen om eea te vertalen en hun tot actie te manen. Natuurlijk hebben ze geen gereedschap bij zich en terwijl 1 persoon dat en reparatie materiaal gaat halen staan de anderen een beetje uit hun neus te eten. Ondertussen 'vragen' ze waar de hoofdwaterleiding schakelaar zit. Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Wij hebben een ingewikkeld watersysteem met giga watertank en pomp achter het huis met wel 5 leidingen en kranen erop. Lijkt in niets op wat we in Brazilie of Dubai hadden. Bovendien kan ik de tekst op de ketel niet lezen. Ze zoeken het maar uit. Gauw zet ik mijn wasmachine uit en laat ze het verder zelf uit dokteren. Na 2 uur zijn ze klaar en het lek schijnt gemaakt te zijn (waarom mijn pomp dan nu continue aanspringt is mij een raadsel). Afijn, ik ben er klaar mee. Ik merk dat ik steeds minder goed tegen dit soort dingen kan. Was ik in Brazilie nog enthousiast en zag ik alles als een grote uitdaging, werd dat in Dubai al wat minder en bespeur ik nu toch enige weerstand bij mezelf...Weer problemen in en rond het huis, weer een nieuwe taal leren, weer eeuwig geduld hebben en tot 10 tellen. Ik ben duidelijk niet zo flexibel meer -_-

Rob is na een klein weekje Bangkok weer gaan reizen, Saudi Arabie deze keer. Ik benijd hem niet. Zuid Afrika en Mauritius trokken mij wel maar naar SA mag hij mooi alleen haha. Hij boft wel steeds want hij vliegt met Emirates, via Dubai, en wordt iedere keer door overboeking (en als goldcard houder) ge-upgrade naar Businesss class. Das' luxe reizen.

Ik krijg inmiddels ook echt zin in vakantie en dus hebben we (euh ik) afgelopen weekend plannen gemaakt voor de 'kerstvakantie'. Ipv wintersport wilden we nu in Azie blijven. Even relaxen na alle drukte van de afgelopen maanden. Mats heeft oren naar een surfvakantie en Rob en Michou willen het duiken weer oppakken. Geef mij strand, zon en wat sightseeing mogelijkheden en iedereen is tevreden. Bali leek ons daarom een goede bestemming. Totdat we erachter kwamen dat het A. daar dan net regenseizoen is, B. we natuurlijk al rijkelijk laat zijn met het boeken van een reis voor de feestdagen en C. de prijzen ook niet mis zijn. Beetje naief van mij om te denken dat Azie goedkoop is omdat wij er al wonen. Niet als je in de drukste maand en naar de geijkte toerstische oorden gaat. Net als toen wij in Brazilie woonden, en mijn ouders een complete rondreis boekten, kun je vanuit Nederland een complete reis (hotel met hp, incl. vlucht en soms met excursies erbij) voor dezelfde prijs boeken als ik nu alleen al aan losse accommodatie betaal. Ook het reisburo hier kon niet echt met leuke aanbiedingen komen. Die zagen een 'farang' en dachten kassa?? Dus na een hele dag googlen en div. opties vergeleken te hebben, besloten we om "gewoon" in Thailand te blijven en het eiland Phuket te gaan ontdekken. We gaan lekker met eigen vervoer zodat we gelijk wat van het land en omgeving kunnen zien en verder heb ik op 3 verschillende locaties een verblijf geboekt. Ik kijk er acht naar uit. Dus met kerst en Oud&Nieuw zijn we onder de pannen.

Voor Dinkel hebben we ook een vakantieadres gezocht zodat zij zich dan niet eenzaam en alleen hoeft te voelen.
De katten blijven gewoon thuis, die zulllen verzorgd gaan worden door de nieuwe parttime maid die morgen gaat beginnen -_-.

