Japan, Kyoto week 2

*** FOTO-BOM ALERT ! ***

Week 2 van ons reisverslag.
Na een hele week in Osaka doorgebracht te hebben (waar Rob alleen maar heeft 'gewerkt') worden we zaterdag om half 9 wakker, een redelijke tijdstip. Vakantie! Althans nadat manlief eerst nog even een uurtje op de computer wat zakelijke e-mails heeft beantwoord.  Daarna lopen we naar 'mijn' supermarktje en halen ons ontbijt, een grote kop koffie voor mij, nog wat water en lopen dan weer terug naar het hotel. Daar komen wij in de lift nog een collega uit Egypte en oude baas uit Thailand tegen. Leuk toch al die wereldcontacten.

Terug op de kamer maken wij ons op ons gemak klaar, pakken de koffers verder in en checken precies om 12 uur uit. Het is inmiddels prachtig weer (hebben wij vast verdiend haha) en we lopen met onze koffers naar het Osakajokoen treinstation. Hier kopen wij bij de automaat direct 2 kaartjes met eindbestemming Kyoto (800 Y pp = EUR 6,55) en nemen dan de Osaka loop Line naar Osaka Station. Hier moeten we overstappen en is het weer even uitvogelen welke JR trein naar Kyoto gaat.

Wij hadden de JR Rapid willen hebben, maar we blijken in de stoptrein van 1,5 minuut (!) eerder ingestapt te zijn. Ook goed, wij hebben tenslotte geen haast en zo zien we meer van de omgeving.

Wat opvalt is het feit hoe veilig de Japanse perrons zijn. Om ongevallen te voorkomen verschijnt er een veiligheidsnet of platform- perspex deurtjes die automatisch verdwijnen als de trein arriveert. Iedereen wacht vervolgens netjes in een rij binnen de aangegeven belijning op de grond, niemand die voordringt of voorbij de gele lijn staat. Eerst wordt er uitgestapt en vervolgens stappen de nieuwe reizigers in. Zeer geordend en overzichtelijk allemaal.

Anyway, 1 uur en 5 minuten later komen wij dan om half 2 in Kyoto aan. Een groot en druk station. Duidelijk is dit een centrale hub en overstappunt.
Buiten is het warmer dan het was in Osaka (die stad ligt dan ook lager en aan zee) en er is meer zon. De iconische Kyoto tower is direct zichtbaar.

Kyoto is duidelijk een toeristische bestemming en er lopen dan ook veel Europees uitziende toeristen en jonge backpackers rond. Via een spectaculaire diagonale kruising steken wij over en lopen het centrum in.

The Tower by night

Kyoto train station

De stad doet gelijk meer "authentiek Japans" aan qua bebouwing, de huizen en de tempels die wij zien ondanks het het moderne centrum. Ons guesthouse ligt op zo'n 10 minuten lopen van het station en op ons gemak (hoera voor wifi en Google maps) wandelen we erheen. Ondertussen neem ik al veel foto's. Wat een geweldige sfeer hangt hier. Zo anders dan het ietwat saaiere Osaka.

Eenmaal aangekomen bij ons guesthouse blijkt er niemand aanwezig. Maar na een telefoontje komt er iemand aangesloft. Wij zijn te vroeg maar kunnen toch al inchecken. Heel fijn. Onze mini appartementje is op de bovenste verdieping. Het is allemaal heel compact maar alles wat je nodig hebt is aanwezig, perfect! De badkamer-unit doet mij nog het meeste denken aan de natte cel in onze boot. Maar het functioneert absoluut en de luxe Japanse wc ontbreek ook hier niet.

Na de koffers in de kamer gezet te hebben gaan wij eerst op zoek naar een plekje om te lunchen. Mijn maag knort en ik moet cafeïne. Het is al kwart voor 3, voorbij lunchtijd zo blijkt, en veel restaurantjes zijn gesloten. Die gaan om 17.00 uur weer open. Oops. Gelukkig vinden wij het traditioneel beef restaurant Gyukatsu Katsugyu en nemen hier plaats aan een grote vierkante tafel. Hier bestellen wij beiden het house (Wagyu beef cutlets) Zen menu.

