Mutsen

Ondanks dat we maar met ons tweetjes zijn redden Michou en ik ons best. Jut en Jul rommelen gewoon wat aan. We nemen onszelf niet al te serieus en liggen regelmatig in een deuk. Als er weer eens iets fout gaat of we (lees: vooral ik) weer eens lekker slim bezig zijn geweest. Dat we zaken soms onhandig of onlogisch aanpakken boeit mij helemaal niets. Humor houdt ons op de been. Natuurlijk missen wij het technisch inzicht, de handigheid en brute kracht van manlief. Maar meestal lukt het ons om kleine problemen in huis op te lossen zonder hem lastig te moeten vallen. Lang leve internet en YouTube. En duct tape is a girls best friend ;-)

Vorige week zondag hadden wij weer zo'n leuke actie. Ik ben in de tuin bezig en Ollie is mij aan het helpen. Meer van de wal in de sloot en ik jaag hem weg. Daarna is het lekker rustig. Dan vind ik verfsnippers in het gras. Meneer blijkt de kleur van ons huis ook niet zo mooi te vinden en is alvast begonnen aan het verwijderen ervan, zucht. 

Heb er nu maar plantjes voor gezet...

Afijn, Dinkel laat hij ook niet met rust en ik krijg medelijden met onze oude boxerdame. Ik schop dochter van de bank af en stuur haar met Dinkel uit wandelen. Kan die even ontsnappen aan die drukke Olliebol.

Als Michou terugkomt wil ze naar binnen. Maar ze kan er niet in. Waar is de voordeur sleutel mam? Oops. Foutje. Mies was zo gewend dat ik, wanneer ik in de tuin werk de sleutel aan de buitenkant van de deur steek, dat ze klakkeloos de deur achter zich dicht heeft getrokken. Maar ik was juist die ochtend door de terrasdeur naar buiten gegaan. En die heeft zij weer achter mij dicht gedaan. Anders duwt Ollie deze weer open en lopen de katten weg. Afijn, om een lang verhaal kort te maken.... deze twee mutsen waren buitengesloten. Alle ramen op slot en ook de buurvrouw had geen reserve sleutel. Wat een miepen actie. Dus er zat niets anders op dan een ruitje naast de voordeur in te slaan. Met de schop (waarmee ik in de tuin aan het werk was) sloeg Michou vakkundig het glas uit de sponning. Zo konden wij de sleutel pakken en de voordeur opendoen. Daarna moesten de glasscherven opgeruimd worden en het gat dichtgemaakt. Provisorisch van een verhuisdoos, want ik had geen hout tot m'n beschikking. 

Toen een glaszetter vinden. Die is inmiddels langs geweest en heeft de maat opgemeten. Hetzelfde glas is niet meer leverbaar. Dat geeft niets want die hele deur met dat glazen zijpaneel gaat er toch uit wanneer we gaan verbouwen.  Echter heb ik de brave man daarna niet meer gezien. Hopelijk komt hij deze week nog terug. Maar niemand heeft haast. Of het bedrijf is inmiddels verplicht dicht nu er strengere lockdown regels zijn gekomen. Rustig afwachten maar.

Sinds afgelopen weekend zijn ook alle (buiten) sportgelegenheden en parken gesloten. Men wil samenscholing voorkomen. Je mag er wel doorheen wandelen maar er niet meer blijven hangen.

Dit is direct achter ons huis maar wij wandelen meestal de andere kant op. Daar is het rustiger en hebben de honden gelegenheid om off leash te lopen. Al moet Ollie dan wel eerst beter gaan luisteren. Maar het is heerlijk lopen hier in de directe omgeving. Nog zoveel te ontdekken.

Het achterland schijnt vele wandelroutes te herbergen die via historische sites of pittoreske dorpjes/ gehuchten lopen. In navolging van een mede (travel)blogger ben ik van plan om straks elke week een route te lopen en daar dan verslag van te doen. "Weekly Walk With Sally". Ook met het thema "A-Z Algarve" wil ik wat gaan doen. 26 persoonlijke verhalen (a.d.h.v. de letters van het alfabet) over het wonen in Portugal. Wat valt mij hier op, wat vind ik leuk. Posts met interessante feiten, de ergernissen, tips en weetjes. Ik zal er twee aparte pagina's voor aanmaken op dit blog. Allemaal ideeën voor na Corona. Als alles weer een beetje terug naar normaal is.

Nu mag ik de keuken in. Want bij deze muts scheurde daarstraks een (te volle) vuilniszak vol kattenbakzand en drab van uitgeperste sinaasappelen. En natuurlijk liep Ollie daar vrolijk doorheen. De troep ligt nu door het hele huis verspreid. Mag ik weer gaan dweilen. Ik zit zooo niet om dat extra werk verlegen.