Zo het bezoek is weer weg en we hebben even stilte voor de storm. Dan staan de volgende gasten weer voor de deur, want eind volgende week komt nicht Sanne met haar handige Harrie hier op bezoek. En we kregen ook bericht dat begin juni onze oude buurtjes uit Ede naar Thailand komen dus de zaken lopen goed in 'Casa Kemper' -_-.
Ik had zowaar de afgelopen week een paar dagen het rijk helemaal alleen omdat Mats met school aan 't mountainbiken was (Global Citiciens Week a.k.a. week without walls), Michou op haar universiteit & kamertje bivakeerde en Rob voor z'n werk in Bangladesh zat.
Dus alleen moi en het beestenspul waren thuis. Ook wel eens lekker. Ik moest helaas nog wel vroeg op want Dinkel's ingebouwde wekker gaf niet aan dat we nu dus eens lekker konden uitslapen.
Inmiddels is het hele zootje weer thuis en draait de wasmachine overuren. Ook hebben we een sleepover. Voor Dinkel deze keer. Labrador Pum van Nederlandse kennissen had voor dit weekend een logeeradresje nodig. Pffff ik geloof dat ik liever een paar tieners te logeren heb. Die slopen je huis minder -_-. Wat een energie hebben die beesten. Ongelofelijk, je zou toch verwachten dat ze wel eens een keertje moe zouden worden. Volgens mij gaan ze door totdat er eentje dood neervalt. En 't zijn ook net kleine kinderen. Elk speeltje wordt van elkaar afgepakt, dingen waar Dinkel nooit meer speelt worden nu opeens bewaakt alsof het de kroonjuwelen zijn en ze zijn nu al uren samen in de weer met een lege waterfles. De katten zitten op onze slaapkamer en houden angstvallig de deur in de gaten en Rob is de drukte ontvlucht en is gaan fietsen. Afijn, vanavond zullen we allemaal heerlijk rustig slapen. Ik denk dat Dinkel geen woof meer kan zeggen.
Morgen weer een nieuwe school/werkweek. Ook ik begin de week creatief want ik ga met een paar vriendinnen een Thaise kookles volgen. Met een busje naar de stad, dan eerst naar de markt om verse ingredienten te kopen en dan in de keuken ons menuutje bereiden. Ik ben benieuwd.
19 februari 2012
5 februari 2012
Voeten
Een blogje over voeten?
Ja hoor en dan nog wel over MIJN voeten.
Die lichaamsdelen waar iedereen mee gezegend is. Nou ja gezegend?? Ik heb wel eens gezegd dat als ik opnieuw geboren zou worden, en aan onze lieve heer zou mogen vragen wat ik graag anders zou willen zien bij mezelf, ik dan behalve gewijzigden lichaamsverhoudingen (onze schepper heeft bij mij de boven en onderkant door elkaar gehaald, ik ben nu "bottom"zwaar zijn ipv "top"zwaar -_-), bovenal graag van die leuke kleine poezelige voetjes zou willen hebben. Niet die maat kano zoals nu en vooral niet van die gevoelige voeten.
Ik ben altijd al dol op schoenen geweest. Mijn tantes kunnen verhalen schrijven over de vele shopping expedities die ik tijdens een logeerpartij ondernam. Altijd kijken naar schoenen. Vooral omdat die tantes mij op hakken lieten lopen. Van tante N. kreeg ik mijn eerste pumps, echte queenies. En strompelend liep ik toen reuze trots door de stad. Giga blaren als gevolg maar ik dacht toen nog dat het vooral een kwestie van wennen was. Hummm. Niets bleek minder waar.
Schoenen kopen werd een ramp. Ik had al snel een vrij grote maat voor een jong meisje waardoor veel schoen, laarzen en pumps helemaal niet leuk stonden. Iedereen liep met leuk schoentje maatje 38 en daar kwam ik aanzetten met maat 40. Als 13 jarige puber vind je dat niet leuk. Bovendien waren sommige (kinder)schoenen niet eens in mijn maat verkrijgbaar want naast een vrij grote maat heb ik ook nog hele brede voeten. Dus maat 40,5 -soms 41- moest het eigenlijk zijn.