leven met een boxerpup

Inmiddels doet Weblog (deze keer zonder streepje ertussen) verwoedde pogingen de websites online te krijgen. Heel af en toe kan ik inloggen op mijn eigen site (alhoewel 'mijn' of 'eigen' gaat helemaal niet op want wat ik te zien krijgt lijk in de verste verte niet op mijn oude vertrouwde site). De layout is totaal veranderd, de nieuwe opties vind ik waardeloos, ik snap niets van de inhoud en de  mogelijkheden en.... het allerergste...ik mis nog steeds 7 jaar verhalen en foto's. In en in triest. Zelfs als Weblog het ooit nog opgelost krijgt blijf ik nu definitief hier bloggen. Mij zijn ze kwijt als klant. Ik zal dan zorgen dat ik mijn oude postings gekopieerd krijg of in elk geval ergens anders opgeslagen en gepubliceerd. Maar eigenlijk vrees ik het ergste en ga ik ervan uit dat ik al mijn verhalen uit Brazilie en Dubai kwijt ben. Heel pijnlijk.
Never change a winning team. Ik zal nooit snappen wat Weblog heeft doen besluiten deze migratie uit te voeren.

Afijn, inmiddels zijn we een weekje verder na mijn laatste blog. Nog steeds ben ik zonder maid en dus heb ik vandaag voor de verandering maar weer eens een aardig stapel strijk weggewerkt. Blijft een van mijn favoriete klusjes in huis. Gelukkig kwam Dinkel mij helpen en werd de stapel ietsje kleiner omdat ik het eea weer in de wasmachine kon gooien -_- Wel gezellig zo'n hond in huis hoor.
Ik las laatst een leuke test t.a.v. de aanschaf van een boxer. Hilarisch. En zo waar............ Inmiddels heb ik geen leuke kaarsjes en schelpjes meer op mijn salontafel staan, zit onze bank al onder de balpen strepen (tja dus nooit een pen op tafel laten liggen), heeft mijn bril een apart montuur gekregen (tsss die viste madam uit mijn handtas), zien mijn kunstzonnebloemen er maar trooste- (euh blaadjes)loos uit en heeft het rotan tijdschriften mandje de gekke vijf minuten van Dinkel ook niet overleefd.

Gelukkig begint onze boxer dame steeds meer van wandelen te houden en gaan we er iedere dag een stuk op uit. De afstanden worden steeds langer die ze kan afleggen. Heb even een poging gewaagd om met haar te gaan rennen maar ik moet eerst nieuwe goede loopschoenen hebben en mevrouw moet nog ietsje beter langzij lopen. Nu breek ik nog te vaak me nek over haar :-) Ben trouwens ook eens aan het rondkijken voor een leuke hondencursus met Dinkel. Agility ofzo, volgens mij vindt ze dat geweldig.

Michou heeft het ook naar haar zin op de universiteit. Langzaam komt ze in een studie ritme en het zelf 'koken' gaat goed. Lang leve de magnetron!! Afgelopen weekend was ze weer thuis maar moest ze op zaterdag toch nog verplicht 2 uurtjes een freshman seminair volgen. Dus hebben Rob en ik haar weggebracht en bij haar in de buurt wat boodschappen gedaan. Er was daar een soort permanent overdekte markt. Apart hoor om al dat locale fruit en verschillende, soms vreemde, groentes te zien. Over het vlees en vis heb ik het maar niet. Komplete varkenskoppen, poten en snuiten  maar ook schildpadden, kikkers en andere vreemde vissen lagen (al dan niet gekoeld) tentoongesteld. Bleh.

Daarna zijn we nog een stukje achter Michous' kamer gaan rondrijden en kwamen we bij de Salaya river. Zo apart in de middle of nowhere zie je dan opeens tempels en een toeristen site. Met een longtailbootje kun je de rivier op en vaar je langs drijvende huizen naar rijstvelden en kwekerijen.

Natuurlijk had ik mijn fototoestel niet bij me dus eea is genomen met mijn mobieltje.

  

real housewife

Tja en zo ben ik sinds gisteren weer een 'echte' huisvrouw.
Wat ik ergens al voelde aankomen werd gisteren bewaardheid..... de maid zei op!

Ze was een lieve vrouw, werkte op haar manier ook best hard (alleen niet zo bij mij), maar vanaf het begin af aan voelde het niet goed. Ik had dan ook mijn instinct moeten volgen maar mijn onwennigheid/onzekerheid mbt verhuizing, nwe land en vreemde taal en Michou's transport probleem gaf de doorslag toch met haar in ze te gaan.

Het leek ook de ideale oplossing. Een goed Engels sprekende maid cum driver met rijbewijs en eigen vervoer die in 1e instantie Michou van/naar Universiteit gaat rijden en in de tijd die overblijft mij wat in het huishouden helpt. Bovendien houdt ze van koken dus een win -win situatie. Ik niet meer in de keuken en Rob krijgt lekkere maaltijden -_-.

