Dat we geen wereldburgers meer zijn klopt natuurlijk niet. In ons hart zijn we dat nog steeds. Onze expat-ervaring heeft een grote impact gehad op ons hele denken, doen en laten. Het internet zorgt ervoor dat verre afstanden klein blijven. Internationale contacten blijven door Facebook, Skype en Whatsapp.
Rob doet nog steeds hetzelfde werk, maar dan vanuit Nederland, en reist meer dan de helft van zijn tijd naar verre oorden. Het duurde even voordat de kinderen (maar ook ik) onze draai hier vonden. Mats is inmiddels naar Schotland verhuisd om te studeren aan de universiteit van Aberdeen, waar hij nu in zijn tweede jaar van de bachelor Sport & Excersice science zit. Voor Michou bleef het lastig qua studie en ze was er dan ook helemaal klaar mee. FF wat anders, rust in de tent. Ze kwam naar huis, vond een baantje hier, ging werken en behaalde tussendoor in 1x haar rijbewijs. En zo belanden we als gezin in rustiger vaarwater. Life is good.
En dan gaat op een zomerse avond je telefoon en is het je man die dan ergens in verweggiestan voor zaken zit. En na een wat casual gebabbel zegt hij opeens dat hij gevraagd is voor weer een uitzending naar Brazilie. Voor Sales, een andere functie deze keer. Leuk he?
Euh ja.....leuk. Geloof ik. Oef, dat viel ff rauw op mijn dak.
Ik had een nieuwe uitzending voorlopig niet meer verwacht, zeker de eerste jaren niet. Pas als de kinderen definitief uitgevlogen zijn en ik er weer klaar voor ben. Nu heb ik leuk vast werk, een fijne eigen woning (we hebben notabene afgelopen jaar onze keuken geheel verbouwd en vernieuwd), mijn ouders en schoonouders in de buurt wonen (die er ook niet jonger op worden) vrienden om me heen, dochterlief gezellig thuis en zoon relatief, op 'n uurtje vliegen, dichtbij. Wil ik dat allemaal opgeven? Weer opnieuw beginnen, en belangrijker ....zonder de kinderen deze keer.
Tjonge, waar is die spontane, flexiblele expatvrouw gebleven?
Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik aan het idee wen en enthousiaster ik word.Wat een mooie kans voor mijn man. Geweldig dat ze hem daar weer willen hebben.
En Brazilie is een geweldig mooi land, we 'spreken' de taal, kennen de cultuur, de mensen. Wij hebben zeer warme herinneringen aan onze tijd daar. Toendertijd woonden wij in Curitiba, nu zullen we naar Sao Paulo gaan.
Inderdaad weer een erg leuk avontuur maar ook best spannend. Zeker omdat we deze keer met ons tweetjes gaan. In ons vroegere expatleventje draaide mijn dagelijkse activiteiten grotendeels om de kinderen, hun internationale school en hun sociale leven. Daar haalde ik mijn voldoening uit en vond ik mijn sociale contacten door. Of ik ging werken/kreeg een baan. Maar in Brazilie mag ik dat niet dus dan is het wel fijn om te verhuizen naar zo'n grote metropool als Sao Paulo. Daar zal ik me vast niet vervelen.
Het begint nu dus wel te kriebelen. Terug naar het land waar het voor ons allemaal begon.
En zoals beloofd ga ik dan ook weer bloggen over ons, euh mijn, leven over the border.
Inmiddels draait de administratieve molen. Brazilie heeft sinds 21 nov j.l. een nieuw immigratie beleid en visa en workpermit regels. Daardoor lopen procedures vertraging op. Zucht. En dat het daar nu (zomer)vakantieperiode is en ook carnaval nog voor de deur staat helpt allemaal ook niet mee. Flink zuchten en diep ademhalen.... en afwachten maar. What's new?
Wel balen die vertraging want ze zagen Rob liever gisteren al beginnen dan morgen. En ik heb al ontslag genomen bij BP en de British School ;-)
Eind januari gaan we in elk geval op pre-visit naar Sao Paulo. Kennis maken op kantoor, de stad verkennen, wijken bekijken en uiteraard woningen bezichtigen.
Maar voor ons is het pas definitief als werkvergunning afgegeven is, de stempels in ons paspoort staan en het contract door alle partijen is ondertekend. Maar het kan dus opeens snel gaan.
So it looks like were on the move again... Stay tuned......
Foto: afgelopen kerst toen ons gezin weer even compleet was.
En voor alle trouwe bloglezers: welkom terug. Ik wens jullie een gezellig, gelukkig en vooral gezond 2018.. Met hopelijk regelmatige updates uit Zuid Amerika. Alvast veel leesplezier.
7 opmerkingen:
Heerlijk om na ruim 2 jaar stilte het blog weer zien te gaan leven. En wat een geweldig mooie kans heeft je man weer gekregen. En ja, dit keer zal het wel anders zijn zonder de kinderen maar Sao Paulo is een bruisende stad. Mijn tante woont al meer dan 40 jaar in Rio de Janeiro en Petropolis en komt ook veel in Sao Paulo, haar shopping stad ook :-). Nu afwachten of de papieren rondkomen en je kan van start. Blijf je wel je huis aanhouden in Den Haag ? Rijd zelf regelmatig langs de "Chinese muur" zoals ze dat noemen en lijkt me inderdaad jammer dat op te geven. Maar wie weet kan je dochter daar blijven wonen en hebben jullie een eigen plek bij bezoeken aan Nederland. Veel plezier met alle voorbereidingen en kijk weer uit naar alle blogjes. Ik heb geen Facebook zoals ik al vertelde, maar zo kan ik de avonturen volgen, en wie weet...weer een extra boek na het avontuur....Het gaat een reeks worden zo langzamerhand.
Groetjes Wim
Ben ik net gesetteld, gaan jullie weer verhuizen! Ik kan me wel voorstellen dat je even moest wennen aan het idee. Succes met alle regeldingen en een avontuurlijk 2018 toegewenst!
Leuk! Wat een avontuur weer. Wij komen zeker op bezoek. Heb je in ieder geval 1 week iets te doen Sally :) En Rob, onderzoek gelijk ook alvast de MTB-routes!
Sally ik ga jullie ook weer volgen hoor. (En elke dag mailtjes sturen).Spannend allemaal. Weer een mooie en spannende uitdaging. Margreet
Ik ga je ook weer volgen, en we kunnen ook skypen. Ik snap het dubbele gevoel. Plientje.
Wim, sorry voor de late reactie. Dit weekend gaan we op previsit dus lekker druk en vooral spannend.
Absoluut houden we onze woning aan, die wil ik voorlopig nog niet kwijt. Heerlijke plek zo dicht bij de zee. En Michou blijft er inderdaad voorlopig wonen. Dus deze keer worden er niet te veel meubels en huisraad meeverhuisd :-)
Ieder geval ik ga je weer volgen.Spannende tijden dus weer voor jullie en suc6 met alles regelen.
Een reactie posten