Vorige week was Rob naar Amerika voor zaken en had ik dus het rijk alleen. "Of ik dat niet erg vond, zo alleen thuis in een 'vreemd' land, in een nog semi kaal huis en zonder bekenden?" vroegen familieleden. Nou nee, niet echt. Ik spreek een beetje de taal en ben bovendien gewend aan vaak alleen zijn. Trouwens ik heb Dinkel toch voor aanspraak. En nu had ik mooi de tijd om wat spulletjes voor in huis te kopen. Dingen waarvan mijn eega het nut niet inzag of nu (nog) niet nodig vond. Ik had daar andere ideeen over en iets met als de kat van huis is.........
Dus verkende ik vorige week de hele buurt op zoek naar o.a. kussentjes voor op de bank (had ik al geschreven dat dat een bagger ding is. Je zit gewoon op een stuk hout met wat stof erom), prullaria voor in de keuken. snuisterijtjes voor in de badkamer en frutsels op het toilet. Ik wilde 3 klokken met de tijden van het thuisfront, een vaas met bloemen voor op tafel ....
Afijn jullie snappen het wel. Dingen om je huis aan te kleden en vooral 'op te leuken'. Lang leve wereldwijd pinnen en m'n creditcard (en vooral geen man die je uitgaven controleert whahaha).
Al lopende door onze wijk nam ik Dinkel overal mee naar toe. Ze zijn hier zo hondvriendelijk. Elke winkel heeft wel een haak om je hond even te parkeren. En mevrouw weet inmiddels precies bij welke winkel water buiten staat en waar andere honden soms buiten zitten.
Wij lopen wat af samen. De 10.000 stappen per dag haal ik met gemak. Ik zit er tegenwoordig ruim boven. En dat op straten die heuvelachtig zijn en absoluut niet gelijk. Zo heeft het ene apartementengebouw een prachtig mooie aangelegde stoep voor de deur terwijl het oude gebouw er naast al jaren niets meer doet aan hun stukje troittoir. Ik breek af en toe m'n nek zowat. Maar ondanks die rare, ongelijke stoepen moet ik zeggen dat het wel erg schoon is. Een ieder veegt zijn of haar stukje straat letterlijk schoon. Elke dag weer. We kennen al aardig wat security guards, Dinkel en ik.
Onze guards houden de boel ook schoon en vooral goed in de gaten. Want behalve wat mikmak spullen voor in huis moeten we ook nog meubels hebben. En aangezien alles hier in huis van waaibomenhout is gaan wij natuurlijk geen dure spulletjes voor die paar jaar neerzetten. Dus hield ik me vorige week ook bezig met het zoeken naar meubelen op de Braziliaanse variant van Marktplaats en een 2nd hand site van expats. En toen er dus een paar spulletjes gebracht werden van een tweedehands winkel en ik naar beneden liep om die man binnen te laten werd ik vriendelijk door de portier verzocht weer naar boven te gaan. Zij zouden zorgen dat deze persoon bij mij boven kwam. Eenmaal de verkoper in huis werd ik daarop via de intercom gebeld met de vraag of alles oke was en of ik nog hulp nodig had. Ze houden mij goed in de gaten hier.
Verder heb ik uren aan de telefoon gezeten met zo'n servicenummer van onze tv/internet provider. Tjonge, die callcenters zijn ook overal het zelfde. Je krijgt eerst zo'n keuzemenu met tig opties, en toen begon de ellende. Het contract staat op Rob's naam en niet op de mijne. Dus allereerst is het al moeilijk dat mevrouw belt. Wij willen graag het filmpakket hebben maar kregen sportzenders. Later bleek dat Premier het voetbalpakket is en Premiere (van FOX) films bevat. Gevalletje miscommunicatie. Maar ojee, wat een drama. Want zeg je Brazilie dan zeg je voetbal, en nu wil ik het sportpakket opzeggen. Mevrouw, het WK Voetbal komt eraan. Tja sorry, Nederland ligt eruit en doet toch niet mee. Ik wil films. En ja, manlief ook. Pure heilschennis was het. Maar goed klant is koning, gelukkig ook in Brazilie, dus men ging het aanpassen. Maar ik heb me daar dus niet geliefd gemaakt.
