Introductie tijd

Zo even een uurtje voor mezelf. Vanmorgen zat ik al vroeg in de auto om manlief op Schiphol te droppen. Na 2 weken Egypte, een weekje Zweden mag hij nu weer naar Quatar. Het is dat de kinderen bijna niet meer thuis wonen want anders zouden zij zich afvragen wie die man is die steeds op zondag het vlees komt snijden haha. Rob moest eigenlijk ook nog naar Nigeria maar dat tripje is wijselijk uitgesteld i.v.m. het Ebola virus wat daar nu woedt.
Afijn, toen ik weer thuis was heb ik gelijk 3 wassen gedraaid met spullen afkomstig v.d. boot (bankkussen hoezen etc), de keuken gesopt en daarna nog een uur met Dinkel op landgoed Ockenburg gewandeld. Eenmaal weer thuis kwam oma M. net Michou op halen om samen een stuk te gaan fietsen. Het zonnetje kwam zowaar door. Dus nu is er niemand thuis en is het me, myself and the pets.

Afgelopen maand heeft er weer veel plaatsgevonden. Ik ben er maar druk mee. Ik kom haast tijd te kort. Je zou toch denken dat alles regelen veel gemakkelijker gaat in je moederstaal. Maar dan moeten ze wel goed luisteren, meewerken en geen fouten maken. Die bureacratische rompslomp is dus in elk land hetzelfde. En iets herstellen c.q. wijzigen gaat net zo tergend langzaam als 'over the border'. Ergens gaat het hier nog moelijker terwijl je verwacht als Nederlander/remigrant zijnde bekend te zijn met alles. Niet dus. Er is best veel veranderd in ruim 11 jaar tijd.

Ook de kids waren busy. Michou bijtte de spits af met deelname aan de Utrechtse Introductie tijd (UIT week). En precies die week had de NS werkzaamheden rondom Utrecht & Gouda gepland dus Mies heeft lange reisdagen gemaakt. Op een gegeven moment waren er 4 achtereenvolgende treinen richting Den Haag en Rotterdam gecancelled en stond ze al zo lang te wachten dat ze maar via Amsterdam terug naar Den Haag  reisde. Dat heeft ze uiteindelijk die week nog 2 x gedaan. Haar eerste kennismaking met het Hollandse openbaar vervoer haha.
Daarna was ze nog 2 weken vrij en heeft ze o.a. nog een paar keer gewandeld met opa en oma en gelogeerd in het 'KAM hotel', een vakantie initiatief van haar 2 nichtjes Kylie en Alicia en hun voormalig hondje Maya. Daar in het hotel is ze uitstekend verzorgd en hadden de meisjes een heel animatie programma samengesteld en werd er 's avonds haute cuisine gekookt. (En de beoordelingen waren zo goed dat ik volgend jaar maar ook een weekendje boek daar hint, hint).
Afijn, vanaf morgen (maandag 1 september) is het afgelopen met de vakantiepret en begint dan eindelijk Michou's studie.

Na de introductietijd van dochter was Mats aan de beurt en vond de introductie week in Tilburg (TOP week) plaats. Dus de dagen ervoor ben ik nog een paar keer naar hem toegereden om spullen te brengen zodat hij verder zijn kamer kon inrichten. Ikea is weer rijk geworden van ons ;-)
De bedoeling was dat Mats daarna nog een paar dagen thuis zou komen maar het bleek dat zijn opleiding afgelopen week al begon. Dus zoonlief bleef gelijk op zijn kamer. Mama reed maar weer op en neer en bracht o.a. zijn laatste kledingstukken. Niet dat hij veel heeft aan al die korte broeken want na al die jaren zon en warmte is het weer wennen aan dat Hollandse weer c.q. de natte Nederlandse zomers.  Ook fietsen in de regen met tegenwind viel geloof ik vies tegen. Hihi dat is weer wat anders dan rondcrossen in een golfkarretje. Welkom terug zoon /^0^\
Maar hij heeft een leuke studenten kamer (in een dispuutshuis, midden in het centrum nabij station) met gezellige huisgenoten. Alleen de euh, aanwezige huisdieren vindt hij wat minder...afgelopen dinsdagnacht werd hij gewekt door en muis die in zijn kamer rondrende. Geloof niet dat hij hem ook gevangen heeft, tja...
En dit weekend vindt de ontgroening van zijn studentenvereniging plaats en komt hij dus weer niet thuis. Geen bergen meegbrachte vieze was voor mij.
Michou maakte gelijk van de gelegenheid gebruik om haar slaapkamer wat te personaliseren. Toen Mats nog thuis was deelden ze tijdelijk een kamer en had Mies haar stempel er nog niet opgedrukt. Nu zag ze haar kans schoon en werd Ikea weer met een bezoekje vereerd. Ook liep ze wat kringloopwinkels met oma af op zoek naar de ideale luie ligstoel. Die is nog niet gevonden dus volgend weekend gaat de zoektocht verder.

