Japan, Osaka week 1

Het is ruim een maand geleden, je zou het haast alweer vergeten zijn, maar we hebben toen een geweldige reis gemaakt. En al schrijf ik dit blog natuurlijk voor jullie lezers, is deze website voor mij ook een heel leuk naslagwerk, 'n soort dagboek als het ware. Terwijl ik dit verslag typ herleef ik de reis gewoon weer opnieuw. Zo leuk.

Ga er maar voor zitten, het wordt een lang verhaal en dit is nog maar het relaas van de eerste week ;-)

Op de 1e zaterdag van April, aan het begin van de avond, vertrok onze 11 uur durende vlucht naar Amsterdam. Deel 1 van de lange reis naar Japan. Overdag had ik nog flink gepoetst in huis, gebruikmakend van het feit dat Dinkel er niet was. Het kwam het hondenpension beter uit om haar al vrijdags op te halen, dus Dinkel´s vakantie begon een dag eerder, de bofbips. En ook wel lekker om nu eens zonder een nieuwsgierige hond mijn koffers te kunnen inpakken.

Het inchecken op Guarulhos airport ging rap, ik werd zowaar geüpgraded en kon naast Rob zitten vooraan in economy plus. Dus met meer beenruimte en niemand die voor je zit. Ik kon, as usual, niet slapen en heb dus veel films gekeken. Verder was het een prima vlucht. Eenmaal aangekomen op Schiphol hadden we een overstaptijd van 2,5 uur en in de KLM lounge kwamen we  gelijk al 3 collega´s van Rob tegen. De volgende 11 uur durende vlucht was die naar Osaka.  Hier kreeg ik geen upgrade maar manlief offerde lief zijn ruimere stoel op. Dus ik zat heerlijk breeduit. Dit was een dagvlucht en hierdoor lukte het mij weer niet om m'n ogen te sluiten. En met het tijdsverschil van 12 uur (t.o.v. Sao Paulo), was ik werkelijk gebroken toen wij om 9 uur in de ochtend landden op Osaka international airport. Doordat wij lang moesten wachten bij de douane (leek onze begindagen in Dubai wel) hadden wij snel onze koffers bij de bagageband en liepen wij naar buiten naar de aankomsthal. Hier heb ik eerst bij het airport postkantoor mijn bestelde wifi-powerbank opgehaald die ik van tevoren al online had gereserveerd. Een prima en heel betrouwbare service. Een aanrader dit bedrijf. Ik had nl. al begrepen dat internet onmisbaar is voor het reizen in Japan. Roaming is duur, zeker vanuit Brazilië, en vooral als je google Maps of Google translate onderweg wilt gaan gebruiken (offline maps downloaden is bijv. geblokkeerd in Japan). Afijn, door dit device had ik nu overal, zeer snelle en betrouwbare wifi. Inmiddels had Rob bij een ATM wat Japanse Yen's gepind en ook alvast met zijn collega's uitgevogeld waar de Airport limousine shuttle bus vertrok. En waar de kaartjes voor dit transport gekocht moesten worden. Die bus vertrok om het halve uur.
Na zo'n 15 min koukleumen buiten kwam de juiste bus voorrijden. Even opletten met instappen, aan de andere kant dus, want ook hier rijden ze links. Het was 8 graden en ondanks mijn trui en dun zomerjasje was het aardig acclimatiseren na het warme Brazilië. In de bus vielen mijn ogen bijna dicht maar ik dwong mezelf wakker te blijven. De shuttle bus reed in 45 min. tot het Uehommachi station downtown waarna we overstapten in 2 taxi's richting het hotel. Wat een 'ouderwetse', zwarte, back to the 60's stijl, ruime auto's. De taxichauffeur netjes in zwart pak met met witte handschoenen aan en in de auto zaten gehaakte kleedjes over de hoofdsteunen en op de bank. Geheel in stijl reden wij het laatste stukje naar ons hotel waar we rond 11 uur aankwamen.

