Blij

Vanmorgen werd ik wakker van een hoop lawaai bij de buren en wat blijkt.....ze gaan verhuizen. De verhuizers waren druk bezig met inpakken. Een kort gesprekje met de werkster daar leerde mij dat de buren inderdaad weggaan.En met hun ook die k....keffertjes. Woehoe!!! Inmiddels hadden ze 3 van die beesten in huis die de hele dag (en nacht) door bleven blaffen. Zo'n hoge kef dat door merg en been gaat. Vooral als de buren niet thuis waren (en dat waren ze bijna nooit) was het raak. Nu is dat probleem dus opgelost. Dat betekent nog meer woongenot. Ik weet natuurlijk niet wat er straks aan buren voor terugkomt maar dat irritante gekef is nu in elk geval afgelopen. Ik ben blij!

Ook blij ben ik met de portable airco die wij nu in huis hebben. Het ding maak uiteraard wat lawaai maar koelt enorm goed. Het haalt zelfs de slaapkamer waardoor we nu niet met dat ding hoeven te gaan slepen wat ik in eerste instantie wel verwachtte. Een uitkomst dus. En de aanschafprijs mogen we declareren.....ook niet verkeerd. En het kwam goed uit dat de airco deze week geleverd werd want na Rob's neus operatie moest hij een paar dagen thuis blijven. Geen fysieke inspanning, heel rustig aan doen en vooral niet in de hitte komen want anders ging z'n neus weer bloeden. En warm is het momenteel in Sao Paulo, 34-35 grd met een erg hoge luchtvochtigheid. Voelt een beetje als in Dubai wanneer je buiten loopt. Ik dacht nog wat loopt Dinkel als een blij ei te huppelen, bleek achteraf dat de straatstenen veel te warm waren en ze haast haar voetzolen verbrandde. Arm beest. Dus nu lopen wij 's morgens vroeg en 's avonds laat maar een extra groot ommetje met mevrouw en doen we 's middags even een snelle plas. Moet ze zelf natuurlijk wel meewerken, 't blijft een eigenwijze boxer natuurlijk.

Inmiddels is manlief weer naar kantoor, blij dat hij niet meer hele dagen thuis zit. Gisteren was mijn ega trouwens jarig. Hieperdepiep hoera. En de hele dag kreeg ik blijde berichtjes voor hem op mijn Facebook pagina omdat Rob de zijne verwijderd heeft. Hij was er opeens klaar mee. Ik niet, want ik beleef er nog te veel plezier aan. Al heb ik wel de boel eens flink opgeschoond, lijsten uitgedund en  instellingen aangepast. Maar de actieve contacten met vrienden en kennissen uit de hele wereld zijn mij toch nog dierbaar. En de specifieke Facebook groepen (een aantal georiënteerd op het wonen in het buitenland) bezorgen mij veel leesplezier en informatie of tips. En andere expat bloggers natuurlijk. Hun weblogs volg ik ook. Altijd interessant om te lezen hoe zij het in het buitenland doen. De struggles, alle moeilijkheden die ze op hun weg tegenkomen maar ook de grappige situaties en het geluk wat ze vinden. Al volg ik ook blogvrienden die gewoon over hun dagelijkse leven in Nederland schrijven hoor. Vaak op heel humoristische wijze.

Waar ik ook een glimlach van op mijn gezicht krijg is de YouTube pagina en filmpjes van online Dutch teacher Bart. Zo grappig om al die (buitenlandse) reacties te zien op onze Nederlandse cultuur en taal. Andersom geldt dat natuurlijk ook. Hoe wij, als NL-se immigranten, tegen ons nieuwe thuisland en de gewoontes daar aankijken. Dat levert waarschijnlijk dezelfde komische reacties op.

In mijn geval probeert je je aan te passen door de taal te leren en vooral te spreken, vrienden  te zoeken in en contact maken met de locale bevolking en gebruiken uit hun samenleving over te nemen. Vooral die gewoontes die mij het beste uitkomen. Je haasten om precies op tijd te komen.....pfffff who cares :-) Al raak je natuurlijk nooit helemaal je Nederlandse roots kwijt. Integratie begint vooral met een positieve instelling en openstaan voor het nieuwe. Dat zorgt in elk geval bij mij voor een fijne en blije tijd 'over the border'. Tja.... integreren blijft een uitdaging en 'always a work in progress' zoals een buitenlandse vriendin ooit zei.