Hondenleven

Hier dan het beloofde blogje over Dinkel. Trouwe bloglezer Wim vroeg er ook al naar en wilde graag weten wat er nou precies met Dinkel aan de hand was.

Zoals ik al in een eerder blogje schreef had mevrouw last van diarree. De eerste keer dat ik merkte dat mevrouw een ongelukje had was nog in Nederland, 1,5 maand voordat we naar Brazilië verhuisden. Toen liep ik 's nacht niet vermoedend in het donker naar het toilet en gleed uit over iets op de vloer. Afijn, jullie snappen de dril en zo liep ik om half 4 in de ochtend buiten met een hond die daar nog een paar keer het e.e.a. liet lopen. En daarna kon ik thuis gaan dweilen. Dus de volgende dag een afspraak met de dierenarts gemaakt om te kijken wat er aan de hand kon zijn. Normaliter loop ik niet gauw naar de dierendokter en kijk het even aan, maar diarree is iets vreselijks, bovendien kreeg ik visioenen van Figo onze vorige boxer. Die kreeg in Brazilië ook diarree (en gaf later ook over) en die hebben we toen binnen 2 weken moeten laten inslapen omdat die diarree het begin van het einde was. Figo bleek in zijn gehele lichaam tumoren te hebben en er was geen redden meer aan. Nu vlak voor de verhuizing zat ik niet te wachten op een zieke hond, die bovendien een gezondheidsverklaring moest hebben om te mogen vliegen. Maar onze dierenarts zag niets vreemds, onze boxerdame zat vol praatjes en was levendig dus waarschijnlijk had ze iets verkeerds gegeten. We kregen een pilletje en daarmee moest haar dunne ontlasting overgaan. En inderdaad binnen 2 dagen was het over. Waarschijnlijk teveel zeewater gedronken en ze wilde ook nog wel eens in de vieze groene sloot in het park achter ons huis zwemmen, maar we lieten voor de zekerheid toch nog een echo maken om alles uit te sluiten. De dierenarts vond het volgens mij onzin en paniek voor niets maar het gaf mij een gerust gevoel. En er was inderdaad niets te zien.

Eenmaal in Brazilië bleek dat Dinkel's merk qua hypoallergeen droge voeding hier niet verkocht werd en zijn we overgestapt op een ander graanvrij merk. Deze vond ze qua smaak niet heel erg lekker en ik moest steeds meer uit het blikje natvoer (waar ik een geprakt pilletje glucosamine voor haar artrose door heen meng) scheppen om haar die brokken te laten eten. Dus een ander merk uitgeprobeerd, verschillende smaken, totdat we eentje vonden die ze goed opat en zijn daarmee verder gegaan.
Ik moet daarvoor naar een speciale dierenwinkel en koop dus gelijk een grote 10-15 kg zak zodat we even vooruit kunnen. Het blikje haal ik gewoon bij de supermarkt, net welk merk en smaak in de aanbieding is. Afijn, de uit Nederland meegenomen glucosamine pilletjes raakten op en hier verkopen ze alleen glucosamine in poedervorm, vaak nog met een smaakje. Ook de zalmolie voor o.a. een glimmende vacht wordt hier in gel-capsules verkocht. Waardeloos om die aan de hond te geven. Toen kreeg Dinkel hier opeens weer diarree en dachten wij eerst dat het aan het hondenpark lag waar wellicht een virus rondwaarde door (niet gevaccineerde) honden of dat ze iets verkeerd van de straat gegeten had. Troep en afval genoeg hier. Maar toen de diarree bleef aanhouden zijn we dus toch maar naar de dierenarts gegaan die enkele testen deed (op een hondenvirus, parasieten - met name gardia-, bacteriën en wormen) maar alles was negatief.  Dus 'n spuit, probiotica en antibiotica meegekregen en daarmee ging de diarree inderdaad over. Was een duur bezoekje kan ik zeggen, de dierenarts in Nederland hanteert een goedkoper uurtarief en die medicijnen waren ook niet goedkoop. Tja, alles voor je viervoeter toch?

Maar een paar weken later, net toen mijn ouders en Michou hier waren, kwam de diarree weer terug. Nu was mijn vader de 'gelukkige' die er 's morgens heel vroeg (tja, die jetlag he) doorheen wandelde. Eerst weer even een paar dagen aangezien en de Braziliaanse zalmolie en glucosamine poeder achterwege gelaten. Maar na 3 dagen poep ruimen en eigenlijk elk moment van de dag met madam naar buiten moeten gaan was geen doen. En we zouden gaan reizen.
Dus, deze keer samen met Michou, weer terug terug naar de dierenarts (kassa!!!) die haar weer uitgebreid onderzocht. Deze keer wilde ze verder Dinkel's ontlasting testen. 3 dagen lang moest ik verse poep brengen. Heel fijn, liep ik daar buiten met een potje en lepeltje zucht. Maar weer kwam er niets uit die testen en inderdaad met de inmiddels opnieuw voorgeschreven antibiotica en tijdelijke andere blikvoeding  van de dierenarts hield de diarree weer op. Wellicht heeft onze dame nu een extreem gevoelige maag gekregen en zijn die blikje uit de supermarkt niet het beste voor haar? Dus haar droge brokken nu gemengd met de dure blikjes natvoer voor een gevoelige maag waar ik de door de visite uit Nederland meegebrachte glucosamine pillen en zalmolie mee mengde.  En weer ging het even goed.