Ook nu weer had men weer voor zeer luxe accommodatie gekozen. Groot chique hotel met luxueuze shops en verschillende restaurants op een mooie locatie; tegenover een toeristische trekpleister. Laat dat maar aan het bedrijf over. Helaas bleek dat onze kamer pas om 14.00 uur klaar was en wij hadden geen early check-in gevraagd zoals sommige collega's. Kwam ook omdat ik de kamer zelf rechtstreeks bij het hotel had geboekt i.p.v. via het reisbureau van de company. (Dit kwam voor ons, voor mij als extra gast, een stuk goedkoper uit.... tja, je bent Hollander of niet).
Zucht, ik was nu toch wel heel erg moe. Met twee andere collega zijn we toen maar eerst koffie gaan drinken bij Starbucks in het Osaka Castle park tegenover het hotel. Even warm worden. Om 1 uur zijn we daarna met de rest van Rob's collega's gaan lunchen. Iemand wist op loopafstand (10-15 min) een goed 'Kaitenzushi' (a.k.a. conveyor belt sushi) restaurant. Hier lekker gegeten met z'n allen en had ik m'n eerste kennismaking met alleen Japans sprekend bedienend personeel en een dito 'abracadabra' menukaart en elektronisch orderscherm. Maar plaatjes zeggen genoeg en met een treintje kwam ons bestelde sushi voorgereden. Kop warme misto soep erbij....heerlijk.  Ik werd weer warm. De mannen namen nog een glas sake en bier maar ik hield het bij (overigens gratis) glas water.

Na drie kwartier hield ik het echt niet meer vol en sloeg de vermoeidheid in alle hevigheid toe. Gauw terug naar het hotel gelopen waar gelukkig onze kamer nu klaar was. Een zeer mooie, ruime kamer met geweldige badkamer. Die Japanse toiletten...een uitvinding. Na snel uitgepakt te hebben vielen wij beiden op bed in slaap, ff 2 uurtjes bijtanken. Rob had 's avonds nog een etentje met z'n directe collega's en ik besloot bij Subway die ik vlakbij het hotel gezien had wat te gaan halen. Ik moest mezelf dwingen om wat te eten maar ik wilde graag zo snel mogelijk in het ritme en tijdzone van hier komen. Het Subway menu is overal ter wereld aardig gelijk al spicen ze hier de boel aardig op met wasabi ;-)
Bij een supermarkt om de hoek haalde ik nog een flesje water en heerlijke bak koffie. En spotgoedkoop. Dat adresje moet ik, als koffieverslaafde, onthouden.
Daarna loop ik terug naar het hotel, schrijf ik mijn eerste indrukken op en ga dan slapen. Ik ben gebroken.

1e observaties:
- men rijdt hier links
- de wegen zijn erg goed onderhouden, zeer schoon en er zijn veel fietsers
- nergens ligt afval, zag zelfs weinig prullenbakken... de Japanner neemt z'n afval mee naar huis?
- het is hier stil op straat. Je hoort geen getoeter, geschreeuw of harde muziek. Men fluistert en is zeer beleefd (meeste auto's zijn elektrisch?). Heel anders dan ik gelezen had met name over Tokyo
- bijna iedereen draagt een mondkapje
- Osaka is duidelijk een werkstad: op straat zie je veel mensen in donker (mantel)pak, allemaal op weg naar kantoor, geeft een beetje somber straatbeeld eerlijk gezegd, weinig kleur
- er is een aparte elevated highway voor het snelle doorgaande verkeer
- NLse debit card werkt niet, kan er alleen mee geld uit de muur halen, niet mee betalen in winkels.  contant geld... it its.
- er heerst een serene sfeer, zeer veilig gevoel op straat

