Warme douche

Vanmorgen vroeg, want het was mijn beurt om eruit te gaan en de honden eten te geven en ze daarna uit te laten (lees: in de tuin te laten voor de allereerste ochtend plas), zat ik lekker knus met een warme bak koffie op het tuinbankje. Nog na te gloeien van een hete douche, met een warm lijf kijkend naar de ontluikende dageraad. Vogeltjes floten, de rot haan bij de buren kukelde erop los en ergens in de verte balkte een ezel en blaften wat honden. Ollie en Dinkel liepen door de tuin en deden elk hun ding. In Ollie's geval is dat de boel slopen.😛

Ik ben geen ochtendmens maar kan wel enorm genieten van het ontwaken van de dag. Als een ware kasteel vrouw liep ik over mijn landgoed (oké tuin dan). In een knalgele ochtendjas, paars huispak en met van die groene kaplaarzen. Die laatste waren nodig nu de aarde na alle regenval van afgelopen week was omgetoverd in een groot baggerveld. Hele kluiten modder sjouwden de honden mee naar binnen. Maar niets kon mijn humeur verpesten want ik was opgewarmd. Met het aroma van verse koffie en een zonnetje op m'n gezicht aanschouwde ik het geheel. Zo'n klein geluksmomentje.

Vorige week kreeg ik eindelijk de geiser-man (of liever gezegd zijn vrouw) te pakken. De winkel is nu tijdens de lockdown gesloten maar spoedreparaties worden nog wel uitgevoerd. En koud water hebben vind ik toch wel vallen onder een noodzakelijke reparatie. Diezelfde middag stond meneer de monteur voor de deur en onderwierp onze geiser aan een grondige inspectie. Een heel klein onderdeel in dat ding bleek stuk en nadat dat vervangen was hadden wij eindelijk weer een warme douche. Woehoe... hoe blij kan je zijn met zoiets vanzelfsprekends.

De rest van de week hadden wij niet veel plannen. Alleen Bailey's had nog een afspraak bij de dierenarts. En ik had nog een onderhoud met een architect. Verder vermaakten Michou en ik ons met Netflix en lezen. Gezellig voor de openhaard. Ook fröbelden wij wat in de keuken. Wij hebben inmiddels een strikte lockdown en moeten binnen blijven. "Be patient or be a patient" luidt het motto hier. Het is in ons stadje dan ook erg rustig op straat. Bovendien hadden we een paar dagen regen -met  harde wind- en dan waagt geen hond zich buiten.

Toen het slechte weer voorbij was, en het zonnetje tussen de wolken verscheen, steeg de temperatuur dan ook direct. En namen wij het er meteen van. Na regen komt altijd zonneschijn. Mies en ik wandelden een stuk met de honden en rommelden daarna wat in de tuin. De omgewaaide planten rechtzetten, bladeren opharken en gevallen sinaasappelen rapen. 

Ook de katten miauwden dat ze eruit wilden. Dus die lieten we ook in de tuin rondsnuffelen. Gezellig met z'n allen buiten. Een bakkie koffie erbij, dochterlief een kop thee.... Het leek zo'n goed idee.

Maar eenmaal weer binnen zag Michou Cream overgeven en even later trof ze dit in de keuken aan:

Bloed spugen kan nooit goed zijn dus hebben wij direct de dierenarts geappt. Die beaamde dat dit niet normaal was. Met een beetje geluk was het een reactie op iets verkeerd eten uit de tuin waardoor er een  beschadiging van de keel was ontstaan. Ze schreef ons een medicijn voor en dat ben ik gaan ophalen bij de apotheek. Als de ontlasting er ook niet goed uit ging zien en Cream niet wilde eten of drinken moesten we direct weer contact met haar op nemen. Gelukkig werd er niet meer overgegeven en ook alle ontlasting zag er goed uit (zie je het voor je: elke keer als dat beest haar kattenbak inkruipt ik erachter aan met een schepje om e.e.a. op te vangen😄 ). Gelukkig bleef ze ook goed eten en drinken. Pfffff, daar zijn we, of beter gezegd is Cream, goed weggekomen. 

Twee dagen erna moest Baileys naar de dierenarts want die had ontstoken tandvlees en erge tandsteen. Onder verdoving zou dat schoongemaakt en nagekeken worden. Gezien z'n leeftijd hadden we al eerder bloedtesten laten doen om te zien of hij een verdoving aan zou kunnen. Daaruit bleek dat hij behalve de al bestaande nierproblemen (ouderdom) nu ook wat te hoge leverwaarden heeft (dus andere voeding). Maar verder is hij 'gezond' en kon hij naar de tandarts. Gelukkig hoefden er geen tanden getrokken te worden. Eind van de dag kon Michou een weer zeer groggy kat ophalen. Die avond was het oude beestje echt nog van het padje en heeft hij heerlijk bij dochterlief in bed (met warme kruik) geslapen.

De volgende ochtend was Baileys weer helemaal 'bij' en 's middags lag het hele zootje weer samen op de bank. Daar smelt je hart toch van.

Tja, het blijft een zorg huisdieren maar ze brengen ook zoveel liefde en gezelligheid. 

Over dieren gesproken; een tijdje geleden zag ik op een schoorsteen van een oude fabriek hier vlakbij een nest van ooievaars. Gracieus vloog vader of moeder vogel rondom het nest en zag je de jongen af en toe met hun kopjes omhoog komen. Het barst in het zuiden van Portugal van de ooienvaars. Ze trekken tegenwoordig niet meer helemaal naar Afrika maar blijven i.v.m. het klimaat hier overwinteren. Ze  bouwen overal hun nest. In elektriciteitsmasten, telefoonpalen, schoorstenen, kerktorens en tegenwoordig zelfs op de rots kliffen.

Prachtig toch die natuur? Er valt, straks als de lockdown voorbij is en het Corona virus onder controle is, heel wat te ontdekken in de Algarve. Maar voorlopig zitten we rustig thuis. Het is wat het is. 

Ik baal wel een beetje dat nu ook Nederland alle vluchten van en naar de UK en Zuid Amerika (dus  Brazilië) heeft stopgezet. Zit naast Mats nu ook Rob 'vast'. Het zal echter een tijdelijk iets zijn dus we laten het gelaten over ons heen komen. Zo lang we internet hebben komen we de tijd van afwezigheid samen wel door. Lang leve Whatsapp en Facetime.

Fijne zondag allemaal.