Pffff, wat ben ik moe. Gesloopt zijn we. De bedoeling was dat het huis gesloopt zou worden, niet wij. Ik word te oud voor deze shit ;-) Plof dan ook iedere avond uitgeput in bed. Geen energie om nog ff te bloggen of te mailen. Bovendien is ons tijdelijke mobiele internet erg traag.
Jullie begrijpen dat wij inmiddels in ons nieuwe huis zitten. Ons toekomstige paleisje. Maar voordat het die status bereikt heeft moet er wel eerst grondig verbouwd gaan worden. Dat gaat in de toekomst plaatsvinden maar de woning moet voor nu wel schoon en enigszins woon (en toon-) baar zijn. En dat betekent dat Michou en ik flink de armen uit de mouwen moeten steken. Bob de bouwer...kunnen we het maken? Ohhh wat mis ik nu mijn handige Harrie. Jarenlang kluste manlief er flink op los en hielp ik hem daar een handje bij. Meer een vingertje blijkt nu achteraf. Tja, ik was ook meer van de koffie en thee tijdens het klussen en daar pluk ik nu de vruchten van, NOT. Maar al doende leert men.
Op woensdag 27 oktober jl.. vond om 14.00 uur de overdracht plaats bij de notaris. 's Morgens hadden wij de inspectie van het huis en zouden wij de meterstanden op nemen. Eenmaal bij de woning troffen we een chaos aan. De volledig gestreste a.s. oud eigenaresse (hele lieve oude vrouw, weduwe) was nog volop bezig met het leeghalen en schoonmaken van de woning. Ze had de afgelopen tijd niet veel hulp van haar zonen gehad en pas de avond ervoor was men komen helpen met het verhuizen van grote, zware spullen. Met name de tuin zat nog vol troep. Zo lag er (tuin)afval, stonden er twee oude auto's en allerlei andere dingen die niet in een tuin thuishoren. Meer op een schoothoop. Ook hun 3 honden waren nog op het terrein aanwezig. Binnen was het nagenoeg leeg al hingen er nog allerlei rekjes en kastjes in badkamer en keuken. Ook was alles een vieze bende want het had net de dagen ervoor flink geregend en al die blubber liep men steeds naar binnen. Maar er kwamen nog meer hulptroepen en eind van de dag zou alles weg zijn? Nou ja eerst zien dan geloven.
Want die middag wilden wij al het een en ander overbrengen naar, dan onze, woning. Er was nl. van vrijdag t/m dinsdag een soort lockdown afgekondigd i.v.m. Halloween a.k.a. Dia de Todos os Santos (1 nov) en Dia dos Mortos (2 nov). Normaliter reizen Portugezen deze dagen volop en gebruiken ze de korte vakantie om familie in het land te bezoeken. De Portugese overheid wilde circulatie en wegverkeer zo veel mogelijk beperken om verdere Covid-19 besmettingen te voorkomen. Dus vanaf vrijdag mocht je niet meer jouw gemeente uit. Dus wij wilden dan al in ons nieuwe huis gaan slapen.
Afijn, 's middags na de overdracht (YEAH we zijn nu de trotse eigenaars van een woning in São Brás de Alportel!) reden we met een volgeladen auto en aanhanger richting ONS huis. En waar inderdaad meerdere mensen druk in de weer waren. De sloopauto's waren verdwenen, de honden werden meegenomen en het arme oude vrouwtje lag op haar knieën de keukenvloer te dweilen. Uiteindelijk gezegd dat de laatste troep wel door ons weggegooid zou worden en ook het schoonmaken gingen we zelf wel doen. Wegwezen uit mijn huis haha. Wel een heerlijk gevoel als je dan de deur op slot doet en het hek sluit wetende dat het nu allemaal jouw terrein is.
Donderdagmorgen hadden we eerst nog een afspraak bij de bank in Albufeira om o.a. onze pasjes op te halen. Daarna direct door naar ons huis waar ik Michou en Dinkel achterliet terwijl ze daar wachtte op een levering van een bed en matras van Ikea. Ook de koelkast zou bezorgd worden, net als een gasfornuis. Die laatste is niet gekomen en terwijl ik dit nu schrijf zit ik te wachten op een nieuwe bezorgpoging (de afgelopen weken hebben we maar gekookt op een klein elektrisch kookplaatje wat we vonden bij de Lidl).
Ik reed ondertussen weer terug naar het huurhuisje in Tavira, laadde daar onze laatste spullen in, deed de poezen in hun reismandje en maakte het huurhuis extra goed schoon. Want het moet toch corona-proef schoon zijn voor de nieuwe huurder die deze avond al zou komen (ook zij wilde voor de lockdown erin). Inmiddels belde Michou dat Ikea inderdaad gekomen was. Maar door alle hectiek en bezorging van meerdere dingen tegelijkertijd had zij de bon afgetekend maar bleek bij het uitpakken van alle dozen de belangrijke middenstang van het bed ontbrak. ZUCHT. Ze had al met hun klantenservice gebeld en we konden nu in de winkel dat onderdeel gratis komen ophalen. Dus 's avonds richting Loulé gereden waar we bij de Ikea die stang opgehaald hebben. Gelijk nog wat borden, bestek en andere zooi meegenomen en in de mall gegeten. We waren klaar om de komende weken in het huis te k(r)amperen totdat onze meubels komen.