Nu onze magen zijn gevuld wandelen wij door de buurt en lopen de grote Shrine Higashi Hongan-Ji binnen. Schoenen moeten uit en wij bewonderen de grote, mooie houten tempel(s). Wat een geschiedenis ligt hier. We kijken uitgebreid rond en gaan de verschillende paviljoens binnen. E.e.a. doet ons erg denken aan het boeddhistische Thailand. We bezichtigen het 'museum' en lopen nog een stukje door de tuin.

de tempel bij nacht

Hierna gaan wij weer terug naar ons guesthouse en nemen onderweg bij 'n supermarktje een pak oploskoffie, water en nootjes mee. Aangekomen haal ik eerst een zakje waspoeder bij de receptie en draai daarna een klein wasje (wasmachine aanwezig op onze kamer) met o.a. ondergoed, sokken en t-shirts.
Ff relaxen op bed en ondertussen bel ik met het thuisfront en heb contact met onze Japanse vrienden. Om 19.30 uur begeven wij ons weer naar buiten, op zoek naar een sushi restaurant. Die zijn gek genoeg niet (zo snel) te vinden. Wij treffen uiteindelijk een klein, heel smal zaakje waar je alleen kunt staan aan een bar. Ik snak echter naar lekkere sashimi dus we gaan hier toch naar binnen. En het eten valt niet tegen. Wel krijgen we kleine porties maar dat is alleen maar goed voor de lijn haha. Heel apart om zo staand te eten. Rond 22 uur zijn we weer terug in ons appartementje en gaan slapen. Want morgen vroeg op.

Zondag: vandaag hebben wij afgesproken met  onze Japanse vrienden Keiko en Tetsuji die wij nog kennen uit Curitiba, onze 1e Brazilië expat periode. Zij wonen in de buurt van Tokyo en zijn gisteren al met de snelle bullet trein deze kant opgekomen. Wij hebben om 9 uur afgesproken bij de info kiosk op Kyoto JR station. Iets voor half 9 bellen zij dat ze er al zijn, eerder dan gedacht, en wij slaan daarom ons ontbijt over en lopen direct door naar de ontmoetingsplek. Een hartelijk weerzien volgt. Tetsuji heeft een heerlijke fles Japanse sake voor Rob meegenomen. Wat aardig. Die gaat de rugzak in en wordt bewaard voor en een gezellig avondje in Brazilië .

Omdat Keiko een heel programma voor ons heeft opgesteld, waarbij we veel gebruik zullen maken van het openbaar vervoer, helpt Tetsuji ons eerst met een Icoca railpass (een JR opwaardeerkaart) te kopen. Als dat geregeld is nemen we de trein richting het zuiden van Kyoto naar de eerste bezienswaardigheid. Het is mega druk in de trein en we moeten staan. 't Zal niet de eerste keer worden.

Het is wederom prachtig weer en nog redelijk rustig als wij aankomen bij de Fushimi Inari Taisya shrine. Binnen op het terrein leggen onze Japanse vrienden het ritueel van het handen wassen, muntje gooien het luiden van de bel uit. Dan beginnen wij aan de wandeling naar de top van de berg. Een prachtige tocht door de vele oranje poorten (Inari Shinto shrines). De god Inari staat voor business, safety en good performance.
Veel bedrijven, maar ook gegoede burgers, hebben zo'n oranje poort gekocht dan wel gesponsord. Halverwege de klim wordt het toch wel heel druk met bezoekers en besluiten wij, ook gezien de tijd, niet tot aan de top te lopen maar via de andere kant terug naar beneden te gaan.

Eenmaal daar aangekomen kan je inmiddels over de hoofden lopen. Hele busladingen toeristen zijn gearriveerd. Om dit heiligdom te bezoeken moet je echt 's morgens vroeg komen, voor de grote mensenmassa. We nemen een overvolle trein naar het westen, naar Arashiyama area met als belangrijkste trekpleisters het Sagano bamboo bos, de houten Togetsukyo brug en de Tenryu-ji tempel. Wij gaan eerst de tempel bezichtigen. Aangekomen op het station aldaar is het nog een stukje lopen door gezellige, maar drukke straatjes. Wederom een en al toerisme.  Maar er heerst een gezellige sfeer en de omgeving is prachtig. Op de berghellingen in de verte zie je de uitbundig bloeiende bloesems. Bij de tempel kopen we entreekaartjes, doen onze schoenen uit en lopen naar binnen. Ondanks de enorme drukte hangt er toch een serene rust. Het complex heeft een prachtige Japanse tuin en dito vijver. Overal kleurt het wit en roze. De kersenbloesem is duidelijk op haar hoogtepunt.