De volgende ochtend zijn we al vroeg wakker maar ik blijf in bed liggen lezen. Rob komt melden dat het ontbijt mega duur is, zeker voor hetgeen wij eten met ons 'dieet' en je moet rond dit tijdstip bovendien in de rij staan totdat er plekje in het restaurant voor je vrij is. Aangezien ik mijn ontbijt zelf moet betalen besluit ik straks buiten het hotel te gaan kijken. Rob vertrekt naar zijn meetings en ik kleed mij aan en ga naar de gym van het hotel. Daar blijkt echter dat je moet betalen om gebruik te maken van de faciliteiten daar. 15 euro voor een halve dag of 28 euro voor hele dag, per keer! Dat ga ik dus niet doen. Beetje teleurstellend; zo'n chique en duur hotel en dan moet je nog overal extra voor betalen. De arme spa-medewerker krijgt waarschijnlijk vaker teleurgestelde of zelfs boze klanten want hij kijkt mij niet aan als hij de prijs zegt en verontschuldigd zich duizendmaal. Tja, hij kan er niets aan doen maar vreemd en vervelend is het wel. Afijn, ik kom toch wel aan de nodige beweging de komende dagen en loop dus terug naar mijn kamer om daar te douchen en mij verder om te kleden. Om kwart over 10 loop ik dan het park in op zoek naar een plek om te ontbijten. Het is erg druk overal en bij Starbucks hangen ze met de benen buiten. Ik heb al 2 dagen 'gezondigd' en wil dus geen broodjes of gebak eten. Ik ga eerst wat extra geld pinnen en heb dan geluk dat ik bij Gram café & pancakes naar binnen kan. Even later staan ze daar ook buiten in de rij te wachten tot er een plekje is. Hier bestel ik koffie en mini pancakes met bacon & eggs, maar laat de pannenkoekjes liggen. Na mijn ontbijt ga ik op pad. Het is bewolkt, al piept de zon er soms even tussendoor, maar het is nog steeds waterig koud. Buiten is het dus erg druk, ik zie veel (jonge) mensen in donker pak en ouders die zeer netjes gekleed gaan. Ik krijg de indruk dat er iets gaande is in het Osaka Jo Hall congrescentrum in het park. Achteraf blijkt dat het nieuwe school/universiteitsjaar is begonnen, er zijn introductiedagen.

Ik verlaat het Jo-Terrace restaurant gedeelte en loop nu het echte park in. Hier is het gezellig druk met veel toeristen. Allemaal komen ze voor het 'kasteel' en de bloeiende kersenbloesem. Alleen bloeit die nog niet uitbundig. Het is nog te koud geweest de afgelopen tijd. Maar nu met het zonnetje verwacht men dat alles de komende dagen tot volle bloei gaat komen. En eind van de week wordt er zelfs zeer warm voorspeld. Gelukkig want het is nu maar fris.
Ik maak veel foto's, wandel op mijn gemak door het hele park, koop een flesje water bij een vending machine, loop naar het kasteel, kijk daar wat rond en maak van een afstandje foto's van de kasteeltuin waar je apart entree voor moet betalen. Overal zijn kraampjes met eten en aan de andere kant van het park is een Japanse bbq festival aan de gang. Ik zie picknickende mensen, aan tafels of een kleedje op de grond gezellig bijeen. Het jaarlijkse Hanami festival vindt plaats. Jammer van het koudere weer en dat de bloesem dus wat verlaat bloeit.

Inmiddels is het al 15.00 uur geweest en heb ik het best wel koud en vooral honger gekregen. Ik loop naar een restaurantje waar ik een koffie en een soort broodje 'gezond' haal. Daarna loop ik richting het hotel maar haal bij het supermarktje eerst nog een kop koffie en ben dan terug op onze kamer. Hier lees ik een uurtje op bed maar dan vallen mijn ogen toch even dicht. 't Blijft wat zo'n jetlag. Na een half uurtje komt Rob binnen en kleedt hij zich om om uit eten te gaan. Ik maak mij ook klaar en besluit om het (ongezellige) kleine shoppingcenter aan de andere kant van het hotel en naast 'mijn' supermarktje binnen te lopen. Kijken of daar iets te eten valt. Er zit zowaar een klein knus uitziend steakhouse, Ikinari genaamd. Ik loop naar binnen en ook hier blijkt dat men alleen maar Japans spreekt. Met handen en voeten maak ik duidelijk graag te willen dineren en krijg nog net het laatste plekje aan een soort barretje. Ik begrijp dat je de drank en het voorafje bestelt bij de serveerster maar dat je voor het hoofdgerecht, het vlees, naar een soort doorgeefluik bij de keuken moet lopen. Hier geef je je bestelling direct aan de kok door. Ik wijs de serveerster op de menukaart maar een cola en salade aan en loop dan naar het keukenraam. De beste man daar heeft uiteraard door dat ik geen Japans spreekt en komt even later terug met een kaart in zijn hand. Hiervan leest hij in gebrekkig Engels de vleesmogelijkheden (rib eye, sirloin, tenderloin etc.) en vraagt daarna hoeveel gram ik wil, hoe ik het vlees wil hebben klaargemaakt en of ik mais, broccoli of rijst erbij wil hebben. Ik bestel (hoop ik) een medium-rare Sirloin steak van 200 gram met gestoomde broccoli en loop terug naar mijn stoeltje. Ik krijg van de serveerster een papieren slap om geknoopt en een vers glas (ook weer gratis) water aangereikt. Wat een giller dit. En even later krijg ik een prefect gegrild stuk vlees geserveerd.

