Verveling?

 "Verveel jij je nou niet, zeker nu je daar zo in je eentje zit"? Deze vraag krijg ik zo vaak gesteld. Ik moet er altijd wat om lachen. Verveelt de vraagsteller zich zelf dan wanneer hij/zij (alleen) thuis is? Hebben die geen huishouden, (klein)kinderen, huisdieren of hobby's? Wat doet zo'n iemand dan als deze niet 'buiten de deur werkt' en vakantie, weekend of een vrije dag heeft? En een thuisblijfouder, bejaard of gepensioneerd persoon... vervelen zich die ook allemaal? 

Ik heb me nog geen dag verveeld, zelfs nu met Corona, want er is altijd wel wat te doen of te verzinnen. Tuurlijk ben ik soms lui of heb ergens geen zin in maar dat is wat anders. Niets lekkerder dan met een goed boek op de bank zitten (of in de tuin in het zonnetje) of lekker tv te kijken. Daarbij is niksen ook een lifestyle 😁. Tuurlijk is 'alleen zijn' soms ongezellig maar ik ben ook gelukkig met me, myself and I. En de viervoeters zijn er altijd nog om mij gezelschap te houden. Die beesten moeten eten, uitgelaten worden en zorgen voor een hoop haar en troep in huis. Dus dagelijks ben ik in de weer met stofzuiger en dweil. Ik ben sowieso een opruimer en poetser en vind altijd wel iets wat schoongemaakt moet worden. Nu dochterlief weg is heb ik haar hele kamer eens goed onder handen genomen en daarna gelijk alle ramen in huis binnen en buiten gezeemd. Zoals ik schreef...altijd zijn er wel klusjes te doen. Zo moest ik ook de trekhaak nog van de auto halen.

Toen ik Michou vorige week bij het vliegveld had afgezet werd ik op de terugweg weer aangehouden door de politie. Deze keer hielden ze een verkeerscontrole en werd de hele auto aan een grondige inspectie onderworpen. De kentekenregistratie-, verzekeringspapieren en groene kaart werden gecheckt. Ook mijn rijbewijs werd bekeken en aangezien dit een buitenlands/EU rijbewijs is werd gecontroleerd of ik deze al had geregistreerd bij IMT, de Portugese RDW. Ik had de bevestigingsbrief hiervan bij mij. Ook keken ze of er voldoende gele hesjes in de auto lagen, er een gevaren driehoek aanwezig was en naar het profiel van de banden. Alles was uiteraard in orde maar toen vroeg de brave agent waar mijn aanhanger was. Euh? "Trek je niets dan moet die trekhaak eraf". Ik kreeg spontaan een lachstuip. Ik dacht dat die man een grapje maakte en zei dat het een originele, vaste trekhaak was. En in Nederland bij een officiële dealer laten bevestigen. Hij is notabene zo goedgekeurd bij de invoer hier. Maar wat blijkt: met een 'uitstekende' trekhaak is de auto langer dan de officiële lengte die op het kenteken staat. Nu kan je schade maken als je achteruit rijdt. Of iemand rijdt tegen jouw auto en loopt schade op door jouw trekhaak. Echt? Daar heb je toch achteruitrijsensoren voor. En een verzekering. Trouwens, iemand die tegen mij aanrijdt moet gewoon zelf goed opletten. Maar nee, de agent was serieus. Dat is de Portugese wet. Alleen auto's die 'af-fabriek' met een trekhaak of extra reservewiel op de achterdeur geleverd worden (terreinwagen/4wheeldrive zoals Jeep of Landrover of een bedrijfswagen) mogen een permanente trekhaak hebben want dan is dit opgenomen in de totale afmeting op het kenteken. Hij duikt onder de auto en zegt: "Uw trekhaak heeft 4 bouten waarmee de trekhaak eraf kan. Boete is 200 euro maar als je zorgt dat je het er thuis direct in orde maakt zien we het nu door de vingers". En terwijl ik daar dus goed wegkom valt het mij inderdaad op dat ik onderweg naar huis geen enkele (Portugese) auto met trekhaak zie.

En zo lag ik dus onder de auto op de grond te hannesen met een dop- en een slagringsleutel. Maar kreeg met geen mogelijkheid die (verroeste) bouten losgedraaid. Gelukkig bracht de elektricien -die inmiddels weer bij ons huis aan de slag kan- uitkomst en draaide met brute kracht die dingen los. De trekhaak is er nu keurig volgens de Portugese verkeersregels afgehaald.

