Het bezoek aan 2 musea (Cau Ferrat en Maricel museum) in Sitges was heel interessant. Via een app op je telefoon kun je een audiotour doen. Wij kijken uitgebreid rond en ik maak belachelijk veel foto's. Vooral het uitzicht over zee is imposant. We volgen de bordjes en staan dan weer buiten.
Na de lange siësta (tot 17-18 uur) zijn alle winkeltjes weer open en het begint drukker te worden op straat. Wij gaan nu de andere kant op, via de marina van Sitges en lopen nog een stukje van de toeristische route. Inmiddels gaat de zon onder en zien we een prachtige zonsondergang. Wij besluiten om vanavond hier ergens te gaan eten. Maar eerst is het tijd voor een koffiepauze. Voor mij dan. De anderen nemen een thee en een bruisend watertje. Ondertussen 'kijken we mensen' en genieten van het beginnende avondleven.
Via een omweg verplaatsen wij ons dan richting de boulevard (mijn dagelijkse 10.000 stappen zijn een peulenschilletje op deze manier) en gaan op zoek naar een leuk restaurant. Eenmaal gevonden ploffen wij neer op hun grote terras en bestellen allerlei Spaanse gerechten. Ik neem als appetizer een koude meloensoep met Serrano ham. Lijkt een vreemde combinatie maar blijkt erg lekker. De rest van de gerechten delen wij met z'n drieën.
Uiteraard komt er een karaf Sangria bij. Eentje wordt twee en we hebben de grootste lol. Verraderlijk spul. Als we om 22 uur aan een van de obers vragen hoe laat eigenlijk de trein terug naar Castelldefels gaat zegt hij dat 'ie 't niet precies weet. Maar wel dat de stoptrein 's avonds minder vaak rijdt. Op naar het station dan maar. Hier blijkt dat we de trein inderdaad gemist hebben en moeten nu ruim 35 min wachten. Grrr. En dat zonder toilet op het stationnetje en na al de alcohol. Gelukkig heeft de volgende trein een wc aan board. Een uurtje later lopen wij ons hotel weer binnen.
Hier blijkt ook net de bus van de mannen aangekomen te zijn. Die hadden een Flamenco avondje.
Juliana gaat gelijk door naar bed maar Valencia en ik besluiten nog een afzakkertje te nemen.
Haar man komt er ook bij zitten. Van hem vernemen wij dat het 'zakelijke' programma enigszins aangepast gaat worden. De protesten in de stad lopen uit de hand en met de aangekondigde staking van a.s. vrijdag verwacht men grote problemen. Er zal geen (of heel weinig) openbaar vervoer zijn door stakend personeel. Ook schat men in dat er minder bemanning op de luchthaven zal zijn waardoor veel vluchten geannuleerd zullen gaan worden. Daarnaast is er dan ook nog de grote protestmars die gaat plaatsvinden en komen er nu vanuit heel Catalonië betogers naar Barcelona gelopen. Daardoor zijn sommige snel- en toegangswegen naar de stad geblokkeerd. Niemand weet precies wat te verwachten. Maar om het zekere voor het onzekere te nemen reizen enkele collega's (uit verre oorden) daarom morgen al terug naar huis i.p.v. vrijdag.
Ook ik krijg het benauwd want mijn (onze) vlucht gaat ook die dag. En wat als ik niet op het vliegveld geraak en daardoor mijn 1e vlucht naar Lissabon mis? Dan wordt volgens mij automatisch de volgende connectie naar Sao Paulo ook gecanceld. Moet ik straks een nieuw ticket kopen. 'n Duur geintje. En zoiets valt niet onder de reisverzekering dan wel de refund policy van de luchtvaartmaatschappij. Zoiets is force majeure...overmacht zo staat in de kleine lettertjes. Rob vliegt op kosten van de zaak, voor hem is het enigszins een ander verhaal. Ik stuur dus een e-mail naar de luchtvaartmaatschappij. En bij de receptie van het hotel vraag ik of het mogelijk is evt. nog een dag extra aan vast te plakken. Dit kan gelukkig. Vervolgens stuur ik een appje naar het hondenpension en check of Dinkel daar ook langer kan blijven, indien nodig. Daarna zoek ik uitgeput mijn bed op waar manlief allang in dromenland ligt.