En had ik dan eindelijk toch een leuk passend model gevonden begonnen pas echt de problemen. Want ik heb daarbij ook nog eens hele gevoelige voeten. Ik krijg bijna altijd BLAREN. En waar een ander, nadat de schoen is ingelopen, er geen last meer van heeft weet ik al dat als er een blaar verschijnt die schoen verdwijnt. Niets kwestie van wennen of inlopen. Ik krijg geen eelt of hardere huid maar een giga wond. Menig schoen is al vrijwel ongedragen in de kast beland.
Kost(te) mij en mijn ouders een hoop geld. Volgens mij heeft mama (en Rob nu ook) er nog nachtmerries van. Korfbal- (en andere sport) schoenen die ik niet ingelopen kreeg, paardrijlaarzen die eerst van plastic en toen van echt leer werden aangeschaft, allen belanden vrijwel ongedragen in de kast. Of met skieen, 3 x terug naar de winkel voor weer een ander huurexemplaar. Echt waardeloos. En op mijn werk gooide ik heel vaak mijn schoenen onder m'n buro en liep dan op sokken door het gebouw. De meeste mensen kennen mij dan ook als de vrouw met pleisters op haar hielen. Ik ga op reis en neem mee.....
Ik heb in de loop der jaren echt van alles geprobeerd van Second skin, pleisters, Compeed, speciale naadloze sokken, iemand anders in mijn schoenen laten lopen zodat de achterkant al wat soepeler wordt en middeltjes die ik op mijn hiel smeerde waardoor de huid dikker zou moeten worden. Maar helaas, niets helpt.
Afijn, eenmaal wonende in het buitenland ging de zoektoch naar de perfecte schoen gewoon door. Voordeel was wel dat in die zonnige warme landen je vaak op sandalen of blote voeten kunt lopen. Nadeel is dat in elk land de schoenmaten anders zijn. UK size is anders dan de US size en de Nederlandse maat 41 is niet dezelfde als de Franse maat. Ook zijn de leesten bij de div. merken niet hetzelfde. Heb ik bij merk A. nog maat 40,5 zit ik bij de ander op maat 42. Komt er bovendien nog bij dat in Zuid Amerika en hier in Azie al die vrouwen zo klein en tenger zijn vaak dat de grootste damesmaat size 39 is. Slik!!! Miss, you go to men's-section. Heb je wel eens een man met ballerina's of op hakken gezien?
Toen ik in Brazilie ging hardlopen heeft het dan ook een hele tijd geduurd (lees: vele miskopen) voordat ik de juiste hardloopschoen gevonden had die prima paste EN geen blaren opleverde. Gelukkig had Mats inmiddels aardig grote voeten (Michou heeft normale maatje 38,5/39) en kon hij mijn afgedankte exemplaren dragen. En wijzer geworden kocht ik direct een tweede paar van die Asics loopschoenen. Mij fopten ze niet meer. Maar ja na 3 jaar waren die schoenen beiden aan vervanging toe. En natuurlijk was dat model niet meer leverbaar. Dus dan maar een ander model. Gevolg: baren. 't zelfde merk maar toch stonden deze mooi weer in de kast naast de al die andere ongedragen schoenen.
Afijn, hier in Bangkok ben ik weer aan het wandelen en sporten geslagen en moesten er dus goede schoenen komen. Loopt men in Brazilie op Havaianas hier is het de FitFlop teenslipper die het staatbeeld bepaald. Dus modebewuste Sally wil niet uit de toon vallen en heeft een paar gekocht. En zowaar, ik loop er zo op weg en kan afstanden met Dinkel wandelen. Ze geven zelfs goede support aan mijn rug. Woehoe. Dus naast die teenslippers kocht ik ook een paar (degelijke) sandalen van dit merk. Mij maken ze niet meer gek.
Aangemoedigd door deze triomf besloot ik dat er dan nu ook nieuwe sportschoenen moeten komen. Ik 'work out' op Rob's afgetrapte Reebok's en ideaal is dat niet. Maar ja, elk merk wat ik in een winkel uitprobeer zit al niet lekker. Laat staan dat ik ermee ga sporten. Afijn, nu maanden en vele zoektochten later laat ik mij overhalen om toch de nieuwe Nike Free Run+2 te proberen. Deze zijn ultra licht, soepel, flexibel, goed voetbed en hebben ...heel belangrijk...geen harde achterkant. In principe gepusht door Nike als 'n barefoot runner shoe maar recencies geven vooral aan dat het een goede schoen is voor 'daily workout in the gym en hiking'. En inderdaad als een mes in warme boter glijden mijn schuiten erin. Zou het dan eindelijk toch?
