teken van leven...

(Ivm een grootschalige verhuizing bij Weblog.nl  kunnen bloggers al een paar weken niet inloggen op hun eigen site en krijgen lezers een alg. tekst te zien. Erg irritant en ik denk er hard over na om te switchen naar een andere blogdienst c.q. naar dit blog over te gaan. Ik word een beetje moe van alle wijzigingen die de afgelopen tijd hebben plaatsgevonden en bovendien vind ik niet alles een verbetering. Ooit koos ik voor Weblog.nl omdat deze, voor mij als digibeet, het eenvoudigste programma bood. Nu niet meer. Enniewees, hopelijk is de migratie binnenkort achter de rug en behoren de overgangsproblemen tot de verleden tijd. Maar ik heb er - en met mij vele anderen- een hard hoofd in).

Door dit alles loop ik nu erg achter met mijn verhalen en voelt het als mosterd na de maaltijd om nog in het verleden te schrijven. Ben ook allang vergeten wat ik allemaal dagelijks gedaan heb. Sommige dingen zijn helemaal niet zo interessant (meer). Maar goed, hieronder dan toch maar een soort samenvatting. Ik hoop dat jullie van lezen houden.

         - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

   

Inmiddels is onze derde officiele (school) week in Bangkok voorbij. Men vraagt mij regelmatig wat ik nu van Bangkok vind maar eerlijk gezegd kan ik daar nog geen goed antwoord op gegeven. Verder dan ons compound en de neigbourhood ben ik nog niet echt geweest. De eerste week(en) wilde ik vooral thuis blijven om de vakantie- en laatste verhuisspullen op te ruimen, Dinkel te laten acclimatiseren, de maid in te werken en verder gewoon aanwezig te zijn als Mats uit school kwam.  

En eerlijk gezegd hebben we de behoefte ook nog niet om te gaan sightseen. Wdb heeft deze verhuizing er best ingehakt. Beetje te druk geweest allemaal (stress rond examen en vervolg studie van Michou, alle voorbereidingen mbt relocation, de fysieke verhuizing zelf, regelen nwe school  Mats, verlate levering container in BKK, reis naar Ned. , operatie schoonvader, onze vakantie,  nwe pup erbij). Ik merk dat ik een jaartje ouder wordt -_-  Ook voor Rob waren het hectische tijden met alle zakenreisjes, z’n nwe baan etc. Alles is weer wennen. Bovendien heeft hij weer last van zijn rug en pijn is ook zo vermoeiend.

Over ons compound kan ik zeggen dat het hier heerlijk is. Erg netjes,  lekker groen  (WAT een verademing na al dat zand) en veel activiteit (lees: leven in de brouwerij). Kinderen die fietsen en buiten spelen, honden die uitgelaten worden, sporters overal, golfkarretjes die af en aan rijden,  guards en tuinmannen die overal de straten  en parkjes netjes houden en klaar staan voor een praatje....als je Thais spreek dan .... Buiten ons compound,  in the neighbourhood, is het een en al Thaise bedrijvigheid. Men leeft duidelijk op straat. Alle levensbehoeften zijn in de nabije omgeving te verkrijgen dus wat dat betreft hoef ik nergens ver heen. Het golfkarretje of mijn opoefiets brengt me overal waar ik wezen moet (en anders heeft de maid nog een auto -_-)  

Mbt ons huis; dat begint ook meer als een THUIS te voelen. Maar nu we er dan ook echt in "leven" vallen ook de gebreken op. En dus stond de tweede en derde week  vooral in het teken van klusjes en reparaties.

Verder werd er een Pestcontrol uitgevoerd. Alleen tegen termieten  zo bleek achteraf (gezien een klacht van mijn toilet deur) dus voor de invasie mieren in het hele huis moeten ze nog een keer terugkomen...zucht.  Die deurpost wordt tzt vervangen. Ook werden eindelijk alle airco’s eens goed nagekeken en degenen die stuk waren gerepareerd. Al moesten ze daar wel weer 2x voor terugkomen omdat sommige onderdelen niet op voorraad waren. Ook heb ik de oude gordijnen uit Dubai voor de kids vermaakt en deze in hun kamers opgehangen. Voor de verzakte tegels (lees: mega gaten) in de tuin kwamen ze langs om de maten op te nemen en zandzakken te brengen. Daarna heb ik ze niet meer gezien. Zucht!  Update: Inmiddels zijn ze gisteren begonnen met het vervangen van de tegels en gaan ze vandaag verder en ook de deurpost wordt vervangen).

