Weer thuis

Grrrrr het lijkt wel winter vandaag. Stormachtige taferelen hier aan de kust. Harde wind en erg koud. Gelukkig hoef ik niet naar buiten en zit ik met dikke sokken op de bank. Vorige week vond mijn operatie plaats en nu moet ik zeker 4-6 weken rust houden. Geen zwaar huishoudelijk werk verrichten, niet sjouwen, tilllen of bukken en ik mag ook nog niet fietsen of autorijden. En dat niets doen is nou niet echt mijn ding. Maar ik houd me aan de voorschriften want wil geen complicaties of verzakkingen ;-). Gelukkig heb ik niet al te veel pijn, wel ben ik vreselijk moe.  Dat valt mij vies tegen. Ik slaap dan ook echt veel en dut soms weg in de middag. Maar vanaf nu kan het alleen maar beter gaan toch?
De operatie zelf viel me mee en ik keek er zelfs naar uit. Zeker als je bedenkt dat ik een paar dagen eerder al opgeroepen was maar dat na een hele dag (nuchter!!) wachten in het ziekenhuis op het laatste moment mijn operatie geannuleerd werd. Geen idee waarom (spoedgeval of andere operaties die uitliepen), whatever, resultaat was dat ik gewoon weer naar huis gestuurd werd. Vreselijk balen. Je stelt je helemaal in op zo'n operatie en ook het thuisfront stond klaar en had van alles geregeld. Gelukkig kon ik een paar dagen later toch nog in het operatieschema gepropt worden en werd ik eindelijk geholpen.

Omdat de operatie zo lang op zich liet wachten besloot ik afgelopen maand spontaan om Rob op zijn zakenreisje naar Amerika te vergezellen. Samen huurden we een auto en reden van Washintgton naar zijn nicht die in Saint Davids, vlak bij Philadelphia woont. Wat een geweldige en mooie omgeving.  Hier hebben we heerlijke dagen doorgebracht. Na het weekend ging Rob zijn collega's van Dulles airport halen en vertrok het gezelschap voor een conference naar Williamsburg terwijl ik gezellig bij zijn nicht bleef. Heb daar echt een super tijd gehad, voelde me heel welkom en bofte bovendien enorm met het zomerse weer. Op vrijdag nam ik de Amtrak trein terug van Philadelphia naar Washington waar ik via Union Station met de silver line metro en de Dulles flyerbus terug naar de luchthaven ging alwaar ik mijn hubby weer trof.  Die ene week was uiteraard veel te kort, en bovendien op het laatste moment geboekt, waardoor er geen tijd en ruimte was om nog andere vrienden daar in de buurt te bezoeken. We komen dan ook zeker nog een keer terug.

Gelukkig was Mats die week nog thuis en kon hij voor de hond en katten zorgen. De dag van mijn operatie reisde zoonlief naar Thailand waar hij nu bij vrienden in onze oude woonwijk Nichada Thani verblijft. Iedereen is er weer, een soort kleine reunie van zijn senior klas. De week na mijn operatie zat Rob in Zweden en zorgde mijn moeder voor mij en onze huisdieren. Heerlijk dat ze zo dichtbij woont. Want Michou zat uiteraard gewoon op haar kamer in Utrecht.

Eergisteren was dochterlief jarig en kwamen mijn schoonzussen en (schoon)moeder ff op de thee. De dagen ervoor was Michou met vrienden naar Amsterdam geweest (Games of Thrones exhibition) en gingen ze samen sushi eten en naar de bioscoop. Het weekend ervoor was ze met mijn ouders (toen ik toch in het ziekenhuis lag) gaan wandelen, de vogelspotroute van het zuid Hollands Landschap in Oost Voorne.

En een paar weken ervoor gingen de kids en ik samen met mijn moeder toeristje spelen in eigen land en bezochten we de Keukenhof. Een must see!

Verder gaat het hier allemaal z'n gangetje. Manlief probeert in zijn schaarse vrije tijd onze zeilboot op te knapppen en vaarklaar te maken. Ook hebben we de matrassen, buiskap en bimini vernieuwd. Nieuw leer voor om de stuurwielen is besteld. Nu vooral eerst de boot poetsen. Deze zit vol groene aanslag, spinrag en ander ongedierte. Dit weekend wordt het mooi weer, eens kijken of ik dochterlief zo gek krijg dat zij met haar vader meegaat om met de hogedrukspuit het jacht eens flink onder handen te nemen. Ik mag tenslotte nog geen zwaar werk verrichten haha.

Verder fiets Rob als het even kan hele einden door de duinen, om zo te trainen voor de 300 km  Vatternrundan race in Zweden. Hij heeft zich laten overhalen door Zweedse collega's om daaraan mee te doen. Volgens mij sporen ze niet ;-)

Nog een weekje en dan vindt dat evenement plaats. Hopelijk ben ik voldoende opgeknapt dat ik met hem mee kan. Ben nog nooit in Zweden geweest en dit zou een mooie gelegenheid zijn. Even afwachten dus.