Vakantie

Inmiddels zijn we alweer ruim een week terug van een heerlijk weekje Pernambuco.

Zo'n weekje waarin niets hoeft en/of moet. Alleen maar genieten van zon, zee en strand. Gewoon lekker relaxen bij het zwembad en alleen maar te hoeven nadenken over welke cocktails we nu weer zullen gaan drinken en wat (en waar) we zullen gaan eten. Zo'n reisje om ff bij te tanken en de batterij weer op te laden. Waren we echt aan toe. We hadden beiden de griep voordat we weggingen en gingen nog snotterend het vliegtuig in. Dus wat vitamine D was ons zeer welkom.

De eerste paar dagen had ik een kamer in een luxe resort in Porto de Galinhas geboekt en daarna wat in Recife. In laatst genoemde plaats had ik in eerste instantie mijn oog laten vallen op een hotel bij Praia Boa Viagem maar dan moet je steeds een drukke, soort boulevard, weg oversteken om op dit bekende en levendige strand te komen. Rob kon zich echter van vroegere reisjes nog herinneren dat hij ook wel eens in een hotel direct aan zee verbleef. Aan een ander strand, wat verderop. Dus heb ik onze boeking nog gauw gewijzigd naar een hotel aldaar. Dit bleek een iets oudere, mindere (toeristische) buurt en blijkbaar met name 's avonds wat onveiliger. Althans het hotel deed na zonsondergang het toegangshek naar het strand op slot en adviseerde haar gasten daar in het donker niet meer te komen.Wij hebben er in elk geval geen onveilig gevoel bij gehad en hebben ons erg prima vermaakt. Het strand werd vooral bezocht door de locale bevolking en dat is altijd gezellig. Vooral als je de taal wat spreekt. En manlief regelde mooi bij zo'n locale straatverkoper een lekkere lunch voor ons die zo, vers, op het strand werd geserveerd. Het leven kan zo eenvoudig zijn....
Helaas heeft Recife geen zee om lekker in te gaan zwemmen tenzij je graag in kennismaakt met een haai :-)

In beide plaatsen hadden we trouwens met oude bekenden afgesproken.
De bedoeling was om in Porto de Galinhas Rosane te ontmoeten, een Braziliaanse vriendin uit mijn Curitiba-tijd, die hier vorig jaar naar toe is verhuisd. Maar helaas was haar moeder net die week ervoor overleden en was zij daarom weer terug naar huis gevlogen. Die ontmoeting houden we dus tegoed. In Recife hebben wij wel een gezellig avondje met een oud collega van Rob doorgebracht. De caipirinha vloeide rijkelijk.

Afijn, wij hebben dus genoten van onze tripje naar het noorden van Brazilië maar ook de hond heeft de tijd van haar leven gehad. We kregen iedere dag een update met foto's hoe Dinkel zich daar vermaakte. Het was ons duidelijk; die wil niet meer terug naar huis.

En omdat plaatjes* nou eenmaal meer zeggen dan woorden:

Jullie snappen zeker wel waarom ik er voorstander van ben om dit soort reisjes erin te gaan houden ;-).

Gelukkig is nu de Braziliaanse winter hier in Sao Paulo zo goed als afgelopen en wordt het duidelijk lente. Overal zie je verse groene blaadjes aan bomen verschijnen, bloemknoppen ontluiken en nieuw leven ontstaan. Ook de temperatuur gaat iedere dag omhoog. Vandaag is het 24 grd en morgen wordt het alweer 28 grd. Heerlijk.

En over 1,5 week komen Michou en mijn ouders naar Sao Paulo. Hoe gezellig. Ik ben dus alweer flink aan het plannen wat we allemaal moeten gaan doen en zien. Kortom ik ga dus gewoon nog even door met vakantie vieren.

Life is good.

