Einde van een tijdperk.

Oké, ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, dit wordt mij laatste blogje. Ik stop ermee. Waarschijnlijk zagen jullie het al aankomen want de hoeveelheid blogjes werd steeds minder.  

De inspiratie is op en ik heb door mijn baan minder tijd en energie om naast het huishouden, de tuin, het klussen en de dieren ook nog achter de computer te duiken. Sowieso vind ik de online apps minder leuk geworden. Door alle reclame, gewijzigde privacy regels, AI ongein zit ik steeds minder op FB en Instagram. Ik mis regelmatig berichtjes van vrienden omdat het algoritme besloten heeft dat ik die posts niet  te zien krijg. En ik heb geen zin (of tijd) om bij iedere ‘vriend’ te kijken of er nog iets geplaatst is. Ook veel oude blogvrienden zijn gestopt met schrijven. M.a.w. de sjeu is er vanaf. 

Wij zijn helemaal gesetteld in Portugal en bouwen rustig verder aan ons leven hier. Werkwijs loopt alles prima, ik ben inmiddels in vaste dienst genomen, Michou’s trimsalon loopt goed en zij heeft veel vaste, klantjes. Ook Rob heeft het lekker druk. Genoeg elekriciteitswerk en zonnepanelen installaties. W.b. het laatste werkt hij inmiddels ook samen met een ander bedrijf. Mooie ontwikkelingen dus.

Mats en B. doen het ook leuk samen en hebben inmiddels gezinsuitbreiding gehad met de komst van Sage hun tweede k9 kindje 🐾. Samen met Benji genieten zij van de mooie Portugese natuur. Met hun busje trekken ze er vaak weekenden op uit. Hiken, klimmen, paddleboarden….Echte, actieve avonturiers. 

W.b. ons huis en tuin daarin valt nog genoeg te klussen. Er is altijd meer te doen en het kan altijd mooier. Maar we doen rustig aan. Qua geld én qua tijd. Steeds een beetje. Moet ook wel want we worden ook een dagje ouder. En we willen ook genieten. En dat doen we zeker.  Zeker nu het mooie weer terug is gekomen. Wat zeg ik. Het is opeens zomer. 35 gr! Van winter naar zomer. We hebben de lente overgeslagen. 

Manlief is de veranda aan het betegelen maar eigenlijk is dat in deze temperaturen niet te doen. Dochterlief laat zien dat je in deze hitte beter van het zwembad kan gaan genieten. Balou is het met haar eens 😀. 
Ollie zit nu een wesp achterna, lijkt me geen strak plan. Ook Spooky is ‘up to no good’. Echt een spook dat katertje. Alweer 1 jaar oud en een echte buitenkat. Cream is inmiddels een oude bejaarde dame. Zij slaapt alleen nog maar. Kijken hoe lang zij nog bij ons blijft. Denk niet dat we nog van jaren spreken. Eerder in maanden. Bijna 21 jaar is ook wel heel oud voor een poes.

Maar we leven bij dag. Blij dat we nog gezond zijn (tja ouderdom komt ook hier met gebreken) en waarderen alle geluksmomentjes samen. Je weet tenslotte nooit wat de toekomst brengt. En ik houd nog steeds vast aan mijn levensmotto: “een dag niet gelachen is een dag niet geleefd”. 

Ik wil iedereen bedanken voor het lezen.  Voor alle leuke reacties en berichtjes. Jullie waren jarenlang betrokken bij mijn weblog en deel van mijn ‘online’ wereld. Ik vond het leuk om mijn (expat)leven met jullie te delen. Dankjulliewel voor de vriendschap.

Ik wens iedereen heel veel liefde.

Droom! Geniet! En wees vooral gelukkig!

Het gaat jullie goed.💖

Va.kan.tie

Vakantie is een meerdaagse periode waarin iemand zijn gewoonlijke dagelijkse bezigheden staakt en tijdelijk niet naar school, studie of werk gaat. Het woord vakantie is afgeleid van het Latijnse vacare dat staat voor leeg of vrij zijn.Vakantie staat voor het vrij zijn van verplichtingen. Gaandeweg is vakantie gekoppeld aan het maken van een reis of  het bezoeken van een bepaalde bestemming (bron: Wikipedia). Volgens de dikke VanDale betekent va.kan.tie o.a.: reis naar en verblijf elders voor zijn plezier: op vakantie gaan.

