13 februari 2022

Dierenperikelen

Vorige week zondag woonden Michou en ik een workshop 'eerste hulp bij huisdieren' bij. Georganiseerd door Vet Nurses for help en gesponsord door onze gemeente. Gehouden in het mooie, oude historische pand van het lokale art centrum.

Beroepshalve heeft Michou hier al het nodige over geleerd. Maar met alle viervoeter thuis is het altijd handig om onze kennis bij te schaven en nieuwe informatie op te doen. 

De workshop werd gegeven in het Portugees maar was, mede dankzij de PowerPoint presentatie en enthousiaste dierenarts (die met duidelijke voorbeelden uit de praktijk kwam) voor ons toch goed te volgen. Er werd een kleine bijdrage gevraagd waarvan de opbrengst ten goede zal komen aan een stichting die o.a. zwerfkatten steriliseren. En alsof de duvel er mee speelt al die opgedane kennis kwam van de week goed van pas. 

Want wij hadden van de week opeens een haan in onze achtertuin lopen. Hoe dat beest daar kwam is een raadsel maar Ollie moest in elk geval niets hebben van die indringer. Die nam zijn taak als terrein-bewaker zeer serieus. Michou hoorde Seb opeens indringend blaffen en vervolgens een hoop gekakel uit de tuin komen. Ollie had inmiddels de haan van zijn mooie veren ontdaan en lag half bovenop dat spartelende beest. Michou roept (euh, gilt) mij erbij en terwijl ik met een handdoek in de aanslag de tuin in ren leidt zij ondertussen de honden af. Gelukkig kijkt Ollie even op en lukt het de haan op dat ogenblik te ontsnappen. Gezien de snelheid waarmee hij naar de voortuin vloog en daar over een hek fladderde, lijkt het erop dat er met zijn vleugels niets aan de hand is. Pffff. Alleen zal hij er behoorlijk kaal uitzien afgaande de hoeveelheid veren die we in de tuin aantroffen. Wij hebben in de buurt nog even gezocht naar de haan maar hem niet meer aangetroffen. Waarschijnlijk is hij terug naar zijn kippenhok ergens hier in de omgeving. Gelukkig maar want ik zou niet weten hoe ik EHBO moet toepassen op een (zwaar)gewonde haan. En een nek omdraaien durf ik echt niet ;-)

Afijn, 's avonds maak ik mij klaar om naar bed te gaan en zie ik Ollie op mijn bed liggen. Foei, dat mag niet. Maar erger nog... ik zie dat hij iets in z'n bek heeft en erop zit te kauwen. Heel schuldig kijkt hij mij aan en ik schrik als een lege, plastic oogdruppel ampul uit z'n bek trek (ik heb te hoge oogboldruk en heb daarvoor speciale druppels voorgeschreven gekregen). Die dondersteen zag iets nieuws op mijn nachtkastje liggen en dacht dat is leuk speelgoed. Als een gek spoel ik zijn mond uit met wat water. Daarna bel ik het spoednummer van de dierenarts want weet niet of deze medicatie giftig voor honden is. Google geeft angstwekkende antwoorden. Zij zegt inderdaad dat het niet echt goed voor een hond is maar waarschijnlijk is de binnengekregen dosis te klein om echt kwaad te kunnen. Maar ze adviseert om langer met een douchekraan zijn mond uit te spoelen en vraagt mij of ik geactiveerde kool in huis heb. Ja, ik heb een potje NORIT in m'n medicijnkastje. Dus daarvan moet ik dat beest 4 pillen geven zodat het 'gif' geabsorbeerd kan worden. Meneer wilde het niet graag doorslikken maar met een heel klein beetje eten erbij krijgen we het toch allemaal bij hem naar binnen. Daarna mag hij toch bij mij slapen want als hij toch een allergische reactie krijgt moet ik alsnog naar de spoedkliniek. Wat een gedoe toch weer. Gelukkig heeft Ollie er niets aan over gehouden. Alleen de dag erna had hij vreselijk zwarte ontlasting en was ik volkomen brak😜

Verder had pup Seb een afspraak bij de dokter. Het valt ons sinds kort op dat hij met zijn linker achterpoot sleept. Hij tilt zijn poot niet echt op en sloft. En schuurt daardoor zijn nagels af. Nu hij steeds groter wordt (4 mnd. en al 20,5 kg!) willen we toch meer weten. Is dit iets tijdelijks of een serieus probleem? Dus naar Faro waar een dierenarts/orthopeed hem aan een heel lichamelijk onderzoek heeft onderworpen. Ook zijn er röntgenfoto's van zijn rugwervels, heupen en benen gemaakt. Er mankeert hem niets qua ruggengraat, botten, kruisbanden, pezen en/of spieren. Geen heupafwijkingen, hernia of iets van die aard. En hij heeft ook nergens pijn. Op zich mooi nieuws. Maar dat betekent- helaas- dat het met zeer grote waarschijnlijkheid een zenuwbeschadiging betreft. En daar kan in principe weinig aan gedaan worden. Zenuwen hebben van zichzelf een slecht herstelvermogen. Je zou een MRI kunnen doen om dit met zekerheid vast te stellen maar dat wordt alleen in Lissabon of Porto gedaan. Niet ff naast de deur. Ook heeft hij zijn gewicht en grootte tegen. Bij dit ras amputeer je t.z.t. niet ff een achterbeen. Voorlopig hopen we dat met een extra grote dosis Vit B en ontstekingsremmers we toch enige verbetering gaan zien. Over een paar weken kijken we dan verder. Gelukkig huppelt Seb, zich van niets bewust, vrolijk in de tuin rond. En voor zijn sleepvoet hebben we nu een schoentje besteld. Hopelijk helpt dat wat tegen de afslijtende nagels als we buiten op straat lopen. Tot dan krijgt hij een sok om. En meneer vindt alles prima....


5 opmerkingen:

Nicky zei

Oh, wat goed om zo'n cursus te volgen! Zeker bij jullie beestenboel. Wat een doerakken! Dat pootje van Seb is wel een beetje zorgelijk vind ik. Hopen dat het hierbij blijft. En fijn dat-ie dat schoentje gewoon zonder problemen draagt. Of misschien voelt geeft het wat meer steun en vindt hij het wel prettig.

Sally zei

@Nicky; ik ben er ook niet echt gerust op. Zolang hij geniet, geen pijn en een goede kwaliteit van leven heeft... helemaal prima. Een wat kreupel, huppelend blij ei is ook lief. We zien het gewoon aan en kijken tegen die tijd wel verder.

Wim zei

Mijn hond ( Bedlington terrier) heeft dit indertijd ook gehad, andere oorzaak (ongeluk) maar die is er 18 jaar mee geworden. Liep buiten met een baby laarsje, echt dat werkt prima... Echt ongelukkig is hij er nooit van geweest. Denk meer dat de baasjes ( deed ik ook) zich ongerust maken. Maar is hij blij en happy, so be it dat de nagels extra slijten. Grappig dat je EHBO voor dieren kan volgen bij jullie, altijd handig, zeker ook met het werk van je dochter.

Sally zei

@Wim, wow 18 jaar!! fijn te lezen dat jullie hond zo oud geworden is met dit. Onze hond zal alleen wel erg groot en zwaar worden dus we hopen dat het geen al te groot probleem voor z'n poot wordt. bedankt voor de tip van het kinderlaarsje. En een Bedlington terriër die zou Michou graag gegroomd hebben ;-)

Willemijn zei

Wat super zo'n cursus!
Arme Seb!