8 december 2014

Geen nieuws.....is goed nieuws


Tja, het blijft stil hier op dit blog. Maar er valt niet veel te vertellen. De dagen lopen in elkaar over. Ik ben druk met van alles en niets en vind hetgeen ik doe of meemaak vaak niet blogwaardig genoeg. Eerlijk gezegd is de lol van het bloggen er een beetje af. Ik hoef het thuisfront niet meer op de hoogte te houden en (int.) vrienden 'spreek' ik via Facebook. Afijn, toch maar weer een update.

Mijn ouders zijn nu geheel over en gesetteld in hun nieuwe woning. Alle meubelen hebben een plekje gekregen in het huis en ook hebben ze al een gedeelte van de verbouwing erop zitten. Een mooi, modern toilet is het resultaat. Begin volgend jaar is hun badkamer aan de beurt. Voorlopig is de woning weer schoon en kunnen ook zij geen dozen, bouwmarkt of  meubelzaak meer zien haha.

Rob heeft de afgelopen twee maanden weer uit zijn koffers geleefd en was niet veel aanwezig. Zo zat hij ruim 2 weken in Ethiopie, was een kleine week thuis en vertrok toen weer voor een trip naar India en kwam  dit weekend  pas terug uit Bangkok. Hij kon nog net aanschuiven bij mijn ouders voor de koffie maar had een gezellig steengrill avondje met mijn familie gemist. De kids waren ook thuis gekomen om op 5 december samen te zijn; al vierden we geen Sinterklaas.

En terwijl manlief in het (warme) buitenland zat vermaakte ik mij ook prima. Zo ging ik eten bij mijn ouders, genoot van een lekker indonesische maaltijd bij mijn schoonouders, at ik bij vriendin R. en ging met haar naar een kledingparty (en scoorde nog een leuke outfit), hield schoonzusje M. ook een kledingavondje bij haar thuis en kwam andere schoonzus M. gezellig bij mij op de thee. Ik bezocht mijn tante op een van haar vele vlooienmarkten, ging de mooie cijfers op de rapporten van mijn nichtjes bewonderen (lees: belonen) en rommelde veel in huis.

Verder gingen mama en ik op citytour en verkenden we mijn oude geboortestad. Zo aten we een vegetarische maaltijd in de Klooster Kerk, dronken we koffie in de skybar van de Haagse Toren aka het strijkijzer, gingen we eten in de huiskamer van de Chinese vriendenkring, speurden we alle kringloopwinkels af op zoek naar wat tweedehands spulletjes en wilden we de Sinterklaassfeer proeven door op koopavond  de binnenstad in te gaan maar was het zoooooo vies koud dat we al gauw  in China town bij een Thai (!) belandden en een lekker pittige maaltijd bestelden om ons op te warmen.

Ook hadden Rob en ik een nieuw bankstel besteld en een ander matras voor ons bed. Die laatste is al bezorgd en we liggen dus weer prinsheerlijk (lees: zachter).

Verder loop ik veel met Dinkel, hebben we de bladeren zien vallen in het bos en  mag ze nu in de winter overal op het strand rennen. Heerlijk, maar je moet nu wel  handschoenen aan en een dikke sjaal om!

De kids zitten ook niet stil. Zo liet Michou haar haren knippen en doneerde ze deze aan  St. Haarwensen. Een mooi gebaar.

Verder is Mats weer verhuisd, Hij heeft een andere kamer gevonden en moest worden geholpen met  het versjouwen van zijn spullen. Rob was er niet maar gelukkig wilde  opa (met zijn bus!!) ons helpen. Zoonlief heeft nu een zolderkamer in een kleiner huis. Wat rustiger en met 3  medebewoners waarvan 2 internationale studenten. Kan hij dus gewoon Engels blijven praten ;-) Uiteraard moesten er weer 'nieuwe'  spullen komen dus deze mama heeft weer flink lopen shoppen. Een fiets (want die andere was dus enige tijd geleden gestolen), een nieuwe koelkast, gordijnen etc. Een tweedehands bankje wat we  op de kop getikt hadden bij een kringloopwinkel (en waar ik een hele avond op had zitten boenen om hem enigzins toonbaar te krijgen) bleek de 2e, zeer smalle, trap naar zijn kamer absoluut niet op te kunnen. Grrrr, dat kreng kon dus weer mee terug in de bus. En stond de volgende dag samen met ons oude matras aan de kant van de weg klaar voor het grof vuil. Zonde van tijd en geld.
Gelukkig bleek dat mijn schoonouders nog een klein bankje op zolder hadden staan die hun kleinzoon wel mocht meenemen. Dus afgelopen weekend toen Rob weer thuis was hebben we dat bankje, met veel pijn en moeite en wat creatief zaagwerk van mijn hubbie, in zijn kamer gekregen. Heeft manlief ook die studentenkamer weer gezien.

Bij Michou begaf haar kleine mini koelkastje het dus ook die heb ik opgehaald en teruggegeven aan de winkel. Daarna zijn Mies en ik op zoek gegaan naar een groter, tweedehands exemplaar. Ik heb nu echt wel alle kringloopzaken in omgeving groot Den Haag gezien haha. Maar ook die missie is geslaagd en gezamenlijk hebben we dat ding in mijn autootje gepropt en naar haar kamer gebracht.Gelukkig hoeft zij maar 1 trap op.

Nu komt alleen nog volgende week ons nieuwe bankstel, en moet dus het oude bankstel naar beneden gedragen worden voor grof vuil, en dan hoop ik echt dat al dat sjouwwerk klaar is. Kan ff geen doos meer zien.

Nog eventjes en dan staat kerst voor de deur. De opgetuigde boom staat al. Gezellig al die lichtjes. Straks met de feestdagen zitten we met familieleden in Groenlo in een groot vakantiehuis. Gisteren zaten we ff bijeen om de boodschappenlijst, het kookschema en de corfeedienst te bespreken. Lachen, ik heb er echt zin in en ben blij dat ik nog een kleine 3 weken heb om mij mentaal voor te bereiden /^0^\.

2 oktober 2014

(Her)inburgeringsfeestje

Jaja we leven nog. Het is idd weer tijd voor een nieuw blogje. Ik heb er zo langzamerhand een maandblog van gemaakt haha.

Oke wat is er afgelopen maand allemaal gebeurd?
Uiteraard moest Rob weer reizen, al was hij ook een kleine 3 weken thuis, en heeft hij tussendoor flink geklust in huis. Neef Dennis heeft de toilet afgetegeld dus daar is het nu wat 'gezelliger' zitten. Nu nog de boiler wegwerken (deurtjes ervoor) en het plafond erin. Ook is de garage opgeruimd en een beetje ingericht (kostte mij heel wat ritjes naar grof vuil) en hangen er nu beugels voor de ski's en surfplanken. Ook onze mountainbikes en Rob's racefiets hangen netjes aan de muur. Klaar voor gebruik.....

