Vorige week stond in het teken van veel administratie en dingen regelen, shoppen en verder gewoon bijkomen en acclimatiseren. En met die heerlijke temperaturen* van de afgelopen dagen kostte dat geen enkele moeite.
De katten vinden de 'tuin' van ons tijdelijk verblijf erg interessant. Als we niet oppassen glippen ze zo naar buiten. Dat vinden wij niet zo'n strak plan dus we lieten ze onder begeleiding uit. Voorbereiding op als Dinkel er is en wij weer dagelijks voor een ommetje naar buiten moeten....
Gekke beesten, zij gedragen zich echt als een hond haha.
Ook openden wij alvast een bankrekening, hadden een afspraak met onze advocaat en lieten een defnitieve datum voor overdracht bij de notaris vastleggen. Verder deden wij al wat vooronderzoek voor wat betreft keukenapparatuur. Want al gaan we in de toekomst de gehele keuken (wat zeg ik... het hele huis ) verbouwen, voor de eerste paar maanden zullen we toch een gasfornuis en koelkast moeten hebben. Deze blijven namelijk niet achter in de woning. Uiteindelijk wat uitgekozen en direct besteld. Ook werd Ikea (en de daarnaast gelegen Mar shopping en de Designer Outlet mall) weer met een bezoekje vereerd en heeft Michou alvast haar bed gekocht. Alles zal volgende week in ons nieuwe huis bezorgd gaan worden.
Maar het drukste was ik wel met het regelen van alle papieren voor de vliegreis van Dinkel. Toen dat allemaal rond was werd mevrouw afgelopen vrijdag door Rob afgeleverd bij Zoommpet. Onze kennel moest omgewisseld worden voor een nog grotere maat (ook zo'n nieuwe regel wanneer een snub-nosed animal vliegt) en ze kreeg een knal geel exemplaar. Nou die kunnen ze niet over het hoofd zien en kwijtraken zoals ooit met Baileys en Cream gebeurde.
Daar zit ze. Klaar voor de lange reis naar Europa. Eerst vloog zij met een nachtvlucht naar Frankfurt, daar moest ze een dag wachten, om vervolgens met de laatste (avond)vlucht verder naar Lissabon te reizen. Ondertussen had ik contact met
Cargo Handling Lisboa om een snelle en vlotte afhandeling te bewerkstelligen. Want het was al duidelijk dat we haar pas op z'n vroegst om 1 uur in de ochtend konden afhalen. En aangezien het zeker 2,5 rijden van Tavira naar Lissabon is had ik voor de zekerheid maar weer een diervriendelijk hotel in de buurt van het vliegveld geboekt. Zo hoefde ik niet meer midden in de nacht dat hele eind weer terug te rijden.
En dat was maar goed ook want dat had achteraf geeneens gekund. Om Dinkel mee te krijgen moest ik na het invullen van allerlei documenten bij de cargo terminal eerst nog terugrijden naar de passagiers terminal om daar bij de douane nog meer tempels te halen (lees: 'import' tax betalen). En zo in het donker en door alle stress (want inmiddels was het al half 2 en zat onze boxer dame al die tijd ergens in een kooi bij cargo) reed ik op de ringweg over verhoogde uitdrijfstrepen en raakte daarbij een achterband lek. Nee he, hebben wij weer. Gelukkig waren wij vlak bij de terminal en terwijl ik een inmiddels verlaten arrivals hall binnen rende om bij customs die verdraaide stempels te halen hielp een aardige taxichauffeur Michou met het verwisselen van de band. Het reservewiel wat erop ging is zo'n thuiskomertje waarmee je maar 80 km p/u mag en niet nog 270 km in het donker gaat kachelen. Gelukkig wist de taxichauffeur een garage die ook op zondag open was. Dus dat adres in onze telefoons opgeslagen en daarna weer als een gek terug naar de cargo terminal gereden (waarom liggen die dan ook zo uiteen?) en konden we dan eindelijk Dinkel in onze armen sluiten.
Pas om 3 uur lagen we dan ook uitgeteld in bed. Zelfs Dinkel plofte op haar bedje neer. 4 uurtjes later ging echter bij mij de wekker alweer want ik wilde graag om 8 uur als eerste bij die garage zijn. Gelukkig werd ik inderdaad direct geholpen.
Achter moesten er zelfs twee nieuwe banden op en alle wielen werden daarna netjes uitgebalanceerd. De prijs viel wederom mee en we konden weer met een gerust hart de weg op.
Eenmaal terug in ons tijdelijke woning vond de weder kennismaking met de katten plaats. Cream moest even wennen dat na 2 jaar rust dat gekke beest weer in huis kwam. Relaxte Baileys vond alles prima en lag 's avonds gelijk weer samen met haar hondenvriendin op de bank.
