Vieze voeten

We zullen het weer eens hebben over een ander favoriet onderwerp van mij. Voeten, schoenen en alles wat erbij hoort. Ooit heb ik al eens een blogje hieraan gewijd.

Ik ben dol op schoenen ondanks mijn moeilijke voeten en (voor de meeste landen) grote maat.  Officieel heb ik maat 40,5 maar omdat men vaak geen halve maten en/of breedtemaat verkopen wordt het vaak maat 41. En als ze klein vallen zelfs maat 42. En dat is moeilijk vinden in landen waar vrouwen van die kleine poezelige voetjes hebben. Thailand was w.d.b. een regelrechte ramp. En bovendien zo'n slagschip onder je sjieke pantalon staat niet altijd zo elegant. Voor de tijd van mijn rugproblemen was ik dol op hoge hakken en ik had er daar dan ook een aardige verzameling van.In allerlei kleuren, modellen en hakhoogte. Ik ging erop naar school, later ermee naar mijn werk en deed  bij wijze van spreken het huishouden erop. Dat de helft van mijn schoenen ongelopen in de kast bleef staan omdat ik er blaren van bleek te krijgen mocht de pret niet drukken.
Shoppen betekent voor mij op zoek naar voetmode. Dochterlief heeft deze tic geërfd want ook zij heeft inmiddels een aardige verzameling in haar kast staan.Miss mini Imelda Marcus. En met maatje 38/39  heeft zij een veel damesachtiger maat, al is zij wel meer van het sportieve schoeisel: type gympen, enkelboots en laarzen.
Inmiddels zijn er naast mijn zwakke rug ook twee probleem knieën bijgekomen en is mijn 'hoge hakken tijd' echt verleden tijd. Ik ga tegenwoordig voor comfort en gemak. Een hele enkele keer waag ik mij nog tijdens een feestje aan een outfit met naaldhakken maar weet dat ik dat de volgende dag(en) moet bezuren.
Ik heb dan ook een behoorlijk aantal (ongedragen) schoenen in de 'zak van Max' gedaan zo vlak voor onze verhuizing naar Brazilië. Wat ik mij herinner van onze Curitiba-tijd is dat ik  toch de hele dag op Havaianas en andere makkelijk zittende sandaaltjes liep.

Sinds onze tijd in Thailand doen wij onze schoenen altijd uit. Aangezien het in de meeste Aziatische landen not done is om met schoenen in huis te lopen zijn wij er aan gewend geraakt om onze schoenen uit te doen. Voelt ook veel vrijer. We lopen dus eigenlijk altijd op blote voeten, sokken of als het heel koud is met pantoffels/sloffen. En die gewoonte heb ik ook naar Brazilië meegenomen. We hebben hier plavuizen op de grond en die voelen erg koud aan. Het is nu ook winter en dan krijgt ons appartement nu niet veel zonlicht. Dus warm is het niet binnenshuis. En die plavuizen zijn spekglad dus lopen op sokken is niet echt een strak plan.
Het idee dat met 'schoenen uit' het schoner is omdat je geen vuil van buiten mee naar binnen neemt gaat hier duidelijk niet op (met huisdieren überhaupt niet). Wat een bagger heb ik steeds op mijn vloer.

Duidelijk is dat Sao Paulo last van smog heeft en andere (lucht)vervuiling. Dat daalt dan zo lekker neer op straat maar ook in je huis. Komt natuurlijk ook door de vele auto's hier in SP. De overheid  heeft daarom maatregelen getroffen en o.a. rodizio veicular ingevoerd. Een rijverbod in de spitsuren gebaseerd op laatste cijfer van je nummerplaat. Elke dag  mag een bepaald nummer niet rijden (0-1 ma, 2-3 di, 4-5 woe, 6-7 do en 8-9 vrijdag) van 7-10 uur in de morgen en 17-20 uur in de avond.

Rondom ons heen wordt bovendien gebouwd en ook dat stof en gruis vind je overal. Lijkt w.d.b. Dubai wel. Daar vond ik overal zand in huis. Het kwam werkelijk waar overal tussendoor. Al had je je huis nog zo hermetisch afgesloten. Hier idem dito. Ik sprak wat andere Nederlandse vrouwen tijdens een lunch van de Ned. Vereniging Sao Paulo en die waren zoooo blij een hulp in de huishouding te hebben want hier is gewoon niet tegenop te werken. En dan Dinkel die momenteel zo VRESELIJK verhaard (gewoon in de rui of toch nog wat stress?) blijft ik stoffen, vegen en dweilen. Dit doe ik meerdere keren per dag en dan nog zit het overal op en tussen. Menig kledingroller (met zo'n plakstrip) heb ik al er doorheen gedraaid want al manlief moet wel met een net pak naar z'n werk.
Ik heb dan ook elke avond pikzwarte voeten. Ook van het gewoon buiten lopen wat ik dus op mijn flip-flops of instappers met blote voeten doe. Valt mij trouwens op dat je hier weinig mensen op Havaianas ziet. Zelfs de zwervers hebben 'schoenen' aan.

Afijn, van de week dus naar een beauty salonnetje bij mij om de hoek geweest om mijn handen en voeten eens  een make over te geven (niet voor herhaling vatbaar maar daarover meer in een volgend blogje). Durfde haast niet met mijn voeten in het teiltje water. Bang dat het water gelijk modder werd haha.
Maar met gelakte teennagels zien mijn slagschepen er in elk geval wat toonbaarder en schoner uit. Dat is, zolang je maar niet naar de onderkant kijkt.