Over fietsen gesproken, heerlijk weer om in Nederland te wonen, waar je zo zalig kan fietsen over goed aangelegde fietspaden. Maar dan moet je fiets niet gestolen worden. Want nog niet in haar tweede schoolweek belde Michou dat ze haar fiets niet meer kon vinden. Terwijl hij netjes op slot stond, in de fietsenstalling bij Utrecht CS en nog wel in de bovenste stalling/rek. Maar toch was in het weekend haar fiets gejat. Dus mevrouw moest verder met de bus. Geen probleem ware het niet dat er zo'n 100 studenten staan te wachten op die bus naar de Uithof. Dus Mies moest zeker 2  a 3 bussen laten gaan voordat ze een plekje had om in te stappen. Pfff dat is geen doen. En het is nu nog mooi weer. Stel dat het winter is en meer mensen de bus gaan pakken.
Snap niet dat er geen meer of langere bussen ingezet worden als er zoveel gebruik van het openbaar vervoer wordt gemaakt.

Zoals je leest ben ik alweer helemaal ingeburgerd nu ik zo gezellig mee mopper over het openbaar vervoer haha. Want Michou heeft al diverse keren meegemaakt dat de trein naar Utrecht vertraging had of uberhaupt niet reed door e.e.a. storing. (En gisteren nog, terwijl ze juist haar 1e tentamen had, reed dat kreng weer niet en kon ik hals over kop in de auto springen om haar toch nog op tijd in Utrecht te krijgen. En de avondspits kun je beter middagspits noemen want die begint ook steeds vroeger ).

We hadden dus al gauw door dat dit geen doen is en dat Michou beter op zoek kon gaan naar een kamer. En die heeft ze gevonden, net onder de rook van Utrecht. Vanaf zaterdag gaat ze dus ook het huis uit.  Scheelt haar heel wat reistijd, ergenis en stress. Kan ze zich zo volledig concentreren op haar studie want ze vindt het wel wennen om nu na 11 jaar Engels alles weer in het Nederlands te moeten doen. Is toch een hele omschakeling.

Afijn, had ik dus net alles geregeld voor Michou's a.s. verhuizing  en een andere (tweedehands) fiets voor haar gekocht belt zoonlief op. Euh mam, mijn fiets is gestolen. Samen met nog 3 andere fietsen van huisgenoten. Deze stonden, wel op slot maar niet ergens aan vast, voor de deur van hun studentenhuis, en zijn blijkbaar zo hupsee in een busje geladen. ARGGGGG. Woon je jaren in het buitenland en is er nog nooit iets gestolen. Woon je nog geen 3 mnd in Nederland en ben je al 2 fietsen kwijt. Gaat lekker zo.

Verder had ik het op mijn manier druk met het plannen van een feest. Wat 11 jaar in het buitenland wonen, en dus allerlei feestjes, belangrijke verjaardagen, geboortes en bruiloften missen is toch niet leuk. En ook wij als familie hadden het e.e.a. te vieren (behaalde diploma's, Michou 21 en Mats 18 jaar geworden, Rob die Abraham gezien heeft en ons 25 jarige huwelijk). Dus wilden we een soort 'all-in-one' terugkomfeestje geven. En zo ging ik op zoek naar een feestzaal, boekte de DJ's, ontwierp ik uitnodigingen, regelde de catering, bestelde taartjes en maakte een Powerpoint presentatie over 11 jaar 'Over the Border'.
Afgelopen zaterdag was het zover en het was heerlijk om iedereen weer te zien. We hebben genoten.






Geweldig om 'oude' vriendschappen weer nieuw leven in te blazen. W.d.b. is het waar dat je sommige mensen jaren niet kan zien maar eenmaal weer bijeen lijkt het alsof je elkaar gisteren nog gesproken hebt en ga je verder waar het 11 jaar geleden 'gestopt' is. Echt super. Voor de kids is dit natuurlijk wel anders, zij beginnen totaal opnieuw. Mats omschreef het als weer een nieuwe relocatie. Maar deze keer naar een land waar hij de taal al wat van spreekt. Verder is alles nieuw en onbekend. Toch hebben ook zij hun draai al aardig gevonden.

Ik vind het vooral fijn om weer dicht bij mijn familie en te wonen. Ff buurten en langs te gaan voor een kop koffie. Dat heb ik toch wel gemist. En wonen mijn ouders als het ware om de hoek, nu komen ze nog dichterbij wonen en worden het onze 'buren'. Zij verhuizen nl. volgende maand ook naar de Chinese Muur!!  Drie keer raden wie over een paar jaar hun mantelverzorgster mag gaan worden haha.
En nu de hele familie weer compleet is hebben we ook een leuk vooruitzicht. We gaan met een hele groep kerst vieren in een groot vakantiehuis ergens in de Achterhoek.

Verder vinden wij het hier zalig wonen. Ons huisje voelt al als echt 'thuis'. Zo dicht bij strand, zee en duinen. En voldoende bos om ons heen. Vooral voor Rob is het back to his roots. Feest der herkenning. Voor mij  is het weliswaar mijn geboortestad maar het is ruim 25 jr geleden dat ik hier in deze regio gewoond heb. Dus veel is veranderd. Het voelt vertrouwd en toch ook weer niet. Best wel wennen.

Zoals ik al in een eerdere posting schreef is het hier een waar wahalla voor honden. Overal mogen ze los (wel opruimplicht) en Dinkel is echt mega veranderd. In positieve zin uiteraard. Die rent en speelt naar hartelust. Zoveel energie als ze hier kwijt kan. Al die hondenvriendjes. Het is echt een genot om met haar te wandelen. En omdat de temperatuur nog steeds zo aangenaam is geniet ik van de natuur. Bladeren beginnen al te vallen en dan met je hond door de bossen banjeren  terwijl het zo fris en herfstachtig ruikt. Of een middagje uitwaaien op het strand. Heerlijk.













En ook de katten genieten. We hebben een netje bevestigd op het balkon zodat ze niet kunnen ontsnappen (Cream sprong al eens naar beneden en ging ook al kennismaken met de buren). Iedere dag zitten ze heerlijk buiten op het balkon te kijken naar de zeemeeuwen en de gezelligheid op straat. Ook kregen ze een nieuwe krabpaal die ze helemaal het einde vinden.




