12 juni 2020

Weer 'thuis'

Het was even stil op dit blog. Met een goede reden. 
Eergisteren was het namelijk precies 2 weken geleden dat wij in het vliegtuig stapten en een dag later in Nederland aankwamen. Om vervolgens, keurig volgens de RIVM richtlijnen, 14 dagen thuis in quarantaine te gaan. En omdat wij geen ziekteverschijnselen vertonen mogen wij ons nu weer normaal onder de mensen gaan begeven. Wel de 1,5 meter regel in acht nemend natuurlijk. 

Een kleine 2,5 week geleden besloten wij na ruggespraak met, en op advies van, de werkgever tijdelijk terug naar Nederland te gaan. De situatie wordt er in Brazilië niet beter op en de vooruitzichten qua corona besmettingen en IC capaciteit stemden ons ook niet bepaald hoopvol. Rob werkt al maanden vanuit huis en mag/kan niet reizen. Dus bepaald werk ligt daardoor stil. En omdat meerdere kantoren en fabrieken gesloten zijn (dan wel op minimale capaciteit draaien) gaat alles nu telefonisch en per mail. Dan kan er net zo goed vanuit Nederland gewerkt worden. Met dien verstande dat zijn werktijden wat naar de middag en avond verschoven zijn  i.v.m. het tijdsverschil met Brazilië. Wij hebben bovendien momenteel nog wat andere belangrijke zaken spelen in Nederland (daarover later meer) en wilden niet het risico lopen straks in een totale lock down in Brazilië vast te zitten. Of niet meer terug te kunnen reizen omdat Europese grenzen dan potdicht zitten voor reizigers uit Zuid-Amerika.
Dus toen snel de beslissing viel dat wij terug naar Nederland zouden gaan moest er opeens heel veel geregeld worden. 

- Zo moesten er tickets geboekt worden. Wie vliegen er nu nog op Sao Paulo? Op welke dagen? En is er nog plek? Dinkel kon in elk geval niet mee. Vliegtuigen nemen op dit moment, vanwege corona, geen huisdieren mee. Überhaupt zijn per 1 januari 2020 de IATA regels veranderd en blijkt dat geen enkele luchtvaartmaatschappij nog vliegt met snub nosed animals als bagage (dus dat gaat nog een dingetje worden in de toekomst). Gelukkig kan Dinkel langer blijven bij het hondenhotel. Mevrouw de boxer is zo meteen meer dan een half jaar op vakantie geweest, wat een hondenleven ;-(
- Een reis- en medische verzekering moest nagekeken en extra afgesloten worden
- Verder moest er nog kleding worden gewassen, een strijk weggewerkt en koffers ingepakt. Ik ruimde  als een gek ons huis op, leegde de koelkast en gaf een hele tas eten weg aan de portier en 2 klusjesmannen. Ook sjouwde ik met de conciërge van ons condominio 8 grote planten in hun zware pot naar de gemeenschappelijke tuin beneden zodat deze water blijven krijgen tijdens onze lange afwezigheid.
- Daarna moest er een gezondheidsverklaring ingevuld worden, een brief van de NL-se ambassade/consulaat (dat wij naar Nederland mogen reizen) moest er nog komen en ik printte voor de zekerheid een bewijs met reistoestemming van de werkgever. 
- Tot slot regelde ik een statement over de status van onze Braziliaanse visa. Want die zijn inmiddels verlopen maar kunnen nog niet verlengd worden omdat alle overheidsinstanties i.v.m. de Covid-19 uitbraak momenteel gesloten zijn. En alvorens die visa verlengd kunnen worden moet eerst Rob's work permit vernieuwd zijn. En ook dat proces staat 'on hold'. Afijn, daarvan hadden we dus een case-nummer en het leek me handig dat ook maar bij ons te hebben. Met een hele map aan documenten en paperassen gingen wij een dag later richting het vliegveld.

En WAT een rare gewaarwording.....vliegen in Corona-tijd. De gehele reis leek wel een scene uit een futuristische film. Apocalyptisch. Guarulhos airport was totaal uitgestorven. Maar 1 in-/uitgang was open in de vertrekhal en op het moment dat wij er waren was alleen de KLM desk bemand. Alles verder gesloten. Zo vreemd. En er waren weinig reizigers die wilden inchecken. Alle incheckbalies waren voorzien van een plexiglas tussenwand en scherm en de iedereen droeg een mondkapje (verplicht). De ingevulde health formulieren werden inderdaad gecontroleerd en vermeld op onze boarding passen. Daarna waren we snel ingecheckt. Ook waren we zo voorbij de security check. Niemand te zien hier. En bij de douane waren er maar 3 balies open. Eentje voor Braziliaanse nationals en twee voor mensen met een buitenlandse paspoort. Normaliter sta je hier erg lang in de rij. Wij waren er in principe zo door, ware het niet dat men inderdaad problemen maakten van onze verlopen visa. Gelukkig stond Rob bij de balie naast mij en kon hij met het uitgedraaide bewijs aantonen dat zijn werkvergunning in een verlengingprocedure zit. Dus wij waren niet nalatig maar de huidige pandemie is de schuldige, m.a.w. overmacht . De douanebeambte liep vervolgens met 't document, onze paspoorten en verlopen RNE's (=verblijfsvergunning ID kaart) naar een kantoortje opzij waar ze onze visa in het systeem vrijgaf. Pfff, was blij met alle uitgeprinte paperassen die ik bij me had. Wij mochten (zonder boete) het land verlaten. Hoera. Nu maar hopen dat we er straks ook zo zonder problemen weer inkomen ;-)

Bij de vertrekterminal/gates was het uitgestorven op een enkele koffieshop (Starbucks) na. De Business Sky Team lounge was wel geopend maar je kon niet overal zitten en het zelfbediening buffet was gesloten. Je kon van een beperkte menukaart wat bestellen dat vervolgens verpakt naar je tafeltje of stoel werd gebracht.


