Handel

Ik ben ongeveer halverwege met mijn eerste blog over Japan. Het wordt een verslag in meerdere delen. Te veel om allemaal te beschrijven in 1 verhaal. Maar het typen schiet niet echt op. Temeer omdat ik al dagen de griep heb en afgelopen weekend zelfs in bed heb doorgebracht. Wij wonen nu een jaar in Sao Paulo en ik ben in die tijd al 3x ziek geweest. Is in jaren niet voorgekomen. En nu word ik gegrepen door elke virusje wat er rondwaart. Zucht. Met een hoofd als vol met watten, een loopneus, keel- en hoofdpijn en ledematen die aanvoelen als verzwaarde betonblokken zorgen ervoor dat ik niet opperbest functioneer. Ik moet af en toe de deur uit om met onze boxerdame te lopen maar ook zij lijdt onder mijn griepsymptomen. Ik heb geen puf om met haar te spelen of ff gek te doen. Ach, nog 3 weken en dan kan ze een hele maand naar hartenlust rennen. Ik voel me dus niet heel erg schuldig.
Minder vind ik het dat ik blijkbaar manlief heb aangestoken want die kwam gisteren thuis met fikse hoofdpijn en enorme hoestbuien. Die dook direct z'n bed in en heb ik niet meer boven water zien komen.

Afijn, niezend en proestend achter de computer zitten is geen pretje en ik schiet dan ook niet echt op met bloggen. Elke dag een stukje dan maar.

Er valt dus niet zoveel te vertellen. Het enige wat ik dus doe is met de hond lopen. Daar beleef en zie ik normaliter leuke dingen.
Hier in de buurt worden nogal wat nieuwe woontorens/appartementen gebouwd en vaak hebben ze dan een verkoopruimte met o.a. grote 3D maquette op het bouwterrein staan. Niks geen houten of simpele bouwkeet maar een professioneel, chique ogend pandje. Alles om potentiële kopers naar binnen te trekken. Om verder de verkoop van de woningen te stimuleren worden promotiemedewerkers ingezet. Overal kom je die dan tegen, volop reclamefoldertjes uitdelend. Bij de supermarkt staan ze met een kraampje, op de markt lopen ze te flyeren, bij de bakker krijg je naast je bon ook zo'n foldertje mee of gewoon op straat. Duwen ze je zo'n brochure in de hand. Wat mij betreft een enorme papierverspilling maar blijkbaar werkt het hier in Brazilië. En het levert extra werkgelegenheid op. Want ze doen hun best, die promoters.
Bij die verkoopkantoortjes hebben ze vaak iets van een speeltoestel voor kinderen op het bouwterrein geplaatst en ook aan de viervoeter is gedacht. En Dinkel weet inmiddels al precies waar ze een waterbak voor haar hebben klaarstaan (en soms krijgt ze daar ook nog wat lekkers). Alles voor de verkoop haha.

Dat Brazilianen ondernemend zijn zie je nog meer op straat. Zo kocht ik altijd brigadeiros en beijinho de coco bij een jong meisje bij mij om de hoek. Ze maakte deze lekkernij thuis en verkocht ze dan voor de deur van de lanchonete hier in de straat. Durfde ik eerst nooit wat te halen maar ging ik, nadat ik zovelen bij haar wat zag kopen, al gauw overstag. En lekker dat ze waren!  Ze vertelde dat zij hiermee wat extra geld probeerde te verdienen om haar vriend in Frankrijk te bezoeken. Ik zie haar nu niet meer staan dus ik denk dat ze inmiddels genoeg gespaard heeft en inderdaad bij hem in Europa zit. Mooi toch.
Vlak bij ons in de buurt staat ook altijd een man op de hoek van een grote kruising stoelen te vlechten. Al z'n gereedschap en benodigdheden liggen naast hem op de grond. Je kunt zijn vakmanschap direct zien en hij krijgt inderdaad daardoor soms wat klantjes. Al verdenk ik hem er wel van dat hij steeds dezelfde stoel over en over 'bevlecht' :-).  Vandaag stond hij er niet maar stonden er allemaal planten op 'zijn' plek op straat. Ietsje verderop stond een busje geparkeerd waarvan uit een 'bloemist'  zijn waar verkocht. Tja, scheelt je weer de huur van een winkelpand.

Ik mag dat wel, al die bedrijvigheid en handel op straat.