Saai

Tja, de noodtoestand en daaruit voorvloeiende lockdown is, zoals verwacht, weer met 2 weken verlengd dus er is niet zoveel te vertellen. Er valt weinig te beleven en wij maken dan ook niet veel mee. We rommelen wat in en om het huis en lopen (extra) vaak met de honden. We duiken dan wat landweggetjes of zandpaadjes in en wandelen door de natuur. Zo kom je nog wel eens wat leuks tegen.

oude boomhut

'natuurlijke' bbq/kampvuur

Verder is het dus wat saai. Maar niet voor onze viervoeters, die vervelen zich nooit. Dinkel geniet van haar oude dag en slaapt het liefst de hele dag. Als het even kan lekker in de zon. Sir Oliver daarentegen is alleen maar druk in de weer.  Meneer zit niet stil. Hij is continue op euh, ontdekkingsjacht....

I solemnly swear that I'm up to no good

Van de week verlieten wij toch even onze gemeente voor een noodzakelijke boodschap. Ollie had Michou's bril van haar neus gestoten en dat ding stond nu scheef op d'r neus. Hij moest dus gerepareerd worden en als we dan toch bij de opticien waren wilde Mies gelijk haar ogen laten opmeten. En evt. nieuwe glazen bestellen voor een ouder montuur. Dan heeft ze weer een reserve bril voor het geval sir Oliver weer eens zo onstuimig doet ('n grote kans 😄). Toen dit allemaal geregeld was reden wij via het, normaal gesproken, zo levendige marktstadje Loulé terug naar huis. De bekende overdekte markthal daar was wel open maar op een enkel groente kraampje na was het er leeg en uitgestorven. Ook in de oude binnenstad, bij het Moorse kasteel en in de normaliter zo gezellige winkelstraatjes, met allerlei leuke terrasjes, was het nu doodstil. Nagenoeg alle winkels zijn verplicht gesloten. Het deed wat troosteloos aan. Wat een verschil met 'normaal'. 

 

 

Maar goed alle maatregelen lijken te helpen want het aantal besmettingen en ziekenhuisopnames neemt af. Nog even en dan mogen hopelijk al die winkels en restaurantjes weer opengaan. Geeft gelijk een vrolijker straatbeeld en is uiteraard goed voor de economie. En ik dacht nooit dat ik dit zou zeggen maar ik zal blij zijn als ik (na meer dan 1,5 jaar) weer naar de kapper kan. Het is nu zo lang, pluizig en met allemaal dode punten, dat ik het alleen nog maar in een staart draag of in een knot. Zo armoedig.

Verder kregen wij een e-mailtje dat het met pup Michou heel goed gaat. Ze is een lekker sociaal beestje. Inmiddels zijn ook twee zusjes van haar gevonden en bij hun ondergebracht. Zij hebben de namen Minou en Milou gekregen. Er schijnt nog een broertje rond te lopen maar die laat zich vooralsnog niet vangen.

Fijne week allemaal.