Het (grote) vakantieseizoen is aangebroken. Portugal, en vooral de Algarve met haar zon, zee en strand en mooie achterland is een zeer gewilde bestemming. Overal zie je enthousiaste vakantiegangers opduiken. Nog meer dan anders hoor je nu allerlei buitenlandse talen (of wellicht beter gezegd: dialecten) om je heen. En in de supermarkt zijn de flessen wijn, kratjes bier en chips steevast als eerste uitverkocht. Ik grijp nu ook steeds vaker mis in de vrieskist waar de zakken met ijsblokjes liggen. Want iedereen wil met deze temperaturen een goed gekoeld glas wijn of (fris)drank. En wees nou eerlijk, een Mojito, Pink Gin of andere tropische cocktail is zonder ijs toch niet achter over te slaan. Laat staan dat zo'n lauwwarm drankje zonder iets te knabbelen erbij bijdraagt aan het ultieme vakantiegevoel. Ik snap dan ook niet waarom de supermarkten hier niet op anticiperen. Je schroeft het aantal bestellingen toch op als je weet dat er een grote invasie van vakantiegangers voor de deur staat. Het is niet dat ze hier pas voor 't eerst met toeristen te maken krijgen. Niets zo irritant als misgrijpen omdat er geen voldoende voorraad is. Maar ik zal wel weer te blond zijn om dit te begrijpen.

Anyway, het zomerseizoen draait inmiddels op volle toeren en ook wij hebben het druk als kleine baasjes. Oh wacht.... dat zijn wij nu ook haha. Rob krijgt allerlei verzoeken om elektrische probleempjes op te lossen, Michou draait overuren om alle hondjes van hun warme (winter)vacht te ontdoen, Mats en Barbora zijn lekker actief met het geven van (Personal) fitness training en Mobility & yogalessen  en ik check allemaal vrolijke en uitgelaten gasten in (en ook weer uit😉) nu ik tijdelijk een aantal vakantievilla's voor een vriendin beheer. Allemaal families in vakantiestemming. Reuze enthousiast over het weer, de locatie, de villa’s, en de gezellige restaurantjes. Op een mooie plek waarin zij optimaal van hun vrije tijd kunnen genieten.

"Jij boft, jij woont gewoon op vakantie" hoorde ik een klein kind laatst zeggen. Wat een geweldige, treffende opmerking. Want hij heeft helemaal gelijk. Zo voelt het ook. Wij wonen in een heerlijk klimaat, in een leuk stadje, hebben strand, natuur en cultuur in de buurt, leren steeds meer mensen kennen en nemen iedere dag een duik in ons eigen zwembad. Wat een luxe. Wat een vrijheid. 

Dat er nu tijdens de zomer overal van alles wordt georganiseerd draagt ook zo bij aan dat ultieme thuis- vakantie gevoel. Vorige week was er een zomerbuurtfeest in de 'bairro social' bij ons om de hoek. 

Volop muziek, dans en vrolijke mensen. Er was wat te drinken en sardientjes van de grill..... meer hoeft het niet te zijn. Een en al gezelligheid.  

Ook Mats en Barbora vermaken zich prima en trekken de weekenden er steeds meer op uit. Nu het voor klimmen en hiken te warm is, gaan ze surfen en snorkelen in de omgeving van Sagres.

Vooral de voldoening wanneer je dan na een dag werken 's avonds op de veranda zit, de BBQ aansteekt en geniet tuin en huis -ons eigen paradijsje-  maakt elke tegenslag of  gevoel van gemis weer goed. 

