Wachten

Ja daar is ze weer. 

Het is weliswaar stil op dit blog, en in mijn online leventje, maar achter de schermen is er bij ons van alles gaande. Hoewel... op dit moment bevinden wij ons nu even in een soort niemandsland (stilte na en voor een storm) en zitten we tussen twee werelden in. Letterlijk, want Rob zit inmiddels alweer in Brazilië. En deze keer is hij daar alleen!

Want ik heb besloten om voorlopig in Nederland te blijven. De situatie in Brazilië w.b.t. Corona is nog lang niet verbeterd, integendeel zelfs, en dus heeft het niet zo veel zin voor mij om daar nu ook te zijn. Social distancing, quarantaine, mondkapjesplicht en thuiswerken is daar nog steeds de regel. Ook willen wij niet het risico lopen om bij een evt. tweede golf vast te komen zitten omdat we niet meer mogen reizen naar Europa. En ik wil snel weg kunnen. Bovendien hebben een aantal vriendinnen Sao Paulo inmiddels ook def. verlaten waardoor het helemaal saai is geworden. Dus manlief zit daar nu moederziel alleen terwijl Michou en ik tijdelijk bij mijn ouders verblijven. Dit betekent ook dat Dinkel en de katten nog langer op hun logeeradresjes blijven. Heel ongezellig allemaal. Maar goed het moet maar even zo. Wij weten waarom we dit doen. Jullie binnenkort ook hoor 😉. Wij hebben de afgelopen weken in elk geval niet stil gezeten.

Wie de afgelopen 4 jaar ook niet stil heeft gezeten is zoonlief. Die heeft vorige maand, heel stilletjes zonder  enige bombarie, zijn bul ontvangen. Gewoon via de post. Geen ceremonie, niks diploma uitreiking of gezamenlijke viering met ouders, familie en vrienden. Dat stomme virus ook. En ook al was er nu geen officiële afsluiting en gezellig feest wij zijn daarom niet minder trots op onze zoon: 

Well done Mats! 

Op dit moment geniet hij van een welverdiende vakantie in Slowakije. Het was nog even stressen toen de stad Aberdeen opeens weer in lockdown ging. Zijn vriendin zat al thuis bij haar ouders maar Mats zou pas 2 weken later naar haar toe vliegen. Dus ik heb gauw zijn vluchten aangepast en zo kon zoonlief toch nog op tijd wegkomen. En aan de geappte foto's te zien vermaakt hij zich prima in Slowakije. Heerlijk buiten sporten want dat heeft hij de laatste maanden in het koude Schotland gemist.

Ik schreef dus dat wij ook niet stil hebben gezeten. En dat klopt. De afgelopen weken waren zeer hectisch.

Toen ik eind vorig jaar dochterlief op de hoogte bracht dat wij ons huis te koop gingen zetten, en de reden waarom, gaf zij vrij snel daarna aan dat ze ook deel wil uitmaken van onze toekomstige plannen. En die houden in dat wij straks verder willen gaan in een ander Portugees sprekend land. Oud worden in een warmer klimaat maar dan wel dichter bij familie in Europa 😀. Portugal dus.

Corona gooide aan de ene kant roet in het eten maar heeft aan de andere kant ook alles in een stroomversnelling gezet (zoiets van: stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen want morgen is het misschien te laat). Toen ons huis dus ineens heel snel verkocht werd zijn wij daarna dan ook direct afgereisd naar de Algarve. De bedoeling was dat we met het vliegtuig zouden gaan maar ook hier was Corona weer een spelbreker. Nederland wijzigde vlak voor vertrek het reisadvies voor regio Lissabon naar code oranje. Dus flexibel als ik ben (ahum) hebben wij gauw onze vluchten gecanceld en zijn  halsoverkop met de auto in twee dagen (!) naar Portugal gereden. Want we hadden al allerlei afspraken met advocaat, makelaar(s) en andere mensen & bedrijven gepland staan. 

Afijn, het werden ruim drie, hele dynamische en drukke weken. We kwamen hier tenslotte niet om vakantie te houden (al hadden we af en toe een ochtend of een middag vrij) maar waren actief op zoek naar een woning. Hier was ik al maanden intensief mee bezig en had al veel uitgezocht, voorbereid en contact over gehad. En toch bleek het nog niet zo gemakkelijk te zijn. Hierover later meer. Maar we zijn met iets bezig en het is nu weer wachten op een reactie van de verkopende partij. En dat gaat net zo wispelturig als in Brazilië. 

Het blijft spannend allemaal.