Silver lining

Tja....waar te beginnen? 

Nadat ik terug was uit Brazilië had ik een kleine twee weken voordat er weer visite voor onze deur stond. Dus flink in huis aan de slag gegaan en de tuin wat onder handen genomen. Helaas was het weer niet al te best dus schoot ik daarin niet echt op. Ook moest de auto nog een grote beurt en zat ik daardoor zowat een hele dag op het industrieterrein. Als ik dàt geweten had, had ik het anders ingepland. Verder had ik een afspraak bij de orthopeed voor een injectie in mijn knie en zaten we met een hond die hoestproblemen had. Zo kom je de tijd wel door.

En toen was het zover dat mijn ouders arriveerden. Gelukkig knapte het weer wat op en kwam de zon  weer tevoorschijn. Al was de temperatuur in huis wel nog steeds aan de lage kant. Een dik vest mocht binnenshuis wel aangetrokken worden en ook de openhaard hebben we 's avonds af en toe aangestoken. Maar buiten in het zonnetje was het goed toeven. We hadden het erg gezellig samen en trokken er regelmatig op uit. Zo gingen we een dagje naar het stadje Tavira en deden op de terugweg het dorpje Fuseta aan:

Ook bezochten wij de stad Faro.......

en reden door het achterland van de Algarve naar het stadje Silves en lunchten daarna uitgebreid in het leuke mini dorpje Alte.

Verder vierden wij de76e verjaardag van mijn moeder en gingen uiteraard diverse keren uit eten, vooral hier in ons dorp São Bràs de Alportel: 

Op de een na laatste avond van hun bezoek aan Portugal gingen we nogmaals eten bij mama's favoriete restaurantje 'de kippenboer'. Na een gezellig avondje met de nodige glazen wijn liepen we vrolijk terug naar huis alwaar we enthousiast begroet werden door de honden die in de tuin zaten. Wat er toen gebeurde weten we niet precies maar mijn moeder schrokt van al die druktemakers die om haar heen liepen te springen, en in combinatie met wat wiebelende wijnbenen, viel ze en kwam ongelukkig terecht. Ze kon niet meer op haar been staan en zei direct "het komt vanuit mijn heup". De pijn viel in eerste instantie nog mee maar het zag er toch niet goed uit. Wij besloten om maar direct naar het 24h particuliere ziekenhuis in Faro te rijden. Daar bleek uit foto's dat ze haar heup gebroken had. Wat een schrik, wat een dikke pech. Arme mama 😟.

Dus de hele medische mallemolen via zorg- en reisverzekering(en) moest worden opgestart. En de terugreis geannuleerd. Gelukkig hebben mijn ouders hun zaakjes goed voor elkaar en kon ik zo overal achteraan bellen. En zo werd mama een dag later geopereerd en kreeg ze een nieuwe heupprothese. De dagen erna verbleef ze in het ziekenhuis en kreeg ze ook direct een fysiotherapeut aan haar bed. De volgende ochtend zette ze al haar eerste stapjes met looprek en krukken. Wat een bikkel. Ondertussen was ik druk met het regelen van allerlei zaken. Toch handig als je dan de taal wat spreekt. Gelukkig kon mijn moeder met haar Engels redelijk goed in het ziekenhuis uit de voeten. Figuurlijk dan, want ze moest natuurlijk alle rust in acht nemen.

Alle complimenten trouwens voor de ANWB alarmcentrale (v.w.b. zorgverzekering en medische kosten/ziekenhuisopname) en EUROCROSS (v.w.b. reisverzekering die de repatriëring op zich nemen) hoe die haar case hebben opgepakt. Ondanks de Paasdagen werd alles redelijk vlot afgehandeld. En in de tussentijd verbleef mijn vader 'gezellig' wat extra dagen bij ons.

De silver lining van deze hele situatie was dat hij mij nu mooi kon helpen in de tuin en dat hij met Pasen hier was. Kon hij het Festa das Tochas Floridas, dat dit jaar weer georganiseerd werd, mee maken. 

EN ..... hij zag zijn kleinzoon weer na een hele lange tijd. Want die kwam (een dag later nadat mijn ouders oorspronkelijk zouden vertrekken) met een vriend aan in Portugal. Uiteraard heeft Mats voor het raam van het ziekenhuis ook nog even naar oma gezwaaid. I.v.m. corona maatregelen mocht er steeds maar 1 persoon bij haar op bezoek komen. En daar waren ze zeer strikt in. Er werden geen risico's genomen. Elke bezoeker moest zicht eerst melden, legitimeren en een vaccinatie/coronabewijs laten zien. Mijn moeder werd ook om de 3 dagen een PCR test afgenomen.

Dus het was (is) het volle bak in huis. A.s. weekend gaat zoonlief weer naar huis. 

Vanmorgen is mijn moeder (en vader) onder begeleiding van een verpleegster weer naar huis gevlogen. Zojuist kreeg ik een belletje dat ze veilig en wel thuis aangekomen zijn. Fijn weer in eigen omgeving en vertrouwde spulletjes om zich heen. Hier zal ze verder moeten revalideren. Maar de trooper die ze is verwacht ik dat ze snel weer te been zal zijn. 

Wel heel sneu dat deze vakantie voor mijn ouders zo'n naar staartje heeft gekregen.