En toen....

....was er nog maar 1 dag. Morgen komt de Crown verhuiscrew, 3 dagen hebben ze nodig om alles in te pakken en te laden in een 40 ft. container. Opeens gaat het snel. Vanaf woensdag kamperen we dus in een 'kaal' huis.

De afgelopen weken stonden dan ook in het teken van sorteren, opruimen, verkopen, weggooien c.q. weggeven aan goede doelen, schoonmaken, belangrijke papieren en documenten aparthouden en vandaag & gisteren met het volplakken van het huis met briefjes van wat wel en niet meegaat. We blijven tenslotte nog een kleine maand in dit lege huis en dan heb ik wel kleding en wat spulletjes nodig. Met huisdieren in een hotel is geen optie dus is dit voor ons de beste oplossing.
Helaas nokte vorige week mijn wasmachine ermee dus moet ik nu alles met de hand wassen. Zucht, erg handig zo vlak voor vertrek. We waren al van plan een nieuwe was/droogcombinatie in Nederland te kopen maar ik hoopte dat deze oude wasmachine het nog wel even vol zou houden. Niet dus. Ach er zijn ergere dingen in de wereld en wasserettes genoeg in de buurt (al heb ik daar nog geen gebruik van gemaakt) maar het is zo zonde van de extra tijd die dit kost. De huisdieren moesten ook nog hun laatste inentingen zodat ze straks rustig mee het vliegtuig in kunnen en ook de tandarts werd nog met een bezoekje vereerd. Kortom bezigheden genoeg.

Dit alles gebeurde tussendoor want inmiddels werk ik ook weer op school, surveilleren tijdens de IB en senior high school examens die begin van de maand zijn begonnen. Ook zoonlief doet eindexamen dus het is best stressvol (lees: alleen bij moeders) in huis.  Eerst was jongste kind weken druk met zijn universiteitsaanmeldingen en daarna dus met leren.  Afijn, so far so good,  hij heeft er vooralsnog een goed gevoel over. Nog 1 week dan zitten de examens erop en is het gedaan met highschool. Er volgt nog wel een boeken-inlever & administratiedag, een senior farewell breakfast, ook PROM vindt nog plaats en dan is op 6 juni DE graduation. Manlief zou rond die periode ook weer in het land zijn ;-) Die zorgt altijd dat hij tijdens de verhuizing een leuk reisje gepland heeft haha.
De dag na graduation vertrekt hij weer richting Nederland/Europa en reist Michou met hem mee. Want ook zij vertrekt definitief naar Nederland!!!!!

Een tijdje geleden gaf ze al aan dat ze er zo van baalt dat de vakken die zij leuk vindt (afstudeerrichting die zij op wil) steeds geannuleerd worden wegens te weinig deelname of belangstelling. Michou studeert biological science en wil graag de ecologie of wildlife kant op maar de meeste studenten in haar major kiezen voor de bio-medische kant. Dus zij voelde zich gedwongen vakken te nemen die ze eigenlijk niet zo leuk vindt. Dat is niet echt motiverend om dan te studeren. Bovendien vindt ze het best jammer dat er zo weinig intergratie is tussen de studenten. Ondanks dat de universiteit een internationaal karakter heeft (Engelstalig onderwijs) zijn de meeste full-time studenten Thais. De internationale studenten zijn of exchange students (dus maar voor een korte periode op de universiteit en waarvoor aparte begeleiding c.q. programma's zijn dus weinig interactie met de full-time students) of full-time Master students. Maar die zijn vaak veel ouder en volgen hele andere vakken. Nadat 1 van Michou's beste vriendinnen afgelopen jaar terugging naar de Filipijnen en een andere Finse vriendin voor bijna een jaar een exchange in Canada deed vond ze het minder gezellig op college. Leuker is als je vrienden hebt om samen mee te studeren en waarmee je na lestijd kunt afspreken en kunt uitgaan. Wat genieten van je studententijd.
De mede Thaise studenten zijn op zich vriendelijk maar blijven op een afstand.
En dan te weten dat haar familie weer teruggaat naar Nederland en zij, alleen, 'in den verre' achterblijft (in een momenteel onrustig Bangkok) vond ik als moeder dan ook maar helemaal niets.

Afijn om weer een lang verhaal kort te maken keek zij dus naar transfer mogelijkheden. Universiteit van Utrecht bood haar die mogelijkheid. Ze moest nog wel een bepaald vak halen, waarvoor ze het afgelopen trimester erg hard heeft geleerd, en onlangs kreeg ze dan ook te horen dat ze daar is aangenomen. JOEPIE!

Dus dat betekende uitschrijven bij deze universiteit, transcripts aanvragen, kamer opzeggen, kamer leeghalen (3 tripjes met de auto), kamer schoon opleveren en nog even steggelen met de landlord over de borg die we nog terug moesten krijgen en nog wat andere administratieve/financiele zaken afhandelen. Afijn alles is weer geregeld en sinds vorige week woont Michou weer gezellig thuis. Super! Ze kijkt er echt naar uit om weer in Nederland, in de buurt van neven en nichten, opa en oma's en overige familieleden te komen wonen. En wij vinden het reuze gezellige haar nog even in de buurt te hebben. Nog even geen empty nest.

Morgen vroeg op en kijken hoe Dinkel de inpakkers zal begroeten. Om 9 uur staan ze voor m'n deur als het goed is. Hopelijk werkt het weer een beetje mee. Vandaag hadden we flink wat regen. Wel lekker ter afkoeling, even die klamme hitte uit de lucht, maar om met dozen te sjouwen kun je beter geen nattigheid op je kop hebben.

Volgend blogje komt dus vanuit een kaal huis.