Maar 2 weken voordat wij naar Curitiba zouden reizen was het weer mis. Zou het dan aan het droge eten liggen of is er toch iets (ergers) aan de hand? Onze boxer daarom even helemaal op ander eten gezet en haar wat met de pot mee laten eten en ook weer rijst en vers gekookte kip voorgeschoteld. Tja, dat ging allemaal prima op. Dinkel was verder vrolijk, had geen koorts, viel ook niet af , dronk  goed, kortom gewoon een 'gezonde' boxer van middelbare leeftijd.
Maar ook met dit andere eten hield de diarree aan. Ik kreeg er de zenuwen van. Dit is nu een chronisch probleem geworden. Het lijkt erop dat na het geven van injecties en antibiotica het steeds even stopt maar uiteindelijk toch terugkomt. Je kunt ook niet continue antibiotica blijven geven.
Surfen op internet maakte mij er niet geruster op. Ze is bijna 8 jaar en tja boxers staan bekend om o.a  (darm)problemen en het ontwikkelen van tumoren.

Afijn, wij opnieuw terug naar de dierenarts, deze keer ging Rob ook mee, en nu willen we graag een specifiek plan van aanpak. Doe maar een endoscopie om in de darmen te kijken.
Maar de dierenarts was het daar niet mee eens. Het is een hele dure procedure (?!), hond moet onder narcose, en daarmee kan je nog steeds maar een klein gedeelte van de darmen zien en weet je dus nog steeds niet of daar het probleem echt zit. Je sluit eerst de simpele, meest voorkomende oorzaken uit d.m.v. ontlastingsonderzoek en bloedonderzoek en dan ga je steeds verder met testen. Het leek haar zinvoller om als volgende stap een echo te maken. Klinkt allemaal logisch maar wij zijn hier nu voor de 3e keer terug en willen gewoon resultaat zien en niet alleen maar heel veel betalen. Dat geeft op zich niet, voor de gezondheid van ons huisdier hebben wij veel over, maar dan moet het wel nut hebben. En een echo hadden wij in Nederland vlak voor vertrek nog laten maken en daar was niets op te zien. Maar er kan blijkbaar in die tussenliggende maanden toch wat veranderd zijn en tja, we moeten toch wat. Uiteindelijk is zij de specialist en heeft ervoor gestudeerd.
Dus afspraak gemaakt voor de volgende dag om die echo te doen (onze viervoeter moest nuchter zijn) en er werden (weer) buisjes bloed afgenomen om alles nu zeer uitgebreid te testen.

Dus de volgende namiddag met een chagrijnige Dinkel (ze mocht niet eten die hele dag) terug naar de dierenarts waar deze nu samen met een collega de echo maakten en  grondig bekeken. Inmiddels waren ook de uitslagen van de div bloedtesten binnen en daarop waren geen afwijkende bloedwaarden of  ernstige ontstekingen te lezen.
Op de echo bleken de darmen niet echt ontstoken (wellicht wel wat geïrriteerd door die diarree)  maar ze zagen wel een afwijking aan Dinkel's lever. Die is veel te klein.
De lever ontvangt al het bloed uit maag, milt en alvleesklier. In dit bloed zitten het verteerde voedsel, de afvalstoffen en andere stoffen zoals bijv. opgenomen medicijnen. Bovendien produceert de lever de meeste eiwitten die in het bloed zitten en helpt het bij de vertering en zuivering van het bloed. Dus als Dinkel's lever te klein is en niet goed functioneert zijn deze functies verstoort. Dat zou kunnen verklaren waarom ze steeds diarree heeft. Maar waarom heeft ze (opeens) een kleine lever? Wellicht toch door verkeerd voedsel? Dus nu zijn we overgestapt op voeding speciaal voor het aanmaken van eiwitten en herstel van leverfuncties, samen met medicatie en voedingspreparaten. Dit moeten we wij nu 2 maanden geven en hopelijk blijkt daarmee het probleem van de dunne ontlasting verholpen.  Dan geven we haar voortaan dit speciale (medicinale) voedsel. Maar komt het toch weer terug dan is de volgende stap toch die endoscopie en het nemen van een biopt van de lever. Want dan zou het kunnen betekenden dat er 'iets' in de lever zit waardoor deze krimpt. Maar daar gaan we gewoon niet vanuit!
Vooralsnog ziet haar ontlasting er goed gevormd en erg stevig uit en lijkt het tij gekeerd. Ik ruim nu met plezier haar poep op :-). Heb ik zowaar een heel blogje aan poep gewijd haha.

En tijdens ons lange weekend naar Curitiba logeerde mevrouw weer bij haar vertrouwde adresje en gedroeg ze zich als de gekke clown die ze gewoonlijk is. Plezier alom.

Nog 2 weekjes, dan gaan wij een week naar Buenos Aires en mag Dinkel weer naar dat hondenparadijs.