Chili deel 2

Ik word vroeg wakker terwijl Santiago ook langzaam ontwaakt. Na de enerverende dag van gisteren ben ik als een blok in slaap gevallen. Rob appt mij dat hij al in een taxi zit en er over ongeveer 30 min. zal zijn. Ik duik dus gauw onder de douche en loop snel naar buiten voor mijn ontbijt. Voor het gemak wordt het weer Starbucks waar ik een espresso en een yoghurt met granola haal. Ik heb eigenlijk nog meer koffie nodig en zie dat ze bij een soort bakkertje op de hoek ook koffie verkopen. Stukken goedkoper en erg lekker. Hier haal ik dus nog een grote bak om goed wakker te worden. Ik ben net terug in onze Airbnb als Rob voor de deur staat. Fijn, nu zijn we weer gezellig samen.
Na zijn koffer uitgepakt te hebben besluiten we direct om Santiago te gaan verkennen. Ik had al een hele planning van wat ik allemaal wilde zien. Het is nog steeds heerlijk weer en een paar graden warmer dan aan de kust. Wij lopen via de gezellige wijk Lastarria waar onze Airbnb zich bevindt richting het oude centrum. Door mooie straten met veel oude gebouwen en leuke pandjes. De architectuur is prachtig. Bij Plaza de Armas is het gezellig druk. Ergens wordt muziek gemaakt en overal lopen toeristen rond. Maar de sfeer is relaxt en gelukkig niet te druk. Net als de rest maken wij volop foto's. Eerst wilde ik de Hop on Hop Off bus nemen maar eigenlijk gaan we liever te voet verder.

Dus we vervolgen onze weg door het winkelgebied met haar prachtige lanen (winkelstraten is echt niet de juiste benaming, zulk groen en weids voetgangersgebied) en neuzen overal rond. Al struinend lopen we terug richting 'onze' wijk. Bij een supermarkt eerst nog het broodnodige aan drank en lokale snacks gehaald. Eenmaal in ons appartementje is Rob een uurtje gaan slapen (korte nacht geweest) en ben ik weer mijn shot caffeïne gaan halen. Je zal er maar aan verslaafd zijn :-) Toen mijn wederhelft zich weer in het land der levenden bevond zijn we weer naar buiten gegaan. Het gevoel van 'er is nog veel te zien en veel te weinig tijd'. Deze keer was het grote park Cerro Santa Lucia onze bestemming. Een 'heuvel' (oude vulkaan) midden in de stad met een prachtig uitzicht op de Andes in de verte. In dit park vind je de restanten van een oude kerk, een kasteel, een fort en veel monumenten/standbeelden. Een aardig klimmetje maar mooie wandeling. Hier hebben we dan ook een tijdje rondgelopen.

Als afsluiting op een terrasje een welverdiende mojito gedronken en daarna nog een ijsje bij de best place in town gehaald. Eenmaal terug op de kamer ons wat opgefrist, omgekleed en toen weer naar buiten gegaan. Die alcohol op een toch wel lege maag was niet zo'n goed idee. Daar moet even wat steviger kost in. Bij een heel klein, smal Japans zaakje, met enkel 1 tafeltje en 4 plekken aan de bar daarom heerlijke sushi gegeten. En terwijl wij daar gezellig zaten werd het alsmaar drukker buiten. Met name hele groepen vrouwen, al zingend, scanderend en spandoek dragend, liepen voorbij. Wat bleek, i.v.m. International Womens' Day was er die avond een grote demonstratie voor o.a. gelijke rechten georganiseerd. Een grote opkomst en enorme drukte maar alles ging er allemaal rustig en zelfs vrolijk aan toe.

 

Na een tijdje gekeken te hebben bij de demonstratie zijn we teruggelopen naar onze Airbnb. Toch geen slaapmutsje meer. Mijn voeten voelde ik inmiddels behoorlijk en moe van alle indrukken zijn we ons bed in gedoken.

De volgende dag, zaterdag, waren we weer redelijk vroeg wakker. Ik moest koffie en ging ons ontbijt halen bij het bakkertje op de hoek. Maar die bleek nog steeds gesloten. I.v.m. de demonstratie waren ze gisteren eerder dicht gegaan en nu helaas nog niet open. Dus dan maar weer bij Starbucks naar binnen. Bij een ander klein supermarktje wat brood, vleeswaren, kaas en 2 losse eieren meegenomen en dat als ontbijt in ons ienieminie keukentje met dito tafeltje klaargemaakt en opgegeten.

