Werken: wij werken, zij werken... er wordt gewerkt!

Tja, waar te beginnen. Ik probeer het echt. Steeds denk ik het wordt de hoogste tijd voor een nieuw blogje. Er gebeurt hier tenslotte genoeg. We zouden mooi uitzendmateriaal voor het programma "Ik vertrek" zijn. Maar toch komt er van het bloggen op een of andere manier niets. En dan is het opeens 2 maanden geleden dat ik wat geschreven heb. Meu culpa. Genoeg te vertellen en voor jullie om te lezen 😊.

De maand Januari begon goed. Vol enthousiasme begonnen wij aan het nieuwe jaar. En kregen onverwachts bezoek. Onze ex-buurman uit Ede was in de buurt met z'n campertje en wilde graag zien waar wij nu weer neergestreken zijn. Of wij tijd hadden voor een wijntje en het uitkwam dat hij een nachtje bleef staan? Tuurlijk, altijd gezellig. Het was gelijk oude jongens krentebrood en de heren pakten gelijk de vroegere draad  weer op. Er werd gefietst (euh, gemountainbiked) en B. stak gelijk z'n handen uit de mouwen en hielp met klussen. Uiteindelijk bleef hij twee weken plakken :-)

De mannen sjouwden de zonnepanelen op het dak, mijn druiven werden beter gesnoeid en netjes opgebonden en binnenhuis werd er ook het e.e.a veranderd. De meeste deuren zijn nu omgetoverd tot schuifdeuren (barndoor style). 

Heel fijn zulk bezoek met van die rechterhanden. Ook werd er door hem een lekkere pizza avondje georganiseerd in ruil voor onze gastvrijheid.

Ondertussen hadden twee nichtjes van Rob (als verrassing voor zijn verjaardag eind januari) een weekendje Portugal geboekt. Achter mijn eega's rug om bekokstoofde ik van alles en plande ik samen met de kinderen allerlei activiteiten voor het duo. De grootste lol hadden wij toen Rob mij maar mega lastig vond toen ik deed alsof ik allerlei ideetjes van hem niet zag zitten. Wist hij veel dat er binnenkort bezoek voor hem voor de deur zou staan.

Gefeliciteerd jarige job, euh Rob

Helaas werd alle pret overschaduwd door het feit dat het ineens met mijn schoonvader erg slecht ging. Had hij nog zijn verjaardag op 20 januari heel leuk gevierd bleek hij daarna in rap tempo achteruit te gaan. Hij kreeg veel pijn en viel bijna dagelijks. En kon dan niet meer zelfstandig omhoog komen en lag dan hulpeloos te wachten totdat er hulp arriveerde. Ondanks de onuitputtelijke dagelijkse zorg van Rob's zussen  (RESPECT 💕) werd z'n situatie uitzichtloos en voor hem ondragelijk. Mijn schoonvader kreeg direct 24 uurs zorg maar desondanks was de koek op. Hij kon en wilde niet meer. Zulke situaties vallen niet te timen en dus boekten wij direct een ticket en vlogen zo op Rob´s verjaardag nog terug naar Nederland. Michou en Mats namen ondertussen de honneurs waar, en terwijl zij de nichten nog een leuke tijd bezorgden in de Algarve, namen wij

afscheid van Rob's vader. Op maandag 30 januari is hij overleden, thuis, omringt door z'n dierbaren. Hij was er klaar voor. Ondanks het verdriet was het een heel mooi en waardig moment. Wat prachtig dat dat op zo'n manier kan in Nederland. Hij heeft nu de rust waar hij zo naar verlangde. 'n Dapper besluit.

Ik ben dankbaar dat mijn schoonvader afgelopen zomer zich nog goed genoeg voelde om bij ons in Portugal op bezoek te komen. En heeft kunnen genieten van de plek waar wij nu zo gelukkig zijn. En dat Michou en Mats hun opa in december j.l. ook nog hebben gezien toen ze beiden, onafhankelijk van elkaar, even in Nederland waren.

1939-2023

Daarna brak er een hectische en emotionele tijd aan met het regelen van de crematie en opruimen en leeghalen van z'n woning. Gelukkig hebben wij een hechte familie en zette iedereen zijn/haar schouders eronder. Met vereende krachten gingen we aan de slag. Vrijdags was de crematie en serveerden wij na afloop indonesische hapjes. In de geest van mijn schoonvader, die altijd voor iedereen wat te eten had. 