Dat koken inderdaad haar passie is bleek ook uit het feit dat ze als bijverdienste vanuit huis een soort cake service runt. Dat 'bedrijfje' loopt als een speer (haar brownies zijn inderaad fantastisch) en de hele dag door ging dan ook haar telefoon voor bestellingen. Met als gevolg dat ze soms later kwam of  eerder weg moest ivm een levering. In principe had ik in het begin nog zoiets van... prima zolang het huis maar gedaan is...toch begon het me wel steeds meer te irriteren.  Maar ja ze deed haar werk en het was zo handig iemand in huis te hebben die voor mij kon communiceren met monteurs, de tuinman, telecombedrijf etc.
Toch kreeg ik steeds meer het gevoel dat ze misbruik maakte van mijn goedheid en ze de boel afraffelde om op tijd naar huis te kunnen te kunnen.
En toen achteraf bleek dat ze helemaal niet zo happig was om te gaan rijden (dat merkte ik twee weken geleden toen we Michou's universiteit & campus gingen verkennen) baalde ik echt stevig. Want daarop was ze wel aangenomen en belangrijker nog ..... ook haar salaris gebasseerd!

Maar omdat we inmiddels voor Michou toch een andere oplossing hadden gevonden en er niet meer gereden hoefde te worden liet ik het maar (weer) gaan. Bovendien vervielen de eerder gemaakte afspraken en kwamen we overeen dat de maid voortaan parttime zou gaan werken. Ik heb gewoon geen FT hulp nodig. Ook zij vond dit een ideale oplossing. Zo had ze meer tijd voor haar bakservice en kon ze er bovendien nog een ander PT jobje bij zoeken. Liefst bij een Europees gezin want die betalen zo goed en eisen minder!! EUH? (Aha duidelijk dus, ik heb mijn lesje weer geleerd )

Afijn, vorige week begon ze dus part-time maar al gauw liep ze langer met Dinkel buiten (lees: beppen met andere maids en de honden zittend aan de riem op de grond erbij) dan dat ze ook daadwerkelijk haar uren 'in huis' maakte. Moet ik wel eerlijkheidshalve zeggen dat ze dol op onze huisdieren is en erg lief voor Dinkel. Maar ook het koken werd ook minder want ach... "Michou is not home, sir is travelling, and its only you and young Mats...  So you don't eat much do you?" Euh, wie bepaald dat?
En dus terwijl ik denk dit kijk ik nog een weekje aan (wacht even totdat Rob dit weekend thuis komt) kwam de maid gisteren vertellen dat ze ermee stopt. Per direct. Tot zover een maand opzegtermijn. Volgende weekend moet ze nl. voor een maand 'up country' naar haar rijstveld om te helpen oogsten (stuk familie land) en daarna al die PT jobs wordt haar te veel. Ze zoekt dan toch liever een FT baan bij 1 gezin.
Is maar beter zo.

En zo ben ik dus weer officeel zelf de maid euh huisvrouw. Ach ik heb toch niets beters te doen dan alleen koffie drinken haha. Dus gisteren maar weer braaf staan strijken. Grrr, daar heb ik toch zo'n hekel aan.
Volgens mij zag ik nog briefjes bij de supermarkt hangen "maid looking for PT job"...
Toch maar eens een telefoonnummer noteren.
LOL.

Op kamers (2)

Na afgelopen week Michou iedere dag naar de Universiteit te hebben gebracht, of liever gezegd opgehaald want 's morgens bracht Charlie -een zeer sympathieke, betrouwbare en goed Engels sprekende taxichaffeur- haar naar college zodat ik niet zo hoefde te stressen in de vroege ochtend, is nu de tijd aangebroken dat Michou het nest verlaat. De introductieweek is achter de rug, de campus is verkend, vriendinnen zijn gemaakt, haar 1e semester subjects (4 stuks) zijn gekozen, en dus begint morgen het echte studentenleven.