Dus na 3 maanden kunnen  we zeggen dat we zo langzaam aan onze draai vinden. 
Voor mij voelde deze verhuizing net als de voorgaande moves. Het maakt gevoelsmatig niet uit of ik nu van Brazilie naar Dubai verhuisde of van Bangkok naar Den Haag. Het is gewoon alsof je naar een nieuw land verkast. Want ook al spreek je nu de taal, en heb je een Nederlands paspoort, alles moet toch gewoon opnieuw geregeld en aangevraagd worden (gas-water-licht, internet, telefoon, nwe bankrekeningen, verzekeringen, inschrijvingen bij gemeentes, belastingzkn., enz enz.). We waren tenslotte ruim 11 jaar weg uit Nederland, en dus geemigreerd. 
Ook het feit dat we nu een 'eigen' huis hebben maakt dat ik veel meer energie in de inrichting, aankleding en het opknappen steek. Als je weet dat je ergens maar een paar jaar woont dan investeer je niet echt in dat huurhuis. Althans ik niet. Nu wel, omdat ik hier tot in lengte van dagen blijf wonen en niet meer weg ga (hoewel, zeg nooit nooit  bij die man van mij).
En hoewel er altijd dingen tegenvallen ben ik een persoontje die graag de positieve kanten van iets zie en vind dat je er zelf iets van moet maken. Openstaan voor veranderingen, deze accepteren en er zelf een invulling aan geven. Ik geloof dat dat de instelling moet zijn anders red je het niet als (ex-)expat.

Dus gaan we zo weer gezellig op de fiets (ja ja we hebben inmiddels allemaal dubbele fietssloten op onze ijzeren rossen) naar de Lidl (wat 'n leuke winkel toch met vaak goede aanbiedingen ...onlangs die kattenkrabpaal daar gehaald) en de Jumbo om boodschappen te doen. Want dat vind ik ook zo fijn.....het uitgebreide assortiment in de Nederlandse supermarkten en al dat verse fruit en de vele groentes. Ben bang dat er de afgelopen tijd weer de nodige kilootjes zijn bijgekomen met al dat lekkere snoepgoed en gebak hier.

31 augustus 2014

Introductie tijd

Zo even een uurtje voor mezelf. Vanmorgen zat ik al vroeg in de auto om manlief op Schiphol te droppen. Na 2 weken Egypte, een weekje Zweden mag hij nu weer naar Quatar. Het is dat de kinderen bijna niet meer thuis wonen want anders zouden zij zich afvragen wie die man is die steeds op zondag het vlees komt snijden haha. Rob moest eigenlijk ook nog naar Nigeria maar dat tripje is wijselijk uitgesteld i.v.m. het Ebola virus wat daar nu woedt.
Afijn, toen ik weer thuis was heb ik gelijk 3 wassen gedraaid met spullen afkomstig v.d. boot (bankkussen hoezen etc), de keuken gesopt en daarna nog een uur met Dinkel op landgoed Ockenburg gewandeld. Eenmaal weer thuis kwam oma M. net Michou op halen om samen een stuk te gaan fietsen. Het zonnetje kwam zowaar door. Dus nu is er niemand thuis en is het me, myself and the pets.

Afgelopen maand heeft er weer veel plaatsgevonden. Ik ben er maar druk mee. Ik kom haast tijd te kort. Je zou toch denken dat alles regelen veel gemakkelijker gaat in je moederstaal. Maar dan moeten ze wel goed luisteren, meewerken en geen fouten maken. Die bureacratische rompslomp is dus in elk land hetzelfde. En iets herstellen c.q. wijzigen gaat net zo tergend langzaam als 'over the border'. Ergens gaat het hier nog moelijker terwijl je verwacht als Nederlander/remigrant zijnde bekend te zijn met alles. Niet dus. Er is best veel veranderd in ruim 11 jaar tijd.

Ook de kids waren busy. Michou bijtte de spits af met deelname aan de Utrechtse Introductie tijd (UIT week). En precies die week had de NS werkzaamheden rondom Utrecht & Gouda gepland dus Mies heeft lange reisdagen gemaakt. Op een gegeven moment waren er 4 achtereenvolgende treinen richting Den Haag en Rotterdam gecancelled en stond ze al zo lang te wachten dat ze maar via Amsterdam terug naar Den Haag  reisde. Dat heeft ze uiteindelijk die week nog 2 x gedaan. Haar eerste kennismaking met het Hollandse openbaar vervoer haha.
Daarna was ze nog 2 weken vrij en heeft ze o.a. nog een paar keer gewandeld met opa en oma en gelogeerd in het 'KAM hotel', een vakantie initiatief van haar 2 nichtjes Kylie en Alicia en hun voormalig hondje Maya. Daar in het hotel is ze uitstekend verzorgd en hadden de meisjes een heel animatie programma samengesteld en werd er 's avonds haute cuisine gekookt. (En de beoordelingen waren zo goed dat ik volgend jaar maar ook een weekendje boek daar hint, hint).
Afijn, vanaf morgen (maandag 1 september) is het afgelopen met de vakantiepret en begint dan eindelijk Michou's studie.

Na de introductietijd van dochter was Mats aan de beurt en vond de introductie week in Tilburg (TOP week) plaats. Dus de dagen ervoor ben ik nog een paar keer naar hem toegereden om spullen te brengen zodat hij verder zijn kamer kon inrichten. Ikea is weer rijk geworden van ons ;-)
De bedoeling was dat Mats daarna nog een paar dagen thuis zou komen maar het bleek dat zijn opleiding afgelopen week al begon. Dus zoonlief bleef gelijk op zijn kamer. Mama reed maar weer op en neer en bracht o.a. zijn laatste kledingstukken. Niet dat hij veel heeft aan al die korte broeken want na al die jaren zon en warmte is het weer wennen aan dat Hollandse weer c.q. de natte Nederlandse zomers.  Ook fietsen in de regen met tegenwind viel geloof ik vies tegen. Hihi dat is weer wat anders dan rondcrossen in een golfkarretje. Welkom terug zoon /^0^\
Maar hij heeft een leuke studenten kamer (in een dispuutshuis, midden in het centrum nabij station) met gezellige huisgenoten. Alleen de euh, aanwezige huisdieren vindt hij wat minder...afgelopen dinsdagnacht werd hij gewekt door en muis die in zijn kamer rondrende. Geloof niet dat hij hem ook gevangen heeft, tja...
En dit weekend vindt de ontgroening van zijn studentenvereniging plaats en komt hij dus weer niet thuis. Geen bergen meegbrachte vieze was voor mij.
Michou maakte gelijk van de gelegenheid gebruik om haar slaapkamer wat te personaliseren. Toen Mats nog thuis was deelden ze tijdelijk een kamer en had Mies haar stempel er nog niet opgedrukt. Nu zag ze haar kans schoon en werd Ikea weer met een bezoekje vereerd. Ook liep ze wat kringloopwinkels met oma af op zoek naar de ideale luie ligstoel. Die is nog niet gevonden dus volgend weekend gaat de zoektocht verder.