Het eten is hier werkelijk uitstekend. Perfect bereid. Het is dan ook een komen en gaan van (locale) klanten. En bij een ieder die binnenkomt of weggaat roept al het personeel iets van 'welkom' of  'bedankt voor het komen'. Een hoop geschreeuw haha. Na het afrekenen loop ik via het 24 uur's supermarktje, waar ik nogmaals een kop koffie haal, terug naar het hotel. Hier lees ik even mijn e-mails en om 21.00 uur lig ik in bed, moe maar voldaan. Niet veel later komt ook manlief binnenlopen.

Die nacht slaap ik als een blok en word dan ook redelijk uitgerust wakker. Rob vertrekt voor de officiële eerste dag van zijn conference en ik duik onder de douche. Wat een genot deze badkamer. Vooral die  high tech, ultra moderne verwarmde toilet vind ik wel wat. Heerlijk luxe ding. Die 'westerse' toiletten kom je dan overal tegen, en overal super schoon. Zelfs de publieke toiletten zijn spik en span.

Om 9 uur sta ik alweer buiten maar het pannenkoekenrestaurant van gisteren blijkt nog gesloten. Dan wordt het maar een donut met een waterige kop koffie bij 'Donuts' want ik heb geen zin om weer helemaal de andere kant op te lopen. Om 10 uur wil ik namelijk de Hop on Hop off bus, de Osaka Wonder Loop, nemen.

Deze bus heeft een halte bij ons hotel. Helaas heb ik de 'gesloten'  top-on bus versie. Al met dit frisse weer wellicht toch niet zo heel erg. Samen met 2 Australische koppels stap ik in. In tegenstelling tot andere bus tours die ik in ander landen gedaan heb zijn hier geen 'oortjes' met taalkeuze maar is er een 'Engels' sprekende gids. Een heel vriendelijke, 20 jarige studente. Maar, eerlijk is eerlijk, haar Engels is niet optimaal en ze vertelt te weinig over Osaka en de belangrijke gebouwen/monumenten die wij passeren. Gelukkig heb ik wifi en kan ik veel achtergrondinformatie zelf opzoeken maar dit is dus wel een van de mindere tours die ik ooit gedaan heb. En Japan is niet goedkoop moet ik zeggen, en dat geldt ook ook deze excursie. Wel krijg ik een goed beeld van Osaka, zijn de Australiërs joviaal en vertelt de gids wel het e.e.a. over haar leven en de Japanse cultuur in het algemeen.

Als ik bijna de hele route heb gevolgd en er bij een luxe shopping mall een grote groep toeristen de bus instap besluit ik bij de volgende halte, bij de rivier waar de riviercruises starten, uit te stappen. Hier ga ik eerst mijn inmiddels rommelende maag vullen. Overal zie je veel rijst en noodle gerechten of juist mega zoet gebak (zoals je bij een English high tea krijgt) als voorbeeld in de vitrines liggen. Niet echt goed voor de lijn. Ik neem dus een kop soep maar kies later toch ook een zoet cakegeval erbij. Uiteraard weer met gratis water en een kop koffie. Dan koop ik in een shoppingcenter nog een extra adapter voor onze telefoonopladers en bekijk daarna de omgeving. Langs de rivier staan allemaal bloeiende bloesems (ik schat zo'n 75% is nu uit) en ik loop een stuk langs de waterkant.

Volop foto's makend bedenk ik dan dat ik i.p.v. de volgende hop on hop off bus weer te nemen, net zo goed kan gaan lopen. Ik moet toch mijn stappen maken en het weer is een stuk lekkerder geworden. Ik loop nu zelfs zonder jas buiten. En zo zie je meer dan vanuit een bus. Lang leve wifi en Google maps. Via een leuke route loop ik door de stad terug nu naar een andere ingang van het Osaka Castle park. Daar loop ik via Peach Grove (perzik en abrikoos tuin)  -met nog een kop koffie van de supermarkt- terug naar het hotel.