Want familie en goede vrienden missen doen wij natuurlijk best wel. Vooral als iets tegenzit of er iets is. Zo was Rob van de week een paar dagen naar zijn oudste vriend in Nederland die ongeneselijk ziek is. Dan wil je graag nog wat quality time met elkaar doorbrengen. En is het balen dat je dan zo ver weg woont en niet vaker ff gewoon bij elkaar kan binnenvallen. Maar afstand mag in zulke gevallen geen obstakel zijn. Je boekt een ticket en gaat. Je bent er dan gewoon voor elkaar. 

 

Kleine irritaties zijn hier natuurlijk ook. De bestelde cover van het zwembad is niet goed gestikt en moet worden hersteld. Ook duurde lang voordat ze de cementen vloer van de garage kwamen afmaken. Wij moesten ook nog extra betalen voor werk van een opzichter/architect die niet eens is komen controleren. Maar goed de vloer is nu afgemaakt.

En zo stond ik ook begin van de week al heel vroeg bij de garage. Ik had een rare uitstulping in mijn linker voorband en ook het profiel van beide voorbanden bleek totaal versleten. Erg vreemd, want beiden zijn vorig jaar nog vervangen. En een paar maanden ervoor had ik al een nieuw setje achter moeten kopen want herinneren jullie DIT verhaal nog? 

Afijn, ik dus heel vroeg naar de garage maar ik bleek niet de enigste met dat idee. Voor openingstijd stond er al een hele rij. Zucht. Ik meteen in de stress want ik had juist allerlei afspraken staan die ochtend en had de auto echt nodig. En zoonlief was weg met zijn busje. Maar ondanks de enorme drukte  (en daaruit voortvloeiende wachttijd) was de service van de garage uitstekend. Vroeg ik eerst of er dan tijdelijk de reserve a.k.a. thuiskomband eronder gelegd kon worden, zodat ik in ieder geval naar mijn gasten kon, werd ik er zowaar tussen gepropt en snel (nou ja, al met al was het toch 1,5 uur later) geholpen. Afijn, 't zweet stond op m’n rug want ik was maar net op tijd bij m’n afspraak. En ik had het al zo warm. Niet alleen vanwege het bloedhete weer maar ik zit nu ook midden in de overgang /menopauze (stom woord) en heb regelmatig last van opvliegers. Ik zal jullie niet vervelen met al die ellende maar ik vraag me wel af waar wij vrouwen al deze onzin aan hebben verdiend. Ik ben er wel zooo klaar mee. En m'n huisgenoten vast en zeker ook😁.

Veel drinken en bewegen is goed zeggen ze. Dus dat doen we dan maar. Afgelopen week had ik met vriendin H. 's morgens vroeg afgesproken voor een stevige wandeling met de honden. En die we  afsloten met een gezellig ontbijtje in het cafeetje onderaan de berg.

Inmiddels is Rob weer thuis en druk aan het klussen geslagen. We kregen bericht dat de aluminium kozijnen voor in de keuken en Michou's salon klaar zijn. 

Het is nog wel wachten op het speciale, dubbel glas wat erin gaat. Maar de verwachting is dat ze in twee weken de eerste ramen en deuren komen installeren. En aangezien een raam in Michou's salon een deur gaat worden en in de keuken nog helemaal geen schuifpui zit moet er in de muur gebroken worden. 

Dus geen echte vakantie voor ons. Er moet worden gewerkt. Wel komt eind augustus B.'s familie hier naartoe en gaan wij rond die periode nog met ons gezin nog een paar dagen naar Nederland voor een herinneringsbijeenkomst & as uitstrooiing van mijn schoonvader.

Fijne vakantie en geniet van de zomer allemaal.

Zomertijd

 Jaaaa we leven nog. Ik weet, te lang niet geblogd maar ik had het dan ook te druk met van alles en niets. As usual, never a dull moment here. De afgelopen maanden was/is het volle bak in huize Salgarve. Dus ff snel een mini update.