* klik op een foto voor vergroting

Under the weather

Sniffend en met tranende ogen zit ik dit blog te typen. Ik heb de griep. Bleh. Ik heb het warm en koud tegelijkertijd en inmiddels heeft het weer zich aan mijn humeur aangepast. Het is hier winter, en ik zag al steeds advertenties en reclames op de tv voor de griepprik, maar vond dat overdreven want die winter valt tot nu toe reuze mee. Maar sinds eergisteren is het opeens 14 graden en bewolkt (vorige week nog 26 grd. en volop zon) en dan is het aardig koud. Zeker nu het ook nog regent.

Rob zit 3 dagen in Curitiba en vertelde dat hij nu ook keelpijn heeft en zelfs de hond besloot gezellig mee te doen met ziek zijn. Die had gisteren wat verkeerds gegeten en had een verrassing voor mij vanmorgen.

Zucht, gelukkig zat m'n neus dicht dus rook ik het niet zo heel erg.

Deze en komende week blijft het fris maar gelukkig hebben wij een tripje naar het warmere noorden gepland staan eind volgende week. Een weekje vakantie samen.

Omdat Dinkel dan niet mee kan ben ik op zoek gegaan naar een dierenpension.  Qua dierenopvang zijn er 'pethotels' genoeg in Sao Paulo maar, in mijn ogen, niet geschikt voor een grote hond die graag los loopt en behoefte heeft aan ruimte. Zeker niet tussen al die kleine keffertjes en voor langere vakanties zoek ik dus een goed adres waar ik haar met een gerust hart achter kan laten.
Ik vond een gezellige farm op 1,5 uur rijden van Sao Paulo waar ze met liefde honden te logeren hebben. Zij delen mijn visie w.b.t. ruimte en de K9's  verblijven daar dan ook niet in hokken maar lopen dag en nacht lekker los. Dat wilden we graag met eigen ogen zien (en vooral kijken hoe Dinkel daar op reageerde) en dus gingen we vorig weekend kennis maken. Nou dat zat helemaal goed dus is ze daar van harte welkom.

Verder hebben we (lees: ik) niet veel gedaan omdat ik me dus niet lekker voelde. Wel zijn we afgelopen weekend nog even achter plafond ventilatoren aangegaan. Toen het nog mooi weer was had ik het  's nachts toch wel steeds erg warm (of is het toch de leeftijd?....) en straks met de zomer wil ik toch graag wat verkoeling nu dit huis geen airco heeft. Via via kreeg Rob een adresje door waar een grote verlichtingszaak zou zitten.
Nou eentje..... wel een hele straat vol. Alleen maar voor verlichting en aanverwante zaken. Wie had ooit gedacht dat er zo veel vraag was naar al dat bling bling. Afijn, wij op zoek naar een parkeerplaats c.q. parkeergarage maar ondanks dat ze overal met borden 'parking' stonden zagen wij deze niet. Totdat zo'n jongen met groot bord  'estacionamento' letterlijk voor de auto sprong en aangaf dat we de direct de hoek om moesten.
'Euh knaap, dat is een winkel'. 'Ja dat klopt, rijden maar'. Nogmaals, 'meneer, dat is de ingang van de winke'l. Maar het bleek toch echt dat het een soort drive-in was. En zo stonden we geparkeerd midden in de winkel. Een kroonluchter raakte nog net niet ons autodak.

Gekke stad toch. Maar we zijn geslaagd en eergisteren kwamen ze de ventilatoren ophangen en aansluiten.
Verder dus niet zo veel te vertellen. Ik wandel uiteraard veel met Dinkel en zag opeens dat ze bij ons in de straat huurfietsen hebben geplaatst. Voor zo'n grote stad met belachelijk veel auto's wordt er voornamelijk in het weekend veel gefietst. Ze hebben aparte fietspaden en op zondag wordt er op veel wegen een strook (of de hele weg) afgesloten zodat fietsers vrij baan hebben.

Maar steeds meer toeristen nemen een fiets en verkennen zo de stad. Je kunt ze overal weer parkeren, er komen dagelijks nieuwe punten bij. Zal toch maar een abonnement gaan nemen. Handig nu ik hier geen auto heb. Ik blijf tenslotte wel een Hollandse hè.