Rob is inmiddels ook terug op de kamer en werkt op zijn computer. Hij heeft een kortingsbon om vanavond in een restaurant van het hotel te gaan eten maar heeft daar eigenlijk geen zin in. Na het enthousiaste verhaal van mijn lekkere maaltijd gisteren besluiten hij en een Zweeds collega om daar ook te gaan eten. Uiteraard ga ik gezellig mee. Het vlees was zo goed, daarvan kan ik best een tweede keer genieten. Het wordt een leuk avondje.

De volgende dag, donderdag, word ik mega vroeg wakker. Ik kan niet meer slapen en ben klaar wakker. Tja, in Sao Paulo is het allang tijd om op te staan maar hier toch echt nog niet. Grrr. Dus het thuisfront in Nederland maar gespamd met veel foto's, mijn e-mail gecheckt en de krant op mijn telefoon gelezen terwijl manlief nog in diepe rust lag. Eenmaal wakker had hij een drukke dag voor de boeg en ik laat hem als eerste zich klaarmaken.
De zon blijkt nu uitbundig te schijnen en ik besluit wederom het park in te gaan. Kijken of ik nu wat zonnigere foto's kan maken. Ik haal weer een grote beker koffie en het lijkt een stuk rustiger op straat en het plein. De studenten introductietijd is zeker voorbij.

Ik heb voor vandaag een hele route uitgestippeld maar mijn eerste bestemming is het station. Hier wil ik kijken hoe ik een kaartje moet kopen en hoe het Japanse treinsysteem überhaupt werkt. Morgen ga ik met het het openbaar vervoer naar Universal Studios Japan. Ik loop wat rond op het station en met behulp van Google vogel ik uit hoe de kaartjesautomaat werkt.

de trein kost geen drol

Daarna ga ik terug,  wandel het park weer in, en maak vooral nieuwe foto's. Ik loop verder nu richting Plum garden (pruimenboomgaard) waar nog helemaal niets bloeit. Dat seizoen is nog veel later.

  

Het is wel lekker weer geworden en ik zit een tijdje in de zon op een bankje. Beetje mensen kijken. Hierna ga ik weer naar de andere kant van het park waar de bbq- en food kraampjes en de picknickende mensen zitten. Een heel ander gezicht en sfeertje nu met de zon erbij. En idd het lijkt erop dat de bloesem al meer uitgekomen is.

                                     

Ik wandel daarna op mijn gemak verder en krijg behoefte aan een kop.... koffie. Bij Tullys haal ik dat, samen met een sandwich egg roll (het warme broodje verwijder ik). Ik hoef maar even te wachten terwijl bij ander restaurants men weer in lange rijen buiten staat. Keurig nette rijen trouwens. Niemand dringt voor en wacht keurig op zijn of haar beurt. Dit zie je overal overigens. Of men nu wacht bij de kassa, bus, trein of voor de toiletten. Nog een van de vele dingen die opvallen in Japan.

wachten voor lunch

Ik zit lekker en geniet van mijn koffie en lees een uurtje in de zon (door het raam) op mijn e-reader. Drink nog een kop koffie en loop daarna op m'n gemak terug naar het hotel. Onderweg zie ik nog wat locals in traditionele Kimono en een bruidspaar fotos maken. Inmiddels ben ik toch wel moe door het vroege wakker worden en besluit om in het hotel verder te gaan lezen.

.

Weer op de kamer praat ik een kwartiertje met Rob die daar zich omkleed voor het galadiner wat hij die avond heeft en daarna chat ik met Keiko die we volgende week gaan ontmoeten. Daarna haal ik 'n bakje sushi en een flesje water om dat op de kamer te nuttigen. Dan ga ik uitgebreid in bad en lees daar verder op mijn e-reader. Dan naar bed want morgen is het vroeg op..... Harry Potter, here I come.