Na een tijdje rondgekeken te hebben verlaten wij het complex en begeven ons naar de rivier en de brug. Ook hier wordt er door mij druk foto's gemaakt. Aan de andere kant van het water ga je richting het bamboo forest. Maar inmiddels is het lunchtijd en wij hadden nog niet ontbeten. Dus onze magen beginnen nu toch wel erg te rommelen. Besloten wordt om niet meer naar het bamboobos te lopen (gezien de menigte wat allemaal die kant uitgaat zal het daar ook enorm druk zijn) en op zoek te gaan naar iets te eten.

Maar wij zien niet de enigen die dat bedenken. Bij de meeste restaurants staan enorme rijen. Tetsuji sluist ons door de enorme drukte terwijl Keiko alvast vooruit snelt. Zij vindt, echt achteraf gelegen en heel verscholen opzij van een grote souvenirshop, een authentiek Japans restaurantje. Een real hidden gem. Daar zetten wij onze naam op de lijst maar lang hoeft er niet gewacht te worden. Na een klein kwartiertje krijgen we al een tafeltje. Zo'n lage Japanse tafel welteverstaan, waarbij je op een kussentje op een tatami mat op de grond moet zitten. Oh, oh mijn arme knieën.

Hier nemen we (een ieder verschillend) combi set menu. En het erg lekker. Sake en groene thee erbij.... Puur genieten. We kletsen ondertussen volop. Na al die jaren is er genoeg gespreksstof. Na een klein uurtje maken wij aanstalten om te gaan. Er staat nog meer op het programma deze middag. En daarvoor moeten we helemaal naar boven, naar het noordwesten van Kyoto. Daar gaan we Kinkaku-Ji, de gouden tempel bezoeken. En er is vanaf hier geen rechtstreekse verbinding. Ik ben blij dat Keiko de route al van te voren helemaal heeft uitgezocht.

We lopen weer via de drukke straat naar een kleiner stationnetje Keifuku waar alles in het teken staat van het Festival Kimono forest; met LED verlichte palen, geïnspireerd op de vrolijke kledingstoffen van de traditionele japanse klederdracht, de kimono.
Hier nemen wij de Randen Line, een klein houten treintje die versierd blijkt met vrolijke roze bloesems. Ik kreeg de indruk dat het treintje alleen voor de toeristen reed maar het blijkt dat de  lokale bewoners dit vervoermiddel ook dagelijks gebruiken. Het stopt, net als een bus, dan ook om de paar meter. Gaaf ding.

                                                    

Het blijkt dat wij nog een keer moeten overstappen en eenmaal aangekomen op het eindpunt Sai Station is het nog ca. 5 minuten lopen naar een bushalte. Vanaf nu gaan we verder met City Bus 205. Pfff, wat een onderneming.  

Als ik de mensenmassa bij de bushalte zie staan vrees ik dat wij lang moeten wachten. Dat wordt een volgende bus nemen want die meute kan nooit allemaal mee. Maar als de bus arriveert wordt er geschoven, geduwd, gepast en gemeten en tenslotte staan we als haringen in een ton allemaal erin. De deur kan nog net dicht. Je betaald trouwens de chauffeur pas bij het uitstappen en alleen wanneer iedereen betaald heeft en is uitgestapt gaan de achterdeuren voor de instappers open. Afijn, vanaf de busstop waar wij eruit moeten is het dan niet ver meer lopen naar het tempelcomplex. 

De golden tempel en het hele complex is werkelijk adembenemend. Voor mij het hoogtepunt van de dag. Ik zou er dan ook uren kunnen verblijven, genietend van deze mooie omgeving. Maar helaas, het blijkt dat het inmiddels al 15.30 uur is geworden en om 16.30 uur moeten onze Japanse vrienden weer hun Shinkansen hogesnelheidstrein naar Tokyo hebben. Voor hen is het morgen weer een werkdag.

 De verwachting is dat het met de bus terug te lang gaat duren. Wij laten ons daarom per taxi naar een tussenstation brengen en nemen daar een trein terug naar Kyoto station. Eenmaal aangekomen op het station nemen wij afscheid van elkaar en haasten onze vrienden zich naar hun trein. Wat een gezellige dag was dit. Super dat zij tijd vrij gemaakt hebben om ons wat te laten zien van hun mooie land. De volgende keer dat wij Japan aandoen weten wij wel wie onze  lokale gidsen gaan zijn. Mount Fuji, Hakonen (met de Onsen, heetwaterbaden) en Tokyo staan nog op ons 'to see'-lijstje.

