Stom

Ik kijk naar links. Ik kijk naar rechts. Dan kijk ik weer naar links en dan recht vooruit. Maar 't maakt geen verschil. De achterkant kan ik via een extra spiegel zien. Maar hoe ik ook kijk het verandert de situatie niet. Het is wat is. Ik sta in de badkamer en kijk zuchtend naar mijzelf. En de kinderen hadden mij nog zo gewaarschuwd.

Twee weken geleden stond ik weer eens op met een 'coupe ontploffing´. Zo fijn die overgang. Overdag valt het allemaal nog wel mee, maar vooral 's nachts breekt het zweet mij uit. En slaap ik slecht. Ik draai en woel en word regelmatig wakker met vooral een warm hoofd, zeiknatte nek en plakkend (en daardoor vet) haar. Ik droeg mijn lange haar daarom steeds vaker in een knot of vlecht want los zag het er niet uit. Te veel werk om het te stylen en na een opvlieger zat het toch niet meer in model.

Dus toen ik weer eens slecht geslapen had omdat ik steeds op mijn eigen plakkerige haar lag besloot ik de schaar erin te zetten. Dat piekhaar moest er NU af. De kapper had die ochtend nog tijd en samen besloten we er een flink stuk af te halen. Ik wilde eigenlijk tot op mijn schouders maar uiteindelijk viel het nog korter uit. Te kort. Zodra het geföhnd was zag ik al dat ik een grote fout had gemaakt. Want zo'n bob kapsel is alleen leuk als je het ook steeds föhnt of krult. En daar heb ik helemaal geen zin in iedere dag. Bovendien vind ik het nu door m'n (te korte) pony en bril, helemaal geen leuk model. Beetje stijf en tuttig. En in een staartje doen gaat ook niet echt. Zucht. Ik ben weer eens te impulsief geweest. Is dat ook een overgangs symptoom? Domme beslissingen nemen? De kids zeiden al "jij hebt altijd spijt als je naar de kapper bent geweest en iets radicaals hebt gedaan". Ik herinner mij inderdaad eens een roodbruine kleur die meer oranje uitviel haha.

Afijn, het zal wel weer aangroeien maar iedere keer als ik nu voor de spiegel sta denk ik wat heb ik toch weer gedaan. Krijg het gewoon niet leuk in model. Ik lach een beetje als een boer met kiespijn. Ze was een beetje dom.... 😏

Gelukkig had ik genoeg afleiding de afgelopen dagen omdat mijn ouders weer eens in het land waren. Wie had dat ooit gedacht nadat mijn moeder afgelopen mei haar heup hier nog gebroken had? Maar ze loopt weer als een kievit en durfde de reis naar de Algarve aan. Dus zag ze deze keer haar kleinzoon in het echie en niet vanaf een afstandje door een ziekenhuisraam. Ook Rob ontmoette zijn schoonouders  weer na hele lange tijd.

Gelukkig werkte het weer goed mee en konden we lekker genieten van de zon. Mats liet aan zijn grootouders zien hoe hij klimt, we gingen uit eten, bezochten het stadje Loulé,  relaxten op de veranda en werkten wat in de tuin. Ook keken we naar wedstrijden van het wk voetbal en genoten in de avonden volop van de warmte van onze salamandra. Ik  hielp nog een paar uurtjes als vrijwilliger bij de Christmas fair van friends of museum (Rob strikte ik voor het opruimen en afbreken van de stands) terwijl de rest van de familie genoot van glühwein, cakes en meatpie.

*klik op foto voor vergroting

*klik op foto voor vergroting

Een en al gezelligheid dus. Inmiddels zijn mijn ouders weer naar huis, is Mats ook even in Nederland en gaat Rob volgend weekend voor een paar dagen naar zijn (zieke) vader. Genoeg activiteit dus. Sowieso komt er van dat sabaticallen van Rob weinig terecht hihi.

De tijd vliegt, het is alweer december. Van de week de kerstversiering maar te voorschijn halen en het huis gezellig maken. 

Fijn weekend allemaal.