Arghhh, en weer ben ik om half 4 klaarwakker. Wat duurt de jetlag toch lang deze keer. Ik ben totaal van de leg. Als het een wat meer normaal tijdstip is sta ik op, maak mij klaar en loop dan om iets over 8 uur naar de trein. Daar koop ik gemakkelijk een kaartje waarna het toch even puzzelen is welk perron ik moet hebben. De scroll-schermen geven wel een reisschema in het Engels maar tegen de tijd dat ik die juiste informatie zie en gelezen heb zijn er al 2 treinen voorbij gekomen. Alles rijdt  hier in Japan stipt op tijd en de trein die ik achteraf had moeten hebben heb ik dus gemist. Ik pak dan maar de volgende trein waardoor ik een keer moet overstappen. Wederom lang leve internet. Dat overstappen gaat vlot en om 9 uur loop ik vanaf de stationshalte de algemene toegangsweg naar Universal Studios Japan op. Maar eerst ga ik eerst ontbijten bij restaurant Hawaii. Heerlijk scrambled eggs met bacon en cheese en een stevige bak koffie. Bij elk restaurant of cafeetje vind je trouwens bakjes of mandjes waar je je tas en jas in kunt doen. Niemand zet iets op de grond of hangt zijn jas over de stoel.

Met een goed gevulde maag loop ik daarna het park in. Ik had van te voren al online een entree en fastpass gekocht. Belachelijk duur, maar ik ga nooit naar zulke parken en wil dan niet de halve dag in een rij voor een attractie hoeven te staan. Ik ging voornamelijk voor het Harry Potter park waar ik een groot fan van ben. Rob houdt helemaal niet van zulke dingen dus nu was het een mooie gelegenheid alleen te gaan terwijl hij moet werken.

Bij de ingang en kassa is het gelukkig nog niet mega druk en ik loop, na de tassencontrole, de hoofdstraat van het pretpark in. Ik heb een fastpass voor 4 attracties en loop eerst naar Jaws waar ik zo voorbij de wachtrij kan lopen. Een leuke rit door het water maar ik zou daar zeker niet 45 min voor gaan wachten. Het valt me bovendien op dat alles alleen in het Japans is. Er is wordt totaal geen Engels gesproken. Niets is vertaald, er zijn geen buitenlandse/meertalige gids, niets is ondertiteld of in een andere taal nagesynchroniseerd. Beetje knullig voor zo'n internationaal pretpark. Er komen tenslotte ook veel toeristen uit andere (vooral Aziatische) landen. Maar het mag de pret niet drukken. Fun=fun, in elke taal.

Hierna loop ik naar het Wizarding World of Harry Potter parkgedeelte en kijk rond in Hogsmaede town (Zweinsveld). Wat gaaf gemaakt allemaal en een feest der herkenning door de films en boeken ;-). In het dorp is het dan ook enorm druk en je kan over de hoofden lopen. Maar ik heb de tijd. Ik ga in de rij staan voor Ollivanders wand shop attractie, kijk hierna bij de uilenpost en loop daarna door naar het kasteel van Hogwarts school of Witchcraft & Wizardry. Buiten  het kasteel staan enorme rijen voor de HP and the forbidden Journey ride. Pfff, wachttijden van 165-180 min (bijna 3 uur!!!). Wat ben ik blij dat ik een fast pass met vaste tijd later in de middag voor deze attractie heb. Na de wandeltocht door het kasteel loop ik naar het snoepwinkeltje Honeydukes en koop hier wat snoep voor Michou. Daarna kijk ik bij de toverfop winkel en loop dan naar de Hogwartsexpress, maak daar nog meer foto's en kijk vervolgens naar een show van de leerlingen van Beauxbatons toverschool en ga dan lunchen in het Three Broomsticks restaurant. Hier neem ik een kip salade, lemon water een een butterbeer-smaak ijsje toe.
Dan loop ik dit parkgedeelte weer uit en loop via het Forbiddden forrest naar de Spiderman 3D attractie. Hiervoor heb ik weer een fastpass en ik geniet van de ride. Te snel is het voorbij. Wederom jammer dat de stemmen en verhaallijn enkel in het Japans gedaan zijn. Dan loop ik verder via het Minions gedeelte naar WaterWorld. Hier blijkt de main attractie gesloten. Dan loop ik maar weer de andere kant op, terug richting het Harry Potter park.
Inmiddels is het erg warm geworden en ben ik blij onder mijn bodywarmer o.a. ook een t-shirt te dragen. Ik trek e.e.a. uit en doe het in mijn rugzak. Ik loop naar de fastlane van de HP ride en kan nadat ik mijn rugzak in een kluisje opgeborgen heb vlot in mijn karretje stappen. Een leuke vlucht; alsof je op een bezemsteel meedoet aan zwerkbal en over het schoolterrein vliegt. Na afloop kom je in het souvenirs gedeelte van het schoolkasteel terecht en hier koop ik nog wat souvenirtjes voor Michou die net zo'n Harry Potter fan is als ik. Ik bekijk vervolgens nog wat meer winkeltjes in het betoverende tovenaars dorpje.