Vanmorgen de ultime test; Dinkel uitlaten. Dat betekent lopen, sprinten, springen en abrupt stoppen over divers terrein. Ik loop over asfalt maar ook over onverharde grond (stuk land wat als hondenuitlaat veldje door moet gaan). En inderdaad de schoen zit als gegoten. Ik voel hem niet, zo licht, zo zacht, lekker flexibel, hij ademt, geen drukpunten.... kortom de perfecte schoen.
Voor mijn linker voet dan. Want op mijn rechterhiel zit...jawel.. een BLAAR.
AAARRRGGHHHHH!!!!
Ja hoor en dan nog wel over MIJN voeten.
Die lichaamsdelen waar iedereen mee gezegend is. Nou ja gezegend?? Ik heb wel eens gezegd dat als ik opnieuw geboren zou worden, en aan onze lieve heer zou mogen vragen wat ik graag anders zou willen zien bij mezelf, ik dan behalve gewijzigden lichaamsverhoudingen (onze schepper heeft bij mij de boven en onderkant door elkaar gehaald, ik ben nu "bottom"zwaar zijn ipv "top"zwaar -_-), bovenal graag van die leuke kleine poezelige voetjes zou willen hebben. Niet die maat kano zoals nu en vooral niet van die gevoelige voeten.
Ik ben altijd al dol op schoenen geweest. Mijn tantes kunnen verhalen schrijven over de vele shopping expedities die ik tijdens een logeerpartij ondernam. Altijd kijken naar schoenen. Vooral omdat die tantes mij op hakken lieten lopen. Van tante N. kreeg ik mijn eerste pumps, echte queenies. En strompelend liep ik toen reuze trots door de stad. Giga blaren als gevolg maar ik dacht toen nog dat het vooral een kwestie van wennen was. Hummm. Niets bleek minder waar.
Schoenen kopen werd een ramp. Ik had al snel een vrij grote maat voor een jong meisje waardoor veel schoen, laarzen en pumps helemaal niet leuk stonden. Iedereen liep met leuk schoentje maatje 38 en daar kwam ik aanzetten met maat 40. Als 13 jarige puber vind je dat niet leuk. Bovendien waren sommige (kinder)schoenen niet eens in mijn maat verkrijgbaar want naast een vrij grote maat heb ik ook nog hele brede voeten. Dus maat 40,5 -soms 41- moest het eigenlijk zijn.
En had ik dan eindelijk toch een leuk passend model gevonden begonnen pas echt de problemen. Want ik heb daarbij ook nog eens hele gevoelige voeten. Ik krijg bijna altijd BLAREN. En waar een ander, nadat de schoen is ingelopen, er geen last meer van heeft weet ik al dat als er een blaar verschijnt die schoen verdwijnt. Niets kwestie van wennen of inlopen. Ik krijg geen eelt of hardere huid maar een giga wond. Menig schoen is al vrijwel ongedragen in de kast beland.
Kost(te) mij en mijn ouders een hoop geld. Volgens mij heeft mama (en Rob nu ook) er nog nachtmerries van. Korfbal- (en andere sport) schoenen die ik niet ingelopen kreeg, paardrijlaarzen die eerst van plastic en toen van echt leer werden aangeschaft, allen belanden vrijwel ongedragen in de kast. Of met skieen, 3 x terug naar de winkel voor weer een ander huurexemplaar. Echt waardeloos. En op mijn werk gooide ik heel vaak mijn schoenen onder m'n buro en liep dan op sokken door het gebouw. De meeste mensen kennen mij dan ook als de vrouw met pleisters op haar hielen. Ik ga op reis en neem mee.....
Ik heb in de loop der jaren echt van alles geprobeerd van Second skin, pleisters, Compeed, speciale naadloze sokken, iemand anders in mijn schoenen laten lopen zodat de achterkant al wat soepeler wordt en middeltjes die ik op mijn hiel smeerde waardoor de huid dikker zou moeten worden. Maar helaas, niets helpt.