Wij lopen daarna op ons gemak het station uit, gaan vervolgens het winkelcentrum onder Kyoto Tower binnen, kijken wat rond, kopen hier nog een fles Japanse Whiskey en verzorgen de inwendige mens met een kop Starbucks koffie. Om 18 uur zijn wij weer op onze kamer waar we even met de voetjes omhoog gaan. Later op de avond lopen wij een simpel toeristisch tentje in waar er een eetbaars naar binnen gewerkt wordt. Het is niet om over naar huis te schrijven. Met nog een ijsje van de supermarkt gaan we ons bed opzoeken. Lekker voldaan slapen na deze geweldige dag.

Maandag zijn we redelijk vroeg wakker. Na ons aangekleed te hebben begeven wij ons richting  Kiyomizo, Yasaka area waar het Gion geisha district is. Zo'n 40 minuten lopen vanaf ons guesthouse maar dat is een goede workout voor ons. We halen bij een supermarktje weer iets als ontbijt en lopen dan langs de Kamo-Gawa rivier in het zonnetje naar het Yasaka Shrine. Daar in het park is ook weer een streetfood festival aan de gang. Overal kraampjes en picknickende mensen. 

Maar wij komen voor iets anders. Ik had namelijk gelezen dat achter deze tempel, je een mooie hike de berg op kunt doen. De ingang van deze, toch best wel pittige, wandeling ligt verscholen achter de Daishoro Bell tower vanwaar het dan verder  helemaal bergopwaarts opgaat.

                                     

Wij lopen dus het park verder in, de berg op, richting de bell tower en gaan dan nog verder het bos in. Inderdaad zien we hier een hike beginnen. We beginnen aan de klim en een prachtige wandeling volgt. Uiteindelijk geraken wij op de top van de berg Higashiyama. Hier bevindt zich de tempel Seiryu-den met een groot uitkijkplateau en de terp Shogun-zuka waaronder een belangrijke generaal begraven ligt. Het is er enorm rustig en heel sereen. Wij kopen een toegangskaartje voor dit complex en hebben dan vanaf het panoramadeck een geweldig uitzicht over heel Kyoto. Ook hier bloeien de kersenbloesems volop. Gek genoeg treffen wij er nagenoeg geen toeristen. Het ligt wat dat betreft toch wat 'of the beaten track'. Blijkbaar is het daarom geen echte toeristische trekpleister. En dat snap ik echt niet.

                                     

de terp[,  met 't graf van een shogun

Voor de afdaling nemen we een iets andere route en komen bij de zijingang van de Shoren-in tempel uit. Vanaf hier gaat het richting de nauwe straatjes van Gion. Bij een ieniemienie zaakje (het blijkt gewoon de open keuken/huiskamer van een Arabische man en z'n Japanse vrouw te zijn) eten wij iets van hun (2) keuze dagmenu. Rob neemt de teriyaki chicken en ik de spiced mutton. Het smaakt ons prima. Nog een kop koffie toe en we kunnen er weer tegen. Daarna lopen we via de Kennin-ju tempel,  de "geisha straatjes" (waar het nu nog rustig en stil is) en nu via de andere kant van de rivier  terug naar ons tijdelijk huis.
Ik blijf fotograferen en maak vooral foto's van de compacte woningen. Japanners zijn meesters in het op een kleine plek zo praktisch en economisch mogelijk bouwen. Elke m2 wordt gebruikt.

een 'slimme'parkeergarage

Voor ons diner eten wij bij zo'n mega smal zaakje 'Steak and wine house', waar we via een eng steil trapje op de bovenverdieping een tafeltje krijgen. Hier smullen wij van een heerlijk stukje vlees. Je krijgt deze al in kleine reepjes voorgesneden geserveerd want ander valt het niet te eten met enkel chopsticks als bestek. Nog een glas rode wijn voor manlief en een screwdriver cocktail voor mij erbij en ons laatste avondje Kyoto is een feit.
Bij Lawson supermarkt halen we als toetje nogmaals 2 Haagen Dasz ijsjes en alvast ons ontbijt. En weer een leuke dag is voorbij. Die wandeling de berg op was echt top. Op bed laten we onze vermoeide benen tot rust komen en lees ik nog een uurtje op m'n Kindle.