Ons flatje is inmiddels aardig op orde. In de weekenden dat Rob thuis was kluste hij hard door. Oven is ingebouwd, de badkamer is af en ook op de boot is e.e.a. gerepareerd. Superman... die vent van mij. En eergisteren kwamen dan eindelijk, na 6 weken opnieuw wachten, de goede lamellen. In de juiste kleur deze keer. Dus nu hangt alles netjes en kijken we niet meer tegen de roze/rode stoffen dingen aan.
Ik zal van de week eens wat foto's maken en een voor & na reportage plaatsen.

Verder gaat het leventje door. Ik ben nog steeds druk met toeristje spelen in eigen stad. Ergens 'n heel raar gevoel. Het is allemaal bekend maar toch ook weer niet. Maar mijn moeder is een goede gids en ik heb nog heel wat te zien of te (her)ontdekken. Vrienden vragen nu de vakantie is afgelopen wanneer ik nou eens op de koffie kom of willen ons nieuwe paleisje komen bewonderen. Dus vervelen doe ik (wij) ons niet.

5 augustus 2014

Weer terug in NL.

Het afgelopen jaar is er flink geklust in ons flatje. We lieten de boel aardig verbouwen. Wat zijn we toch gezegend met zulke goede vrienden en familie. Toppers zijn het!  Er was al eens flink schoongemaakt door mijn moeder maar toch moest er nog het e.e.a. gebeuren in huis. En zoals altijd wegen de laatste loodjes het zwaarst.

Michou en ik hebben het hele huis (vooral alle ramen & deuren van binnen en buiten gezeemd),  vloeren gedweild, tegels gesopt en verfresten afgekrabt terwijl Rob zich bezighield met de badkamer  en (vooral) het toilet waar nog e.e.a.moest worden afgemaakt en aangesloten. Ook moest er nog iemand komen voor de boiler, was het gas nog afgesloten en verzegeld, werden sim kaarten voor mobiele telefoons afgeleverd en moesten de kastjes voor wireless tv en internet opgehangen en aangesloten worden. Lamellen werden besteld, schuif- & spiegeldeuren voor onze kledingkast werden opgemeten en gekocht en de wasmachine en droger moesten nog een stopcontact krijgen. Het zwevend toilet bleef lekken, gaatjes in muren en rondom verwarmingsbuizen moesten nog opgevuld... afijn er viel genoeg te klussen in huis.

En na 11 jaar uit Nederland weg te zijn geweest moet je weer heel veel regelen. W.d.b. is het hier net zo bureacratisch als alle andere landen waar we gewoond hebben. Zo mochten Mats en ik ons gaan inschrijven bij de gemeente (Rob en Michou hadden dit al eerder gedaan, niet zonder de nodige problemen trouwens), moesten we allemaal onze DigiD's gaan aanvragen (zonder dat ding kan je bijna niets meer), nieuwe bankrekeningen werden geopend, een zorgverzekering diende aangevraagd te worden en daarna moest er bij een huisarts en tandarts ingeschreven te worden. Mats en Michou moesten nog administratieve zaken voor hun studie afhandelen, OV jaarkaarten moesten worden besteld, stufi worden aangevraagd, Mats ging ook al op zoek naar een studentenkamer en ondertussen reden we af en aan naar de Gamma/Praxis/ Bouwhof en Hornbach. Tjonge al die DHZ zaken verdienen goud geld aan ons haha. Maar wat heerlijk dat je alles gewoon in je moederstaal kunt vragen. Zo vertrouwd en toch ook weer niet.

Inmiddels vernamen we ook dat onze container keurig op tijd gearriveerd was in Rotterdam. Precies volgens de planning. Maar nu bleek dat wij de gelukkigen waren waarvan de container gecontroleerd zou gaan worden. M.a.w. de boel werd nog niet vrijgegeven en iemand van de douane kwam onze verhuisraad checken. Gelukkig kon dat plaatsvinden op locatie (lees: ons huis) maar wel pas over 1 week. Afijn, zo hadden we nog even tijd om verder te klussen. Nadeel was wel dat Rob dan niet meer veel tijd overhield om het huis verder in te richten aangezien hij eind van die week naar India zou vertrekken.

Afijn, ondertussen moesten we regelen dat de oplader met 40 ft container hier goed bij ons op de  parkeerplaats kon komen staan en dat er ruimte was om te laden/lossen c.q. te verhuizen. Gelukkig werkten alle buren mee en werden auto's verplaatst en de in-/uitrit vrijgehouden met kliko's (w.d.b. zijn we in een leuke appartementenblok komen wonen en konden we de jaarlijkse portiek-bbq begin juli direct bijwonen...leuke manier om met de buren kennis te maken).




De douanebeambtes arriveerden tegelijkertijd met de verhuizers en onze container en hadden al snel door dat wij keurig meegenomen hadden wat er ook op de inpaklijsten stond. Het was die verhuisdag prachtig weer (uberhaupt is het momenteel een mooie zomer in Nederland) en er werd heerlijk in het zonnetje, onder het genot van een bak koffie, uitgeladen, gecontroleerd en afgeleverd.

De dagen erna stonden in het teken van dozen uitpakken, meubels een plekje geven, kasten inruimen en nog meer dozen uitpakken. Inmiddels zijn alle dozen leeg (al staat er nog wel een hoop troep in de garage en kelderberging) en voelt het al een beetje als 'thuis'. Zodra Mats straks het huis uit is (en zijn zooi meegenomen heeft) kan Michou verder haar kamer inrichten en kan ik ook verder met spulletjes een def. plekje te geven. Maar daar heb ik nog alle tijd voor.

Want eerst gingen Michou en ik, zodra Rob terug kwam uit India, 4 dagen naar Barcelona, een citytripje (foto's en verslag volgen later). Wat een geweldige stad. Een echte aanrader!
Mats ging ondertussen naar Tilburg op kamerjacht (en heeft er een gevonden) en ging gelijk uit met zijn nieuwe huisgenoten.
Verder werd hij lid van een sportschool hier in de buurt (met vestigingen in Tilburg) en is hij daar nu iedere dag te vinden. Op zijn nieuwe opoe fiets trapt hij daar naar toe. Gelukkig is het nog steeds mooi weer  :-)  Ook neef Dennis nam hem mee om een keer samen te sporten bij z'n gym en Michou is iedere dag buiten actief maar dan met de hond.



Want die heeft het naar haar zin hier in NL. Een waar honden PARADIJS!  Wat een verschil met Bangkok. Veel aangenamere temperaturen (voor Dinkel dan), overal mag ze hier bij ons in de omgeving los lopen, hondenparkjes te over, het STRAND, water.  En overal vriendjes om mee te spelen. Mevrouw weet niet wat ze meemaakt. Wat heeft die eigenlijk veel gemist in Thailand. Wat is het dan een genot om hier in Nederland een hond te hebben. Ik betaal nu met liefde  hondenbelasting ;-)

Verder is Michou al een paar keer 's morgens vroeg gaan wandelen met opa en oma, hebben we al 2x een bbq bij vrienden en familie gehad en zijn we 2 weekenden naar de boot geweest. Pffff ook daaraan moet nog heel wat geklust worden. Net het weekend dat ik de boot ga soppen is het ruim 35 grd. Niet te doen. Dinkel lag uitgeput aan board. Niet zo'n succes dus.