 Vorige week, terwijl Michou hele dagen activiteiten had en dus onder de pannen was, heb ik de nodige spullen alvast naar haar kamer gebracht en de boel wat ingericht. Michou is w.d.b. een makkelijke tante en vindt het allang best dat deze moeder al dat werk uit d'r handen neemt. Verder heb ik van de week nog wat extra inkopen voor haar gedaan (v.a. volgende week mag madam mooi zelf boodschappen doen -_-) en op donderdag toen Mats vrij van school was (lang weekend) zijn we samen nog een keer naar haar apartementje gereden en heeft hij mij geholpen met de laatste dingen te verhuizen en een kastje in elkaar te zetten. Daarna heb ik Mats gelijk de campus van zijn zus laten zien en namen we op de terugweg Michou mee naar huis. Kwamen we trouwens in een giga regenbui terecht (lees: noodweer) en ontstond er natuurlijk een nog langere file dan normaal. En zo waren we weer lekker laat thuis. Zucht.

Maar dat is nu allemaal over want vanmiddag heb ik Michou 'officieel' naar haar kamer gebracht en vanaf nu komt ze dus alleen de weekenden thuis. Wel wennen voor mij om haar zo (moederziel) alleen achter te laten maar ik ben blij dat ze niet meer dagelijks zo lang in de auto hoeft te zitten.

Nog wat eerste foto's van haar kamer:

En nu Rob nog weg is zijn Mats en ik dus saampjes thuis. Nou ja met Dinkel en de katten er nog bij dan.

op kamers

Van de week 's morgens samen met Michou maar eens richting haar a.s. Universiteit gereden. Kijken hoe lang we erover deden in de spits en wat uberhaupt een goede/snelle weg er naar toe was. Nadat we belachelijk vroeg de deur uit gingen om de file in ons compound voor te zijn, de maid ook nog 2x verkeerd reed ivm wegwerkzaamheden en desorientatie kwamen we ruim een uur en drie kwartier later bij MUIC aan. Zelfs onder de meest gunstige omstandigheden duurt de reis zeker een klein uur. No way dat Michou dit 2x per dag gaat afleggen (en de maid dus 4x). Zelfs zonder Michou's studierooster nog te weten, WEET ik al dat dit 'm niet gaat worden. Dit gaat ze niet volhouden. En ook de maid/driver leek niet al te enthousiast.

Daarom zijn we op de campus direct bij de International Relations Office binnengestapt en hebben we gevraagd hoe het met studenthousing zat. De eigen housing facilities zaten al vol (logisch, het nwe semester begint volgende week), MAAR er was in de buurt vd campus onlangs een nieuw apartementen complex  voor int. studenten geopend en daar zou nog wel plaats zijn. Of we daar dan wilden kijken? Uiteraard zijn we er  meteen naar toe gereden en daar werden we wild enthousisast.

Prachtig gebouw, met alle faciliteiten, 24 hr bewaking, en mooie grote gemeubileerde kamers. Er was zelfs nog 1 VIP room (lees: 1 bdr appartment) vrij. Eenmaal die kamer gezien te hebben was Michou om en besloten we dat dit 'm wel gaat worden.

Dus vandaag nog een keertje terug gereden met Rob, zodat hij ook weet waar z'n dochter kom te zitten, en hebben we het huurcontract getekend. Eigenaresse van het pand is een professor van de Universiteit en ze verhuurt dus alleen aan int. studenten.

Verder hebben we thuis mijn keuken- en linnen kasten geplunderd (gggrrr heb ik juist tijdens de verhuizing een grote schoonmaak gehouden en zo veel dubbel spul weggedaan) en de uitzet van Michou bijeen gesprokkeld. Bij Power Buy scoorden we nog een magnetron, waterkoker, 1pits kookplaatje en een grill/tostirooster.

Dus voorlopig kan madam vooruit.

Overmorgen is admissions en intake + moet Michou 2 level placement testen doen (math + English) , de dag erna mag ze foto's maken, ID card regelen en een bankrekening openen plus haar college uniforms kopen (jaja ook hier dragen ze 'schoolkleding'), en 1e betaling studie doen waarna ze haar vakken mag kiezen (course selection) en dan  nog 2 dagen introductie.

Maandag 19 september gaat het echte werk beginnen............STUDEREN!

teken van leven...

