Koud he?

Brrrr, wat is het koud. Het is maar raar weer hier in Brazilië. Eergisteren hadden we nog 27 graden en zonneschijn (ik heb zelfs nog een uurtje in bikini in de zon gelegen) maar 's nachts begon het te onweren, veel regen en nu is het alweer 2 dagen grauw, kil en nat. Saai weer dus. Het waait ook nog eens en met maar 16 graden buiten voelt het binnen niet veel warmer. Dat klinkt wellicht best lekker qua temperatuur maar zonder verwarming, 'n koude plavuizen vloer, eensteens muren, enkel glas en weinig tot geen isolatie is het dan echt fris in huis.
Ik typ dit verslag dan ook met lekkere warme pantoffels aan m'n voeten en draag een lekkere warme slobbertrui. En met een kop koffie erbij is het goed te doen. Mijn tentje op de hoek serveert trouwens koffies met Amarula erin. Slimme zet, om zo in te spelen op de winterkou.

Maar het is nog niet zo erg als vorig week toen wij een lang weekend naar Curitiba gingen. Wat hebben we daar kou lopen lijden!! Het bleek maar 12 graden te zijn en gevoelsmatig was het nog frisser. Hier had ik niet op gerekend en had daarom ook geen trui, dikke sokken of jas meegenomen. Rob had gelukkig nog wel een sweater bij zich maar ik had alleen een spijkerbroek en een t-shirt met lange mouwen aan. De rest wat ik bij mij had was veel te zomers. Als het zonnetje scheen was het buiten nog wel aangenaam maar binnenshuis..... brrrrr. En helaas liet de zon zich niet veel zien dat weekend. Afzien dus ;-)

Achteraf herinner ik mij dat ik 's winters in Curitiba bijna altijd de open haard aan had en de (slaap)kamers verwarmde met van die verrijdbare elektrische radiator kacheltjes. En inderdaad ook winterkleding had. De kinderen zeiden al "mam, weet je dan niet meer dat wij dan met ons dekbed om op de bank tv keken en graag naar jouw vriendin M. gingen want daar hadden ze in de speelkamer een airco die ook warme lucht blies"? Tja, dat was ik inderdaad allemaal allang vergeten. Ik onthoud alleen de leuke dingen ;-) Maar toch, ik kan mij niet herinneren dat ik het toentertijd ooit zooo koud gehad heb.

En omdat onze Braziliaanse vriendin chronisch last heeft van haar luchtwegen en hoofdpijn krijgt van droge lucht gebruikt zij geen elektrisch kacheltje, airco of de open haard. Erger nog, ze heeft zelfs alle ramen op een kier staan voor frisse, schone lucht. Ze loopt liever gewoon met haar jas aan in huis. Tja.

En zo zaten dan ook heel knus met een fleece deken en geleende pantoffels bij hun op de bank. Dinkel was ook mee deze keer en had het goed naar haar zin met de andere viervoeters daar.
En om de hond uit te laten kreeg ik een dik gewatteerde jas te leen. Moest niet gekker worden haha.
Maar ondanks de kou bleef de vriendschap warm. Uiteraard werd de bbq aangestoken, maakten wij het nog gezelliger met een shisha waterpijp en verwarmden wij ons met capirinha en andere alcohol.
Ook hebben Rob en ik nog leuk gewandeld in park Sao Jose wat vlak bij hun in de buurt ligt. W.d.b. is Curitiba echt een geweldige stad met al haar vele parken.

Gelukkig duurt de winter hier in Brazilië niet zo lang en zijn er tussendoor ook genoeg zonnige dagen. En eind van de maand begint officieel de lente alweer. Gaan we echt de warmte tegemoet.
Lente betekent ook dat, naast alle tuinmannen die druk in de weer zijn, er flink geklust wordt. Veel appartementsgebouwen bij ons in de buurt zijn toe aan een (jaarlijkse) onderhoudsbeurt en worden opgeknapt. Overal zijn ze dan ook flink aan het werk. Zo ook bij/in onze flat. Al gaat 't wel op z'n Braziliaans. Van de week waren ze bezig om met een hogedrukspuit de ramen en gevel schoon te spuiten. Ze plakten van alles af maar niet hetgeen wat nou juist zo belangrijk is. Gevolg was dat smerig vies baggerwater door de ontluchtingsroosters/tochtfilters van de ramen in de keuken en bijkeuken spoten werd. Mijn schone wasgoed wat erachter aan de waslijn hing en mijn gordijntjes boven de wasbak konden daarna gelijk de wasmachine (weer) in. Zucht.

Op dit moment wacht ik trouwens op de monteur van onze nieuwe internet/tv/telefoon provider. Vorige maand is er eindelijk een aansluiting vanuit ons appartementsgebouw op het glasvezelkabel netwerk op straat gemaakt. Wij gaan dus overstappen van de ouderwetse telefoonlijn (Claro/NET) naar sneller, hopelijk ononderbroken, internet (Vivo). Als het allemaal goed gaat hé. Voorlopig is er nog niemand geweest, ondanks de gemaakte afspraak waarvoor maar liefst 5x (!!!!) werd gebeld. Eerst voor bevestiging internet, toen voor tv, toen weer voor mijn mobiele telefoon en daarna werd er nog 2x gebeld voor de afspraak van de installatiemonteur. En we hadden dit allemaal al met de verkoper, bij het afsluiten van het contract, besproken. Hoezo werkverschaffing en zeer logge administratieve organisatie? Ik moet trouwens ook nog maar zien of inderdaad mijn huidige mobiele telefoonnummer overgenomen kan worden.

Update: de monteur is gekomen, 3 uur te laat. Hij is dan ook pas om half 7 's avonds de deur uitgegaan.

Mijn huis was even een puinhoop maar ik heb nu wel snel internet en ook helder, zeer scherp HD beeld op tv. Vooralsnog zijn we erop vooruitgegaan. Nu mijn mobiele telefoon nog. Ik blijf optimistisch hopen. Anyway,  never a dull moment hier.