leven met een boxerpup

Inmiddels doet Weblog (deze keer zonder streepje ertussen) verwoedde pogingen de websites online te krijgen. Heel af en toe kan ik inloggen op mijn eigen site (alhoewel 'mijn' of 'eigen' gaat helemaal niet op want wat ik te zien krijgt lijk in de verste verte niet op mijn oude vertrouwde site). De layout is totaal veranderd, de nieuwe opties vind ik waardeloos, ik snap niets van de inhoud en de  mogelijkheden en.... het allerergste...ik mis nog steeds 7 jaar verhalen en foto's. In en in triest. Zelfs als Weblog het ooit nog opgelost krijgt blijf ik nu definitief hier bloggen. Mij zijn ze kwijt als klant. Ik zal dan zorgen dat ik mijn oude postings gekopieerd krijg of in elk geval ergens anders opgeslagen en gepubliceerd. Maar eigenlijk vrees ik het ergste en ga ik ervan uit dat ik al mijn verhalen uit Brazilie en Dubai kwijt ben. Heel pijnlijk.
Never change a winning team. Ik zal nooit snappen wat Weblog heeft doen besluiten deze migratie uit te voeren.

Afijn, inmiddels zijn we een weekje verder na mijn laatste blog. Nog steeds ben ik zonder maid en dus heb ik vandaag voor de verandering maar weer eens een aardig stapel strijk weggewerkt. Blijft een van mijn favoriete klusjes in huis. Gelukkig kwam Dinkel mij helpen en werd de stapel ietsje kleiner omdat ik het eea weer in de wasmachine kon gooien -_- Wel gezellig zo'n hond in huis hoor.
Ik las laatst een leuke test t.a.v. de aanschaf van een boxer. Hilarisch. En zo waar............ Inmiddels heb ik geen leuke kaarsjes en schelpjes meer op mijn salontafel staan, zit onze bank al onder de balpen strepen (tja dus nooit een pen op tafel laten liggen), heeft mijn bril een apart montuur gekregen (tsss die viste madam uit mijn handtas), zien mijn kunstzonnebloemen er maar trooste- (euh blaadjes)loos uit en heeft het rotan tijdschriften mandje de gekke vijf minuten van Dinkel ook niet overleefd.

Gelukkig begint onze boxer dame steeds meer van wandelen te houden en gaan we er iedere dag een stuk op uit. De afstanden worden steeds langer die ze kan afleggen. Heb even een poging gewaagd om met haar te gaan rennen maar ik moet eerst nieuwe goede loopschoenen hebben en mevrouw moet nog ietsje beter langzij lopen. Nu breek ik nog te vaak me nek over haar :-) Ben trouwens ook eens aan het rondkijken voor een leuke hondencursus met Dinkel. Agility ofzo, volgens mij vindt ze dat geweldig.

Michou heeft het ook naar haar zin op de universiteit. Langzaam komt ze in een studie ritme en het zelf 'koken' gaat goed. Lang leve de magnetron!! Afgelopen weekend was ze weer thuis maar moest ze op zaterdag toch nog verplicht 2 uurtjes een freshman seminair volgen. Dus hebben Rob en ik haar weggebracht en bij haar in de buurt wat boodschappen gedaan. Er was daar een soort permanent overdekte markt. Apart hoor om al dat locale fruit en verschillende, soms vreemde, groentes te zien. Over het vlees en vis heb ik het maar niet. Komplete varkenskoppen, poten en snuiten  maar ook schildpadden, kikkers en andere vreemde vissen lagen (al dan niet gekoeld) tentoongesteld. Bleh.

Daarna zijn we nog een stukje achter Michous' kamer gaan rondrijden en kwamen we bij de Salaya river. Zo apart in de middle of nowhere zie je dan opeens tempels en een toeristen site. Met een longtailbootje kun je de rivier op en vaar je langs drijvende huizen naar rijstvelden en kwekerijen.

Natuurlijk had ik mijn fototoestel niet bij me dus eea is genomen met mijn mobieltje.