De katten zijn inmiddels ook gewend in huis. Cream besloot al van het balkon te springen. Gelukkig wonen we niet hoog. Dus daar moeten we nog een oplossing voor verzinnen en iets van een netje gaan spannen.

En zo rommelen we door. Inmiddels is Rob weer voor 2 weken reizen, Egypte deze keer.
Binnenkort volgt een blogje over ons huis, met voor- en na foto's en zal ik verder schrijven over hoe onze terugkomst verder verloopt en hoe we onze remigratie ervaren.

But so far so good.

verhuizing

Oops inmiddels zitten we alweer een maand in Nederland in ons eigen appartementje. Back to my roots, naar de mooie stad achter de duinen. Er is veel gebeurd de afgelopen tijd. Maar eerst het afscheid uit Thailand.

De verhuizing ging snel en soepel en na alle feestjes zat ik dus de laatste weken alleen in het kale huis. Geen straf met Starbucks, div. nail spa's en massage salons en shoppingcentra in de buurt. Het was nog steeds mooi weer (regenseizoen start laat dit jaar) dus Dinkel genoot ook van lekkere wandelingen. Hier en daar had ik nog een afscheidslunch en ging ik koffie drinken met vriendinnen. Het werd steeds rustiger in ons compound. De grote uittocht was definitief begonnen. De laatste week was Rob er ook weer en maakten we ons op voor de vliegreis terug naar Nederland. Zo moesten de laatste rekeningen (gas,water en licht, internet, tv etc) betaald te worden, abonnementen beeindigd worden en huurapparaten teruggeven (klinkt makkelijker dan gezegd...vooral je borg terugkrijgen daar doen Thai niet aan) en de dieren moesten een keuring bij de dierenarts ondergaan voor de gezondheidsverklaring. Dinkel had een gezwel op haar poot die we ook nog 2 dagen voor de vliegreis lieten verwijderen. Dit gaf een beeetje stress bij deze moeder. Maar alles ging goed en ze leek geen last v.d. hechtingen te hebben.

Op maandag gingen we met onze beestenboel naar het Animal quarantine station in de freezone op het vliegveld voor (wederom) een healthcheck, de exportvergunning en andere paperassen benodigd voor het vliegen en om Nederland in te komen. We zaten er wel een tijdje (en lieten nog een Duitse voorgaan die helemaal gestresst binnenkwam omdat een uur voor haar vlucht naar Hamburg enkele papieren voor haar katten niet in orde bleken) maar uiteindelijk verlieten we het kantoortje met alle documenten.

Dinsdagavond hadden we nog een afscheidsetentje van Rob's werk en woensdag vlogen Mats, ik en de hond met Lufthansa terug naar Nederland. Toch wel met gemengde gevoelens stapten we in het vliegtuig. Een einde aan 11 jaar expatleven. En Mats moest afscheid nemen van zijn vriendin, niet leuk natuurlijk.

Na een goede, maar lange reis (vliegtuig in Frankfurt had vertraging waardoor we 1,5 uur later in Amsterdam aankwamen) zetten we voet op Hollandse bodem en waren we blij dat we ook Dinkel's bench zagen arriveren. Deel 2 van de familie had arrived. Deel 1 stond buiten op ons te wachten.





De volgende dag mocht Rob dezelfde reis maken maar nu met de katten. Hij arriveerde wel op tijd maar de katten niet. Schiphol was ze kwijtgeraakt!! Niemand kon ons vertellen waar de katten naar toe waren gebracht. In elk geval niet naar de baggage belt. Lekker daar sta je dan om 11 uur 's avonds. Gebroken na zo'n hele dag reizen. Ook de poezen zitten al die tijd al in hun bench en willen vast eten en eruit. Na 2 uur komen ze er eindelijk achter dat de katten ergens (helemaal aan de andere kant van de terminals) vast zitten in een goederenlift. Afijn, ik hoef niet uit te leggen wat een heisa we hebben gemaakt maar uiteindelijk na 2,5 uur hadden we onze furry friends weer bij ons. Familie Kemper was weer compleet!

Daarna richting opa en oma K. waar we de volgende weken zouden logeren terwijl wij ondertussen ons eigen huisje bewoonbaar maakten. Klus-time had arrived!

En zo na 11 mooie jaren zijn we weer 'thuis'. Einde van een mooi expat avontuur. Wat voelen wij ons bevoorrecht; Zuid Amerika, Midden Oosten en Azie hebben ons allemaal welkom geheten. We hebben genoten van de verschillende culturen, de prachtige natuur,  de warmte en zon, de inheemse keukens, alle inwoners... Vol herinneringen komen we terug.

Leven 'over the border' was fantastisch!

7 juni 2014

Einde van een High School tijdperk

En zo zat ik opeens alleen thuis. 
It's now Me, Myself and I (en de huisdieren....).
Zojuist heb ik Rob en Michou op het vliegtuig gezet die naar Nederland afreizen en zoonlief is vannacht/vanmorgen heel vroeg met zijn vrienden vertrokken naar het eiland Koh Samui voor hun senior trip. Vieren dat ze verlost zijn van hun middelbare schooljaren. WANT.....gisteren vond Mats z'n diploma uitreiking plaats.

Tijdens een indrukwekkende ceremonie ontving zoonlief dan eindelijk zijn High School diploma. Zeer officieel, getogen in gown en gap, kreeg hij het bewijs dat zijn middelbare schooljaren nu echt over zijn in handen gedrukt. He graduated! Papa en Mama en grote zus Michou zijn erg trots.














Vriendin Hannah had zelfs twee seniors te feliciteren; haar broer en haar vriendje ;-)
We hebben ook nog officiele (familie)portretten laten maken, die foto's volgen over 2 weken.

Na de feestelijkheden op school zijn we downtown getogen (en zaten 2 uur muurvast in de file, zucht) om daar, met een grote groep vrienden, bij restaurant Bacco nog even verder te feesten. Maar de graduates verlieten ons al snel om toch nog even naar een After Grad Party in een club in de Thonglor area te gaan. Helaas geldt er in Bangkok nog steeds een avondklok en 'moesten' de teens dus om 12 uur  weer 'thuis' zijn. Maar dat mocht de pret niet drukken, ze feestten gewoon verder bij een vriend om vandaar uit in de vroege ochtend naar het vliegveld te vertrekken. Die zijn dus gewoon de hele nacht opgebleven. (Ik heb zoonlief dan ook niet meer gezien na het eten gisteravond).

