Ritueel.... één van de betekenissen van dit woord is 'een vast patroon van handelingen'. Ik heb daarvan genoeg.
Zoals mijn ochtendritueel. Iedere morgen, na het opstaan, als eerste handeling de voordeur openzetten en de honden naar buiten laten. Zij mogen nog eerder plassen dan ikzelf 😉. De buitenverlichting uitdoen en dan richting de keuken waar de katten geslapen hebben. Daar de keukenvloer aanvegen en uit de twee kattenbakken (ja, ze hebben beiden een eigen bak, maar eentje wordt gebruikt voor het -vele- plassen en de ander voor de grote boodschap) vies kattengrit wegscheppen. Daarna krijgen alle beesten eten, de katten eerst, dan Dinkel en Ollie en dan Seb die apart genomen moet worden. Die laatste heeft nl. erge baknijd en daar werken wij aan. (Het ging een lange tijd goed, ik dacht dat we al aardig progressie hadden geboekt, maar vanmorgen ging het opeens helemaal mis. Ik ben me kapot geschrokken. Dus beginnen wij maar weer van vooraf aan, o.a. door kleine beetjes met de hand te voeren en niet meer op 1 vaste plek/aparte kamer die hij daardoor als zijn 'territorium' gaat zien).
Afijn, normaliter is het dan de allerhoogste tijd voor mijn broodnodige shot cafeïne (euh, tweede of derde kop) en bel ik met mijn wederhelft. Lopen we 'samen' een rondje door de tuin en laat ik, bijvoorbeeld zoals nu, de bloeiende lentepracht zien. En meestal loop ik al pratende gelijk met de poop-scooper rond 💩. Dan vul ik alle waterbakken buiten zodat onze viervoeters schoon drinkwater hebben en raap en/of pluk ik sinaasappelen. Want we starten de dag natuurlijk met vers geperste vitamientjes.
Een heel ander ritueel is het tegenwoordig met mijn verjaardag uit eten gaan. Jarenlang was 30 april een nationale feestdag en hadden de meesten mensen vrij. Zat òf m'n hele huis vol visite (vaak met slecht weer haha) òf had men juist andere plannen. Want op Koninginnedag waren familieleden, vrienden -maar ook onze eigen kinderen- liever druk met de vele oranje festiviteiten. En geef ze eens ongelijk. Eenmaal wonende in het buitenland was die laatste dag van april geen bijzondere datum meer en gaan we sindsdien gezellig uit eten met het hele gezin. Trouwens, nu hebben we Koningsdag en is 30 april in NL ook niet speciaal meer. Maar goed, de niet 'hoeven koken-traditie' wilde ik dit jaar toch in ere herstellen, zeker nu er na Covid weer zonder problemen buiten de deur gegeten kan worden.
Dus Michou en ik zijn gaan dineren bij Lagar da Mesquita. Bedoeling was om hier te gaan eten met mijn moeder voor haar verjaardag drie weken geleden maar ja dàt liep toen allemaal wat anders. Dus hebben wij tweetjes het restaurant (in een oud, voormalig olijfpers fabriekje) uitgeprobeerd.
 |
| Cheers, 'n Aperol Spritz op 54 jaar jong! |
Een gezellig, culinair avondje volgde. Aangezien ik aan de alcohol zat reed dochterlief ons aan het eind van de avond veilig terug naar huis. Daar dronk ik, virtueel, nog even verder met mijn wederhelft. Proost.
En de eerstvolgende volgende verjaardag, die van Michou eind van deze maand, is hij er gelukkig persoonlijk bij. Ik tel de dagen af....
3 opmerkingen:
Fijn dat het allemaal loopt. En ja...honden en eten, dat geeft soms echt oorlog. Kan me voorstellen dat je geschrokken bent, ook eens meegemaakt bij kennissen met 3 honden, samen speelde ze de hele dag maar eten was ineens ook groot gevecht met bloedende wonden, terwijl het maanden goed gegaan was. Heb dus geduld daar mee en denk niet dat dit snel goed komt, het is de aard van het beest. Vreemde is dat ze vrijwel meteen na het gevecht weer leuk met elkaar spelen. Als er maar geen eten is in de buurt. Geniet van je rituelen, vele hebben die en het is ook goed denk ik wat regelmaat.
Zo handig; je eigen Bob! :-)
Gefeliciteerd met je verjaardag, Sally!
Nog van harte!!! Dat ziet er mooi uit dat etentje.
Een reactie posten