(Lichaams) art?

Ja,ja ik ben er nog. Op een enkele afspraak na heb ik de afgelopen weken vooral, veelal vloekend, achter de computer gezeten. Ik wilde perse aan mijn weblogboek 'Over the border Bangkok' werken. Dit project duurt nou al veel te lang. Het moest maar eens klaar zijn. En dit jaar nog! Mezelf flink boosmakend, mopperend waarom editing programma's opeens zo nodig gewijzigd moeten worden was het voornamelijk veel bakken koffie en doortypen maar. Van alles zat tegen... maar het ei is gelegd. Wat een bevalling. Mijn proefdruk is echter klaar en ligt in geprinte versie in Nederland op mij te wachten. Nog eenmaal alles nalezen en dan kan het officieel gedrukt en besteld gaan worden Pffff. Deel 3 is een feit.

Dus veel heb ik hiernaast niet gedaan of beleefd. Ik loop natuurlijk dagelijks met Dinkel en zie dat iedereen hier klaar is voor de feestdagen. Volop kerstversiering overal. Heel gezellig, vooral in de avond.Wat dat betreft zijn sommigen heel artistiek en creatief met en in hun decoraties. Ook is er weer een grote kerstboom bij park Ibirapuera neergezet. De opening van het kerstseizoen en de inauguratie van deze boom werd groots gevierd met de komst van de Coca Cola kerst truck. Een hele feestelijke en artistieke happening.

Sowieso is Sao Paulo een culturele stad. 'n Urban vibe. Er is veel (moderne) kunst met musea, theaters, galeries en overal zie je graffiti. En dan niet het lelijke bekladder, al is dat er ook genoeg te vinden, maar er wordt hier volop ruimte gegeven aan de graffiti artiest. Sommige muurschilderingen zijn ware kunstwerken. Er zijn dan ook diverse rondleidingen zoals de (gratis) graffiti tour  of Urban cult tour (in 't Nederlands) die je kunt doen. Ook bij mij in de buurt vind je best wat graffiti en van de week werd er een oud kunstwerk overgeschilderd en de muur vrij gemaakt om ruimte te bieden aan nieuw artistiek talent.

Zelfs de recycle guy (oud papier en blikjes) heeft zijn karretje laten bespuiten. Ook worden kunstenaars ingezet om bijvoorbeeld aan te geven dat er geen rolstoel-/kinderwagen vriendelijke stoep of drempel is. Vind ik wel een attent :-). Ook shops laten soms hun façade pimpen met graffiti art. Draagt in elk geval bij aan een vrolijk straatbeeld.

"stoep zonder afrit"

Überhaupt vind ik de mensen hier in Brazilië hip en modern. Zo hebben velen lichaamsversieringen en/of permanente art op hun lichaam. Jong of oud, vaak hebben ze wel een of meerdere tatoeages. In al die zomerse kleding valt het natuurlijk ook meer op. Ik wil hier geen discussie starten of je het mooi of niet mooi vind want dat is een persoonlijk iets ;-).  Maar dat het hier totaal geaccepteerd is blijk wel uit het feit dat er bij mij in de buurt al 3 tattooshops/piercingstudio's zitten. Dus dat zegt wel wat.

Afgelopen zondag was er een holiday party van INC en daar liet ik even mijn gezicht zien. En terwijl ik aan een tafeltje zit te kletsen met een kennis kruis ik mijn benen over elkaar en raak (beter gezegd; schop) daarbij per ongeluk mijn gesprekspartner. Automatisch kijkt zij naar beneden en valt haar blik op mijn enkel tattoo. Ze kijkt ernaar en zegt vervolgens dat ze het prachtig vindt, heel elegant en fijntjes, maar totaal niet bij mij verwacht had ("You don't strike me as a tattoo type".... ik heb haar maar niet gevraagd wat voor een type ze me dan wel vond, vast een stijve tut haha). Ik laat haar nog meer schrikken door te zeggen dat het niet mijn enigste tatoeage is. Ik heb er sinds vorige week zelfs 4. Maar inderdaad vallen de meesten niet direct op. Ik loop er ook niet mee te koop. En ondanks dat ik zelf tatoeages heb vind ik ze bij anderen vaak helemaal niet mooi en denk ik wat zonde om dat permanent op je lijf te hebben. Hoezo hypocriet?