Afijn, eenmaal wonende in het buitenland ging de zoektoch naar de perfecte schoen gewoon door. Voordeel was wel dat in die zonnige warme landen je vaak op sandalen of blote voeten kunt lopen. Nadeel is dat in elk land de schoenmaten anders zijn. UK size is anders dan de US size en de Nederlandse maat 41 is niet dezelfde als de Franse maat. Ook zijn de leesten bij de div. merken niet hetzelfde. Heb ik bij merk A. nog maat 40,5 zit ik bij de ander op maat 42. Komt er bovendien nog bij dat in Zuid Amerika en hier in Azie al die vrouwen zo klein en tenger zijn vaak dat de grootste damesmaat size 39 is. Slik!!! Miss, you go to men's-section. Heb je wel eens een man met ballerina's of op hakken gezien?
Toen ik in Brazilie ging hardlopen heeft het dan ook een hele tijd geduurd (lees: vele miskopen) voordat ik de juiste hardloopschoen gevonden had die prima paste EN geen blaren opleverde. Gelukkig had Mats inmiddels aardig grote voeten (Michou heeft normale maatje 38,5/39) en kon hij mijn afgedankte exemplaren dragen. En wijzer geworden kocht ik direct een tweede paar van die Asics loopschoenen. Mij fopten ze niet meer. Maar ja na 3 jaar waren die schoenen beiden aan vervanging toe. En natuurlijk was dat model niet meer leverbaar. Dus dan maar een ander model. Gevolg: baren. 't zelfde merk maar toch stonden deze mooi weer in de kast naast de al die andere ongedragen schoenen.
Afijn, hier in Bangkok ben ik weer aan het wandelen en sporten geslagen en moesten er dus goede schoenen komen. Loopt men in Brazilie op Havaianas hier is het de FitFlop teenslipper die het staatbeeld bepaald. Dus modebewuste Sally wil niet uit de toon vallen en heeft een paar gekocht. En zowaar, ik loop er zo op weg en kan afstanden met Dinkel wandelen. Ze geven zelfs goede support aan mijn rug. Woehoe. Dus naast die teenslippers kocht ik ook een paar (degelijke) sandalen van dit merk. Mij maken ze niet meer gek.
Aangemoedigd door deze triomf besloot ik dat er dan nu ook nieuwe sportschoenen moeten komen. Ik 'work out' op Rob's afgetrapte Reebok's en ideaal is dat niet. Maar ja, elk merk wat ik in een winkel uitprobeer zit al niet lekker. Laat staan dat ik ermee ga sporten. Afijn, nu maanden en vele zoektochten later laat ik mij overhalen om toch de nieuwe Nike Free Run+2 te proberen. Deze zijn ultra licht, soepel, flexibel, goed voetbed en hebben ...heel belangrijk...geen harde achterkant. In principe gepusht door Nike als 'n barefoot runner shoe maar recencies geven vooral aan dat het een goede schoen is voor 'daily workout in the gym en hiking'. En inderdaad als een mes in warme boter glijden mijn schuiten erin. Zou het dan eindelijk toch?
Vanmorgen de ultime test; Dinkel uitlaten. Dat betekent lopen, sprinten, springen en abrupt stoppen over divers terrein. Ik loop over asfalt maar ook over onverharde grond (stuk land wat als hondenuitlaat veldje door moet gaan). En inderdaad de schoen zit als gegoten. Ik voel hem niet, zo licht, zo zacht, lekker flexibel, hij ademt, geen drukpunten.... kortom de perfecte schoen.
Voor mijn linker voet dan. Want op mijn rechterhiel zit...jawel.. een BLAAR.
AAARRRGGHHHHH!!!!
2 februari 2012
Ben ik weer...
