Relax, take it easy

En zo waren wij even 'off grid'. Letterlijk, want de pousada waar wij afgelopen week naar toe waren lag off the beaten track, in the middle of nowhere, er was geen gsm bereik, de wifi bleek niet constant en de tv had maar 2 zenders die bovendien een verstoord beeld (ruis) gaven. Dus wij konden nergens door afgeleid worden en er zat niets anders op dan alleen maar te relaxen op 't strand. Een hapje, drankje en 'n boekje erbij. Wat een straf ;-)

De zaterdag voorafgaand aan onze vakantie brachten wij zelf Dinkel naar haar vakantieadresje. Ik had de eigenaren daar geappt: "wij komen haar 's morgens brengen en blijven dan nog ff gezellig koffie drinken". Bleek er een heel ontbijt klaar te staan. Haha, een cafe de manha is ontbijt in Brazilië terwijl ik als koffieverslaafde echt alleen een 'bakkie doen' bedoelde. Afijn, de ontvangst was dus allerhartelijkst, 't is ook zo'n gezellig stel. En wat hebben ze toch er toch een waar honden walhalla van gemaakt. Zeker nu het helemaal klaar is en alle terreinen omheind en aangekleed zijn (i.t.t. tot de vorige keer toen wij er waren en ze net verhuisd waren naar dit nieuwe stuk land ietsje verderop). Dinkel was ons gelijk vergeten en rende als een gek met de andere honden rond. Het was er dan ook erg druk met viervoeter logees i.v.m. het lange weekend door een nationale feestdag.
Afijn, mevrouw D. lieten we wederom met een gerust hart achter.

Eenmaal terug in Sao Paulo besloten we lekker te gaan eten bij een pizzeria. Onze minivakantie was officieel begonnen, en dan wordt er niet gekookt.

Proost vanuit Brasil!

Ondertussen was er druk app- en facetime contact met mijn familie die in Nederland een groot feest hadden. Mijn nichtje werd die nacht 18 jaar en dat werd daar uitgebreid gevierd.

Met partytenten in de tuin, muziek, 'n foodtruck waaruit de heerlijkste gerechten werden geserveerd, nog meer hapjes en drankjes, een grote groep vrienden en familie bijeen....  kortom een en al gezelligheid.
Wij hebben absoluut een bevoorrecht leven zo als expats in het buitenland en ik geniet daar dan ook met volle teugen van. Maar ik mis mijn kinderen enorm en baal ervan om dit soort feestjes (of andere familieaangelegenheden) te moeten missen. Ondanks alle moderne communicatiemiddelen ben je er, fysiek, niet op belangrijke momenten. Dit geldt voor de leuke evenementen maar ook voor de mindere dingen. Gewoon knuffelen, een arm om iemand heen leggen, een vriend steunen die het even moeilijk heeft, of familieleden helpen bij ziekte of een verhuizing is er niet bij. Dat vind ik dus wel eens jammer. Maar zoals ik op mijn FB pagina heb staan: "Friendship & Love isn't measured in miles". Je leeft maar 1x, en ik weet maar al te goed dat het ook zo afgelopen kan zijn, dus wij halen eruit wat erin zit. Make it count! Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd is mijn motto, dus geniet!

En dat deden wij afgelopen week. Wij zaten in een simpele, eenvoudige en kleine pousada maar op een toplocatie direct aan het strand. Waar de zon al vroeg op komt maar ook vroeg, en heel snel, ondergaat. En dan verlaten de dagjesmensen het  prachtige strand en blijf je alleen over, zittend voor je kamertje op je eigen terrasje, starend in das dunkel hinein. Zo romantisch ;-)

Wij vlogen op Joao Pessoa, een super klein en rustig vliegveldje in de staat Paraiba waardoor wij gelijk al de laid back sfeer opsnoven. We kwamen laat in de avond aan en 't was aardedonker op de verlaten parkeerplaats. Via het uitgestorven strand liepen we, onder de verlichting van de sterren, naar onze pousada. Wat een rust daar, nou ja op de aanrollende golven in de branding na dan. Maar je waant je echt in Paradise. De eerste dagen waren we zelfs de enigste gasten in het pensionnetje en stond er 's morgens een privé ontbijt voor ons klaar. En 's avonds werd het bestelde eten gewoon bij onze kamer geserveerd. Just relax, take it easy en enjoy.

En omdat plaatjes meer zeggen dan woorden:

                                      

m'n vriendje

Nu zijn we weer thuis, Dinkel is ook al terug en er moet gewoon weer gewerkt worden. De wasmachine draait volop, mijn agenda staat nog vol met allerlei (medische) afspraakjes en ondertussen streep ik af naar onze volgende reis. Nog ruim 3 weken (Rob gaat eerst nog een paar dagen naar Colombia) en dan komen wij naar Nederland. Woehoe, lekker knuffelen met de kinderen, de poezen en de rest van vrienden en familie die we gemist hebben. Gezellig samen de feestdagen doorbrengen en dan met ons gezin vakantie vieren. Heerlijke vooruitzichten.