Happy mom

Zo even tijd gemaakt om te bloggen. 

Voordat ik afreisde naar Schotland om eindelijk zoonlief en vriendin Barbora in de armen te sluiten gingen Michou en ik eerst nog uitgebreid wandelen met de honden. We hadden ons voorgenomen om  weer vaker erop uit te trekken. Al wandelend de omgeving verkennen. Our weekly walk. Wij besloten de B route van de Calçadinha te gaan lopen. Bij dit stuk van het oude romeinse handels pad konden we makkelijker parkeren en de honden veilig uit de auto laten. 

Een korte maar interessante wandeling. Na zo'n halve kilometer houdt het oude kinderkeitjes pad op en kun je (waarschijnlijk, want nu was het wat overwoekerd) gewoon verder lopen over een onverhard weggetje. Echter Dinkel is de jongste niet meer, en ook ik loop nog steeds met een knieband om, dus namen wij geen risico's en zijn weer terug gelopen. Een leuke hike in een mooie omgeving en met nog steeds prachtig nazomers weer. Daar kon ik even op teren. Want ik ging hierna het koude regenachtige weer in Schotland trotseren.

Twee dagen erna, heel vroeg, ging de wekker voor een early bird flight naar Amsterdam. De dag ervoor had ik nog een antigeen test ondergaan en ook de PCR test voor dag twee in Aberdeen was al geboekt. Michou bracht mij naar Faro airport waar een een lange rij voor de incheck balie stond. Het duurde erg lang omdat nauwkeurig alle vaccinatie QR codes en/of testbewijzen en de NL-se gezondheidsverklaring werden gecontroleerd. Het verbaasd mij dan altijd dat er dan nog steeds mensen zijn die hun reisdocumenten niet op orde hebben. Zoiets check je toch vooraf? Afijn, uiteindelijk vertrok keurig op tijd het vliegtuig naar Amsterdam alwaar ik 3,5 uur overstaptijd had. Ik moet zeggen dat het aardig druk was op Schiphol. Ik ging alvast door de douane aangezien Schotland door Brexit geen EU /Schengenland meer is om hierna wat te eten in het internationale gedeelte. Daarna liep ik alvast richting mijn gate. En daar was het toch druk! Bleek dat alle vluchten naar de UK moesten boarden vanaf dezelfde gate. Hier bleken wel een stuk of 20 aparte loketten te staan waar alle inreis-documenten uitvoerig gecontroleerd werden. 1. Geldig paspoort (want na 5 okt is een ID kaart niet meer geldig om van en naar de UK te reizen), 2. de uitslag en geldigheid van je antigeen of PCR test voor het reizen, 3. de QR code van de ingevulde UK passenger locator form en 4. de QR Code die bewijst dat je de dag 2 test hebt besteld. Toen dit allemaal in orde bleek kreeg ik een sticker op mijn boardingpass en mocht ik nogmaals door een pop-up douane post en kreeg een stempel op mijn boardingpass.

 

Pffff, ik was blij dat ik voldoende overstap tijd had haha. Afijn, na dit alles verliep het boarden soepel en landde ik ruim een uur later in Aberdeen. Hier stond mijn kind al op me te wachten. EINDELIJK konden wij elkaar na bijna 2 jaar weer eens goed vastpakken en knuffelen. De dagen erna was het weer niet al te best maar dat mocht de pret niet drukken. Ik was er tenslotte niet om Aberdeen te bezichtigen. En omdat foto's nou eenmaal meer zeggen als woorden een compilatie van ons quality tijd samen:

zeehondjes

Ook ging ik mee naar de klimhal. Climbing (and bouldering)...een sport waar vooral Mats erg fanatiek in is. Momenteel klimt hij als het even kan iedere dag en ook buiten in de natuur als het weer en werk dit toelaat.

. 

   

Gaaf om te zien hoe ze dit doen, kunnen en durven. Alleen niet als je net de dag ervoor naar de bioscoop bent geweest en de documentaire The Alpinist samen hebt gezien haha. Afijn, we hebben hele gezellige dagen gehad en ik ben zo vreselijk blij het verliefde stel weer even in levende lijve te hebben gezien. Nu maar hopen dat de volgende keer dat wij elkaar weer gaan ontmoeten niet zo lang zal duren.

Eenmaal weer thuis lag er een berg werk op mij te wachten. Michou had keurig de boel binnenshuis bijgehouden maar nu moesten we in de tuin nog aan de slag. De olijven zijn inmiddels rijp, de kaki vruchten vielen van de boom en er moesten walnoten geraapt worden. En daar moet je op tijd bij zijn anders heeft Ollie ze voor je neus weggekaapt. Onze olijven zijn nog klein. Een jonge boom. De buurvrouw heeft echter grote oudere bomen staan en gaf ons heel lief  een flesje zelf ingemaakte olijven. En drie limao's. Van haar eerste oogst. Wat boffen we toch met zulke lieve mensen om ons heen. 

Uiteraard gingen we wandelen met de honden en zagen we hoe het honden parkje op 4 oktober, dierendag, officieel is geopend. Blijkbaar zijn er veel honden bij de opening aanwezig geweest want Ollie rende als een dol-dwaze het hele veldje rond. Overal moest gesnuffeld worden. En hij lette daarbij totaal niet op en liep mij dan ook zo omver. Althans knalde met een vaart tegen mij aan. Auw. Een mega blauwe plek en vochtophoping op mijn scheenbeen als gevolg en ik had al zo'n last van mijn knie. Ik loop inmiddels dus maar weer met een stevigere kniebrace. Zucht.

Nu de corona maatregelen hier versoepeld zijn en veel activiteiten weer plaatsvinden zijn Michou en ik lid geworden van Amigos do Museu. Wij konden van de week onze lidmaatschapskaartjes ophalen en hebben gelijk op de schattige binnenplaats van het kostuum museum wat gedronken. 

Lekker rustig, heel vredig zaten we in het zonnetje. Echt zo'n hidden gem.

En kijk eens naar de prachtige zonsondergang van gisteravond....

Wat wonen wij hier toch heerlijk. 

Fijne week allemaal.

P.S.: de foto's staan wat scheef maar ik heb problemen met mijn toetsenboard. Twee functie toetsen die ik veel gebruik werken niet meer en zelf proberen de oorzaak te vinden is niet gelukt. Ik zal dus waarschijnlijk mijn laptop moeten wegbrengen voor een check up en cleaning.

.