Afgelopen vrijdag bevond ik mij weer eens op bekend terrein, een internationale school omgeving. INC was uitgenodigd door de PTA van Graded om hun koffieochtend bij te wonen. Heel leuk om dat schoolse sfeertje weer eens op te snuiven. Maar ik ben blij dat die tijd nu achter ons ligt. Al die activiteiten die georganiseerd worden, de vrijwilligers die overal voor nodig zijn, bijdrages die gevraagd worden. PTA, Boosterclub, parent reps, classroom mom's, bake sales, donations, art projects, finding sponsors..... been there, done that.
Het weekend hadden wij geen afspraken staan, lekker rustig. Zaterdag was het slecht weer. Een drop in temperatuur en (heftige) regenbuien. Dus in huis wat lopen rommelen en heb ik vooral aan mijn derde boek 'Over the border Bangkok' gewerkt. Oops, daar staan toch nog heel wat typefouten in. Ook klopte de opmaak niet meer nadat ik de html text had omgezet. Een behoorlijke klus om alles weer goed te krijgen maar ik zit nu in het laatste jaar Thailand qua editing. In April ben ik in Nederland en wil dan daar mijn proefdruk klaar hebben liggen. En wat is het leuk om al die blogverhalen weer te lezen. Hoe ik dingen toen beleefde en überhaupt wat wij allemaal meegemaakt hebben. Sommige dingen was ik allang weer vergeten. De strubbelingen, school en studie perikelen, de overstromingen die Thailand toen teisterden, een pup in huis maar ook de problemen met onze maid(s). Daar kan ik een boek over schrijven. Oh, wacht dat doe ik ook haha.
Dit weekend is hier de wintertijd weer ingegaan en hadden wij een uurtje langer om uit te slapen. Natuurlijk was ik juist mega vroeg wakker. Zul je altijd zien. In elk geval betekent het dat het nu weer 4 uurtjes scheelt met Nederland en als bij jullie straks de zomertijd ingaat er weer 5 uur tijdsverschil is.
Zondag was een heldere, droge dag en hebben wij lekker vroeg in het park gewandeld. Na zo'n fikse bui ruikt het dan lekker fris en ook de vieze smoglaag die normaliter over de stad hangt was verdwenen. Wel lagen er overal afgerukte boomtakken, bloemblaadjes en vieze laag rode modder op de grond. De straatvegers waren er maar druk mee. Maar qua temperatuur was het heerlijk, koeler, zo'n 22 grd. en niet meer zo klammig warm. Weer thuis gelijk alle ramen opengegooid en de 'frisse' lucht binnengelaten. Ik begreep dat het in Nederland ook zulk lekker weer was. De eerste lente dagen.
Gistermorgen had ik een afspraak bij een ziekenhuis (een ander dan waar ik al eerder geweest ben) en ik besloot om deze keer niet een Uber te nemen maar te voet te gaan. Volgens Google maps was het zo'n 22 minuten lopen.
Nadat er wederom een tropische bui die zondagnacht over Sao Paulo heen getrokken was begon de dag helder. Morgenstond heeft goud in de mond. Goedgemutst liep ik dan ook richting het ziekenhuis. De snelste weg is niet altijd de meest mooie of veiligste route en ik kwam dan ook langs een strookje groen waar een groepje zwervers zat. Een paar andere voetgangers liepen er met een boog om heen maar ik wilde mij niet laten kennen. Zij doen meestal niemand kwaad al moet je natuurlijk altijd wel op je hoede blijven. Dus ik liep door en zei de mannen vrolijk gedag toen ik ze op de stoep passeerde. "Bom dia, tudo bem?" Ik kreeg een verbaasde lach en een vriendelijk: "Sim, tudo bem. Graças a Deus. Igualmente moça" terug. Wat zoiets betekent als 'ja alles is goed, dank god. En jij ook een mooie dag gewenst meisje (vrouwtje)'. Dat laatste klinkt gewoon heel vrolijk in het Braziliaans. Als ik in Nederland het woord vrouwtje hoor gaan de haren bij mij overeind staan.
Ze hoorden aan mijn accent dat ik een buitenlandse was en vroegen waar ik vandaan kwam. Ai, de Holanda. Quero morar em Europa. Grappig altijd hoe iedereen hier graag in Europa wil wonen en denkt/verwacht/hoopt dat hier alles perfect is geregeld.
In het ziekenhuis duurde het behoorlijk lang voordat ik aan de beurt was en eenmaal weer buiten bleek dat de zon 's middags weer uitbundig was gaan schijnen. Aardig bezweet kwam ik dan ook weer thuis. Daar zag ik dat de regen van de afgelopen dagen hele vieze ramen had achtergelaten. Ook zag ik in de binnenvallende zonnestralen dat er een aardige vettige (smog) laag op mijn glazen tafel(s) zat. Daaruit blijk maar weer dat hoe vies de lucht in Sao Paulo is.
En hoe ik ook poetste en boende ik bleef strepen zien. En daarna begon Dinkel zich flink te krabben en vlogen haar losse hondenharen door de lucht. Ik blijf vegen. Zucht. Het huishouden doen is toch zo'n ondankbare taak. Wellicht toch weer tijd voor een maid?
2 opmerkingen:
Aardig van je om die zwervers gewoon gedag te zeggen! Het zijn ook gewoon mensen, he? En een maid? Tja... Als je een goede kunt vinden... waarom niet?
Oeps, vorige keer anoniem gereageerd, sorry. Maar wat een heerlijke blog weer, net alsof je het in een film mee maakt. Zie dat al helemaal voor me zo langs de zwervers lopen, en net doen of er niets aan de hand is. Gelukkig gaat dat meestal goed, maar zou het niet in het donker doen. En ja, in Holland lente, en bij jou ook lekker warm maar nat. Ach groeit alles weer lekker door. En vette aanslag van smog, dat hoort bij deze wereld zeg ik altijd maar. Ramen zemen met zonnetje is stresswerk, je blijft alles zien. Een maid zou dan handig en en..positief punt...weer heerlijke blogs opleveren denk ik zo maar :-). Leuk dat je boek er weer aan gaat komen, ik ga die direct bestellen als die uit komt, en dan heb ik een trilogie compleet. Zo heerlijk om eens terug te lezen, en pas later realiseer je dat dit allemaal echt gebeurd is. Vind jou blogs nog steeds de leukste die ik volg, en heerlijk na enkele jaren stilte dat ze er weer zijn. ga zo door !
Een reactie posten