Het weekend gingen we naar mijn ouders en kwamen mijn zusje en haar gezin ook langs. Wij hadden elkaar vluchtig op de crematie gezien maar nu hadden we wat uitgebreider de tijd voor elkaar. Zulke momenten moet je nu des te meer koesteren. En al die tijd sliepen wij bij onze beste vrienden R & M. Fijn dat die ook altijd zo voor ons klaar staan.

Toen moesten we echt weer terug naar huis want daar zaten de M&M met alle dieren, maar belangrijker nog, hadden wij allerlei afspraken lopen. Want na ruim 1,5 jaar hebben wij dan eindelijk de vergunning voor de verbouwing binnen en zou men in Februari dan toch echt gaan beginnen. 

                      

Dat liep uiteraard toch weer uit (had ik al gezegd dat wij mooi filmmateriaal voor de serie Ik vertrek zouden zijn?) maar we hadden nog andere projecten lopen die ook onze aandacht nodig hadden.

Zo is de logeerkamer opgeknapt en omgetoverd tot studeerkamer zodat ik daar kan gaan (thuis)werken. Want het wordt toch tijd dat er geld binnenkomt i.p.v. dat het er alleen maar uit gaat. 

Rob is inmiddels gestart met (het openen van) een eigen bedrijf. Maar het zou eens allemaal voorspoedig en vlot gaan. Ook hiervoor moest er van alles administratief geregeld worden en men is dol op moeilijk doen. Bureaucratie ten top. Allerlei papieren en diploma's moesten worden vertaald, gelegaliseerd EN opnieuw worden gewaardeerd voor gebruik in Portugal. Daarna begon een hele procedure tot het verkrijgen van  een officiële licentie. Pfffff, als je weet wat je hiervoor allemaal moet doen (hoezo 1 Europa?) zou je er niet eens aan gaan beginnen. Ik snap volkomen dat mensen illegaal dingen gaan doen. Dit kost zoveel energie. Je wordt er gewoon moedeloos van.

Maar goed, de aanhouder wint, en het lijkt erop dat wij afgelopen vrijdag het verlossende telefoontje hebben kregen!!! Nu de brievenbus in de gaten houden waarin het bewuste papier met licentienummer wordt bezorgd. Kan Rob eindelijk verder gaan en o.a. de showroom gaan inrichten. Zoals gezegd van dat jaar Sabbatical komt weinig terecht 😂haha.

Ondertussen werkten wij verder en heb ik de bijkeuken opnieuw gewit, hing Rob achter regenpijpen op,

 

en gingen man en zoonlief  in de tuin aan de slag. Er moesten namelijk wat volwassen bomen verplaatst worden zodat de graafmachine erbij kan. 

Want ze zijn vorige week (begin maart!) dan toch EINDELIJK begonnen met de bouw van het zwembad en cementen vloer voor de garage.

Dus momenteel wordt er overal gewerkt en is het een grote bende. Dat zal de komende maanden nog wel even zo blijven. Maar dan hebben wij van de zomer wel een heerlijk zwembad om in af te koelen. En je merkt dat de lente in aantocht is. Overal ontluiken de blaadjes en komen vrolijk gekleurde bloemen op...

Na 't zwembad en garage gaan we aan de ramen en kozijnen van ons huis beginnen. Alles vervangen voor aluminium en HR++ glas. En aan het opknappen van het huisje/salon van Michou. Maar alles op z'n tijd. 

Over de kinderen gesproken, ook met hen gaat het heel goed. Iedereen werkt en heeft het druk. Michou's Dog Grooming Salon loopt lekker en ook Mats heeft z'n draai gevonden. Hij werkt nu ook samen met een sportschool in de Quinta do Lago/Vilamoura area en leende tot voor kort steeds onze auto om daarheen te rijden. Maar dat werd wat lastig dus is hij sinds kort de trotse eigenaar van een mooi busje.

Heel handig voor al zijn sport- en klimuitrusting. En de kampeerspullen voor de vele weekendjes weg.

Want die gaan er zeker nog vaker komen nu komende week zijn vriendin definitief terugkomt. Zij heeft inmiddels 'thuis' haar rijbewijs gehaald en andere zaken op orde gemaakt en is klaar om zich weer bij haar vriendje te voegen. Wordt dus een volle bak thuis. 

Maar wel gezellig het hele gezin weer compleet te hebben 💖.

Fijne zondag allemaal.

(NB: klik op een foto voor vergroting)