Ons flatje is inmiddels aardig op orde. In de weekenden dat Rob thuis was kluste hij hard door. Oven is ingebouwd, de badkamer is af en ook op de boot is e.e.a. gerepareerd. Superman... die vent van mij. En eergisteren kwamen dan eindelijk, na 6 weken opnieuw wachten, de goede lamellen. In de juiste kleur deze keer. Dus nu hangt alles netjes en kijken we niet meer tegen de roze/rode stoffen dingen aan.
Ik zal van de week eens wat foto's maken en een voor & na reportage plaatsen.

Verder gaat het leventje door. Ik ben nog steeds druk met toeristje spelen in eigen stad. Ergens 'n heel raar gevoel. Het is allemaal bekend maar toch ook weer niet. Maar mijn moeder is een goede gids en ik heb nog heel wat te zien of te (her)ontdekken. Vrienden vragen nu de vakantie is afgelopen wanneer ik nou eens op de koffie kom of willen ons nieuwe paleisje komen bewonderen. Dus vervelen doe ik (wij) ons niet.

Weer terug in NL.

Het afgelopen jaar is er flink geklust in ons flatje. We lieten de boel aardig verbouwen. Wat zijn we toch gezegend met zulke goede vrienden en familie. Toppers zijn het!  Er was al eens flink schoongemaakt door mijn moeder maar toch moest er nog het e.e.a. gebeuren in huis. En zoals altijd wegen de laatste loodjes het zwaarst.

Michou en ik hebben het hele huis (vooral alle ramen & deuren van binnen en buiten gezeemd),  vloeren gedweild, tegels gesopt en verfresten afgekrabt terwijl Rob zich bezighield met de badkamer  en (vooral) het toilet waar nog e.e.a.moest worden afgemaakt en aangesloten. Ook moest er nog iemand komen voor de boiler, was het gas nog afgesloten en verzegeld, werden sim kaarten voor mobiele telefoons afgeleverd en moesten de kastjes voor wireless tv en internet opgehangen en aangesloten worden. Lamellen werden besteld, schuif- & spiegeldeuren voor onze kledingkast werden opgemeten en gekocht en de wasmachine en droger moesten nog een stopcontact krijgen. Het zwevend toilet bleef lekken, gaatjes in muren en rondom verwarmingsbuizen moesten nog opgevuld... afijn er viel genoeg te klussen in huis.

En na 11 jaar uit Nederland weg te zijn geweest moet je weer heel veel regelen. W.d.b. is het hier net zo bureacratisch als alle andere landen waar we gewoond hebben. Zo mochten Mats en ik ons gaan inschrijven bij de gemeente (Rob en Michou hadden dit al eerder gedaan, niet zonder de nodige problemen trouwens), moesten we allemaal onze DigiD's gaan aanvragen (zonder dat ding kan je bijna niets meer), nieuwe bankrekeningen werden geopend, een zorgverzekering diende aangevraagd te worden en daarna moest er bij een huisarts en tandarts ingeschreven te worden. Mats en Michou moesten nog administratieve zaken voor hun studie afhandelen, OV jaarkaarten moesten worden besteld, stufi worden aangevraagd, Mats ging ook al op zoek naar een studentenkamer en ondertussen reden we af en aan naar de Gamma/Praxis/ Bouwhof en Hornbach. Tjonge al die DHZ zaken verdienen goud geld aan ons haha. Maar wat heerlijk dat je alles gewoon in je moederstaal kunt vragen. Zo vertrouwd en toch ook weer niet.

