The waiting game

Eigenlijk valt er weinig te melden. We zijn nog steeds in afwachting van Rob's workpermit en de daaruit voortvloeiende visa.  Het proces zou 30-45 dagen duren dus we kunnen momenteel niets anders doen dan rustig wachten. Wij zitten nu in soort niemandsland. Je kunt nog niets afsluiten en  ook nog niets opstarten. Echt iets voor mij al dat getreuzel.

Ook voor Rob is het balen want hij zit zo tussen twee functies in. Hij heeft gelukkig genoeg reisjes op de planning staan en is momenteel voor wat voorbereidingen weer even in Sao Paulo maar erg veel kan hij niet doen want hij mag daar nog niet werken. Waarschijnlijk zijn eind maart, begin april alle documenten klaar (schreef zij hoopvol) maar omdat Rob in April nog naar Japan en Zweden reist en ook nog op een beurs in Duitsland staat zullen we wel pas daarna definitief weggaan. Streven is 1 mei in Brazilie te zijn.
Erg lastig voor mij want ik heb nog een aantal zaken te regelen maar die kan ik pas echt afhandelen als ik de definitieve datum weet wanneer we Nederland verlaten en we het uitschrijvingsbewijs van de gemeente hebben.
En omdat ik al niet meer werk ben ik me maar bezig gaan houden met mijn grote hobby.

Iedereen die mijn weblog al een tijdje volgt weet dat ik nogal van het opruimen ben. Elke verhuizing greep ik aan om eens flink te ruimen in huis. Tot grote ergenis van manlief en toendertijd de kinderen. Maar ik ben gewoon niet zo van het bewaren. Dus gebruik ik deze 'wachtperiode' om eens met een geoefend oog door onze spullen te gaan. Ook nu weer gaat weg wat we de laatste 3 jaar nauwelijks gebruikt of gedragen hebben. Kleding in verschillende maten  (hoezo jojo effect) en schoenen waarop ik toch nauwelijks liep, alles is door mijn handen gegaan. De kringloop en het grof vuil zullen mij nog gaan missen haha.
Ook een soort van grote voorjaarsschoonmaak vond plaats. Zo zijn alle houten meubelen weer eens flink in de olie gezet, is het zilverwerk gepoetst, werden keukenkastjes leeggehaald en gesopt, werd er een tapijtreiniger gehuurd en waste ik daarmee onze perzische kleden schoon, werd er een nieuw matras voor ons tweepersoons bed gekocht....allemaal onder het mom dat ik in elk geval een schone woning voor dochterlief achterlaat. Of zij het ook zo bijhoudt de komende jaren is uiteraard de vraag????

Verder heb ik een dag achter de papierversnipperaar gezeten om documenten en andere papieren rotzooi te vernietigen, zette ik muziek cd's om naar MP3 en WMA bestanden op mijn computer en scande ik foto's in uit vergeelde fotoboeken.

Uiteraard begon ik ook aan mijn blogboek over Thailand maar daar blijkt dat bij het exporteren van mijn blogbestand alle tekst opeens achter elkaar doorloopt en ik diverse foto's mis. Dus dat moet ik handmatig gaan corrigeren. Een klusje dat ik even vooruit heb geschoven.

Ondertussen vierde mijn schoonmoeder haar 80e verjaardag en omdat we er dus toch bij konden zijn hebben  mijn schoonzussen en ik dat groots gevierd en organiseerden wij o.a. een luxe high tea voor haar. Alles vers gemaakt en gebakken door haar (schoon)dochters en kleinkinderen. Mies en ik hebben alles natuurlijk een keer voorgebakken thuis om te proeven of we het zo wel konden serveren.

Over lekker eten gesproken; ook ga ik geregeld met mijn moeder lunchen danwel met mijn ouders en Michou 's avonds uit eten onder het mom 'nu kan het nog, straks ben je voor langere tijd weg'. Genoeg gezellige restaurantjes en leuke plekjes waar ik nog nooit geweest ben. Mijn moeder weet zulke aparte tentjes wel te vinden.

Het is dus erg fijn dat ons appartement in Sao Paulo een zwembad en eigen gym heeft. Want het wordt hard werken straks om al die extra kilootjes er weer af te krijgen. Maar ik zal wel moeten want ik heb onlangs mijn kledingkast (te) rigoreus uitgedund en opgeruimd :-).