Dan hebben we  --euh, mijn eega-- zelf nog wat klusjes in huis uitgevoerd zoals schilderijen en spiegels ophangen. En aangezien alle muren  hier van gips zijn  vereiste het enige vindingrijkheid van mijn handige Harrie om ervoor te zorgen dat de boel netjes bleef hangen.

Inmiddels verliep ook het 3 mnd. visa van de kids & mij en moesten we ons bij immigration melden alwaar we, na inlevering van alle vereiste documenten en uittreksels (gelegaliseerd c.q. gestempeld en vertaald in Ned. ) en recente pasfoto’s nu een visa voor 1 jaar hebben ontvangen.

Ook had ik ergens in de afgelopen weken een afspraak bij de tandarts voor het vullen van een gaatje in mijn kies.... Althans dat dacht ik. Het resulteerde in 3 (onbehandelde) bezoekjes aan de dental-office omdat men niet zeker was van het eigenlijke probleem en dus de juiste aanpak en foto's gaven geen duidelijkheid. Men had het al over een wortelkanaalbehandeling en kroon/brug en zelfs 't trekken vd kies kwam aan de orde. Afijn om een lang verhaal kort te maken na een hele intensieve marteling, euh reinging lijkt het probleem nu opgelost te zijn.Vooralsnog blijft pijn weg. Pfff, had ik dus bijna een smak geld uitgegeven aan een wkb, kroon of brug en nog erger een kies laten trekken. Ooit zal die kies wel vervangen moeten worden maar vooralsnog niet.

Mats heeft nu 3 weken school gehad en komt enigzins in een dagelijkse ritme. Hij moet nog steeds wennen aan de leraren, de vakken en het schoolgebouw. En op deze leeftijd  zijn je vrienden belangrijker dan school natuurlijk -}. Hij heeft een Amerikaanse jongen ontmoet die bij ons om de hoek woont, en samen  gaan ze nu met onze golfcart naar school. Verder begint school al vroeg, om 7.15 uur, dus opstaan (lees: op tijd naar bed gaan) is nog een struggle. Overigens ook voor mij want doordat manlief ook al om 5.45 uur de deur uit gaat –om de files voor te zijn- is de hele beestenboel al vroeg wakker. Dan moet er dus geplast en gep... worden en wil men eten. Dus deze mama loopt al vroeg in haar ochtendjas met hond door de tuin te banjeren.

Dinkel is trouwens een aparte hoor. Waarom wandelen als je ook in de golfcart kan zitten?  De katten zijn inmiddels ook al aan haar gewend al blijven ze Dinkel af en toe wel een over-enthousiast beest vinden. En hardleers bovendien. Weet ze nou nog niet dat een haal van een kattenpoot pijn doet?  Maar ook kat Baileys is een sul. Die laat zich gewoon aan z’n oor door het hele huis slepen. Waarom die niet van zich af mept zoals Cream doet is mij een raadsel? Afijn, ’s avonds slapen ze gezellig samen dus zo’n vaart zal het allemaal wel niet lopen. Verder is Dinkel dol op de inhoud van de kattenbak dus hebben we dat ding maar naar eenwat  hogere locatie verplaatst. Ook heeft ze haar eerste tripje naar de dierenarts al achter de rug.....een nagel van haar voorpoot (pink?) was ze compleet verloren. Waarschijnlijk dankzij die mooie tegels met gaten in de tuin.

Michou heeft nog steeds vakantie en vermaakt zich vooral met lezen (online).  Die zien we overdag niet veel.  Op dit moment leeft ze nog steeds  in de Europese tijdzone ghehe.  Ze heeft een nieuwe laptop gekregen nadat haar beeldscherm er vorige week mee kapte.  Dus die is helemaal blij met haar oranje Sony Vario. Haar opleiding begint op 15 september. Eerst introductie en daarna de officiele lessen. Dan is iedereen weer onder de pannen en komt er echt regelmaat in ons dagelijkse leventje.

Alhoewel....manlief heeft voor september en oktober alweer zakenreisjes  naar Zuid Afrika, Mauritius en Jeddah (Saudi Arabie) gepland en in november staan de eerste loge’s  ++ mijn ouders ++ alweer voor onze deur.

Nog wat leuke foto's:

Ook hadden we nog bezoek van een ander (meer ongewenst) huisdier:

 Iieeksssssss....

Ben benieuwd waar mama phyton zit.