Inmiddels vernamen we ook dat onze container keurig op tijd gearriveerd was in Rotterdam. Precies volgens de planning. Maar nu bleek dat wij de gelukkigen waren waarvan de container gecontroleerd zou gaan worden. M.a.w. de boel werd nog niet vrijgegeven en iemand van de douane kwam onze verhuisraad checken. Gelukkig kon dat plaatsvinden op locatie (lees: ons huis) maar wel pas over 1 week. Afijn, zo hadden we nog even tijd om verder te klussen. Nadeel was wel dat Rob dan niet meer veel tijd overhield om het huis verder in te richten aangezien hij eind van die week naar India zou vertrekken.

Afijn, ondertussen moesten we regelen dat de oplader met 40 ft container hier goed bij ons op de  parkeerplaats kon komen staan en dat er ruimte was om te laden/lossen c.q. te verhuizen. Gelukkig werkten alle buren mee en werden auto's verplaatst en de in-/uitrit vrijgehouden met kliko's (w.d.b. zijn we in een leuke appartementenblok komen wonen en konden we de jaarlijkse portiek-bbq begin juli direct bijwonen...leuke manier om met de buren kennis te maken).

De douanebeambtes arriveerden tegelijkertijd met de verhuizers en onze container en hadden al snel door dat wij keurig meegenomen hadden wat er ook op de inpaklijsten stond. Het was die verhuisdag prachtig weer (uberhaupt is het momenteel een mooie zomer in Nederland) en er werd heerlijk in het zonnetje, onder het genot van een bak koffie, uitgeladen, gecontroleerd en afgeleverd.

De dagen erna stonden in het teken van dozen uitpakken, meubels een plekje geven, kasten inruimen en nog meer dozen uitpakken. Inmiddels zijn alle dozen leeg (al staat er nog wel een hoop troep in de garage en kelderberging) en voelt het al een beetje als 'thuis'. Zodra Mats straks het huis uit is (en zijn zooi meegenomen heeft) kan Michou verder haar kamer inrichten en kan ik ook verder met spulletjes een def. plekje te geven. Maar daar heb ik nog alle tijd voor.

Want eerst gingen Michou en ik, zodra Rob terug kwam uit India, 4 dagen naar Barcelona, een citytripje (foto's en verslag volgen later). Wat een geweldige stad. Een echte aanrader!
Mats ging ondertussen naar Tilburg op kamerjacht (en heeft er een gevonden) en ging gelijk uit met zijn nieuwe huisgenoten.
Verder werd hij lid van een sportschool hier in de buurt (met vestigingen in Tilburg) en is hij daar nu iedere dag te vinden. Op zijn nieuwe opoe fiets trapt hij daar naar toe. Gelukkig is het nog steeds mooi weer  :-)  Ook neef Dennis nam hem mee om een keer samen te sporten bij z'n gym en Michou is iedere dag buiten actief maar dan met de hond.

Want die heeft het naar haar zin hier in NL. Een waar honden PARADIJS!  Wat een verschil met Bangkok. Veel aangenamere temperaturen (voor Dinkel dan), overal mag ze hier bij ons in de omgeving los lopen, hondenparkjes te over, het STRAND, water.  En overal vriendjes om mee te spelen. Mevrouw weet niet wat ze meemaakt. Wat heeft die eigenlijk veel gemist in Thailand. Wat is het dan een genot om hier in Nederland een hond te hebben. Ik betaal nu met liefde  hondenbelasting ;-)

Verder is Michou al een paar keer 's morgens vroeg gaan wandelen met opa en oma, hebben we al 2x een bbq bij vrienden en familie gehad en zijn we 2 weekenden naar de boot geweest. Pffff ook daaraan moet nog heel wat geklust worden. Net het weekend dat ik de boot ga soppen is het ruim 35 grd. Niet te doen. Dinkel lag uitgeput aan board. Niet zo'n succes dus.

De katten zijn inmiddels ook gewend in huis. Cream besloot al van het balkon te springen. Gelukkig wonen we niet hoog. Dus daar moeten we nog een oplossing voor verzinnen en iets van een netje gaan spannen.

En zo rommelen we door. Inmiddels is Rob weer voor 2 weken reizen, Egypte deze keer.

