Gezondheid

Tja,  het werd weer tijd om eens te bloggen. Ik blijf het moeilijk vinden om hiermee door te gaan. Ooit begon ik het blog voor mijn familie zodat ze op de hoogte bleven over ons wel en wee in den vreemde. Nu is de familie dichtbij en gaat hetgeen ik meemaak vaak over hen. En niet iedereen wil dat ik daarover schrijf.  Ook de kids zijn ouder en willen niet dat ik over hun priveleven blog. Ik schrijf nu meer voor de trouwe blogvrienden die ik in de loop der jaren heb gekregen. Maar met de meesten heb ik ook al contact via Facebook. Dus de berichten blijven summier hier.

Afijn, schreef ik aan het eind van mijn vorige post nog dat 2015 zo te zien een heel goed jaar gaat worden blijkt dat ik dat toch wat te voorbarig was. 'Much is going on in and around my family' op dit moment.

Een van de redenen dat wij o.a. terug naar Nederland gekomen zijn is om weer dichter bij de familie te wonen. Als je zover weg bent mis je vele zaken. De grote maar ook kleine gebeurtenissen uit iemands dagelijkse leven. De leuke en de minder leuke dingen. Zeker nu we ouder worden en als er gezondheidsproblemen ontstaan. Dan ben je niet ff snel terug om te helpen of mensen bij te staan.
Nou dan is het maar goed dat we nu weer in Nederland wonen want het lijkt wel of opeens iedereen tegelijkertijd 'aan de beurt' is.

Mijn schoonmoeder moet een zware open hart operatie ondergaan en kan ieder moment opgeroepen worden. Ze wacht al 3 weken en dat wachten gaat haar (en de rest van de familie) niet in de koude kleren zitten. Mijn zwager had ook wat klachten en blijkt over ca. 8 weken een 3-voudige bypass operatie te moeten ondergaan.  Mijn zwager van de andere kant heeft al een tijdje last van zijn rug en kan eigenlijk niets meer van de pijn. En ik krijg zonet een sms'je van mijn zus dat het om een zware hernia gaat en dat hij vandaag nog geopereerd gaat worden.

Zelf ben ik ook weer eens naar de gynaecoloog gegaan voor een inmiddels eeuwigdurend en steeds erger wordend vrouwenprobleem. En uit een kijkoperatie blijkt nu dat de 'boel' er  maar beter geheel uitgehaald kan worden. Begin april moet ik terug komen bij de gynaecoloog en gaan we bespreken hoe, wat en wanneer.

Maar dat is allemaal nog niet zo erg als de situatie van mijn tante. Die was de laatste maanden o.a. erg vermagerd en ging na de feestdagen maar eens naar de huisarts. Om een lang verhaal kort te maken heeft zij K....., is het onbehandelbaar en is ze opgegeven. Na een korte ziekenhuisopname en een tevergeefse aansterkperiode in een herstellingsoord/verzorgingshuis blijkt men niets meer voor haar te kunnen doen. En zo zit ze dus sinds een paar dagen thuis, in haar vertrouwde omgeving. Te wachten op het einde. Gelukkig heeft ze nog geen (veel) pijn en een erg sterke wil.
Wat een klote ziekte is het toch.
Naast uiteraard mijn tante hebben ook mijn moeder en haar andere zus het er moeilijk mee. Drukke, hectische en emotionele periodes volgen elkaar in rap tempo op. Ik probeer op mijn manier hen te helpen en bij te staan waar ik kan.

We doen natuurlijk ook nog wel wat gezellige dingen en vierden mijn schoonmoeders 77e verjaardag met een gezellig kaas/vlees & chocolade fondue.

Ook ging ik met vriendin Rienke  kijken of we een beetje groene vingers hadden en gingen creatief aan de slag. Een mooi groot lente bloemstuk was het resultaat.
Een wandelvriendin van mijn moeder was jarig en nodigde ons uit voor een etentje bij de Chinese Brug en met anderen gingen we eten bij The Hungry Mind. En uiteraard geniet ik van de eerste tekenen van de lente als ik wandel met Dinkel.

Rob reist weer veel en zit nu Nigeria. Dit weekend komt hij thuis en vertrekt a.s. woensdag voor een trip naar Bangkok en Sri Lanka. Australie en Amerika staan daarna in planning. En tussendoor ons tripje naar Japan. Wat dat betreft verandert er niets in zijn werk, manlief blijft een globetrotter.

Wat wel is veranderd is dat zoonlief  voorlopig weer thuis woont.  Hij heeft aangegeven een geheel andere richting op te willen gaan qua studie. Jammer, maar het is zijn keuze en beslissing. En ik vind het fantastisch dat hij weet wat hij wil en er helemaal voor gaat. Helaas is het al te laat om aan te melden voor komend studiejaar. Bovendien heb je meer kans om daar aangenomen te worden met specifiekere kennis en (werk)ervaring. Hij volgt nu dus sinds kort een cursus in Amsterdam en neemt een tussenjaar om die ervaring op te doen.

En zo konden we zijn boeltje weer verhuizen en proberen hier in ons appartementje te proppen. Oma's zolder fungeert goed als tijdelijke opslag haha.  Maar ook wel gezellig om weer een 'kind' in huis te hebben. Ff geen empty nest. En is er mooi iemand die, als ik straks geopereerd ben en manlief ergens in een vreemd land bivakkeert, met de hond kan wandelen en het huishouden voor mij doet.

Fijn weekend allemaal.