Hoe kan het verkeren? Binnen een week is alles veranderd en staat de wereld op haar kop. Het onbezorgde leven van velen staat opeens stil.
Ik moet zeggen dat het me allemaal niet koud laat. Ik ben normaliter een praktisch en no-nonsense persoon. Ben niet zo van het negatieve. En ga een uitdaging niet uit de weg. Maar vind dit toch wel beangstigend. Wat is de mens dan eigenlijk nietig en onmachtig tegen zo'n onzichtbare vijand. En wat is Brazilië dan opeens ver. Hier ziek worden is geen leuk vooruitzicht zonder support van dierbaren om je heen. En ook wij hebben in Nederland naaste familieleden in de risico-doelgroep. Bovendien zitten onze beide kinderen "alleen" thuis.
Ook hier zijn we inmiddels in de ban van het Corona virus. De eerste doden zijn gemeld en het aantal besmettingsgevallen neemt gestaag toe. De ambassade riep begin van de week Ned. toeristen in Brazilië & Zuid-Amerika op om hun vakantie af te breken en z.s.m. terug te vliegen. Want niemand weet nog hoe lang grenzen en het luchtruim open zullen blijven en luchtvaartmaatschappijen nog kunnen en mogen vliegen (nb: inmiddels zijn grenzen in Europa en Nederland dus gesloten voor niet essentiële reizen).
Werd er hier op het nieuws in eerste instantie vooral verslag gedaan over hoe een 'op de griep lijkend' virus zich in China en Europa heeft verspreid, krijgen wij er ook mee te maken. Dit blijkt geen gewone griepsoort die voornamelijk de ouderen en zwakkeren in de samenleving treft. En omdat er nog GEEN vaccin tegen bestaat hebben ziekenhuizen onvoldoende capaciteit bij een mega uitbraak. Zeker hier. Dus nemen ze nu ook in Brazilië strengere maatregelen.
Er wordt door de Braziliaanse GGD en via medici op tv veel aandacht besteed aan hoe besmetting te voorkomen. En er werden richtlijnen opgesteld. Vorige week werden openbare scholen en gemeente-/overheidsinstanties in de staat Sao Paulo al gesloten en werd aan particuliere-, privé scholen en crèches gevraagd hetzelfde te doen.
Ik volg niet meer alle expat whatsapp en FB groepen maar ook via INC kregen we waarschuwingen dit virus niet te onderschatten.
Dus sommige bedrijven (zoals mijn fysiotherapie kliniek en de kapper/nagelstudie ) stopten al tijdelijk met werken. Maar anderen bleven open en daar zat men nog "gezellig" dicht bij elkaar. Het mooie weer geeft natuurlijk ook zo'n schijn veilig gevoel tegen deze onzichtbare vijand.
Toch vond ik het op straat al wat rustiger geworden. Ook in de supermarkt zag je dit weekend klanten met volle karren, en net als in Europa, werd vooral wc papier, schoonmaakmiddelen alcohol/ontsmettingsmiddelen en rijst 'en masse' ingeslagen.
En omdat er steeds meer corona gevallen bekend worden is er gisteren aangekondigd dat in Sao Paulo nu ook alle restaurants, shoppingmalls/winkelcentra en alle sportclubs, het liefst per direct, maar in elk geval vanaf a.s. maandag de 23e moeten sluiten. Bedrijven worden nu echt opgeroepen om werknemers zoveel mogelijk van huis te laten werken of met max. 50% bezetting te gaan draaien. Overal staan nu ontsmettingsflesjes in de winkels en je ziet meer mensen met mondkapjes. Bij ons condominio is in de lift het vingerscan systeem uitgeschakeld en er wordt extra schoongemaakt in de openbare ruimtes.
En vanmorgen zag ik bij mijn supermarkt dat die nu van 6 tot 7 uur 's morgens alleen open is voor mensen van boven de 60 jaar. Zodat zij rustig kunnen winkelen en minder blootgesteld worden aan groter (evt. besmet) winkelend publiek,
Voor ons waren de signalen al eerder voelbaar doordat bij Rob de ene zakenreis na de andere geannuleerd werd. De economie staat stil en de beurzen hebben een dreun gekregen. De reaal heeft nog nooit zo laag gestaan. Leuk als je hier op vakantie bent, en je voor je euro dus veel reais krijgt, maar niet als je van de import afhankelijk bent of Braz. geld wilt overboeken.
Uiteraard lezen wij ook het Europese nieuws en alle berichten op FB en begrijpen de gevolgen van alle maatregelen voor het thuisfront. Zelf waren we (vooral ik) bezig met een groot project wat nu helaas helemaal tot stilstand is gekomen. En ik vrees dat in dit geval van uitstel ook afstel komt. Daar baalde ik enorm van en heb daar dan ook echt even van wakker gelegen maar besef ook dat wij nog in een luxe positie zitten. Dus even flink slikken, schouders rechten en weer doorgaan.
