Zo'n weekje waarin niets hoeft en/of moet. Alleen maar genieten van zon, zee en strand. Gewoon lekker relaxen bij het zwembad en alleen maar te hoeven nadenken over welke cocktails we nu weer zullen gaan drinken en wat (en waar) we zullen gaan eten. Zo'n reisje om ff bij te tanken en de batterij weer op te laden. Waren we echt aan toe. We hadden beiden de griep voordat we weggingen en gingen nog snotterend het vliegtuig in. Dus wat vitamine D was ons zeer welkom.
De eerste paar dagen had ik een kamer in een luxe resort in Porto de Galinhas geboekt en daarna wat in Recife. In laatst genoemde plaats had ik in eerste instantie mijn oog laten vallen op een hotel bij Praia Boa Viagem maar dan moet je steeds een drukke, soort boulevard, weg oversteken om op dit bekende en levendige strand te komen. Rob kon zich echter van vroegere reisjes nog herinneren dat hij ook wel eens in een hotel direct aan zee verbleef. Aan een ander strand, wat verderop. Dus heb ik onze boeking nog gauw gewijzigd naar een hotel aldaar. Dit bleek een iets oudere, mindere (toeristische) buurt en blijkbaar met name 's avonds wat onveiliger. Althans het hotel deed na zonsondergang het toegangshek naar het strand op slot en adviseerde haar gasten daar in het donker niet meer te komen.Wij hebben er in elk geval geen onveilig gevoel bij gehad en hebben ons erg prima vermaakt. Het strand werd vooral bezocht door de locale bevolking en dat is altijd gezellig. Vooral als je de taal wat spreekt. En manlief regelde mooi bij zo'n locale straatverkoper een lekkere lunch voor ons die zo, vers, op het strand werd geserveerd. Het leven kan zo eenvoudig zijn....
Helaas heeft Recife geen zee om lekker in te gaan zwemmen tenzij je graag in kennismaakt met een haai :-)
In beide plaatsen hadden we trouwens met oude bekenden afgesproken.
De bedoeling was om in Porto de Galinhas Rosane te ontmoeten, een Braziliaanse vriendin uit mijn Curitiba-tijd, die hier vorig jaar naar toe is verhuisd. Maar helaas was haar moeder net die week ervoor overleden en was zij daarom weer terug naar huis gevlogen. Die ontmoeting houden we dus tegoed. In Recife hebben wij wel een gezellig avondje met een oud collega van Rob doorgebracht. De caipirinha vloeide rijkelijk.
Afijn, wij hebben dus genoten van onze tripje naar het noorden van Brazilië maar ook de hond heeft de tijd van haar leven gehad. We kregen iedere dag een update met foto's hoe Dinkel zich daar vermaakte. Het was ons duidelijk; die wil niet meer terug naar huis.
En omdat plaatjes* nou eenmaal meer zeggen dan woorden:
Jullie snappen zeker wel waarom ik er voorstander van ben om dit soort reisjes erin te gaan houden ;-).
Gelukkig is nu de Braziliaanse winter hier in Sao Paulo zo goed als afgelopen en wordt het duidelijk lente. Overal zie je verse groene blaadjes aan bomen verschijnen, bloemknoppen ontluiken en nieuw leven ontstaan. Ook de temperatuur gaat iedere dag omhoog. Vandaag is het 24 grd en morgen wordt het alweer 28 grd. Heerlijk.
En over 1,5 week komen Michou en mijn ouders naar Sao Paulo. Hoe gezellig. Ik ben dus alweer flink aan het plannen wat we allemaal moeten gaan doen en zien. Kortom ik ga dus gewoon nog even door met vakantie vieren.
Life is good.
* klik op een foto voor vergroting
3 opmerkingen:
Fijn dat het uitje zo leuk geweest is. Mooie foto's en ook heel leuk om te zien hoe Dinkel de tijd van haar leven heeft. Jullie vakantie en genieten, kennelijk zij ook dus. En heerlijk dat de zomer er aan komt, hier begint het nu langzaam af te lopen naar de herfst. Leuk dat we weer op de hoogte zijn nu, was ff stil op het blogfront...
Leuk blogje met leuke foto,s vooral van Dinkel.
Margreet
Wat een heerlijke vakantiefoto's. En die Dinkel; die heeft het ook naar zijn zin gehad, zeg! Veel plezier alvast met Michou en je ouders. Geniet er maar lekker van!
Een reactie posten