De rest van het weekend hebben we inderdaad heel veel lopen sjouwen en slepen en onze voor- en achtertuin opgeruimd. Ook op 'zolder' lag nog het e.e.a. aan ijzer etc. Wij voelden ons net de Meilandjes met al die loopjes naar grof vuil en al het geklus in huis. Zij hadden tenminste nog een behang-afstomer. Wij doen het met spuitflacons behang afweek of water met een sopje. (Dat werkt overigens ook prima hoor).
Verder hebben wij de afgelopen weken veel geregeld. Bijv. de auto import. Je kunt hem als onderdeel van je inboedel belasting vrij invoeren maar daar zitten voorwaarden aan. Zo kan in ons geval alleen Michou er dan in rijden als zijnde officiële eigenaar en mag de auto dan ook het 1e jaar niet verkocht worden. Afijn, wij hebben om allerlei redenen besloten de auto wel in te voeren maar dat moet dan binnen 20 werkdagen -na 1e aankomst dag in Portugal- aangevraagd worden. Hiervoor moeten allerlei documenten ingevuld en opgestuurd worden en werd de auto (heel minutieus en strikt) gekeurd. En was het soms een catch 22 situatie omdat je voor de aanvraag van het ene document eerst een ander formulier moest hebben waarbij je het eerste document juist weer nodig had. Maar wij hebben hierbij goede hulp ingeschakeld. Want ook al spreek ik de taal, na jarenlang ervaring in het buitenland weet ik dat het zinloos is om het wiel nogmaals uit te vinden. Kost veel te veel tijd en energie. Inmiddels is de auto voorzien van Portugese kentekenplaten en is de verzekering geregeld. Ook staan we ingeschreven bij de gemeente en hebben we o.a. onze zorgverzekering geregeld. Dan hebben wij nu beiden een Portugees mobiel nummer en komt volgende week de internet en tv provider om de boel aan te sluiten. Dus er is niet stilgezeten. Al is het soms even op je tanden bijten omdat nu i.v.m. corona afspraken alleen online of telefonisch gemaakt kunnen worden en er door gewijzigde openingstijden veel vertraging is of men gewoon niet opneemt. En we moeten wennen aan de lange lunchpauzes hier waarbij dan veel dicht is 😉.
Volgende week zaterdag komt als het goed is eindelijk de verhuiswagen met onze spullen. Heel fijn, dan kunnen we weer normaal zitten en vooral met goed gereedschap klussen. Nu is het maar wat behelpen. Ik ga natuurlijk niet te veel kopen want dan hebben we straks alles dubbel. Maar de plaatselijke DHZ winkel kent me al als een goede klant haha. Zo meteen de laatste gaatjes in de muren vullen en dan kunnen we gaan schilderen. Ziet het er in elk geval weer licht, fris en schoon uit in huis.
En we hebben geen excuus om andere dingen te doen want sinds vandaag heeft de regering van Portugal een 'lichte' noodtoestand afgekondigd en daarbij voor 121 gemeentes een avondklok ingesteld. Mag je door de weeks tussen 23.00-5.00 uur niet naar buiten en in het weekend al van 13.00 tot 5.00 uur niet. En in de Algarve geldt dat nu voor één gemeente. Mogen jullie raden welke ;-)
N.B.: binnenkort meer foto's van het huis en de voor- en achtertuin met allerlei fruitbomen.
2 opmerkingen:
Van harte met het bereikte resultaat ! Jullie zitten er nu, en ja, een nieuw huis geeft altijd wat werk. En fijn dat jullie hulp hadden met de auto e.d. invoeren. Je hebt er weer een heerlijk verhaal van gemaakt hoe het allemaal gelopen is. Op de foto's te zien hebben jullie wel een heel fraai huis nu. En een prachtige omgeving en stad waar jullie nu wonen ( met dank voor alle linkjes). Sterkte met alle drukte nu en het wennen aan de Portuguese mentaliteit, die echt héél anders is dan Holland. Maar vooral genieten van deze grote stap. Neem aan dat Dinkel ook blij is met zijn nieuwe omgeving.
Oh, ja! Dan merk je wel dat je geen twintig meer bent, haha! Bij je vorige verhuizingen zat ik meestal zelf in de rotzooi. Gelukkig hoef ik nu alleen maar te lezen hoe het jullie vergaat in jullie nieuwe huis. Het is weer eens behelpen maar jullie zijn bikkels dus het komt allemaal goed. En wat heerlijk dat Michou mee is! Heeft vast wel wat om samen met je dochter te pionieren. Gefeliciteerd met jullie nieuwe woning en deze nieuwe mijlpaal!
Een reactie posten