Portugal doet het goed w.b.t. dalende coronacijfers. Heel langzaam laat de president dan ook de teugels wat vieren. Restricties worden stapsgewijs afgebouwd en sinds maandag mag je weer buiten je gemeente komen. Ook kunnen restaurants, koffietentjes en cafés, naast take away, hun terras weer openen (max 4 pers. aan een tafeltje) en winkels van max. 200 M2 mogen hun deuren openen. Leerlingen kunnen weer naar school en gehandicapten en bejaarden weer naar hun respectievelijke dagopvang of activiteitencentrum. Ook musea en culturele centra mogen weer bezoekers ontvangen. Doordeweeks mag dit allemaal tot 's avonds maar in het weekend tot 13.00 uur. En buiten sporten, in kleine groepjes, mag ook weer. Er ging dan ook een groot gejuich op onder de grote groep expats en pensionado's dat de golf- en tennisbanen weer open zijn gegaan 😉.
Je ziet dan ook direct weer meer bedrijvigheid en leven op straat. Ik hoop dat de besmettingscijfers laag blijven maar vrees zelf voor een terugslag. Want de cijfers van Pasen moeten nog binnenkomen en ik zag toch echt te volle terrasjes de afgelopen dagen.
Met Pasen was het hier verder rustig. Fica em casa... Stay at home. Een grote tegenstelling tot anders. Al meer dan 300 jaar staat ons stadje bekend om zijn Festa das Tochas Floridas met Procissão da Aleluia. De optocht met bloemenfakkels en het gelegde bloementapijt trekt altijd duizenden bezoekers. Van heinde en ver komen ze naar São Brás de Alportel om dit te vieren. Nu was, net als vorig jaar, het feest geannuleerd en alle activiteiten verboden.
Toch wilde de gemeente Pascoa niet ongemerkt voorbij laten gaan. Dus werd er op het plein Largo de Sao Sebastiao een grote bloemenfakkel geplaatst en klein tapijtje gelegd. Ook in andere plaatsen zag je trouwens dat men paarse bloemen op straat had gestrooid. Toch leuk om zo een klein stukje van deze cultuur mee te krijgen.
Het duurde even voordat we de locatie gevonden hadden. We wisten in eerste instantie niet precies hoe die plek heette. De route was dan ook niet zo heel duidelijk aangeven. Maar m.b.v. het kaartje reden wij via een smalle, behoorlijk bochtige en klimmende weg de heuvels in en kwamen zo toch op de plek van bestemming: Barragem de Menta. We parkeerden de auto op een verlaten parkeerplaats. Het leek wel niemandsland. Doodstil, geen mens, auto of huis te bekennen. Alleen de geluiden van de natuur.
De honden renden de stoffige zandweg af richting het meertje. Hier dook Dinkel meteen het water in. Ollie rende ook enthousiast mee totdat hij doorkreeg dat er geen vaste grond meer onder z'n voeten bevond. Hij trappelde een paar pootslagen terug en bleef verder angstvallig bij het ondiepe gedeelte. De held haha. En terwijl de honden zich met een stok in en bij het water vermaakten genoten dochterlief en ik van een meegebracht broodje pindakaas, koekjes en flesje water. Simpele picknick.
Wat lekker om er even uit te zijn. De honden -en wij- genoten. Na een uurtje liepen we op ons gemak weer omhoog, terug naar de parkeerplaats. Hier bestudeerden wij nog even de informatieborden. Er zijn meerdere wandel- en mountainbike routes in deze omgeving uitgezet. Wij zullen hier zeker vaker terugkomen.
Via een andere weg, voor nog wat meer sightseeing, reden we weer terug naar huis. Een heerlijk middagje zo.
Absoluut voor herhaling vatbaar.
2 opmerkingen:
Goed bezig zo, plezierig en gezond ook. Leuk dat de honden ook zo genieten. Nu het warmer gaat worden merk je vast de grote voordelen van daar wonen. En als straks alles verbouwd is.... Maximaal genieten !
Altijd leuk om je nieuwe omgeving te verkennen. Zeker als het weer een beetje mee werkt.
Een reactie posten