(Ivm een grootschalige verhuizing bij Weblog.nl  kunnen bloggers al een paar weken niet inloggen op hun eigen site en krijgen lezers een alg. tekst te zien. Erg irritant en ik denk er hard over na om te switchen naar een andere blogdienst c.q. naar dit blog over te gaan. Ik word een beetje moe van alle wijzigingen die de afgelopen tijd hebben plaatsgevonden en bovendien vind ik niet alles een verbetering. Ooit koos ik voor Weblog.nl omdat deze, voor mij als digibeet, het eenvoudigste programma bood. Nu niet meer. Enniewees, hopelijk is de migratie binnenkort achter de rug en behoren de overgangsproblemen tot de verleden tijd. Maar ik heb er - en met mij vele anderen- een hard hoofd in).

Door dit alles loop ik nu erg achter met mijn verhalen en voelt het als mosterd na de maaltijd om nog in het verleden te schrijven. Ben ook allang vergeten wat ik allemaal dagelijks gedaan heb. Sommige dingen zijn helemaal niet zo interessant (meer). Maar goed, hieronder dan toch maar een soort samenvatting. Ik hoop dat jullie van lezen houden.

         - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

   

Inmiddels is onze derde officiele (school) week in Bangkok voorbij. Men vraagt mij regelmatig wat ik nu van Bangkok vind maar eerlijk gezegd kan ik daar nog geen goed antwoord op gegeven. Verder dan ons compound en de neigbourhood ben ik nog niet echt geweest. De eerste week(en) wilde ik vooral thuis blijven om de vakantie- en laatste verhuisspullen op te ruimen, Dinkel te laten acclimatiseren, de maid in te werken en verder gewoon aanwezig te zijn als Mats uit school kwam.  

En eerlijk gezegd hebben we de behoefte ook nog niet om te gaan sightseen. Wdb heeft deze verhuizing er best ingehakt. Beetje te druk geweest allemaal (stress rond examen en vervolg studie van Michou, alle voorbereidingen mbt relocation, de fysieke verhuizing zelf, regelen nwe school  Mats, verlate levering container in BKK, reis naar Ned. , operatie schoonvader, onze vakantie,  nwe pup erbij). Ik merk dat ik een jaartje ouder wordt -_-  Ook voor Rob waren het hectische tijden met alle zakenreisjes, z’n nwe baan etc. Alles is weer wennen. Bovendien heeft hij weer last van zijn rug en pijn is ook zo vermoeiend.

Over ons compound kan ik zeggen dat het hier heerlijk is. Erg netjes,  lekker groen  (WAT een verademing na al dat zand) en veel activiteit (lees: leven in de brouwerij). Kinderen die fietsen en buiten spelen, honden die uitgelaten worden, sporters overal, golfkarretjes die af en aan rijden,  guards en tuinmannen die overal de straten  en parkjes netjes houden en klaar staan voor een praatje....als je Thais spreek dan .... Buiten ons compound,  in the neighbourhood, is het een en al Thaise bedrijvigheid. Men leeft duidelijk op straat. Alle levensbehoeften zijn in de nabije omgeving te verkrijgen dus wat dat betreft hoef ik nergens ver heen. Het golfkarretje of mijn opoefiets brengt me overal waar ik wezen moet (en anders heeft de maid nog een auto -_-)  

Mbt ons huis; dat begint ook meer als een THUIS te voelen. Maar nu we er dan ook echt in "leven" vallen ook de gebreken op. En dus stond de tweede en derde week  vooral in het teken van klusjes en reparaties.

Verder werd er een Pestcontrol uitgevoerd. Alleen tegen termieten  zo bleek achteraf (gezien een klacht van mijn toilet deur) dus voor de invasie mieren in het hele huis moeten ze nog een keer terugkomen...zucht.  Die deurpost wordt tzt vervangen. Ook werden eindelijk alle airco’s eens goed nagekeken en degenen die stuk waren gerepareerd. Al moesten ze daar wel weer 2x voor terugkomen omdat sommige onderdelen niet op voorraad waren. Ook heb ik de oude gordijnen uit Dubai voor de kids vermaakt en deze in hun kamers opgehangen. Voor de verzakte tegels (lees: mega gaten) in de tuin kwamen ze langs om de maten op te nemen en zandzakken te brengen. Daarna heb ik ze niet meer gezien. Zucht!  Update: Inmiddels zijn ze gisteren begonnen met het vervangen van de tegels en gaan ze vandaag verder en ook de deurpost wordt vervangen).