Nadat het bezoek van mijn schoonfamilie hier in de Algarve en ons korte tripje naar Ned voor een familiereünie stonden vrij snel daarna onze goede vrienden R & M voor de deur. Dat betekende 3 weken vakantie, ook voor ons, en alleen maar genieten. Af en toe trokken we erop uit, maar meestal relaxten wij gewoon thuis, in de tuin, in het dompelbadje of op de veranda. En werd er heerlijk gekookt door onze gasten. En omdat foto's nou eenmaal meer zeggen dan woorden:

in en om ons huis en stadje

Dagje Silves

4 gangen diner

Ilha Armona, nabij Olhao

En als het bezoek dan zaterdagmorgen naar het vliegveld is gebracht konden we direct weer in huis aan slag. De boel moest weer aan de kant, erger nog, slaapruimtes moeten omgedraaid worden, want 's middags landde de volgende logee alweer op Faro airport. Nou ja logee, deze blijft voorlopig hier wonen.

Zoals Rob zo mooi schreef: 'Mats is back with the family. He couldn't resist the climate in the Algarve. Bye, bye Scotland'. 

Als een sportief, outdoorsy persoon kan hij hier gewoon meer z'n ei kwijt dan in het toch voornamelijk grauwe en regenachtige Aberdeen. Wat wil je na opgegroeid te zijn in de tropische klimaten van Brazilië, Dubai en Thailand. Hij wil hier dan ook zijn (hun?) toekomst op gaan bouwen (vooralsnog is het de bedoeling dat z'n vriendin tzt ook hierheen komt). Je begrijp hier zit een blije moeder. Haar nest is weer vol.

En dus liet Mats gelijk zien waarvan hij houdt en nam ons mee op een hike naar Rocha de Pena (goed klimgebied) en outdoor trip naar Sagres.

klimwanden in Rocha da Pena

Verder heeft Rob er een fietsmaatje bij en iemand die mee kan helpen klussen. Zoonlief werd gelijk aan het werk gezet.

Verder gebeurd hier nog van alles en zijn we druk met plannen en dingen regelen. Daarover meer in een volgend, uitgebreider blogje.

nb: klik op de foto's voor vergroting

Lente

Het is alweer maart. Een nieuwe maand is begonnen. En weer geen carnaval in Portugal, dat is nogmaals een jaartje uitgesteld. Maar velen waren wel vrij de afgelopen dagen.

Vorige week zijn Michou en ik achter een nieuwe bril aangegaan. Naast die te hoge oogboldruk is ook mijn gezichtsvermogen achteruitgegaan. Ook heb ik (al jaren) last van gevoelige a.k.a. light-sensitive ogen. Tja, je wordt ouder mama, geef het nu maar toe 😉. Tijd dus om maar weer eens een nieuwe bril aan te schaffen. Ik heb al een computerbril en had ooit een multifocale bril maar kon daar toentertijd niet aan wennen. Die droeg ik dus niet en sjouwde vervolgens overal met van die goedkope leesbrilletjes rond. 

Ik had een leuke bril hier in het dorp gezien maar alleen het montuur was al behoorlijk aan de prijs. Navraag bij mijn ziektekostenverzekering leerde dat ik een kleine brilvergoeding krijg maar alleen als die bril gekocht wordt bij een bij hen aangesloten opticien. En daarvoor moesten wij naar Faro. Dus kindlief en ik trokken richting de hoofdstad van de Algarve op zoek naar een paar extra ogen voor mij. Het is sowieso leuk rondlopen daar in de oude binnenstad. W.d.b. vind ik dat Faro altijd wat tekort gedaan wordt als het gaat om leuke plaatsen om in de Algarve te bezoeken. Afijn, drie opticiens later ben ik dan toch geslaagd. Ik heb niet echt een brillenhoofd en vond het dan ook mega lastig kiezen. Bedoeling is natuurlijk wel dat ik de bril ga dragen deze keer. Gelijk ook de glazen van mijn zonnebril laten aanpassen. Als het goed is kan ik ze beide eind van de week ophalen.

Verder zijn we veel in en rondom huis gebleven. Michou had nog een hondenklantje en ik moest met Seb nog naar de dierenarts voor een nacontrole. Het bestelde schoentje is ook binnen en meneertje loopt er zonder veel problemen mee buiten op straat. Daarnaast hebben wij speciale nageltips besteld. Die komen volgende week aan als het goed is.