Beetje k(r)amperen...net als vroeger haha.
Nu de inwendige mens gevoed was werd het tijd om Santiago verder te gaan ontdekken. Weer te voet. Die 10.000 stappen per dag halen wij wel. Afijn, wij maakten ons dus klaar voor een flinke wandeling, via de wijk Bella Vista, op naar Cerro San Cristobal. Dit is het hoogste punt in Santiago, met het Maria beeld en de vergezichten over de gehele stad en wijde omgeving. We liepen door een van Santiago's vele stadsparken, over de (drooggevallen) rivier en via (nu nog rustige) uitgaansstraatjes naar de voet van de berg.
Hier was het voor de eerste keer echt druk,veel toeristen en locals die het weekend daar boven willen doorbrengen. Een pleintje met allemaal kraampjes waar vooral toeristisch prul verkocht werd en een lange rij voor de Funicular, het 'treintje' wat via een  kabelbaantje de berg op gaat (en ook stopt bij Santiago ZOO). Even dacht ik zullen we dan maar naar boven gaan lopen maar met mijn slechte rug (die ik al wat begon te voelen door het zachte matras in onze AirBnB) besloten wij (euh ik) dat we toch maar liever achteraan de rij aansloten. Gelukkig viel het wachten redelijk mee en zo'n kleine 30 min later hadden we een enkele reis naar boven. Daar op het eerste plateau genoten van het spectaculaire uitzicht. Toen verder naar boven gewandeld naar het heilige Maria beeld. Hier uiteraard nog meer foto's gemaakt, het ernaast liggende kerkje even binnen gelopen, de plek met offers aan Maria bewonderd, het amfitheater bekeken en zijn toen de andere kant van de berg opgelopen.

Wandelpaden genoeg. Wij passeerden de gondelbaan en werden steeds ingehaald door fanatieke mountainbikers. Wat een klim. Dat is nog eens een weekend activiteit.  Ff de berg op fietsen. Na bij een eettentje wat fruit, een soort wrap met gehakt en kaas en water gekocht te hebben maakten wij ons op voor de afdaling. Een droog, soms wat steil zandpad met af en toe open plekken met prachtige vergezichten. Zoiets gaat toch nooit vervelen? Kortom een hele mooie hike.
Eenmaal beneden eerst een toilet opgezocht en toen weer door andere bohemien-achtige, artistieke straatjes van Bella Vista naar het Parque Forestal gewandeld. Hier wilden wij graag een een uurtje relaxen, net als vele locals doen. Alsof je op een terrasje zit maar in dan op een picknick kleedje. Beetje mensen kijken en samen romantisch liggen in de zon. Hier gelijk onze (erg verlate lunch) genuttigd.

In heel Santiago (en in Vina del Mar trouwens ook) zie je veel zwerfhonden. Maar ze zijn absoluut niet vervelend, bedelen niet, lopen niet in grote roedels rond en zien er allemaal redelijk verzorgd uit. Bij veel restaurantjes hebben ze dan ook etensbakken en water voor de honden buiten staan en in het park zagen wij zelf dat er hondenhokken geplaatst waren. En nergens hondenpoep op straat. Wordt dus keurig opgeruimd? Zo kan het dus ook. Toen de zon wat begon te zakken hebben wij ons kleedje maar weer opgerold en gingen op 'huis' aan. Nog gezellig over een tweedehands marktje gelopen en daarbij onszelf nog maar een keer op een ijsje getrakteerd. 's Avonds besloten wij om op het gezellige pleintje een pizza te gaan eten. Even niet denken aan de lijn maar gewoon genieten. 'N glas Chileense wijn voor manlief en ik bestelde deze keer een pina colada. En het smaakte allemaal prima. Tot laat bleven we natafelen. Genietend van ons laatste avondje hier. Zo gezellig dat hele Zuid Amerikaanse sfeertje. Echt vakantiegevoel.

De volgende morgen sliepen wij uit. Ontbeten nogmaals in het kleine keukentje. Ik haalde 2 grote koffies bij het bakkertje op de hoek die nu gewoon weer open was en na nog wat gerommeld te hebben checkten wij om precies 12 uur uit. Daarna op zoek naar een taxi (Uber is officieel in Chile verboden, clandestien rijden ze er wel) die zo gevonden was. Die geel/zwarte taxi's rijden af en aan en binnen een uur waren we dan ook op het International vliegveld. Door Rob's frequent flyer pas waren we ook snel klaar bij het inchecken. Daarna was het nog een paar uur wachten in de lounge en mochten wij aan board. Op zich een goede vlucht al kwamen we eenmaal boven Brazilië in fiks onweer terecht. Beetje wiebelig landden wij. Bleek dat het die zondag in Sao Paulo aardig gespookt had en dat er zelfs hele wijken ondergelopen waren. Met alle tragische gevolgen van dien. Maar ondanks de hevige regen hadden wij zo een Uber en om 22.00 uur waren wij weer veilig thuis.

Wat een geweldige trip en natuurlijk veel te kort. Er valt nog zoveel te zien. De Andes, de wijnstreken, de ruige kust. Santiago, Chili.... zeker voor herhaling vatbaar en absoluut een aanrader.

En de volgende trip staat alweer voor de deur. A.s. Zaterdag vertrekken wij naar Japan (en paar dagen Nederland).


PS: het heeft even geduurd voordat er weer een verslagje was maar ik heb steeds problemen met mijn laptop. Het ding loopt continue vast, wordt te heet, de batterij werkt niet meer en is ook nog mega traag na een laatste update. Kortom er valt gewoon niet meer op te werken. Aangezien mijn verjaardag voor de deur staat heeft mijn liefhebbende echtgenoot gezegd dat ik van hem in Nederland een nieuwe krijg. Dus even geduld dan volgen er weer met regelmaat nieuw blogjes en kan ik ook eindelijk het laatste deel van mijn boek afmaken.