20 maart 2015

Gezondheid

Tja,  het werd weer tijd om eens te bloggen. Ik blijf het moeilijk vinden om hiermee door te gaan. Ooit begon ik het blog voor mijn familie zodat ze op de hoogte bleven over ons wel en wee in den vreemde. Nu is de familie dichtbij en gaat hetgeen ik meemaak vaak over hen. En niet iedereen wil dat ik daarover schrijf.  Ook de kids zijn ouder en willen niet dat ik over hun priveleven blog. Ik schrijf nu meer voor de trouwe blogvrienden die ik in de loop der jaren heb gekregen. Maar met de meesten heb ik ook al contact via Facebook. Dus de berichten blijven summier hier.

Afijn, schreef ik aan het eind van mijn vorige post nog dat 2015 zo te zien een heel goed jaar gaat worden blijkt dat ik dat toch wat te voorbarig was. 'Much is going on in and around my family' op dit moment.

Een van de redenen dat wij o.a. terug naar Nederland gekomen zijn is om weer dichter bij de familie te wonen. Als je zover weg bent mis je vele zaken. De grote maar ook kleine gebeurtenissen uit iemands dagelijkse leven. De leuke en de minder leuke dingen. Zeker nu we ouder worden en als er gezondheidsproblemen ontstaan. Dan ben je niet ff snel terug om te helpen of mensen bij te staan.
Nou dan is het maar goed dat we nu weer in Nederland wonen want het lijkt wel of opeens iedereen tegelijkertijd 'aan de beurt' is.

Mijn schoonmoeder moet een zware open hart operatie ondergaan en kan ieder moment opgeroepen worden. Ze wacht al 3 weken en dat wachten gaat haar (en de rest van de familie) niet in de koude kleren zitten. Mijn zwager had ook wat klachten en blijkt over ca. 8 weken een 3-voudige bypass operatie te moeten ondergaan.  Mijn zwager van de andere kant heeft al een tijdje last van zijn rug en kan eigenlijk niets meer van de pijn. En ik krijg zonet een sms'je van mijn zus dat het om een zware hernia gaat en dat hij vandaag nog geopereerd gaat worden.

Zelf ben ik ook weer eens naar de gynaecoloog gegaan voor een inmiddels eeuwigdurend en steeds erger wordend vrouwenprobleem. En uit een kijkoperatie blijkt nu dat de 'boel' er  maar beter geheel uitgehaald kan worden. Begin april moet ik terug komen bij de gynaecoloog en gaan we bespreken hoe, wat en wanneer.

Maar dat is allemaal nog niet zo erg als de situatie van mijn tante. Die was de laatste maanden o.a. erg vermagerd en ging na de feestdagen maar eens naar de huisarts. Om een lang verhaal kort te maken heeft zij K....., is het onbehandelbaar en is ze opgegeven. Na een korte ziekenhuisopname en een tevergeefse aansterkperiode in een herstellingsoord/verzorgingshuis blijkt men niets meer voor haar te kunnen doen. En zo zit ze dus sinds een paar dagen thuis, in haar vertrouwde omgeving. Te wachten op het einde. Gelukkig heeft ze nog geen (veel) pijn en een erg sterke wil.
Wat een klote ziekte is het toch.
Naast uiteraard mijn tante hebben ook mijn moeder en haar andere zus het er moeilijk mee. Drukke, hectische en emotionele periodes volgen elkaar in rap tempo op. Ik probeer op mijn manier hen te helpen en bij te staan waar ik kan.

We doen natuurlijk ook nog wel wat gezellige dingen en vierden mijn schoonmoeders 77e verjaardag met een gezellig kaas/vlees & chocolade fondue.


Ook ging ik met vriendin Rienke  kijken of we een beetje groene vingers hadden en gingen creatief aan de slag. Een mooi groot lente bloemstuk was het resultaat.
Een wandelvriendin van mijn moeder was jarig en nodigde ons uit voor een etentje bij de Chinese Brug en met anderen gingen we eten bij The Hungry Mind. En uiteraard geniet ik van de eerste tekenen van de lente als ik wandel met Dinkel.