Wie ook niet geliefd zijn momenteel en waar grote onvrede over heerst zijn de brandstofprijzen. Die zijn zo gestegen dat de vrachtwagenchauffeurs in opstand zijn gekomen. Veel chauffeurs zijn kleine zelfstandigen en die zien hun inkomsten dalen nu een groot deel van hun salaris opgaat aan hogere brandstofkosten. Dus zijn zij gaan staken, hierbij gesteund door de vakbond. Ruim een week ligt alles plat. Inmiddels heeft dat zo'n impact op het dagelijkse leven want niets wordt meer bevoorraad of opgehaald. Tankstations staan droog en sluiten, supermarkten krijgen geen nieuwe aanvoer en vooral in het binnenland van Brazilie hebben mensen grote problemen. Vuilnis wordt niet opgehaald want er is geen brandstof, ambulances en politie kunnen niet veel uitrijden, Kleinere binnenlandse vliegvelden cancellen vluchten. Olie en water raakt op. Ik zag beelden op tv van boeren die duizende liters aan melk konden weggooien want er kwam niemand om het op te halen. Groente en fruit ligt te rotten. Mensen slaan aan het hamsteren.
Hier in Sao Paoulo was er in eerste instantie nog niet veel van te merken maar begin van de week raakte ook hier de brandstof op en zag ik wat legere schappen in de supermarkt en op de dagelijkse versmarkt waren niet alle kramen bemand. Het werd zowaar 'rustig' op straat. Ik had online nog een stel grote planten gekocht maar die worden ook pas volgende week geleverd want ook de bezorger had geen benzine voor transport. En een tv kastje voor in de slaapkamer werd door de verkoper lopend met een steekwagentje gebracht want dat scheelde weer brandstof.
Rob was zelfs afgelopen maandag vrij want z'n bedrijf ging dicht omdat de fabriek geen onderdelen geleverd kreeg en een groot deel van het personeel niet op de zaak kon komen. Wij zelf hebben nog ruim een halve tank. Gisteren vierde men Corpus Christi en vandaag was 't ook een vrije dag (lang weekend) dus Rob had maar een kort weekje.
Inmiddels is de situatie in Sao Paulo wat verbeterd en worden er steeds meer tankstations bevoorraad en krijgen de supermarkten weer goederen geleverd. Het lijk erop dat het dus de beterende kant op gaat. Afwachten maar. Tja, zo hebben we tijdens onze eerste utizending naar Brazilie ruim 3 maanden op onze container moeten wachten omdat er toen gestaakt werd door douane personeel. Zaten we al die tijd op een tuinset en sliepen op een luchtbedje. K(r)amperen in huis. Dan zit ik deze keer nog niet zo slecht.
A.s. maandag komt ons 'nieuwe' grote bed en gelukkig ook een andere bank. Kunnen we eindelijk ook goed slapen en lekker zitten.
Fijn weekend.
6 opmerkingen:
Blijft een apart land. Toch knap hoe je ermee omgaat.margreet
Ja, je kent het "klappen van de zweep" nu aardig, dus geen wonder dat je snel gesetteld raakt nu. Wel weer leuk toch ? En met Dinkel bij je is het net of je thuis bent. Mijn familie in Brazilië heeft ook een hond, volgens mijn tante een must om goed in contact te komen met mensen in de buurt. Je leert zo veel mensen kennen.
Veel plezier met het afmaken van de inrichting de komende tijd.
Wat een verhaal weer. Wel fijn dat de security alles in de gaten houdt. Wij gaan weer naar Leros. Ik zal je meenemen in mijn mailtjes. Plien.
Nou Sally, je hoeft je niet te vervelen. het is en blijft een leven(geen dagelijks) met veel variatie.weet je morgens bij het wakker worden nog wel waar je (t)huis woont. Maar wel mooi om je verhalen te lezen
Die klokken zijn geweldig! Leuk om te lezen hoe jullie jullie nestje bouwen daar. ;-)
Jeetje, het loopt wel soepel allemaal. Maar met je lieve Dinkel aan de hand kun jij de hele wereld aan toch? ??
Een reactie posten