 

Dan is het inmiddels al half 4 geweest en om 16.15 uur heb ik nog een fastpass voor de Flying dinosaurus in het Jurassic park gedeelte. Dat is dus mijn volgende doel. Ook in dit deel is het mega druk en staan er enorme rijen. Ik kijk wat rond en zie dan pas goed wat voor soort achtbaan die Flying dinosaurus is. Eentje waarbij je ondersteboven hangt, die op z'n kop gaat, achteruit en dan nog draait (als 'n kurkentrekker) en tenslotte nog een looping maakt.  No way dat ik daar in ga (durf). Terwijl ik daar dus sta te twijfelen hoor ik een jong stel in het Engels kibbelen. Zij lijkt ook niet echt uit te kijken naar die enge rit en wil daarom niet niet voor hem 2,5 uur wachten in die enorme rij. Ik loop dus naar ze toe en zeg dat ik ook niet in die rit durf maar wel een fastpass heb. Over 15 min is mijn gereserveerde time-slot. Ik overhandig de jongen mijn uitgeprinte pass en er verschijnt een enorm dankbare glimlach op zijn gezicht. Zo, ik heb weer een goede daad voor die dag verricht. Ik loop hierna naar een kraampje en koop een soort softijsje. Dat heb ik wel verdiend, zeker met deze hitte. Nu ik deze achtbaan dus niet doe loop ik op mijn gemak naar Hollywood Dream en daarna via het Wonderland 'kindergedeelte', met haar Hello Kitty, Snoopy en Sesamstraat attracties terug naar de uitgang. Het is inmiddels 17.30 uur geworden en ik ben aardig rozig. Ik was tenslotte al om half 4 wakker. Bij Starbucks drink ik nog een koffie en neem wat lekkers erbij en loop dat echt het park uit. Wat een leuke dag was dit. Ik heb genoten maar moet eerlijk bekennen dat als het Harry Potter gedeelte er niet bij zat ik nooit zoveel geld zou uitgeven voor zo'n dagje uit. En ik zou al helemaal niet zo lang in de rij gaan staan wachten voor een attractie. Maar voor deze ene keer was het zeker de moeite waard.

Ik loop weer naar het Universal Studio treinstation en stap in de gereedstaande trein. Maar die blijkt  de andere richting van de Osaka looplijn op te gaan. W.d.b. vergis ik mij steeds doordat ze hier links rijden. Dus ook de treinen rijden daardoor de andere kant op. Ik heb echt een richtingsgevoel van een natte krant haha. Afijn, zo gaat deze rit mij veel te lang duren en ik stap een paar haltes verder weer uit om de trein de andere kant terug te nemen. Op Osaka main station stap ik weer over en neem de juiste trein naar het Osakajokeon station die vlak bij ons hotel ligt. Moe haal ik bij McDonalds gauw een hamburger en eenmaal terug op de kamer duik ik weer het lekkere bad in. Even in de spa modus na het vele lopen van de afgelopen dagen.Wat een geweldig weekje was dit toch.
Hier treft Rob mij dus al lezend aan. We praten nog even over onze dag en gaan dan om 22 uur naar bed. Rob's congres zit erop en nu begint ook zijn vakantie. Morgen checken wij uit en reizen dan door naar Kyoto. Hier zullen we o.a. Keiko en Tetsuji, de Japanse vrienden uit onze Curitiba tijd, gaan ontmoeten. Dat wordt nog zo'n geweldige week.

Off topic: er zijn wat lezers die dit blog volgen via de site Bloglovin. Ik kreeg onlangs commentaar dat het lastig reageren was via die site op mijn postings dus ik heb mijn blog opnieuw daar aangemeld. Weet niet of dit geholpen heeft maar je kunt altijd rechtstreeks via dit blog een reactie achterlaten.

nb: voor vergroting klik op de foto's