Afijn, mijn eerste tatoeage stamt nog uit de tijd dat het niet zo gewoon was om er een te hebben. Toen werd het nog geassocieerd met stoere zeelui en ruige bikers;-). Toen Rob en ik (in januari 2002) 12,5 jaar getrouwd waren hebben wij hebben samen eenzelfde tatoeage genomen. Een platte knoop (reef or square knot). Deze knoop wordt gebruikt om twee gelijke touwen samen te voegen/aaneen te rijgen en trekt zich, wanneer goed gelegd, stevig vast. Een verbindingsknoop. Maar kan indien gewenst ook snel losgemaakt worden. M.a.w. elkaar ook vrij kunnen laten indien nodig. Dat vonden wij als watersportliefhebbers een mooie symboliek.
Deze tatoeage heb ik toen laten zetten in m'n lies, waar deze niet direct voor iedereen te zien is. Zeker omdat in die tijd werkgevers niet echt op zichtbare lichaamsversiering zaten te wachten. Inmiddels is de perceptie t.a.v. tatoeages veranderd maar persoonlijk vind ik het nog steeds belangrijk dat ze niet direct in het oog springen.
Na bijna 20 jaar waren de kleuren van deze tattoo wat vervaagd en onlangs hebben wij deze dan ook laten bijwerken.

Mijn volgende tatoeage heb ik in 2004 laten zetten toen wij in Curitiba, Brazilië woonden. Was daar  in die tropische omgeving al veel meer in. Het werd een tribal met mijn sterrenbeeld erin verwerkt (stier) onderaan mijn rug (de zgn. trampstamp haha). Al zit die van mij iets lager, meer boven mijn bil dan op mijn onderrug omdat ik een littekentje daar gelijk wilde bedekken. Normaliter valt hij dus niet zo op in lingerie of bikini.

 

Daarna is er jaren niets meer bijgekomen. Ik was 'klaar'. Maar hoe ouder, hoe gekker (zoals mijn thuisfront zo lief opmerkte..) en toen wij vorig jaar weer uitgezonden werden naar Brazilië wilde ik graag iets om mijn Nederlandse roots te gedenken. Dus een tijdje geleden heb ik toch weer moed verzameld en mij laten inkten. Ik wilde wel iets fijns, vrouwelijks en niet te groot. Bij 595 Tattoo vond ik tattoo artieste Aline en was meteen weg van haar werk. Op haar Instagrampagina blijkt duidelijk dat zij gespecialiseerd is in fijn lijnwerk en watercolour tatoeages. Bij haar moest ik dus zijn.
Ik koos voor onze nationale bloem de tulp in de Hollandse kleur oranje (ook nog eens mijn lievelingskleur) samen met wat zomers geel erin. De tattoo zit op mijn enkel dus hier goed zichtbaar in een zomers schoentje of flipflops maar in Nederland met lange broek, sokken en laarzen aan niet.

Maar ik was nog niet klaar. Ik wilde niet alleen mijn band met Nederland vastleggen maar ook onze manier van leven. Alle verhuizingen, de vele verandering(en), het vliegen, de vrijheid maar ook de link met onze kinderen die liefde, geluk en een hoop vrolijkheid in mijn leven brengen.
Ook Rob wilde al een tijdje zijn liefde voor zeilboten, het water en vrijheid vastleggen met een door hem zelfontworpen tattoo. Dus vorige week zijn wij opnieuw bij Aline langs geweest. Om onze oude tatoeages opnieuw te laten inkleuren en een nieuwe tattoo te laten plaatsen.
Rob heeft nu zijn eigen schets op zijn bovenarm vereeuwigd. En ook hier geen werkgever of klant die zich er aan kan storen omdat het precies onder een korte mouw van een T-shirt of blouse valt.

 

Ik heb voor een wegvliegende vlinder gekozen. Een vlinder is elegant. Staat voor vrijheid, fladderen van bloem naar bloem (in mijn geval land naar land), voor een nieuw begin, transformatie en adaptatie (expatleven) en voor liefde (love gives me butterflies). En in sommige culturen staat een vlinder voor blijheid en wijsheid. Ik heb voor de kleur turquoise blauw gekozen omdat deze mij ook aan zeilen, zee en water doet denken maar ook omdat het staat voor 'joy and good luck'.
Het allerbelangrijkste vind ik de gevlogen weg van de vlinder die speels is en waarin je de letter M ziet ...van Michou en Mats. Vanaf mijn borst zijn die uitgevlogen. Maar blijven zo altijd met mij verbonden. En hier geldt ook weer dat met een T-shirt met V-hals deze tattoo niet direct in het oog springt.

De tatoeage moet nog wat op kleur komen (wordt iets lichter en helderder) omdat de huid moet helen maar ik ben er erg blij mee.
'T was even op m'n tanden bijten maar dan heb je ook wat. Nu ben ik wel klaar overigens. Geen inkt meer voor mij.
Wij mogen niet in de zon om het helingsproces niet te verstoren maar het weer werkt toch niet zo mee. Qua temperatuur is het prima maar we hebben de hele week al fikse onweersbuien 's middags. Ben al 3x natgeregend met Dinkel. Volkomen doorweekt waren we.
Ach, nog 10 dagen en dan gaan we sowieso de kou opzoeken. Dan komen we naar Nederland. Kan niet wachten mijn familie weer in de armen te sluiten.

Nb: klik op de foto's voor vergroting.