Op donderdagavond hadden we nog een pre-graduation GUMBO party bij een vriend van Mats thuis. De moeder komt uit Louisiana en had het locale eten van die streek bereid. Zalig! De champagne, wijn en bier vloeiden in overvloed en toen de vaders uitgedaagd werden voor een spelletje beer pong kon Rob zich natuurlijk niet laten kennen. 










Later was het nog siblings tegen siblings en bleek dat Michou niet voor Mats onderdoet. Die krijgt dat bier ook wel weg. De kids lijken hierin duidelijk niet op hun moeder ;-)

Twee weken geleden was trouwens ook nog Senior Prom. En dus heeft Mats, tussen de IB examens door, ook nog een pak daarvoor laten maken. Wat zeg ik; 2 pakken. Dat is hier in Thailand zeer goed te doen dus beter gelijk wat meer laten aanmeten. We moesten wel een paar keer op en neer rijden voor het passen maar het resultaat is twee mooi zittende outfits.

Op de dag van de Prom verzamelde een aantal vrienden zich en nadat iedereen omgekleed en opgetut was, gingen ze in groepjes richting het chique Peninsula Bangkok hotel. Lang leve vrienden met drivers!
Helaas werd juist dat weekend de noodtoestand afgekondigd en was er een curfew van 10 PM - 6 AM ingesteld. Dat betekende dat de tijd van de Prom dus aangepast moest worden. I.p.v. 8-11 PM werd het feest nu van 5-8 PM gehouden. En ook de After Prom Party downtown (nog belangrijker dan prom zelf ) kon daardoor niet doorgaan. What a bummer! Gelukkig boden de ouders van een senior hun huis ter beschikking aan om daar dan verder te feesten. Een mega groot huis dus er was ruimte genoeg voor al die tieners. Het werd wederom een latertje voor zoonlief.






En vlak voordat school voor de seniors afgelopen was werden er nog groepsfoto's gemaakt voor diverse artikelen in de schoolkrant en voor de senior grad. presentations. Onderstaande foto vind ik gewoon een hele leuke foto. Geeft een goed beeld van Mats z'n vriendengroep.


En zo is het nu aardig stil in huis na alle feestelijkheden en activiteiten. Van de week nog koffie drinken met wat vriendinnen, zal de pedicure maar weer met een bezoekje vereren en voordat ik definitief Thailand verlaat moet ik ook nog een keer een Thaise massage nemen.

Nog een kleine 3 weken. Dan zit ons buitenland avontuur na ruim 11 jaar (in elk geval voor mij en de kids) erop. Manlief blijft het zelfde werk doen en zal nog veel (naar Azie) reizen.

Gelukkig is het inmiddels mooi weer in Nederland lees ik net, dus we komen op een goed tijdstip weer terug.

NB: en lijkt het net alsof alleen Mats feestjes heeft gehad, vergeet ik helemaal te vermelden dat Michou eind vorige maand 21 jaar !!! is geworden en we dat natuurlijk ook nog gevierd hebben. Als kadootje gaan Mies en ik  o.a. samen  5 dagen naar Barcelona in juli. 

18 mei 2014

En toen....

....was er nog maar 1 dag. Morgen komt de Crown verhuiscrew, 3 dagen hebben ze nodig om alles in te pakken en te laden in een 40 ft. container. Opeens gaat het snel. Vanaf woensdag kamperen we dus in een 'kaal' huis.

De afgelopen weken stonden dan ook in het teken van sorteren, opruimen, verkopen, weggooien c.q. weggeven aan goede doelen, schoonmaken, belangrijke papieren en documenten aparthouden en vandaag & gisteren met het volplakken van het huis met briefjes van wat wel en niet meegaat. We blijven tenslotte nog een kleine maand in dit lege huis en dan heb ik wel kleding en wat spulletjes nodig. Met huisdieren in een hotel is geen optie dus is dit voor ons de beste oplossing.
Helaas nokte vorige week mijn wasmachine ermee dus moet ik nu alles met de hand wassen. Zucht, erg handig zo vlak voor vertrek. We waren al van plan een nieuwe was/droogcombinatie in Nederland te kopen maar ik hoopte dat deze oude wasmachine het nog wel even vol zou houden. Niet dus. Ach er zijn ergere dingen in de wereld en wasserettes genoeg in de buurt (al heb ik daar nog geen gebruik van gemaakt) maar het is zo zonde van de extra tijd die dit kost. De huisdieren moesten ook nog hun laatste inentingen zodat ze straks rustig mee het vliegtuig in kunnen en ook de tandarts werd nog met een bezoekje vereerd. Kortom bezigheden genoeg.

Dit alles gebeurde tussendoor want inmiddels werk ik ook weer op school, surveilleren tijdens de IB en senior high school examens die begin van de maand zijn begonnen. Ook zoonlief doet eindexamen dus het is best stressvol (lees: alleen bij moeders) in huis.  Eerst was jongste kind weken druk met zijn universiteitsaanmeldingen en daarna dus met leren.  Afijn, so far so good,  hij heeft er vooralsnog een goed gevoel over. Nog 1 week dan zitten de examens erop en is het gedaan met highschool. Er volgt nog wel een boeken-inlever & administratiedag, een senior farewell breakfast, ook PROM vindt nog plaats en dan is op 6 juni DE graduation. Manlief zou rond die periode ook weer in het land zijn ;-) Die zorgt altijd dat hij tijdens de verhuizing een leuk reisje gepland heeft haha.
De dag na graduation vertrekt hij weer richting Nederland/Europa en reist Michou met hem mee. Want ook zij vertrekt definitief naar Nederland!!!!!

Een tijdje geleden gaf ze al aan dat ze er zo van baalt dat de vakken die zij leuk vindt (afstudeerrichting die zij op wil) steeds geannuleerd worden wegens te weinig deelname of belangstelling. Michou studeert biological science en wil graag de ecologie of wildlife kant op maar de meeste studenten in haar major kiezen voor de bio-medische kant. Dus zij voelde zich gedwongen vakken te nemen die ze eigenlijk niet zo leuk vindt. Dat is niet echt motiverend om dan te studeren. Bovendien vindt ze het best jammer dat er zo weinig intergratie is tussen de studenten. Ondanks dat de universiteit een internationaal karakter heeft (Engelstalig onderwijs) zijn de meeste full-time studenten Thais. De internationale studenten zijn of exchange students (dus maar voor een korte periode op de universiteit en waarvoor aparte begeleiding c.q. programma's zijn dus weinig interactie met de full-time students) of full-time Master students. Maar die zijn vaak veel ouder en volgen hele andere vakken. Nadat 1 van Michou's beste vriendinnen afgelopen jaar terugging naar de Filipijnen en een andere Finse vriendin voor bijna een jaar een exchange in Canada deed vond ze het minder gezellig op college. Leuker is als je vrienden hebt om samen mee te studeren en waarmee je na lestijd kunt afspreken en kunt uitgaan. Wat genieten van je studententijd.
De mede Thaise studenten zijn op zich vriendelijk maar blijven op een afstand.
En dan te weten dat haar familie weer teruggaat naar Nederland en zij, alleen, 'in den verre' achterblijft (in een momenteel onrustig Bangkok) vond ik als moeder dan ook maar helemaal niets.

