Abraham

Gisteren was het feest in huize Kemper. Sinds vannacht slaap ik met Abraham in bed.
Oftewijl mijn lieftalige echtgenoot vierde zijn 50e verjaardag. Veel geeft hij niet om feestjes of verjaardagen en hij moest bovendien werken en dochterlief was ook niet thuis, maar helemaal ongemerkt wilde ik het toch niet voorbij laten gaan.






Dus hier en daar wat gekke posters in het huis opgehangen, hielp zoonlief met de slingers in de huiskamer en blies ik 50 ballonnen op.
Die ballonnen gooiden we in zijn auto, samen met wat Abraham posters. Dus toen manlief naar zijn werk wilde moest hij eerst zijn auto ontruimen.
Verder had ik een appelcake gebakken en 's avonds gingen we met z'n drieen uit eten bij Le Bouchon. Toch even wat speciaals doen. Dit weekend is dochterlief thuis en zullen we ook nog wel een restaurantje bezoeken.

Verder gaat het z'n gangetje hier thuis. School en studie zijn in full swing en ik heb nog steeds 3x in de week fysiotherapie. Na wat sessies in het zwembad begon ik eergisteren aan wat oefeningen op de ligfiets en loopband. De (weer)stand werd steeds zwaarder gezet en dat leek allemaal goed te gaan. Maar gisteren voelde ik behalve spierpijn (ik heb zoooo geen conditie of spierkracht meer) maar ook weer pijn. Dat laatste hoort natuurlijk niet dus kijken wat ze morgen bij de fysio zeggen.
Maar over het algemeen schiet het herstel aardig op en loop ik nagenoeg zonder krukken (of bij lange afstanden met 1 kruk). Doe het huishouden helaas weer helemaal zelf en loop ook al met de hond. Zolang we geen andere honden tegen komen gaat dat prima. Zien we een speelkameraadje dan wordt Dinkel druk en erg actief en kan ik haar moeilijker houden. Ik ben nog niet zo flexibel met opeens draaien en kan mijn evenwicht nog niet goed bewaren bij die gekke opspringende hond. Maar overall it's going good.

In Nederland wordt er nog steeds druk gewerkt in ons huisje en op afstand wordt de boel goed gecoordineerd. Mama en vriend Bert houden ons goed op de hoogte. Verder is er een start gemaakt met het schilderwerk. Dus zo langzaamaan komt het einde in zicht.

Rob aka mijn handige harrie, enthousiast geworden door al het geklus, is hier thuis verder gegaan. Hij heeft een gedeelte van ons bureau doorgezaagd en maakt er een wastafelframe van. Voor zijn verjaardag heeft hij dan ook een cirkelzaag en decopeerzaag van ons gekregen.  Rob de bouwer kan het maken haha.

Nog even over de ongeregeldheden in Bangkok. Daar krijg ik nog wel eens vragen over. Vooralsnog zijn alle demonstraties vreedzaam en ondervinden toeristen of  buitenlanders weinig last  hiervan zolang je maar niet op de protest sites komt.  A.s. zondag worden er hier in Thailand nieuwe verkiezingen gehouden. Daar zijn de demonstranten op tegen en dreigen ze de stemburo's te bezetten. Dus hopelijk escaleert de boel dan niet. Maar vooralsnog wonen wij ver weg van alles en zitten wij goed.

Nog 2 dagen en dan is het weekend. Manlief moet weer weg, naar Sri Lanka  (of Bangladesh?) geloof ik. Tot aan onze verhuizing in juni zal ik hem weinig zien. Hij heeft behoorlijk wat reisjes geboekt staan.

De tijd vliegt voorbij. Februari staat alweer voor de deur. Dan nog maar een paar maandjes in Bangkok en begint hier al snel het hele circus van verhuizen.