Donderdagmorgen hebben wij dames samen afgesproken bij het ontbijt. Daar geven V. en J. aan dat zij eigenlijk toch heel graag nog iets van Barcelona willen zien. Beiden vertrekken zaterdag, en aangezien vrijdag dus afvalt, blijft alleen vandaag nog over. Dat begrijp ik best want ik ben al eens in deze mooie stad geweest. En ik had mij er ook op verheugd om haar nogmaals te bezoeken. Maar met al de onrusten zie ik dat nu niet zitten. En voor mij als Nederlandse is het makkelijker om hier nog een keer naartoe te reizen dan voor hen vanuit (Zuid) Amerika. Dus als zij het aandurven moeten ze zeker gaan. Maar ik ga liever wat anders doen. Bovendien wil ik toch nog even contact hebben met TAP Air want op mijn FB, Messenger en e-mail berichtjes is nog niet gereageerd. Ook bellen is niet gelukt. En het bericht om in te checken voor de vlucht van morgen is al binnengekomen.
Dus wij besluiten dat onze wegen voor vandaag zich scheiden.
Ik bedenk dat ik het centrum van Castelldefels met haar oude kerk en kasteel nog helemaal niet gezien heb en besluit dat ik daar vandaag heen ga. Ik pak mijn tas in en neem mijn telefoon en powerbank mee zodat ik onderweg contact kan hebben met de vliegmaatschappij. Via de andere kant vanaf het hotel wandel ik op m'n gemak naar het centrum. Dit is het toeristischer gedeelte.
Naar het kasteel loop ik niet meer als ik de lange toegangsweg omhoog zie. Ik plof ergens op een terrasje neer, bestel een koffie en een flesje water en heb daar dan eindelijk, via Twitter, contact met de airline. Ze zijn op de hoogte van de situatie in Barcelona en bieden aan onze vluchten kosteloos om te boeken naar een vlucht op zaterdag. Met een betere overstap zelfs. Gauw sms ik Rob in de hoop dat hij z'n telefoon checkt (ik weet dat deze sowieso tijdens meetings op zacht of zelfs uit staat). Een uur later belt hij mij inderdaad terug en kan ik de vluchten laten wijzigen. Pffff, een pak van mijn hart. Prima service van TAP Air overigens! Ik maak Dinkel blij met twee extra dagjes en verwittig ook het hotel.
Daarna loop ik helemaal opgelucht verder en verken het leuke dorpsplein. Dan steek ik de snelweg over en loop nu vanaf die kant richting het strand. Water en zee blijven trekken hé. Aan deze zijde zijn meer strandtenten en restaurants. Ik heb trek gekregen en duik ergens naar binnen. Of althans ik ga daar buiten op het terras zitten. Ik geniet van een salade en trakteer mezelf daarna nog op een ijsje.
Dan wil ik met mijn voeten in het zand en loop ik het strand op. Hier blijf ik zo'n kleine twee uurtjes liggen in de zon. Ik lees op mijn e-reader en chat wat met familie en vrienden. Wat een zalige temperatuur. Ook app ik met Valencia en zij blijken onderweg naar het treinstation. Tot zo ver is alles goed gegaan en hebben ze geen last van de protesten gehad. Gelukkig maar.
Tijd om terug te gaan. Ik loop richting Castelldefels Platja station waar ik via de loopbrug de weg oversteek. Om een uurtje of 5 ben ik weer bij het hotel. Daar blijken zojuist wat collega's uit te checken. Hun taxi's staan al klaar om ze naar het vliegveld te brengen. Terug op de kamer tref ik een verzopen kat euh, echtgenoot aan. Meneer is in het zwembad gegooid /gevallen/gesprongen... Wie zal 't zeggen? Afijn, z'n natte pak hangt hij buiten uit, kleed zich om en samen drinken we nog een glas Bailey's op het terrasje van onze hotelkamer. Dan gaat Rob uit eten met een groep collega's en meld ik mij bij Valencia en Juliana die inmiddels terug zijn. Daar blijkt dat Juan, de man van J. ook van de partij is. Hij wil ons dames vanavond trakteren omdat wij zo leuk met zijn vrouw hebben opgetrokken. Wij lopen (voor mij opnieuw) naar Castelldefels beach en vinden daar een plek bij een echt leuk ingerichte steakhouse. Ook hier komt de Sangria weer op tafel. Een super leuke avondje volgt. Laat gaan wij dan ook terug naar het hotel. Ik begrijp dat de heren morgen een soort van vrije dag hebben nu sommige collega's al vertrokken zijn. Op de kamer tref ik manlief tv kijkend aan. Ook hij heeft morgen geen bijeenkomsten meer maar moet toch wat werk op z'n computer doen. Wel spreken we af om iets uit te slapen en daarna samen gezellig te ontbijten.