Nu maar hopen dat Dinkel nog een tijdje, in redelijke gezondheid, van haar nieuwe leven hier in Portugal kan gaan genieten.
Want helaas kregen we vlak voor haar vertrek uit Sao Paulo van de gespecialiseerde dierentandarts (die haar onlangs heeft geopereerd aan goedaardige epuliden) te horen dat hij ook een verdacht uitziend zwart plekje in haar mond gevonden had. Dat had hij weggesneden en opgestuurd voor nader onderzoek. Daarvan kwam een paar dagen geleden de uitslag binnen en het blijkt kwaadaardig. Een
melanoom, een vaak zeer snelgroeiende vorm van pigmentcel kanker, met een slechte
prognose. Gelukkig heeft ze vooralsnog nergens last van en is ze haar gekke zelf. Maar we moeten dit in de gaten houden en direct reageren als we veranderingen zien. Het kan helaas zeer snel gaan. Gezien haar leeftijd en de al aanwezige leverproblemen hebben wij al wel besloten om geen agressieve chemotherapieën of bestralingen meer te doen mocht ze last en pijn gaan krijgen. Liever knuffelen we haar nu 'dood' en halen we binnenkort een K9 vriendje uit
het asiel waarmee ze nog een tijdje leuk kan spelen. We gaan haar tijd bij ons zo fijn mogelijk maken. Want ze heeft het zooo naar haar zin gehad bij het hondenhotel in Brazilië dat het duidelijk is dat zij het gelukkigst is als ze vriendjes heeft om mee te spelen.
Wij zijn Wanadis en Ricardo van
Mimos e Focinhos eeuwig dankbaar voor alle goede zorgen. Dinkel heeft daar genoten en maakte echte deel uit van hun K9 gezin.
*op dit moment trekt er een storing over het land en hebben we wind en regen. Overmorgen moet het weer voorbij zijn en zien we hopelijk die gele knoert weer schijnen. Nu loop ik zowaar met een regenjas en paraplu buiten als ik Dinkel uitlaat. Tsssss....
4 opmerkingen:
Ai, ai wat een verhaal. Maar, ik ken het. Onze dochter kwam ons op Schiphol halen en dat duurde natuurlijk eindeloos omdat Simba (de poes in dit geval) er nog niet was. Toen ik onze dochter zag barstte ik in tranen uit, zij schrok zich dood, maar het het was allemaal ontlading omdat Simba er goed uitgekomen was. 1 keer kwam de poes op de band aan, dat was een heel vreemd gezicht, alweer een tijdje terug, we kwamen toen uit Venezuela. Ook die had het allemaal doorstaan, zelfs de rit op de bagageband. Naar bericht van Dinkel, maar geniet nog maar lekker van haar. Groetjes, Marion
Zo blij te lezen dat Dinkels terugkeer goed is gelopen, maar wat verdrietig nieuws dat ze melanoom heeft. Was er beetje van ontdaan toen ik het las, Duitse staander waar ik tijdje voor gezorgd heb had dat ook. Prognose was nog 6 maanden, maar heeft toch nog ruim 3 jaar gehaald. Toen het uiteindelijk te ver was ging het snel. Ook toen besloten geen chemo of zoiets, worden ze alleen maar zieker van. Leuk die filmpjes dat ze jullie weer zag. Je ziet wel dat Dinkel al een oudere dame is geworden. Maar tot nu toe heeft ze geweldig leven gehad en denk dat haar laatste jaren ook mooi zullen zijn. Sterkte er mee, best moeilijk vind je niet ? Was dus weer avontuur op zich maar jullie zijn weer veilig thuis nu met de hele dierenschare om je heen. Nu dus alle aandacht op het nieuwe huis en de start van een compleet ander leven. Gelukkig zijn Portugezen vriendelijk en behulpzaam. Alleen jammer dat ze niet bepaald punctueel zijn, een afspraak op tijd zie je zelden helaas. Maar komt vast wel goed. Echt fijn dat je ons zo bij jullie avonturen betrekt met dit blog. Kijk altijd uit naar weer een update. Geniet van deze grote verandering en maak er wat moois van. Hopelijk alles de komende tijd op rolletjes, mag ook wel eens een keertje, vind je niet ?
Jeetje die arme Dinkel! Hoop van harte dat de kanker nog een hele tijd wegblijft en dat jullie een fijn maatje voor hem vinden.
Ik had het filmpje van Dinkel al gezien op Facebook. Nu ik weet wat jullie al achter de rug hadden, vind ik het super dat jullie zo kalm waren. Wat naar dat Dinkel met slecht nieuws thuis gekomen heeft. Maar inderdaad; hopelijk kan ze nog een tijdje genieten bij jullie. En een vriendje om me te spelen zou super zijn natuurlijk!
Een reactie posten