Dan hebben we  --euh, mijn eega-- zelf nog wat klusjes in huis uitgevoerd zoals schilderijen en spiegels ophangen. En aangezien alle muren  hier van gips zijn  vereiste het enige vindingrijkheid van mijn handige Harrie om ervoor te zorgen dat de boel netjes bleef hangen.

Inmiddels verliep ook het 3 mnd. visa van de kids & mij en moesten we ons bij immigration melden alwaar we, na inlevering van alle vereiste documenten en uittreksels (gelegaliseerd c.q. gestempeld en vertaald in Ned. ) en recente pasfoto’s nu een visa voor 1 jaar hebben ontvangen.

Ook had ik ergens in de afgelopen weken een afspraak bij de tandarts voor het vullen van een gaatje in mijn kies.... Althans dat dacht ik. Het resulteerde in 3 (onbehandelde) bezoekjes aan de dental-office omdat men niet zeker was van het eigenlijke probleem en dus de juiste aanpak en foto's gaven geen duidelijkheid. Men had het al over een wortelkanaalbehandeling en kroon/brug en zelfs 't trekken vd kies kwam aan de orde. Afijn om een lang verhaal kort te maken na een hele intensieve marteling, euh reinging lijkt het probleem nu opgelost te zijn.Vooralsnog blijft pijn weg. Pfff, had ik dus bijna een smak geld uitgegeven aan een wkb, kroon of brug en nog erger een kies laten trekken. Ooit zal die kies wel vervangen moeten worden maar vooralsnog niet.

Mats heeft nu 3 weken school gehad en komt enigzins in een dagelijkse ritme. Hij moet nog steeds wennen aan de leraren, de vakken en het schoolgebouw. En op deze leeftijd  zijn je vrienden belangrijker dan school natuurlijk -}. Hij heeft een Amerikaanse jongen ontmoet die bij ons om de hoek woont, en samen  gaan ze nu met onze golfcart naar school. Verder begint school al vroeg, om 7.15 uur, dus opstaan (lees: op tijd naar bed gaan) is nog een struggle. Overigens ook voor mij want doordat manlief ook al om 5.45 uur de deur uit gaat –om de files voor te zijn- is de hele beestenboel al vroeg wakker. Dan moet er dus geplast en gep... worden en wil men eten. Dus deze mama loopt al vroeg in haar ochtendjas met hond door de tuin te banjeren.

Dinkel is trouwens een aparte hoor. Waarom wandelen als je ook in de golfcart kan zitten?  De katten zijn inmiddels ook al aan haar gewend al blijven ze Dinkel af en toe wel een over-enthousiast beest vinden. En hardleers bovendien. Weet ze nou nog niet dat een haal van een kattenpoot pijn doet?  Maar ook kat Baileys is een sul. Die laat zich gewoon aan z’n oor door het hele huis slepen. Waarom die niet van zich af mept zoals Cream doet is mij een raadsel? Afijn, ’s avonds slapen ze gezellig samen dus zo’n vaart zal het allemaal wel niet lopen. Verder is Dinkel dol op de inhoud van de kattenbak dus hebben we dat ding maar naar eenwat  hogere locatie verplaatst. Ook heeft ze haar eerste tripje naar de dierenarts al achter de rug.....een nagel van haar voorpoot (pink?) was ze compleet verloren. Waarschijnlijk dankzij die mooie tegels met gaten in de tuin.

Michou heeft nog steeds vakantie en vermaakt zich vooral met lezen (online).  Die zien we overdag niet veel.  Op dit moment leeft ze nog steeds  in de Europese tijdzone ghehe.  Ze heeft een nieuwe laptop gekregen nadat haar beeldscherm er vorige week mee kapte.  Dus die is helemaal blij met haar oranje Sony Vario. Haar opleiding begint op 15 september. Eerst introductie en daarna de officiele lessen. Dan is iedereen weer onder de pannen en komt er echt regelmaat in ons dagelijkse leventje.

Alhoewel....manlief heeft voor september en oktober alweer zakenreisjes  naar Zuid Afrika, Mauritius en Jeddah (Saudi Arabie) gepland en in november staan de eerste loge’s  ++ mijn ouders ++ alweer voor onze deur.

Nog wat leuke foto's:

Ook hadden we nog bezoek van een ander (meer ongewenst) huisdier:

 Iieeksssssss....

Ben benieuwd waar mama phyton zit.