Het leven met drie honden en twee katten is nooit saai en ze houden ons goed bezig. De tuin ziet er niet meer uit met twee jonge belhamels die als dwazen door de struiken rennen en ook nog eens graag lopen te spitten. Menig opgegraven bloembol vond ik totaal kapotgebeten in het gras terug. Desondanks komt er van alles tot bloei. Het is zo heerlijk toeven nu buiten. De lente heeft echt haar intrede gedaan. Na anderhalve dag regen (was ook hoognodig) zie je nu versneld overal het groen ontspruiten. Incl. het onkruid haha. 

Bomen krijgen weer knopjes en blaadjes, de bloembollen komen op, voorjaarsplantjes komen tot bloem en de vele bijen zijn druk in de paars bloeiende lavendelstruiken en vliegen af en aan naar de bloesems van de perzikbomen. De vogels kwetteren er vrolijk op los en vliegen uitgelaten van boom naar boom. Kortom, een en al bedrijvigheid in onze tuin. 

De foto's zijn wat donker, 't was net een dagje wat minder zonnig ;-)

En met zulk zalig weer is het heerlijk om je wasgoed dan buiten op te hangen. Het is in een mum van tijd droog en ruikt daarna zo lekker. Wat een prachtig jaargetijde is de lente toch ook. Neem nou vandaag. Helder blauwe lucht, stralende zon en met zo'n 17-18 grd is het dan gewoon puur genieten. En met alle ellende nu in Ukraine voel ik me extra gezegend dat ik hier woon.

Binnenkort ga ik trouwens naar Rob in Brazilië. Kan niet wachten om daar weer ff te zijn. En het gaat nu opschieten, nog 3 maanden en dan komt hij ook definitief naar Portugal. Is hij eindelijk weer thuis.

Happy mom

Zo even tijd gemaakt om te bloggen. 

Voordat ik afreisde naar Schotland om eindelijk zoonlief en vriendin Barbora in de armen te sluiten gingen Michou en ik eerst nog uitgebreid wandelen met de honden. We hadden ons voorgenomen om  weer vaker erop uit te trekken. Al wandelend de omgeving verkennen. Our weekly walk. Wij besloten de B route van de Calçadinha te gaan lopen. Bij dit stuk van het oude romeinse handels pad konden we makkelijker parkeren en de honden veilig uit de auto laten. 

Een korte maar interessante wandeling. Na zo'n halve kilometer houdt het oude kinderkeitjes pad op en kun je (waarschijnlijk, want nu was het wat overwoekerd) gewoon verder lopen over een onverhard weggetje. Echter Dinkel is de jongste niet meer, en ook ik loop nog steeds met een knieband om, dus namen wij geen risico's en zijn weer terug gelopen. Een leuke hike in een mooie omgeving en met nog steeds prachtig nazomers weer. Daar kon ik even op teren. Want ik ging hierna het koude regenachtige weer in Schotland trotseren.

Twee dagen erna, heel vroeg, ging de wekker voor een early bird flight naar Amsterdam. De dag ervoor had ik nog een antigeen test ondergaan en ook de PCR test voor dag twee in Aberdeen was al geboekt. Michou bracht mij naar Faro airport waar een een lange rij voor de incheck balie stond. Het duurde erg lang omdat nauwkeurig alle vaccinatie QR codes en/of testbewijzen en de NL-se gezondheidsverklaring werden gecontroleerd. Het verbaasd mij dan altijd dat er dan nog steeds mensen zijn die hun reisdocumenten niet op orde hebben. Zoiets check je toch vooraf? Afijn, uiteindelijk vertrok keurig op tijd het vliegtuig naar Amsterdam alwaar ik 3,5 uur overstaptijd had. Ik moet zeggen dat het aardig druk was op Schiphol. Ik ging alvast door de douane aangezien Schotland door Brexit geen EU /Schengenland meer is om hierna wat te eten in het internationale gedeelte. Daarna liep ik alvast richting mijn gate. En daar was het toch druk! Bleek dat alle vluchten naar de UK moesten boarden vanaf dezelfde gate. Hier bleken wel een stuk of 20 aparte loketten te staan waar alle inreis-documenten uitvoerig gecontroleerd werden. 1. Geldig paspoort (want na 5 okt is een ID kaart niet meer geldig om van en naar de UK te reizen), 2. de uitslag en geldigheid van je antigeen of PCR test voor het reizen, 3. de QR code van de ingevulde UK passenger locator form en 4. de QR Code die bewijst dat je de dag 2 test hebt besteld. Toen dit allemaal in orde bleek kreeg ik een sticker op mijn boardingpass en mocht ik nogmaals door een pop-up douane post en kreeg een stempel op mijn boardingpass.