Afijn om weer een lang verhaal kort te maken keek zij dus naar transfer mogelijkheden. Universiteit van Utrecht bood haar die mogelijkheid. Ze moest nog wel een bepaald vak halen, waarvoor ze het afgelopen trimester erg hard heeft geleerd, en onlangs kreeg ze dan ook te horen dat ze daar is aangenomen. JOEPIE!

Dus dat betekende uitschrijven bij deze universiteit, transcripts aanvragen, kamer opzeggen, kamer leeghalen (3 tripjes met de auto), kamer schoon opleveren en nog even steggelen met de landlord over de borg die we nog terug moesten krijgen en nog wat andere administratieve/financiele zaken afhandelen. Afijn alles is weer geregeld en sinds vorige week woont Michou weer gezellig thuis. Super! Ze kijkt er echt naar uit om weer in Nederland, in de buurt van neven en nichten, opa en oma's en overige familieleden te komen wonen. En wij vinden het reuze gezellige haar nog even in de buurt te hebben. Nog even geen empty nest.

Morgen vroeg op en kijken hoe Dinkel de inpakkers zal begroeten. Om 9 uur staan ze voor m'n deur als het goed is. Hopelijk werkt het weer een beetje mee. Vandaag hadden we flink wat regen. Wel lekker ter afkoeling, even die klamme hitte uit de lucht, maar om met dozen te sjouwen kun je beter geen nattigheid op je kop hebben.

Volgend blogje komt dus vanuit een kaal huis.

30 april 2014

Partytime!

Er is er een jarig hoera, hoera en dat kun je wel zien dat ben ...ik!
Vandaag voor het eerst in 46 jaar hangen er geen vlaggen voor mij uit of is het hele land oranje gekleurd. Ook is niemand vrij, want Koninginnedag bestaat meer. Vanaf nu is 30 april weer een 'normale' datum. Niettemin is het feest in huize Kemper en werd ik vanmorgen door manlief verrast met een ontbijtje op bed. Ook kreeg ik een mooie Pandora bedel armband van hem. Hij had mijn hints begrepen als ik het na het lezen van Petra's blog weer eens over een van haar leuke aangeschafte bedeltjes had. Van Michou kreeg ik een mooie kaart met een kadobon voor een hot stone massage en Mats heeft vanavond een verrassing voor mij als we gaan uit eten.
Mijn email en facebook staan vol met felicitaties en ook lagen er wat kaartjes in de brievenbus. Leuk allemaal. Dinkel had ook een aardigheidje voor mij, die at Michou's gebakje van het aanrecht terwijl ik even niet oplette ;-)

Verder hebben we (ik) het druk gehad de afgelopen weken. Maar alles voor de verhuizing is nu geregeld. Op dit moment is Mats vrij en aan het leren voor zijn IB examens die volgende week van start gaan. Maar hij had twee weken geleden nog een korte vakantie i.v.m. Songkran, het Thaise nieuwjaar. Zoonlief ging toen met zijn vriendin en een paar vriendinnen van haar naar het eilandje Koh Samet. Even relaxen voordat het harde werken en de stress begint.
En omdat een aantal ouders van die vriendinnen het niet echt verstandig vonden om een paar tiener meiden alleen op vakantie te laten gaan zonder supervisie offerde ik mij op om dan maar ook een hotelletje op het eilandje te boeken. Niet dat ik nou ging babysitten maar dan was er in elk geval een 'adult' in de buurt voor het geval dat. Michou had net haar finals achter de rug en was ook toe aan wat ontspanning dus die besloot om mij gezelschap te houden. Tja, our life sucks haha. Terwijl Mats en de meiden in een gehuurd busje richting het eilandje gingen, volgden wij wat later in onze auto (nadat eerst Dinkel was opgehaald door de driver van het dierenpension). De katten konden wel een paar dagen alleen blijven; al hield een kennis ze in de gaten.




We hebben dan ook heerlijk onze accu opgeladen in de zon. Zoonlief heb ik alleen gezien als hij geld nodig had (lees: iedere dag dus) en verder was het relaxen en bijtanken. 'n foot massage hier, een hair-treatment daar (invlechten) en vooral veel en lekker gegeten. Terwijl manlief onze boot met zijn vrienden de Adriatische zee overzeilde lagen Michou en ik onder een parasol te genieten van een cocktail met uitzicht op de Gulf van Thailand. Verschil moet er wezen haha.

Over onze boot gesproken, deze ligt inmiddels veilig in haar nieuwe thuishaven Medenblik. De mannen hebben haar keurig naar de plaats van bestemming gevaren. Een heel avontuur, alle weer-types hebben ze meegemaakt, van geen wind tot te veel wind, en ondanks de Bora Bora in Kroatie kwamen ze op tijd in Koper, Slovenie aan en kon de boot daar op transport. Alles verliep volgens schema en planning. Zo mag ik het graag zien.

Daarna was Rob nog een weekje in Nederland om de vorderingen in ons apartementje te aanschouwen en om zelf wat verder te klussen. De nieuwe boiler hangt en het laminaat is gelegd. Ook heeft neef Dennis de badkamer betegeld (of is het getegeld?). Heerlijk al die handige familieleden en vrienden.



Michou had nog vrij en ging met Filipijnse vriendin Tessie, die voor een paar dagen even terug in Thailand was, nog een lang weekend naar Pattaya  en vanwaar de dames een duiktrip planden. Ze bleken trouwens in een zeer fout hotel te zitten (in de Thaise equivalent van de roze buurt /ladyboy area) met jaccuzi en een erg groot bed met daarboven euh, erotische art aan de muur. De dames hadden de grootste lol.  Tja dat stond toch echt niet op de bookingssite vermeldt.

Binnenkort vertrekt manlief weer naar Europa en gaat hij weer langs ons huis. Het einde (qua verbouwing) komt in zicht. Nog 3 weken en dan wordt et ingepakt en komt de container. Het gaat nu opschieten allemaal. Nog even en dan wonen we echt in ons paleisje.


6 april 2014

Bezig bijtje

Oh wat erg, het is alweer april en sinds februari heb ik niets meer geschreven op dit blog. Ik dacht van wel maar blijkbaar ben ik in de war met Facebook waar het zo makkelijk ff snel wat posten is. Mijn weblog wordt dus een beetje het vergeten kindje.