Pffff zoals velen houd ik me ook niet aan mijn goede nieuwjaars voornemens. Ik had me toch echt voorgenomen om met meer regelmaat te bloggen. Als er geen verse leesvoer is haken de vaste lezers langzaamaan af en rondom mij heen stopt ook al de een na de ander met het bloggen. Dat vind ik erg jammer dus moet ik zelf wel het goede voorbeeld blijven geven, toch? Ik vind het alleen soms zo moeilijk een onderwerp te verzinnen. Vaak zijn de dagelijkse dingen zo banaal om over te bloggen. Die info knal ik al op FB en bovendien zijn de kids er ook niet altijd mee eens als ik wat over hun op het web gooi (en terecht) dus dan neemt mijn inspiratie af. Afijn, 't kip en het ei verhaal.
Een van mijn andere voornemens was ook om weer te gaan sporten en daar houd ik me gelukkig wel goed aan. Ik heb nu een vast ritme; zoonlief op schoolplein droppen, door naar de sportschool, bij terugkomst met Dinkel erop uit en dan douchen en ontbijten. Zo ben ik rond 10 uur helemaal klaar en heb er voor mijn gevoel al een hele dag op zitten (klopt ook wel want mijn wekker gaat al om 6 uur). Ik krijg alleen zo wel erruggg laat mijn o zo broodnodige shot caffeine, maar sporten met volle maag vind ik helemaal niets.
Met Dinkel gaat het trouwens prima. Ze luistert elke week een stukje beter -_- en heeft hier in de wijk al een aardige groep K9 friends. Gisteren nog (samen met Michou erbij) bij labrador Daisy in de tuin gespeeld en vanmiddag hebben we met semi-Nederlandse Jack Russel pup Vlekje een speeldate op het hondenveldje. Ff lekker rennen 'off leash'. Dinkel wordt helemaal gek gemaakt door die pup. Zo klein als die is, ze is Dinkel echt de baas haha. Dinkel is na zo'n uurtje helemaal total loss en slaapt de hele ochtend verder op de bank.
Michou is ook weer thuis, haar first semester examens zitten erop en eind volgende week moet ze dan haar 2nd term vakken kiezen. Nu is het afwachten op de cijfers en is ze dus zowaar een paar dagen vrij. Zij maakt van de gelegenheid gebruik om dit (lange) weekend haar gewonnen prijs te verzilveren (met oud en nieuw heeft ze de hoofdprijs gewonnen met een loterij vd duikschool...'n gratis duikcursus) en Rob heeft daarom 2 dagen vrij genomen. Samen gaan zij nu hun advanced diver certificate halen. Ik heb gisteren voor die twee nog snel een hotelletje geboekt. Mats en ik blijven gewoon thuis.
Verder zijn in principe opa en oma Kemper en nicht Jaqueline met haar man hier bij ons op visite ware het niet dat die op dit moment aan het genieten zijn van een 12-daagse rondreis. Ze hebben hier een gids en prive-busje geboekt en ervaren 'Amazing Thailand'. Dus ik heb het even rustig op dit moment. Daarom gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt en met dochterlief een footmassage geboekt. Heerlijk...
Wat hebben we nog meer gedaan en beleefd de afgelopen weken?
Oja mijn zeer gewaardeerde echtgenoot werd vorige week weer een jaartje ouder. Dat hebben we gevierd met een heerlijke bbq en een moeder die lekkere Roti Kukus maakte. Mmmmm, lang leve oma euh Rob natuurlijk. Trouwens die big Five-O komt nu wel erg dichtbij :-)
Ook hadden we nog een nieuwjaarsborrel/birthdayparty bij Nederlandse vrienden, hebben we nog thee geleut bij een andere (honden) vriendin en hebben we natuurlijk genoten van ons bezoek. Helaas werkt het weer niet zo heel erg mee want het is qua temperatuur alweer behoorlijk gestegen (lees broeiend warm) en er viel af en toe een fikse bui. Leuk als je net in een bootje op de river Chao Praya zit of in China town loopt.Verder heeft Mats in 'een box geslapen' op school voor het behalen van community hours. Geen succes want hij werd lek gestoken door de muggen maar er zijn in elk geval uren gemaakt.
En zo is januari alweer voorbij. Februari it is. Betekent ook dat op de 1e vrijdag van iedere maand we gaan borrelen bij Breeze. Dus morgen weer een gezellig uitje. En als opa en oma volgende week terug zijn kunnen we nog een paar dagen van hun gezelschap genieten, dan ga ik nog een kooklesje doen met wat vrouwens uit ons compound en daarna staan nicht Sanne met haar handige Harrie alweer bij ons op de stoep. Ook in dit nieuw jaar blijven de pagina's in mijn agenda niet maagdelijk wit -_-.