Dinsdagochtend slapen we lekker uit. Eten op bed ons ontbijt met een kop oploskoffie erbij, gaan dan rustig douchen en daarna onze koffers inpakken. Om kwart voor 11 wordt er uitgecheckt, kopen wij nog een flesje water en gaan dan op weg naar Kyoto Station. Hier nemen wij de trein naar Osaka (deze keer wel de rapid line) maar stappen een halte te vroeg uit zo blijkt.  Bij Shin Osaka i.p.v. Osaka Station. Oh well, dan eerst maar wat eten op dit station. Wij nemen een kom noodle soup en pakken daarna nog 3 haltes naar het Osaka Station.
Hier kijken we hoeveel er nog op onze treinkaart staat (920 y) en blijkt dat we nog 60 Y moeten opwaarderen tot ons eindpunt Rinku-Town station waar wij bij Aston Plaza Kansai Airport hotel ons laatste hotelovernachting  geboekt hebben. We proberen onze kaart op te waarderen maar dan blijkt dat de automaat alleen briefjes van 1000 y accepteert. Zoveel wil ik niet opwaarderen. Bij de infobalie worden we slecht geholpen, niemand spreekt Engels en zelfs met een translate app doen ze alsof ze ons niet snappen. Ik gebruik Google nog maar eens en dan blijkt dat een andere treinverbinding, wel met een overstap, maar 880 Y kost. Dat hebben wij nog op onze kaart staan. Dus wij haasten ons naar die trein. Via de rode JR loopline rijden we naar het Shin-Imamiya station, checken daar vervolgens uit en stappen dan over op de groene Nankai lijn richting Kansai Airport waar wij bij station Rinku town uitstappen.

 

Normaliter stopt bij dit treinstation een shuttle busje van het hotel maar die blijkt pas vanaf 16.00 uur  te gaan rijden (afgestemd op de aankomst- en vertrektijden van de vliegtuigen). Het is nu iets over tweeën en volgens Google maps is het 45 minuten lopen naar ons hotel. Aangezien het prachtig weer is, en wij onze 10.000 stappen nog niet hebben gehaald, besluiten wij dus te gaan lopen. Via het mooie groots opgezette outlet center en daarna allerlei dorpse straatjes rollen wij onze koffers richting het hotel. Halverwege komen we langs een drankmachine die zowel koude als warme dranken heeft. Hier koop ik een BLIKJE warme koffie (niet lekker overigens) en Rob een Japans energiedrankje (soort red bull).

Om precies 15.00 uur zijn wij bij het hotel en checken in. Alweer gaan wij vanavond slapen in een compacte maar efficiënt ingerichte hotelkamer. Een Japanner heeft duidelijk geen behoefte aan ruimte LOL. Om 19.00 uur lopen wij via een donkere weg (geen straatverlichting) naar een sushi conveyor belt restaurant. Hiermee zijn we onze trip begonnen dus dan is het niet meer dan logisch dat we er onze reis ook mee beëindigen. Dit restaurant heeft geen trein maar een raceauto die onze sushi komt brengen.

Terug op de kamer gaan we direct slapen want morgen is het vroeg op. Om half 8 gaat de shuttle bus naar het vliegveld. En ze zijn stipt hier!

Woensdag:  Bij het opstaan blijkt het te regenen. Wat ziet het er gelijk triest uit. Zo somber. Echt weer om naar huis te gaan. Het ontbijt stelt niets voor. Hele busladingen net aangekomen Aziaten hebben de ontbijtzaal overgenomen. Bovendien is het een warm ontbijt en zit ik niet te wachten op een bak rijst of noodles op de vroege morgen. Ik neem een slok slappe koffie en besluit op de luchthaven wel wat te eten. Het shuttlebusje brengt ons vlot naar het vliegveld. In de vertrekhal gooi ik als eerste de gefrankeerde retourenvelop met daarin de gehuurde wifi router in een brievenbus.

Daarna checken wij in en begeven ons naar de businesslounge. Hier ontbijten we nog een keer en ruim op tijd vertrekt ons vliegtuig dan naar Amsterdam.

Een geweldige vakantie zit er weer op. Wij hebben genoten van Japan. Zeker voor herhaling vatbaar.

P.s.:  Ik heb wat zitten klooien met de foto's en de opmaak.en  ik krijg e.e.a. niet zo veranderd. 'Nou ja, 't is niet anders.
         Klik op een foto voor een vergroting.