Binnenkort volgt een blogje over ons huis, met voor- en na foto's en zal ik verder schrijven over hoe onze terugkomst verder verloopt en hoe we onze remigratie ervaren.

But so far so good.

verhuizing

Oops inmiddels zitten we alweer een maand in Nederland in ons eigen appartementje. Back to my roots, naar de mooie stad achter de duinen. Er is veel gebeurd de afgelopen tijd. Maar eerst het afscheid uit Thailand.

De verhuizing ging snel en soepel en na alle feestjes zat ik dus de laatste weken alleen in het kale huis. Geen straf met Starbucks, div. nail spa's en massage salons en shoppingcentra in de buurt. Het was nog steeds mooi weer (regenseizoen start laat dit jaar) dus Dinkel genoot ook van lekkere wandelingen. Hier en daar had ik nog een afscheidslunch en ging ik koffie drinken met vriendinnen. Het werd steeds rustiger in ons compound. De grote uittocht was definitief begonnen. De laatste week was Rob er ook weer en maakten we ons op voor de vliegreis terug naar Nederland. Zo moesten de laatste rekeningen (gas,water en licht, internet, tv etc) betaald te worden, abonnementen beeindigd worden en huurapparaten teruggeven (klinkt makkelijker dan gezegd...vooral je borg terugkrijgen daar doen Thai niet aan) en de dieren moesten een keuring bij de dierenarts ondergaan voor de gezondheidsverklaring. Dinkel had een gezwel op haar poot die we ook nog 2 dagen voor de vliegreis lieten verwijderen. Dit gaf een beeetje stress bij deze moeder. Maar alles ging goed en ze leek geen last v.d. hechtingen te hebben.

Op maandag gingen we met onze beestenboel naar het Animal quarantine station in de freezone op het vliegveld voor (wederom) een healthcheck, de exportvergunning en andere paperassen benodigd voor het vliegen en om Nederland in te komen. We zaten er wel een tijdje (en lieten nog een Duitse voorgaan die helemaal gestresst binnenkwam omdat een uur voor haar vlucht naar Hamburg enkele papieren voor haar katten niet in orde bleken) maar uiteindelijk verlieten we het kantoortje met alle documenten.

Dinsdagavond hadden we nog een afscheidsetentje van Rob's werk en woensdag vlogen Mats, ik en de hond met Lufthansa terug naar Nederland. Toch wel met gemengde gevoelens stapten we in het vliegtuig. Een einde aan 11 jaar expatleven. En Mats moest afscheid nemen van zijn vriendin, niet leuk natuurlijk.

Na een goede, maar lange reis (vliegtuig in Frankfurt had vertraging waardoor we 1,5 uur later in Amsterdam aankwamen) zetten we voet op Hollandse bodem en waren we blij dat we ook Dinkel's bench zagen arriveren. Deel 2 van de familie had arrived. Deel 1 stond buiten op ons te wachten.

De volgende dag mocht Rob dezelfde reis maken maar nu met de katten. Hij arriveerde wel op tijd maar de katten niet. Schiphol was ze kwijtgeraakt!! Niemand kon ons vertellen waar de katten naar toe waren gebracht. In elk geval niet naar de baggage belt. Lekker daar sta je dan om 11 uur 's avonds. Gebroken na zo'n hele dag reizen. Ook de poezen zitten al die tijd al in hun bench en willen vast eten en eruit. Na 2 uur komen ze er eindelijk achter dat de katten ergens (helemaal aan de andere kant van de terminals) vast zitten in een goederenlift. Afijn, ik hoef niet uit te leggen wat een heisa we hebben gemaakt maar uiteindelijk na 2,5 uur hadden we onze furry friends weer bij ons. Familie Kemper was weer compleet!

Daarna richting opa en oma K. waar we de volgende weken zouden logeren terwijl wij ondertussen ons eigen huisje bewoonbaar maakten. Klus-time had arrived!

En zo na 11 mooie jaren zijn we weer 'thuis'. Einde van een mooi expat avontuur. Wat voelen wij ons bevoorrecht; Zuid Amerika, Midden Oosten en Azie hebben ons allemaal welkom geheten. We hebben genoten van de verschillende culturen, de prachtige natuur,  de warmte en zon, de inheemse keukens, alle inwoners... Vol herinneringen komen we terug.

Leven 'over the border' was fantastisch!