Een van mijn andere voornemens was ook om weer te gaan sporten en daar houd ik me gelukkig wel goed aan. Ik heb nu een vast ritme; zoonlief op schoolplein droppen, door naar de sportschool, bij terugkomst met Dinkel erop uit en dan douchen en ontbijten. Zo ben ik rond 10 uur helemaal klaar en heb er voor mijn gevoel al een hele dag op zitten (klopt ook wel want mijn wekker gaat al om 6 uur). Ik krijg alleen zo wel erruggg laat mijn o zo broodnodige shot caffeine, maar sporten met volle maag vind ik helemaal niets.
Met Dinkel gaat het trouwens prima. Ze luistert elke week een stukje beter -_- en heeft hier in de wijk al een aardige groep K9 friends. Gisteren nog (samen met Michou erbij) bij labrador Daisy in de tuin gespeeld en vanmiddag hebben we met semi-Nederlandse Jack Russel pup Vlekje een speeldate op het hondenveldje. Ff lekker rennen 'off leash'. Dinkel wordt helemaal gek gemaakt door die pup. Zo klein als die is, ze is Dinkel echt de baas haha. Dinkel is na zo'n uurtje helemaal total loss en slaapt de hele ochtend verder op de bank.
Michou is ook weer thuis, haar first semester examens zitten erop en eind volgende week moet ze dan haar 2nd term vakken kiezen. Nu is het afwachten op de cijfers en is ze dus zowaar een paar dagen vrij. Zij maakt van de gelegenheid gebruik om dit (lange) weekend haar gewonnen prijs te verzilveren (met oud en nieuw heeft ze de hoofdprijs gewonnen met een loterij vd duikschool...'n gratis duikcursus) en Rob heeft daarom 2 dagen vrij genomen. Samen gaan zij nu hun advanced diver certificate halen. Ik heb gisteren voor die twee nog snel een hotelletje geboekt. Mats en ik blijven gewoon thuis.
Verder zijn in principe opa en oma Kemper en nicht Jaqueline met haar man hier bij ons op visite ware het niet dat die op dit moment aan het genieten zijn van een 12-daagse rondreis. Ze hebben hier een gids en prive-busje geboekt en ervaren 'Amazing Thailand'. Dus ik heb het even rustig op dit moment. Daarom gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt en met dochterlief een footmassage geboekt. Heerlijk...
Wat hebben we nog meer gedaan en beleefd de afgelopen weken?
Oja mijn zeer gewaardeerde echtgenoot werd vorige week weer een jaartje ouder. Dat hebben we gevierd met een heerlijke bbq en een moeder die lekkere Roti Kukus maakte. Mmmmm, lang leve oma euh Rob natuurlijk. Trouwens die big Five-O komt nu wel erg dichtbij :-)
Ook hadden we nog een nieuwjaarsborrel/birthdayparty bij Nederlandse vrienden, hebben we nog thee geleut bij een andere (honden) vriendin en hebben we natuurlijk genoten van ons bezoek. Helaas werkt het weer niet zo heel erg mee want het is qua temperatuur alweer behoorlijk gestegen (lees broeiend warm) en er viel af en toe een fikse bui. Leuk als je net in een bootje op de river Chao Praya zit of in China town loopt.Verder heeft Mats in 'een box geslapen' op school voor het behalen van community hours. Geen succes want hij werd lek gestoken door de muggen maar er zijn in elk geval uren gemaakt.
En zo is januari alweer voorbij. Februari it is. Betekent ook dat op de 1e vrijdag van iedere maand we gaan borrelen bij Breeze. Dus morgen weer een gezellig uitje. En als opa en oma volgende week terug zijn kunnen we nog een paar dagen van hun gezelschap genieten, dan ga ik nog een kooklesje doen met wat vrouwens uit ons compound en daarna staan nicht Sanne met haar handige Harrie alweer bij ons op de stoep. Ook in dit nieuw jaar blijven de pagina's in mijn agenda niet maagdelijk wit -_-.
Abonneren op:
Posts (Atom)