Veel vervelender vind ik dat ook voor Mats e.e.a. nu tot een abrupt einde is gekomen. Schotland liep al voor op de UK qua corona maatregelen en men had daar al social distancing ingevoerd. Zijn universiteit was dus al begonnen met online schooling en gaf geen klassikale en face-to-face lessen meer. Nu is daar dan ook alles op slot gegaan en all teaching is suspended. Abrupt einde van het studiejaar. Studenten hoeven niet meer terug te komen (of desgewenst in Schotland te blijven). Voor hem dus ook geen graduation ceremony meer. Onze reis hebben we al geannuleerd. Hopelijk kunnen zijn allerlaatste examens en thesis verdediging via online/skype/facetime etc. plaatsvinden. De uni kijkt naar de mogelijkheden nu alle examens zijn afgelast. Anders moet het afstuderen zelfs worden uitgesteld. Dat is toch een hele teleurstelling. Werk je 4 jaar zo hard en veranderd alles in een week tijd. Dit zet je leven toch wel on hold. Ook financieel hebben hij en zijn vriendin opeens een probleem want hun werk/bijbanen zijn gestopt. Erg vervelend als je daar je studie, levensonderhoud en huishuur van betaald. Bovendien was Mats begin dit jaar net voor zichzelf begonnen en zat nog in de opstartfase. Maar nu staat alles stil. En die bedrijfskosten lopen toch door :-( . Uiteraard staan wij stand-by om te helpen maar leuk is anders.
Ook dochterlief voelt de gevolgen van het corona virus. Omdat ook haar stage nu op een laag pitje is gezet werkt zij extra shifts in de supermarkt. Zodat andere collega's hun kinderen thuis kunnen opvangen c.q. thuis scholing kunnen geven nu kinderopvangverblijven en scholen gesloten zijn.
En als ik dan hoor welke shit ze over zich heen krijgt daar bij de kassa. Chagrijnige mensen die geen afstand houden voor de kassa, mensen die haar uitschelden omdat ze vriendelijk vraagt geen 12 pakken wc papier mee te nemen maar 3 zoals aangegeven staat, klanten die contant geld naar haar toe euh, gooien omdat ze geen fysiek contact willen hebben maar weigeren te pinnen, mensen die schreeuwen tegen haar waarom er zo weinig voorraad in de winkel is..... etc.
Ze maakt lange dagen, doet gewoon haar werk en staat wat mij betreft ook in de frontlinie. Net als al die dokters, verplegers en thuiszorgwerkers die voor anderen klaar staan en daardoor een groter besmettingsrisico lopen.
Want als zij (of een ander familielid) ziek wordt ben ik er niet om te helpen. Wij kunnen/mogen niet zomaar meer terug. Bij familie willen zijn is geen essentiële reden. Want al hebben wij weliswaar een woning in Nederland ons officiële woonadres is in Brazilië. Hier hebben wij werk, inkomen en belangrijker een zorgverzekering. In Nederland zijn wij niet meer ingeschreven en kunnen dus geen beroep doen op de zorg mochten wij zelf ziek worden daar. En ook de reisverzekering dekt in dit geval niets want 'vakanties' zijn nu afgeraden naar risico gebieden. Luchthaven is dicht, er vliegt al bijna niets en dan alleen voor essentiële reizen zoals NL-se zakenreizigers die terug moeten en om vakantiegangers te repatriëren of i.v.m. een overlijden.
Toch een naar idee dat ik niet ff snel terug kan. Lang leve Facetime, WhatsApp-video en internet.
Wij zitten hier in principe goed en ik blijf nu vooral binnen. Doe uiteraard boodschappen, wandel met de hond maar ga dan weer snel terug naar huis. Blijven rare tijden nu en ik denk dat deze crisis veel verandert.
Ik wens dat jullie allemaal gezond blijven en deze periode goed doorkomen. Dat het snel over is en wij er uiteindelijk sterker uitkomen. En dat er op een wonderlijke wijze toch mooie dingen uit deze crisis ontstaan.
Denk aan elkaar!
2 opmerkingen:
Ja, de wereld is in nog geen week tijd totaal veranderd. Zat zelf ook in het buitenland, en in 1 dag was het van heel normaal naar totaal abnormaal veranderd. Gelukkig nog meegekomen op een vlucht terug naar Holland, waar je dan ook ineens in een totaal veranderde wereld komt. Rijen bij de super, heel veel lege vakken etc. Mijn 92 jarige moeder is erg angstig door dit geheel, het brengt nare herinneringen boven van de oorlog, toen er van alles te kort was. Nu totaal niet, maar door het hamsteren grijp je helaas vaak mis. En het is een onzichtbare vijand die nu loert. We moeten er helaas doorheen. Wens jullie daar ook veel sterkte. Ik zit gelukkig weer dichtbij de familie, maar jullie moeten het allemaal van een lange afstand doen. Dank je wel dat je even hebt laten weten hoe het bij jullie gaat nu. Na al die jaren blog volgen leef ik echt mee met jullie en vandaar dat ik me afvroeg hoe het ging daar.
Wat een bizarre, beangstigende tijd is dit! Raar en onwerkelijk voor Mats en Michou ook. Ik kan me voorstellen dat het akelig is dat je nu niet in de buurt bent. En kun je geloven dat die stomme Hollanders dit weekend massaal genoten van het zonnetje? Het was waanzinnig druk op de stranden en in de bossen. Werkelijk krankzinnig. Pas goed op jezelf daar! Ik werk thuis en blijf binnen.
Een reactie posten