Rob reist weer veel en zit nu Nigeria. Dit weekend komt hij thuis en vertrekt a.s. woensdag voor een trip naar Bangkok en Sri Lanka. Australie en Amerika staan daarna in planning. En tussendoor ons tripje naar Japan. Wat dat betreft verandert er niets in zijn werk, manlief blijft een globetrotter.

Wat wel is veranderd is dat zoonlief  voorlopig weer thuis woont.  Hij heeft aangegeven een geheel andere richting op te willen gaan qua studie. Jammer, maar het is zijn keuze en beslissing. En ik vind het fantastisch dat hij weet wat hij wil en er helemaal voor gaat. Helaas is het al te laat om aan te melden voor komend studiejaar. Bovendien heb je meer kans om daar aangenomen te worden met specifiekere kennis en (werk)ervaring. Hij volgt nu dus sinds kort een cursus in Amsterdam en neemt een tussenjaar om die ervaring op te doen.

En zo konden we zijn boeltje weer verhuizen en proberen hier in ons appartementje te proppen. Oma's zolder fungeert goed als tijdelijke opslag haha.  Maar ook wel gezellig om weer een 'kind' in huis te hebben. Ff geen empty nest. En is er mooi iemand die, als ik straks geopereerd ben en manlief ergens in een vreemd land bivakkeert, met de hond kan wandelen en het huishouden voor mij doet.

Fijn weekend allemaal.

7 opmerkingen:

Petra zei

Ik vind het toch wel erg leuk om af en toe een blogje van je te lezen over hoe het weer in Nederland wennen gaat. Wat naar dat er zoveel gezondheidsproblemen zijn, veel stress. Sterkte met alles! En het blijft toch moeilijk voor de jongeren om meteen hun draai te vinden.

Elke zei

Inderdaad, toch wel leuk om weer iets te lezen. Al is het dan deze keer niet allemaal goed nieuws. Maar dat is het leven he!
Ik hoop dat jullie steun en hulp bij elkaar kunnen vinden, en dat alles zo voorspoedig mogelijk kunnen verlopen. Het zal inderdaad wel heel anders aanvoelen nu, nu je dichter bij je familie bent. Je kan elkaar dan toch op een andere manier steunen en steun krijgen.
Voor Mats: het is niet simpel om iets te vinden waar je voldoende passie in vindt om je er voor in te spannen als je er aan denkt dat datgene je de start van je professionele leven gaat worden. Hopelijk doet hij bruikbare ervaring op dit tussenjaar, en valt de nieuwe studie nadien erg mee.

Nel en martin zei

Toch leuk om weer even wat te lezen op je blog jammerbdat het een hoop zorgen zijn maar zo is het live, maar na regen komt ook weer zonneschijn en het is fijn dat je bij je familie bent met al je zorgen zo kun je elkaar steunen xxxx hoop jullie binnenkort te zien liefs nel

Anoniem zei

Ja zo is het leven, hollen of stilstaan, plezier en verdriet, alles heel dicht bij elkaar. Voor iedereen toi-toi-toi.We gaan van het goede uit en blijven optimistisch, dat alles maar naar wens mag verlopen voor de genoemde die wachten op een operatie.
Margreet

Nicky zei

Wat een tegenslag allemaal. Fijn dat je nu vlak bij je familie zit! En gezellig dat Mats weer even thuis woont. Geniet er maar lekker van!

Sisely.nl zei

Sterkte voor jezelf en voor de mensen om je heen die het ook mogelijk hebben.Zo zie je maar weer dat het leven niet roze geur is.Wat tegen slag allemaal.

Margreet zei

Ja, begrijp wat je bedoelt. Ik mis de familie ook, kleine dingetjes en grotere dingen. Onze kinderen zijn meer Amerikaans dan Nederlands en zij willen hier niet weg. De oudste woont zelfstandig en nr. 2 ook binnenkort. En hoe moeilijk het soms ook is, zij zijn onze prioriteit. Dus ik hoop dat mijn ouders in ieder geval nog een aantal jaren heel gezond blijven! Als de kinderen allemaal uit huis zijn zal,het voor mij makkelijker worden voor langere tijd naar NL te gaan als dat nodig is.
Heel veel sterkte met ieders gezondheid! Ik vind het leuk weer wat van je te horen!