Ik loop maanden achter en inmiddels is de zomer al bijna weer voorbij.
Qua vakantie liep het dit jaar allemaal wat anders. Rob had nog allerlei meetings en trainingen gepland, ik zat nog met de naweeën van mijn operatie en de kinderen hadden zo hun eigen plannen gemaakt.
Mats is begin juni terug naar Bangkok geweest en heeft daar een geweldige tijd met z'n vrienden beleefd.Weer thuis moest hij nog ff hard aan de slag voor zijn NASM examen International Personal Trainer. Dit bestond uit een theorie en een praktijk gedeelte en voor beiden is hij geslaagd. En wij zijn best wel trots op hem want hij is de eerste student van de allereerste lichting die deze opleiding met een goed resultaat afrondde.
Zoonlief weet nu zeker dat hij echt verder in deze richting wil en kijkt nu naar vervolg studies zoals sportscience, kinesiology (bewegingsleer) of evt. fysiotherapie. Toentertijd koos hij in HS school meer voor de 'business kant' en heeft hij hierdoor nu een vakkenpakket met onvoldoende science vakken (of niet van het juiste niveau). Hij is daarom begin september begonnen met A-level biologie (fast track). Hopelijk kan hij dan hiermee volgend jaar gaan studeren. Verder sport hij uiteraard veel en heeft hij een baantje. Ook haalde hij vorige week in 1 keer zijn rijbewijs. Heb ik na al die jaren van kinderen brengen en halen eindelijk ook een privé chauffeur.
Michou blijft ook een bezige bij. Zij vond het, na jaren onderwijs in het Engels gehad te hebben, lastiger dan gedacht om over te schakelen naar het studeren in het Nederlands. Het duurde dan ook even voordat zij haar 'college' draai gevonden had en helaas kwam dat keerpunt wat te laat. Maar ze is een doorzetter, vastbesloten om verder te leren, en is overgestapt naar de Universiteit van Wageningen. Dat betekende ook dat zij een andere studentenkamer moest zoeken en hield het voor ons in dat wij dochterlief weer mochten verhuizen. Het blijft een zorg (studerende) kinderen haha.
Verder kwam haar Filipijnse vriendin Tessie (uit haar Bangkok tijd) o.a. een week naar Nederland en vlogen zij daarna samen door naar Italië waar ze o.a. Milaan, Genova en het Como Meer bezochten.
De dames hebben zich goed vermaakt.
Rob heeft inderdaad die 300 km fietstocht in Zweden gereden en ik heb hem op zijn trip vergezeld. We gingen met de auto en het werd net die week zalig weer. Een mooie rit door prachtig landschap volgde. In Zweden heb ik heb heerlijk gerelaxt terwijl manlief zich 300 km in het zweet trapte. Om ca. 14 uur (incl. pauzes) op je zadel zitten, dan spoor je toch niet? Ergens zit een steekje los bij die kerel van mij. Afijn, weer iets om van z'n bucketlist af te strepen.
Eenmaal terug in Nederland heb ik nog een paar weken rustig aan gedaan totdat ik echt helemaal was opgeknapt . Dat herstellen na de operatie is mij vies tegengevallen. De vermoeidheid duurde veel langer dan ik had verwacht. Afijn, eenmaal genoeg aangesterkt kon ik in juli eindelijk weer gaan werken. Ik heb nl. een parttime baantje bij het allerleukste tankstation van Nederland en had aangeboden in de zomermaanden fulltime te werken zodat mijn collega's makkelijker op vakantie konden. Dus terwijl iedereen van de zon lag te genieten moest ik aan de slag. Gelukkig heb je wisseldiensten dus ondanks de lange dagen kon ik soms nog ff met Dinkel naar het strand. Maar het waren een paar drukke weken.
Rob had in augustus twee weken vrij genomen maar omdat ik dus geen vakantie had moest hij deze zomer alleen naar de boot. Hij heeft z'n vrije tijd daar goed benut en veel geklust. Na al die jaren in Griekenland kon ons jachtje wel wat onderhoud gebruiken. Ook heeft manlief voor mij een zij- instap in de railing gemaakt. Na mijn knie operatie is dat een zwakke plek gebleven en heb ik soms last van instabiliteit en plotselinge pijnscheuten. Niet echt bevorderlijk voor mijn zelfvertrouwen om dan van een wiebelende steiger, over de railing, op een deinende boot te stappen. Dus om zijn krakkemikkige vrouw toch nog mee aan board te krijgen heeft hubbie het instappen voor haar vergemakkelijkt.
Ergens in oktober gaat de boot dan bij de Bavaria dealer in Muiderzand op de kant om daar nog iets te laten vervangen. We blijven daar dan gelijk maar liggen zodat we de komende winter het onderwaterschip kunnen aanpakken. Er blijft altijd wel wat te klussen aan een boot. Zo blijft mijn eega wel onder de pannen. Is ons jacht in elk geval vaarklaar voor volgende zomer.
Dus van varen is er dit jaar niet veel gekomen. Wel is Rob het weekend voordat hij naar Bangkok moest (manlief geeft daar momenteel een training) nog gaan zeilen met Michou, Mats en mijn vader.
En zo is het al september. Als ik met Dinkel in het bos wandel dan ruikt het soms al echt naar de herfst. Nog even en de openhaard kan weer aan. Dat vind ik ook wel weer heerlijk van het terug zijn in Nederland; het meemaken van de seizoenen en de knusse winterse avonden. En natuurlijk de familie die dicht om ons heen is.
De titel van dit blogje is laatste update. Maar dit wordt echter ook het allerlaatste blogje. Ik stop ermee. Voor nu althans.
Begon ik ruim 10 jaar geleden dit blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons buitenlandse avontuur, nu weer terug in Nederland is dat niet meer echt nodig. Ik merk dat de lol van het bloggen er wat vanaf is.
Ik heb in die afgelopen jaren veel nieuwe (virtuele) vriendschappen opgedaan. Sommige bloggers heb ik zelfs in het echt ontmoet en met anderen heb ik een leuke correspondentie wisseling opgebouwd. Echt heel leuk. En veel bloglezers heb ik inmiddels ook als vriend op Facebook,
Ik bedank dan ook iedereen voor het meelezen, het reageren, berichtjes en de getoonde interesse. Zonder al die contacten had ik het bloggen nooit zo lang volgehouden.
Rob reist nog steeds veel. Zijn werkgebied ligt tenslotte buiten Europa. Het kan dus maar zo zijn dat over een paar jaar hij weer gevraagd wordt naar het buitenland te verhuizen. En natuurlijk staan wij daarvoor open. Wij hebben tenslotte zeer goede herinneringen aan onze tijd in Brazilië, Dubai en Thailand.
Dus mocht er sprake zijn van een nieuwe uitzending dan zal ik direct dit blog weer nieuw leven in blazen.
Maar tot het zover is, bedankt voor het lezen.
Groetjes Sally,Rob, Michou & Mats
