Veranderingen

Ik zal maar gelijk met het minder leuke nieuws beginnen. Iets met vlug een pleister afrukken zodat de pijn snel voorbij is....  en dat is dat Seb niet meer bij ons woont. Het valt mij moeilijk dit te schrijven, voelt toch als persoonlijk falen, maar het ging gewoon niet meer. Seb was hier bij ons niet op zijn plaats. Te veel prikkels waardoor hij geen rust kreeg en altijd maar 'aan' stond. Hij werd steeds agressiever, vooral naar bezoekers en logees. Maar ook soms naar mij. Af en toe was ik gewoon bang voor mijn eigen hond. Heel naar om dat te moeten zeggen. En dat voelde hij natuurlijk ook. Uiteraard hebben wij deze beslissing niet zomaar genomen of zijn over een nacht ijs gegaan. Hebben hulp gezocht. Want ik wilde niet opgeven. Maar de 'incidenten' namen de overhand en ook een honden-gedragstherapeut constateerde dat Seb continue training nodig heeft en dat wij niet het juiste gezin/omgeving voor hem zijn. Soms is liefde alleen niet genoeg. Wij hebben van alles geprobeerd maar het is ons (mij) niet gelukt hem een goed thuis te geven. In overleg is er via onze dierenarts een andere plek voor hem gevonden. Ik hoop dat Seb daar wel de juiste begeleiding krijgt en vooral zijn rust vindt. 

Ollie mist zijn vriendje gelukkig niet heel erg. Eerlijk gezegd zijn al onze huisdieren nu een stuk relaxter. De  katten lopen ook meer rond en slapen weer overal en nergens. Waarschijnlijk hebben zij al die tijd toch de stress en spanning in huis gevoeld. En we hadden de afgelopen weken volop aanloop dus afleiding genoeg.

Zo kwam eerst neef Maarten logeren. Met z'n allen gingen wij naar Rocha da Pena alwaar Mats met hem ging klimmen. Stoere bikkels. Ollie mocht ook mee en vond het daar geweldig. 

Eenmaal thuis besloten de mannen dat het een goed moment was om alvast de openhaard te gaan slopen. We willen een allesbrander gaan plaatsen om meer warmte te hebben komende winter en de heren besloten vast spijkers met koppen te slaan. Pffff, wat een bende. Maar eerlijk is eerlijk binnen een mum van tijd was dat ding afgebroken. 

En na al dat harde werken werd er niet meer gekookt en nam Maarten ons mee naar ‘t strand van Albufeira waar we heerlijk vis gegeten hebben. Echt goed. Bedankt neef.

Inmiddels is manlief druk met het stuken van de muur en de vloer en wordt er daarbij veel geschuurd. Altijd leuk dat klussen met huisdieren in huis....

Zwarte Piet bestaat, zo zie 'ie eruit als je door de schoorsteen komt

Binnenkort gaat hij de boel verven en dan kan de allesbrander geplaatst worden. Ondanks alle lakens en de plastic covers die we neer gelegd hebben is mijn hele huis één groot stofnest, zucht. Ik zie nu al op tegen de rest van de verbouwing. 

Al zal dat nog wel wat langer gaan duren want zoals we de reorganisatie in eerste instantie gepland hebben gaat 't em niet worden. Wat een regeltjes voor een project maar vooral wat een prijzen. Dat is me toch een verhaal apart. Maar daarover in een volgend blogje meer.

Verder is Barbora, Mats vriendin ook hier in Portugal gearriveerd. Dus volle bak in huis. Ollie kan zijn geluk niet op met alle aandacht die hij van hen krijgt. De twee gaan regelmatig klimmen en nemen hem dan mee de natuur in.

Tussendoor stond er opnieuw bezoek voor de deur (euh tuinhek 😜) . Vroegere buurtjes uit Ede, die inmiddels ook al jaren in het buitenland wonen, kwamen gezellig langs. Zo leuk hen na die jaren weer eens te zien.

Verder kwam na ruim 4 maanden eindelijk de pallet die Rob vanuit São Paulo had laten opsturen. Hij stond al 3 maanden hier in Lissabon bij de douane maar mocht het land niet in. Opeens moesten er allerlei extra, aanvullende documenten, met gelegaliseerde handtekeningen  (incl. 2 onafhankelijke - geen familie of medewerkers van het notariaat-, mee tekenende getuigen....kassa!!) en andere kopieën  van de Portugese ambassade in Brazilië aangeleverd worden. Gek werden we ervan.  Bureaucratie ten top. Zo hadden we het nog niet meegemaakt tijdens al onze andere internationale verhuizingen. En wat denk je, het huisraad-item waar het vooral om draaide, een grote LCD TV bleek bij aankomst stuk. Zoooo.... moe word ik van dit alles.

Maar goed, het zonnetje schijnt nog steeds en na alle drukte van afgelopen  afgelopen tijd is het voor mij de hoognodige tijd om weer in de tuin te werken. Er moet behoorlijk wat gewied en gesnoeid worden. Het onkruid staat inmiddels behoorlijk hoog.

Komend weekend organiseert een kennis een high tea en is mij gevraagd een appeltaart mee te brengen. Om wel iets eetbaars aan te leveren besloot ik gisteravond een proef tester te bakken. Een vierkant exemplaar zodat het makkelijker in kleine blokjes te snijden valt. Geloof dat de test geslaagd is want de taart is is nu al op.

Op dit moment zitten Mats en Barbora met nieuwe klimvrienden op de veranda. Ze gaan gezellig bbq-en. Ik zag lekker vlees voorbijkomen vanuit de keuken.

Manlief heeft een afspraak buiten de deur en Michou zit in haar kamer een film te kijken. Die had weer hondenklantjes vandaag en rust nu lekker uit. Geloof niet dat ik nog zin heb om te gaan koken. Gooi wel een pizza in de oven ofzo*. En er staat nog een fles Hugo koud in de koelkast. Die ga ik zo maar openen.

Cheers! Fijne weekend allemaal.

*Update: we gaan uit eten, manlief komt net thuis en heeft ook geen zin om te koken.