Boarding bij de gate verliep ook volgens een corona-proof protocol. In kleine groepjes zodat er 1,5 meter afstand gehouden kon worden. Ook hier werd nogmaals je gezondheidsverklaring gecheckt en zonder mondbedekking mocht je het vliegtuig niet in.
Het vliegtuig had ruim 200 zitplaatsen over (zat 1/3 vol?) dus we hadden ruimschoots plek en er zat voldoende afstand tussen alle passagiers. Wel heel vreemd om de hele reis (11,5 uur lang) met een mondkapje op te moeten zitten. Vooral ermee slapen voelde wat vreemd ;-0). Gelukkig hield iedereen zich keurig aan deze regel.
Ook was verder er geen service aan board maar lag er een voedselpakketje klaar op je stoel. 1x werd er een warme maaltijd geserveerd waarbij er geen keuze was (alleen pasta) en dit kwam ook zonder drank of los broodje. Ook werd er geen koffie, thee of alcohol geschonken.Verder werd er door het cabinepersoneel ook niet rondgelopen. Extra drank (enkel water, jus d'orange, appelsap of cola) kon je achterin het vliegtuig halen. Wel werden de toiletten vaker gedurende de reis ontsmet.




Maar ondanks dit alles verliep de reis voorspoedig en hebben we zelfs heerlijk (languit) kunnen slapen nu er volop ruimte was. En we waren allang blij dat KLM nog vloog en dat we naar huis konden. 

De aankomst op Schiphol was ook al zo apart. Nagenoeg de meeste medepassagiers waren op doorreis. Die werden opgevangen en doorgeleid naar de transfer gate.
Het handje vol mensen (waaronder wij) die Schiphol als eindbestemming hadden werden opgewacht door medewerkers van de GGD.  Hier moesten wij wederom onze gezondheidsverklaring laten zien (en ik zag dat aan andere nationaliteiten gevraagd werd om een Schengen-visa en bewijs van urgentie/essentiële reis te tonen) en werden ons de regels van de RIVM uitgelegd: 14 dagen quarantaine in acht nemen, het 1,5 meter afstand houden en mondkapje in het openbaar vervoer. En kwetsbare  personen in de risicogroep zoveel mogelijk ontwijken. Tja, In Sao Paulo deden we al niet anders. Daar zijn ze nog veel strenger/strikter in hun beleid.

Afijn, na aangegeven te hebben deze regels netjes te zullen opvolgen konden we via een verlaten terminal, via eng rustige paspoortcontrole, naar de DOODSTILLE bagage hal. Heel bizar. Het normaliter zo drukke, levendige Schiphol was echt uitgestorven. Met een mannetje of 8 stonden wij als enigen op onze koffers te wachten bij de bagageband. En waar (schoongemaakte) bagage karretjes al klaar gezet waren zodat je 1,5 meter afstand kon houden. Verder was ook hier alles afgesloten. 't Voelde allemaal als een hele foute film. Een muisstil Schiphol...






Dochterlief (die de dag ervoor pas door ons op de hoogte was gesteld van onze plannen) stond buiten, ook met mondmasker, op een verlaten parkeerdeck met de auto op ons te wachten. Helemaal blij dat papa en mama weer veilig en wel in het land waren. Althans dat begreep ik uit de boodschap op de Pindakaas potjes ;-)


Verder waren niet veel mensen op de hoogte van onze terugkomst. Wij hebben dit ook niet uitgebreid rondgebazuind want we zaten tenslotte nog in quarantaine. Wij wilden niet het risico nemen dat we per ongeluk, in ons of andermans enthousiasme, evt. iemand zouden besmetten. Rob heeft dus gewoon thuis gewerkt en ik heb hier het huis (en alle houten meubels) maar eens flink gepoetst. 
Maar de 2 weken van zelf isolatie zijn voorbij dus nu kunnen we weer officieel naar buiten. Genieten van het mooie weer :-)

3 opmerkingen:

Wim zei

Aha, je zit weer in de buurt ! Reed vorige week langs de "Chinese muur" en vroeg me af hoe het bij jullie zou zijn. Hele verstandige keuze van de baas, thuis werken kan ook vanuit NL en je maakt hier de zomer nu mee. En door verplicht 14 dagen thuis is alles dus weer, net als bij ons, blinkend schoon en geordend :-). Je bent echt een hele goede schrijfster, wat een heerlijk verhaal over deze ervaring en de verbazing die het te weeg brengt. Of je het zelf mee maakt. Ja, vliegen moet nu bizar zijn. Volgende week kennis halen, die zit al 3 maanden vast in Nieuw zeeland en ze komt volgende week, met 4 (!) keer overstappen hopelijk aan op Schiphol. 9 eerdere boekingen werden geannuleerd. Dinkel vermaakt zich gelukkig ook, maar wel zorgelijk dat ze misschien straks niet eens meer mag vliegen. Wie weet veranderd dat nog. Geniet toch van je onverwachtse Holland trip, en wie weet kunnen jullie ook nog gaan zeilen en ook fijn voor je ouders dat je er bent. Nogmaals dank voor je trip beschrijving.

Nicky zei

Hé! Ik dacht dat ik al gereageerd had... Even opnieuw dan. Ik ben blij dat jullie gezond en wel thuis zijn. Ook al ken ik jullie niet echt, ik heb toch vaak aan jullie gedacht de afgelopen weken. Fijn ook dat jullie je om Dinkel geen zorgen hoeven te maken. Die vermaakt zich wel.

Willemijn zei

Jeetje Sally wat een gedoe. Heel verstandig om terug naar NL te zijn gekomen!