Vrijdag worden we dus even niet gewekt door de wekker en gaan dan op ons dooie akkertje ontbijten. Vervolgens gaat m'n eega op de hotelkamer computeren en besluit ik nog even een uurtje op bed te gaan liggen. 'k Sliep weer niet zo lekker vannacht. Ondertussen meldt Juliana dat zij met Juan op stap is naar o.a. het kasteel van Castelldefels en ook Valencia doet vanmorgen haar eigen ding. Op Twitter lees ik over de algehele staking en dat inderdaad allerlei vluchten op de luchthaven zijn komen te vervallen. Waaronder ook onze (oude) vlucht. In de loop van de ochtend is de vertrekhal zelfs op slot gegaan. Ben ik even blij dat wij daar nu niet zijn.
Tegen lunchtijd haal ik manlief over om even een frisse neus te halen en naar het strand te lopen. Kunnen we daar gelijk wat gaan gebruiken. Eenmaal op het strand app ik Valencia en vraag wat zij aan het doen is. Die blijkt net op de terugweg richting het station te lopen. Ze draait zich weer om en wij treffen elkaar voor de Clube Maritimo.
Van hieruit lopen we naar de Solreigh beach club en gaan daar samen lunchen. Na ruim een uur lopen we langzaam terug naar het hotel. Rob werkt nog even wat verder en ik duik de gym in. Terug op de kamer drinken wij vervolgens de fles Bailey's leeg, pakken alvast onze koffers in en bellen nog met zoonlief. Dan maken wij ons klaar en vertrekken naar het restaurant bij het zwembad. Hier treffen wij Valencia en Juliana met hun beide partners. Wij schuiven bij hun aan en bestellen samen een kleine pizza. Verder worden er weer allerlei hapjes gedeeld. Rob gaat aan de rode wijn en ik bestel nog maar een glas Baileys.
Op het terras en zaal boven het restaurant blijkt een (Nederlandse) trouwerij plaats te vinden. En ze hebben daar live muziek. Een heel gezellig sfeertje heerst er daardoor. Andere collega's komen ook ff buurten en wij blijven lang in de zwoele avondlucht zitten. Oef, en morgen moeten we vroeg op. Om half 8 staat de taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen.
De volgende morgen zijn we vlot uitgecheckt en om 8 uur al zijn we op de luchthaven. Het is eventjes druk bij de veiligheidscontrole maar daarna zijn we snel bij de gate en vertrekt ons vliegtuig ruim op tijd. Ook in Lissabon gaat het voorspoedig en worden we zelfs keurig opgewacht door een grondstewardess die ons snel via transfer en de douane naar de juiste gate brengt. En zo landen we 11 uur later weer in Sao Paulo. De jetlag slaat toe en we liggen op tijd in bed. Er is gelukkig geen hond om uit te laten.
Wat een leuk reisje was dit weer, al is die voor mij iets anders verlopen. Ik had graag in Barcelona rondgezworven maar de alternatieve uitjes waren net zo leuk.
En als je in goed gezelschap verkeerd maakt het niet zoveel uit wat je doet of ziet.
Ik ben in ieder geval weer helemaal bijgetankt.
2 opmerkingen:
Verstandig dat je Barcelona gewoon later nog eens gaat doen. Kennissen hebben benauwde situatie daar gehad door de stakingen. Je kan dat maar beter vermijden. Fijn dat het verder zo leuk geweest is voor jou..jullie. Groot gelijk, nu het kan alles doen wat je kan doen. En wij genieten via de uitgebreide verhalen en fotos gewoon mee :-)
Groot gelijk dat je het risico niet genomen hebt. En zo te lezen hebben jullie toch een heerlijk uitstapje gehad.
Een reactie posten