Vliegen

Ze zeggen time flies when your having fun. Nou dan moet ik veel fun hebben want de tijd vliegt inderdaad. Ik moest met Dinkel alweer naar de dierenarts want haar jaarlijkse inentingen verliepen bijna. En dat had ik voor mijn gevoel toch 'vlak' voor ons vertrek naar het buitenland allemaal nog ge-updated. Maar inderdaad nog een kleine 3 maanden en dan zitten wij alweer 1 jaar in Brazilië. Pffff, de tijd gaat zeker snel. Waarom duurden die zomervakanties als klein kind dan zo eindeloos lang? En zo'n saaie zondag, daar kwam voor je gevoel nooit een eind aan. Hier sta ik op en voordat ik het weet is het alweer tijd om avondeten klaar te gaan maken. En ja, omdat ik nog steeds niet van het kokkerellen ben, is dat inderdaad vlak voordat manlief thuis komt gauw iets gezonds, Keto proof, in elkaar flansen. Deze gezondere levenswijze bevalt mij prima en dat wij op de goede weg zijn bewijzen niet alleen de verloren kilogrammen (met de nadruk nu op grammen haha) maar ook alle gezondheidstesten die ik onlangs ondergaan heb. Er mankeert ongetwijfeld genoeg aan mij maar qua hart, bloed- en urine testen ben ik een zeer gezonde vitale jongedame volgens de dokter.  Hele mooie waarden allemaal. Da's mooi. Op 8 ons na ben ik de eerste 10 kg kwijt. De volgende 5 kg laten verdwijnen zal moeilijker worden maar ook die gaan er nog af !! Ik sta ff stil momenteel maar heb geen haast.

Afijn, de tijd vliegt schreef ik. Zeker als je het naar je zin hebt en dat hebben wij hier in Brazilië absoluut.
Afgelopen week op woensdagmorgen was de eerste INC Monthly Meetup breakfast van het nieuwe jaar en ik mocht deze organiseren. Dat betekende vroeg op om op tijd in het restaurant aanwezig te zijn en daar de boel klaar te zetten. Natuurlijk kwam de regen juist die ochtend met bakken uit de hemel vallen zodat ik haast geen Uber of taxi kon krijgen. Gelukkig kwam het nog net op tijd goed (wel tegen dubbele tarief grrr) en hadden we ondanks het slechte weer een mooie opkomst en een heel gezellig ontbijt met z'n allen.

De rest van de week stond in teken van doktersbezoeken en ophalen van div. onderzoeksuitslagen. Niet zo fun maar het houdt je wel van de straat en zorgt dat de tijd snel voorbijgaat.

Zondag waren wij uitgenodigd voor een churrasco bij een Braziliaanse collega van Rob. Toen wij net gearriveerd waren in Sao Paulo is hij al een keer bij ons op bezoek geweest en nu waren wij dus teruggevraagd. Verkeer en afstanden hier steeds verkeerd inschattend bleken zij een uur (vanaf ons huis gezien) net buiten Sao Paulo te wonen en kwamen wij dus later aan dan afgesproken. Gelukkig is voor een Braziliaan "TIJD" een vaag begrip. Ik had dus voor niets lopen stressen. Wij waren  fashionably late en blijken gewoon al heel goed geïntegreerd LOL. Er was nog meer familie uitgenodigd en we werden door iedereen als oude bekenden verwelkomd. Dat vind ik dus zo gezellig van deze cultuur. Stukje vlees op de BBQ, biertje of caipirinha erbij, muziek op de achtergrond en  leuke gesprekken. Iedereen is welkom. Minha casa e sua casa. Ik kende bij wijze van spreken aan het begin van de dag nog niemand en aan het eind ga je weg en ben je opgenomen in de groep en deel van de familie geworden. Het helpt natuurlijk dat wij de taal al spreken en wat mee kunnen praten. Zelfs de humor, grapjes en woordspelingen begin ik te begrijpen. Al levert mijn uitspraak nog wel eens komische situaties op want een woord kan met een verkeerde uitspraak opeens heel iets anders betekenen :-)
In elk geval was het een heel gezellig dagje. Minpuntje was alleen dat Rob gedronken had ik dus terug moest rijden naar Sao Paulo. Arghh, ik wilde juist lekker uitbuiken en m'n ogen dicht doen in de auto. Nu waren de rollen omgedraaid en had ik een slapende kerel naast mij liggen, euh onderuit geschoven zitten. Gelukkig was het relatief rustig op de weg terug.

En we hadden nog meer fun gehad want de avond ervoor  (zaterdag dus) werden wij onverwachts uitgenodigd bij een INC vriendin voor een hapje en drankje. Zij had wat andere stellen uitgenodigd en stuurde een Whatsapp berichtje of wij soms ook zin hadden om langs te komen. Altijd gezellig en zo zaten we opeens tussen een heel internationaal gezelschap. Zo was er een Belgisch stel, een Amerikaans/Zwitsers stel, een Duits echtpaar, een Japans/Braziliaans koppel en wij dus als Nederlanders. En de gastvrouw is Engels en haar man Duits. Allemaal wat ouder, de meesten ook al jaren expats en vaak in andere landen gewoond en zijn net als wij (bijna) uit of zonder kinderen hier. Grappig hoe de gesprekken op zo'n avond dan weer verlopen en hele andere onderwerpen ter sprake komen. Zo interessant om al de verschillende meningen, ideeën en ervaringen te horen. Dat vind ik toch wel het meest bijzondere aan het wonen in het buitenland. Hoe men tegen elkaar aankijkt en een andere cultuur beleeft. Door alle contacten, internationaal en lokaal, krijg je zo'n andere kijk op de wereld.

Dat ik trouwens niet helemaal in het 'standaard' plaatje van een expat val werd mij vandaag duidelijk bij de portier. Ik wilde de service ingang binnengaan maar kreeg met mijn vingerafdruk de deur niet open en liep daarom naar de hoofdingang. Daar werd ik binnengelaten en krijg ik gelijk mijn bestelde pakketje Nespresso koffie in mijn handen gedrukt. Dus ik sta even te babbelen met de portier. Vraagt hij waarom ik altijd de service (lees: werknemers-) ingang en lift gebruik en nooit de luxere hoofdingang en dito lift voor bewoners en hun gasten. Tja, euh, automatisme? De hond mag niet in de hoofd lift dus gebruik ik altijd de service lift. Maar ook omdat ik als ik boodschappen gedaan heb vanuit de service lift zo bij de keuken uitkom. Wel zo handig met volle boodschappen tassen. Ik denk er eigenlijk geeneens bij na en pak altijd die lift. En vind dat ergens nog gezellig ook. Kom daarin altijd wel iemand tegen. Ik ken dan ook meer maids, baba's, dog-walkers en bezorgers hier in de flat dan ik buren ken. Die pakken inderdaad allemaal de elevador social. Ach, ik ben hier in huis tenslotte ook de werkster, de honden-uitlater, kokkin en pakezel dus hoor gewoon in het rijtje werknemers thuis. Ik ken mijn plaats. Dat grapje is duidelijk geen Braziliaanse humor want de portier keek mij aan of 'ie ze zag vliegen :-)

Fijne week allemaal.