…die mooie zomer. Nou ja bijna dan. Eind van de maand begint de meteorologische herfst. De temperaturen zullen dan wat dalen maar het zal nooit zo koud en grauw worden als in Nederland. De reden waarom wij in het zonnige zuiden zijn gaan wonen 😁
Maar je merkt al wel dat de avonden korter worden, althans dat het eerder donker wordt. Ook vind ik het af en toe al echt wat herfstachtig ruiken en aanvoelen. ‘s Morgens is het gras soms al wat nat van de dauw. En ik heb van de week al twee keer flink wat gevallen bladeren bijeen geharkt. Ook de druiven zijn rijp en mogen geplukt gaan worden. Ook heb ik een poging gedaan de laatste alfarroba bonen uit de bomen te slaan. Ik heb weer een paar zakjes vol en die staan deze keer veilig achter slot en grendel. Van de week maar wegbrengen. Zal gezien de geringe hoeveelheid nu niet zo veel opleveren maar elke euro is er een.
De visite heeft het gezellig hier gehad en er worden al plannen gemaakt voor een nieuw bezoek. En ook ik vind het de hoogste tijd om zoonlief weer eens in de armen te sluiten. 22 maanden is gewoon te lang om elkaar niet in levende lijve te zien. Nu er voor volledig gevaccineerde reizigers geen quarantaine verplichting in Schotland meer is ga ik hem dus binnenkort een paar dagen bezoeken. Ik moet ondanks mijn vaccinaties toch nog allerlei covid testen doen (antigeen test voor de heenreis, pcr test op dag 2 aldaar en als de regels over 2 weken opnieuw bekeken worden wellicht nog een test voor de terugreis) maar dat zij maar zo. Het is mooi geweest. Deze moeder wil haar zoon knuffelen.
Gelukkig is dochterlief hier in Portugal. Samen zijn we ervan de week op uitgetrokken met de honden. Nu het niet meer zo bloedheet is, wat vooral voor Dinkel erg fijn is, konden we een stuk gaan wandelen.
De ene week gingen we weer naar het stuwmeertje barragem da Menta. Hier hebben de honden heerlijk gespeeld in en rond het water. Ollie is niet zo’n held en blijft liever aan de kant. Dinkel daarentegen was niet het water uit te krijgen. Gelukkig is zwemmen erg goed voor haar oude lijf.
Wat dagen erna gingen we wandelen in de bossen bij parque Fonte Férrea. Het beekje was helemaal opgedroogd en Ollie en Dinkel liepen dan ook steeds in de droge rivierbedding. Een mooie wandeling door toch redelijk groen gebied.
Het fijne is dat op beide locaties de honden heerlijk los kunnen lopen. Want vooral Ollie is aan de lijn een drukke stuiterbal. Voor hem hebben we dan ook een gepersonaliseerde anti-trek riem gekocht. Met Hollands tintje. Dat oranje valt goed op :-)
En het lijkt te werken. Hij is niet meer zo druk aan de riem. Als hij het eenmaal doorheeft kunnen we altijd weer terug naar z’n oude harnas.
Komende week ga ik vooral werken in de tuin. Daar valt weer een hoop te doen. Ook ligt er nog steeds een giga stapel strijk te wachten. Ik had gehoopt dat deze vanzelf zou verdwijnen maar helaas. Heb vandaag strootjes getrokken met Michou maar trok helaas aan het kortste eind. Moet dus toch echt zelf aan de slag. What a bummer!
Fijne week allemaal.
3 opmerkingen:
Lekker toch dat nieuwe normale leven...fijne wandelingen en beter weer dan NL. Hopelijk kan je snel je zoon zien, moet haast lukken met de versoepelde regels. Ik gun het je van harte. Voor nu ga door met het mooie leven.....
Hahaha! Strootjes trekken voor de strijk! Dat vind ik een hele orignele! Het is wel heel mooi daar. Heerlijk om zo met de honden er op te trekken. En geweldig dat je eindelijk naar Mats gaat! Ik kan me voorstellen dat je daar enorm naar uit kijkt! Hier hebben we nog een weekje zomer gekregen. Heerlijk, hoor. Maar ook hier wordt het 's avonds al echt vroeger donker. Ach, dat heeft ook wel weer wat.
Letterlijk aan het kortste eind trekken!
Een reactie posten