Afijn we (ik) hebben absoluut niet stil gezeten de afgelopen maand(en), wat heet met de a.s. verhuizing en Mats graduation voor de deur heb ik het nog 'druk'. 

Maar eerst was het zaak om de laatste dingen te regelen voor Rob's grote avontuur: de zeilboot terugvaren richting Slovenie vanwaar deze op transport naar Nederland gaat. Sinds gisteren is manlief op de haven in Griekenland om de boot vaarklaar te maken (de koffie smaakte nog goed zag ik op de foto), morgen arriveert zijn 'crew' en a.s. dinsdag vertrekken ze dan om via Corfu, Italie en Kroatie naar Koper, Slovenie te zeilen.
Om echt optimaal voorbereid te zijn heb ik nog wat extra waterkaarten ter navigatie besteld (naast de electronische kaarten voor de GPS), een navtax receiver voor de weersberichten en moesten de laatste afspraken bevestigd worden met de div. havens onderweg en het transportbedrijf. En aangezien Rob de afgelopen weken in India, Dubai en Saudi Arabie zat komen dit soort zaken dus op mijn bordje terecht.
Ik ben heel benieuwd hoe de zeilreis komende weken verloopt. Wel een heel avontuur. Blijft toch altijd spannend of er geen (motor)problemen onstaan of storm opsteekt. Ik zal blij zijn als de boot eind v.d. maand  veilig in haar nieuwe thuishaven Regatta Center in Medemblik ligt. En de bemanning veilig voet aan wal heeft gezet ;-)
Maar de crew heeft er zin in, ik zag leuke foto's op FB voorbij komen.






Verder moest zoonlief er nog euh, aan herinnerd worden om zijn laatste  community service uren (CAS) vol te maken (nb: hij heeft meer dan genoeg uren gemaakt maar het moet ook nog evenredig verdeeld zijn qua creativity, action/sport en service) en de laatste aanmeldingen voor de universiteiten moesten de deur uit. Althans bepaalde papieren moesten nog nagestuurd worden. Maar hij heeft de laatste weken hard gewerkt, staat er prima voor en alle werkstukken/projecten (Internal assesments) zijn klaar en ingeleverd. Het is nu herhalen en blijven studeren. En hij heeft het daarbij natuurlijk druk met sporten en zijn social life. LOL.

Dan moesten er afspraken gemaakt worden met 3 verhuisbedrijven voor een pre-move survey en quotation zodat ik die door kon geven aan het bedrijf.  Maar het inplannen van de inpakdata is weer weer afhankelijk van de datum waaop wij terugvliegen (ik wil graag zo gauw mogelijk de container in Nederland hebben nadat wij gearriveerd zijn en zit liever hier in een kaal huis). Dus tickets moesten worden geboekt en de vluchten voor de huisdieren geregeld. En dat nooit iets makkelijk gaat bij familie Kemper is bekend. Zucht. Want nu bleek weer dat KLM 'opeens' geen boxers meer vliegt. Alleen als vracht. Kassa!!!!!! Terwijl ik wel 3 jaar geleden met hen met Dinkel naar Thailand ben gekomen. Maar regels zijn veranderd dus ik moest een andere optie vinden.
Om weer een heel lang verhaal kort te maken vliegen Mats en ik met Dinkel nu met via Duitsland met Lufthansa en vliegt Rob dezelfde route een dag later met de katten. Want uiteraard konden we niet samen op 1 vlucht met alle dieren. Wanneer Michou naar Nederland komt is nog niet bekend, haar studierooster is afwijkend en ook haar studentenvisa verloopt/eindigt anders dus we zien wel zij precies van plan is. Daarover later weer een blogje.
Omdat wij ook niet alles mee (kunnen/zullen) nemen naar Nederland heb ik al het e.e.a. aan spullen  verkocht en zijn we bijvoorbeeld nu al golfcart-loos. Kan ik mooi oefenen om weer boodschappen met de fiets te doen! En al dat trappen is gelijk een goede oefening voor mijn knie.

Ondertussen heb ik ook wat 'klus'zaakjes voor ons apartementje ingepland want na het zeilen is Rob nog een paar dagen in Nederland. Dus geregeld dat de boiler geplaatst gaat worden, de badkamer betegeld wordt en dat de PVC laminaatvloer in die week gelegd gaat worden.
Ondertussen heeft mijn moeder zich uitgeloofd in ons huisje en de boel alvast wat schoongemaakt. Na al het klussen, breken en geschuur was het aardig stoffig (lees gruis, verfspatten etc) in huis. Dus heeft ze ramen gezeemd, keuken/wc gesopt, lamellen geboend, vloer geveegd en nog meer van dat soort klusjes. Mam je bent een topper!!.

Ook hebben we alvast een auto gekocht. Lang leve internet haha. Wij hielden al een tijdje de markt in de gaten om te zien wat de autoprijzen deden en of er aanbiedingen/acties waren. Uiteraard hebben we hulptroepen ingeschakeld om de auto te bekijken maar eigenlijk wisten we al genoeg over hoe die rijdt etc. omdat wij in zijn veel grotere broer, maar wel zelfde luxe uitvoering in Dubai hebben gereden (en voordat wij naar het buitenland verhuisden reed Rob al jaren in een lease auto van hetzelfde merk).








Wel 'apart' dat beide auto's hetzelfde gekost hebben ;-).
Eind April haalt Rob de auto op zodat hij alvast vervoer heeft. Hoeft hij niet steeds de auto van mijn moeder te lenen en hebben we gelijk vervoer als we in juni in Nederland arriveren.

De eerste weken van mei is mijn hubbie dan weer eventjes in Bangkok waarna hij weer voor ruim 2 weken naar Spanje en Duitsland vertrekt en volgens mij moest hij ook nog naar Australie terug. Dus ook tijdens deze verhuizing zal ik weer alleen zijn. Het is is inmiddels een traditie geworden haha.

De hele maand mei heeft Mats dan zijn IB examens en ga ik op school weer surveilleren. We zitten dan toch in een kaal huis dus dan kan ik me maar beter wat nuttig maken en gaan werken ;-).
Op 6 juni is dan de officiele HS graduation ceremony en de volgende dag vertrekt zoonlief met bijna zijn hele senioryear voor een graduation trip naar het eiland Koh Samui.
Leuke detail is dat zijn vrienden van zijn oude school in Dubai ook in die periode een senior trip gepland hebben naar hetzelfde eiland dus je begrijpt dat dat een groot feest wordt.

Dus het gaat nu allemaal opschieten en er valt nog genoeg te regelen. Nog ca. 2,5 maand en dan zit ons buitenland-avontuur er na ruim 11 jaar erop.