En of de duvel er mee speelt twee dagen later heb ik een aanrijding. Ik word van achter aangereden terwijl ik na het verlaten van de parkeerplaats van een grote bouwmarkt wil invoegen op een drukke doorgaande weg. Een jongeman in een busje dacht dat ik ging rijden en gaf gas om met mij mee in te voegen. Terwijl ik juist langzaam, een klein stukje naar voren rolde om voorbij zijn auto te kunnen kijken want hij blokkeerde mijn zicht. Zucht. Tja, daar staan we dan. De knul bleek te rijden in het (bedrijfs)busje van een vriend en is een buitenlandse student (uit Kroatië) aan de universiteit van Faro. Hij baalde enorm, verontschuldigde zich uitgebreid en gaf mij direct zijn ID en rijbewijs. De auto bleek verzekerd maar ja, was van zijn vriend en hij wilde liever geen problemen voor hem veroorzaken w.b.t. no-claim etc. Hopelijk viel de schade mee want als arme student had hij ook niet veel te makken (door Corona zijn alle bijbaantjes in horeca en toerisme hier opgedroogd). Allemaal goed en aardig maar als je een auto uitleent -of leent- weet je dat er schade gereden mee kan worden. En dat het je geld kan kosten. Daarvoor heb je een verzekering. Maar oké, ik wil die student best ter wille zijn maar moet er zelf niet de dupe van worden. Het lijkt erop dat alleen het mistachterlicht gebroken is. Maar zoiets heb ik eerder ook eens gedacht en toen bleek naderhand de (plastic) bumper en wat onderdelen erachter toch kapot te zijn. En kon ik toen zelf voor de schade opdraaien. We besluiten in elk geval een schadeformulier in te vullen en ik maak overal foto's van. Dan rijden wij samen naar een voor hem bekende garagehouder om te kijken of die ons verder kan helpen. Die man stelt voor om de volgende dag terug te komen zodat de auto op de brug kan voor nadere inspectie. Wij wisselen allemaal gegevens uit en na een toch onrustige nacht (heb ik hier wel goed aangedaan?) rijd ik de volgende dag weer terug naar die garage in Faro. Maar ook de veroorzaker van de aanrijding meldt zich daar keurig op tijd.

De schade blijkt inderdaad gelukkig mee te vallen. De achteruitrijsensor is nog intact en er zijn verder geen ernstige deuken of andere kapotte onderdelen. Er is een lichte beschadiging in de stalen carrosserie erachter maar dat heeft verder nergens invloed op. Ook het plastic rondom het mistlicht is wat beschadigd maar om daarvoor een hele nieuwe bumper te laten bestellen vind ik overdreven. Ik wil die knul geen poot uitdraaien, en er zitten tenslotte ook al krassen van hondennagels op die bumper. Dus als die jongen een nieuwe, originele mistlamp -en de arbeid van het installeren ervan- betaalt ben ik tevreden. Hij is blij dat het onderhands geregeld kan worden en ik me zo soepel opstel. Tja, je boft dat ik zelf twee studerende kids heb (gehad). Moedergevoel haha. En terwijl de auto gerepareerd wordt kletsen wij, nu wat meer ontspannen, in het zonnetje verder. Ik krijg leuke tips over Faro en omgeving en waar te klimmen en te surfen. Na een klein uurtje is de auto weer gemaakt. Eind goed, al goed.

En zo was ik weer twee dagen onder de pannen. De rest van de week werk ik verder ik in de achtertuin en begin met het plaatsen van een rasterhek. Ik had al een heleboel dode struiken en onkruid verwijderd zodat ik er beter bij kon. Maar ik kwam nog palen te kort. Daarom was ik dus naar die bouwmarkt gereden. 

Het hek staat nog niet helemaal recht, daarvoor moet je eigenlijk met twee man zijn. Ook behoren de palen dieper in de grond gegraven te worden maar die zit vol stenen en resten cement. Een klusje voor een sterke kerel. Maar voorlopig staat er al wat en kunnen de katten daar straks niet meer in de tuin van de buurvrouw springen. 

Verder had ik nog twee keer een afspraak bij de architect en hoop ik dat de laatste wijzigen in de ontwerpen voor de verbouwing nu zijn doorgevoerd.

En zo ben ik dus al dagen in de weer. Dus hoezo vervelen?