 

Pffff, ik was blij dat ik voldoende overstap tijd had haha. Afijn, na dit alles verliep het boarden soepel en landde ik ruim een uur later in Aberdeen. Hier stond mijn kind al op me te wachten. EINDELIJK konden wij elkaar na bijna 2 jaar weer eens goed vastpakken en knuffelen. De dagen erna was het weer niet al te best maar dat mocht de pret niet drukken. Ik was er tenslotte niet om Aberdeen te bezichtigen. En omdat foto's nou eenmaal meer zeggen als woorden een compilatie van ons quality tijd samen:

zeehondjes

Ook ging ik mee naar de klimhal. Climbing (and bouldering)...een sport waar vooral Mats erg fanatiek in is. Momenteel klimt hij als het even kan iedere dag en ook buiten in de natuur als het weer en werk dit toelaat.

. 

   

Gaaf om te zien hoe ze dit doen, kunnen en durven. Alleen niet als je net de dag ervoor naar de bioscoop bent geweest en de documentaire The Alpinist samen hebt gezien haha. Afijn, we hebben hele gezellige dagen gehad en ik ben zo vreselijk blij het verliefde stel weer even in levende lijve te hebben gezien. Nu maar hopen dat de volgende keer dat wij elkaar weer gaan ontmoeten niet zo lang zal duren.

Eenmaal weer thuis lag er een berg werk op mij te wachten. Michou had keurig de boel binnenshuis bijgehouden maar nu moesten we in de tuin nog aan de slag. De olijven zijn inmiddels rijp, de kaki vruchten vielen van de boom en er moesten walnoten geraapt worden. En daar moet je op tijd bij zijn anders heeft Ollie ze voor je neus weggekaapt. Onze olijven zijn nog klein. Een jonge boom. De buurvrouw heeft echter grote oudere bomen staan en gaf ons heel lief  een flesje zelf ingemaakte olijven. En drie limao's. Van haar eerste oogst. Wat boffen we toch met zulke lieve mensen om ons heen. 

Uiteraard gingen we wandelen met de honden en zagen we hoe het honden parkje op 4 oktober, dierendag, officieel is geopend. Blijkbaar zijn er veel honden bij de opening aanwezig geweest want Ollie rende als een dol-dwaze het hele veldje rond. Overal moest gesnuffeld worden. En hij lette daarbij totaal niet op en liep mij dan ook zo omver. Althans knalde met een vaart tegen mij aan. Auw. Een mega blauwe plek en vochtophoping op mijn scheenbeen als gevolg en ik had al zo'n last van mijn knie. Ik loop inmiddels dus maar weer met een stevigere kniebrace. Zucht.

Nu de corona maatregelen hier versoepeld zijn en veel activiteiten weer plaatsvinden zijn Michou en ik lid geworden van Amigos do Museu. Wij konden van de week onze lidmaatschapskaartjes ophalen en hebben gelijk op de schattige binnenplaats van het kostuum museum wat gedronken. 

Lekker rustig, heel vredig zaten we in het zonnetje. Echt zo'n hidden gem.

En kijk eens naar de prachtige zonsondergang van gisteravond....

Wat wonen wij hier toch heerlijk. 

Fijne week allemaal.

P.S.: de foto's staan wat scheef maar ik heb problemen met mijn toetsenboard. Twee functie toetsen die ik veel gebruik werken niet meer en zelf proberen de oorzaak te vinden is niet gelukt. Ik zal dus waarschijnlijk mijn laptop moeten wegbrengen voor een check up en cleaning.

.