Barcelona? (1)

Rob moest voor z'n werk naar Barcelona en zoals eerder vermeld besloot ik op het laatste moment  om met hem mee te reizen. Hij had al maanden eerder zijn tickets geboekt en zou via AirFrance/KLM via Parijs vliegen (airmiles verzamelen). Maar voor mij waren de laatste stoelen op die vlucht nu veels te duur. Zo'n onverwacht tripje moet tenslotte wel leuk blijven ;-) Ik boekte mijn reis dus met TAP Air en zou een dag later, via Lissabon, vliegen.
Echter als Rob wil gaan inchecken blijkt dat zijn ticket al weken geleden gecanceld is. Oops. Blijkbaar was er 'n e-mailtje gestuurd dat er een prijswijziging ging plaatsvinden en dat hiervoor 'n akkoord geven moest worden. En aangezien manlief daar niet op gereageerd had (mailtje totaal niet gezien) was z'n ticket gecanceld. Tja, er zat nu niets anders op dan ook maar een ticket bij TAP Air te boeken. Helaas geen extra Miles en het betekende ook een latere aankomst in Barcelona. Maar zo vlogen wij wel onverwachts gezellig samen.

De 1e vlucht verloopt voorspoedig. Al blijkt bij aankomst in Lissabon dat daar veel vluchten gecanceld zijn. Het is dus erg druk op de luchthaven. Overal wachtende mensen. Onze vlucht naar Barcelona vertrekt gelukkig wel maar met ruim 1,5 uur vertraging. Hierdoor gaan wij nog later in de avond aankomen en gaat Rob nu ook het welkomstdiner missen. Nou ja, het is niet anders. Het geeft ons nu wel nog meer tijd om rustig rond te lopen en taxfree (nou ja taxfree, in elk geval goedkoper dan het hier in SP kost) 2 flessen Baileys te scoren.
Onze volgende vlucht is maar kort en ook Robs doorgelabelde bagage blijkt netjes te zijn meegekomen. We nemen een taxi naar het hotel wat in Castelldefels, een buitenwijk van Barcelona blijkt te liggen,
Het hotel ligt op een heuvel en in de verte zie ik de lichtjes van de zee. Een prachtig gezicht. We checken in en gaan daarna eigenlijk direct naar onze kamer. Rob's dag begint morgen al vroeg en na de lange reis ben ik eerlijk gezegd ook best moe.

Maandagmorgen ben ik nog voor Rob's wekker gaat al wakker maar voel me alles behalve uitgerust. Ik heb de hele nacht lopen spoken en draaien. Zo fijn al die opvliegers tegenwoordig (tja, je zal weten dat je in de overgang bent). Ik val dan ook weer even in slaap nadat Rob de kamer verlaten heeft en word pas weer wakker als het kamermeisje op de deur klopt. Al redelijk vroeg wordt 'onze' verdieping en gang schoonmaakt....hij's fijn. Ik duik gauw onder de douche en 10 minuten later loop ik richting de ontbijtzaal. Hier geniet ik van een heerlijk ontbijt en blijken ze er tot mijn vreugde Nespresso koffie te serveren. Ik tank dus goed bij. Ff wakker worden.
Daarna knap ik mij verder op en loop naar de receptie. Hier vraag ik om een plattegrond van Barcelona en wat insider sightseeing tips. Morgen komt Valencia aan en gaan wij samen op pad. Van de hotelmanager krijg ik echter te horen dat zojuist de rechter uitspraak heeft gedaan inzake de (illegale) Catalaanse verkiezingen van 2017 en dat de toenmalige leiders nu tot hoge celstraffen zijn veroordeeld. Dit is niet goed gevallen bij het Catalaanse volk en er zijn nu al demonstraties in het centrum. Men verwacht dat er in de loop van de middag en avond nog veel meer protesten zullen ontstaan en ik word geadviseerd om nu niet de stad in te gaan.
Geen probleem, ik wil sowieso eerst het hotel en haar omgeving verkennen en besluit daarna om naar het strand van Castelldefels te gaan.
Het hotel ligt dus op een heuvel en heeft zoals gezegd een prachtig uitzicht over de zee. Het zwembad gedeelte is geweldig en er is een leuk restaurant gedeelte.Een oude toren staat als ruïne centraal. Het terras opzij wordt juist klaargemaakt en versierd voor een a.s. trouwerij.

Hierna loop ik op mijn gemakje naar beneden, richting het strand. Via een loopbrug geraak ik in 15 minuten aan de andere kant van de (snel)weg. Hier is ook het treinstationnetje Platja de Castelldefels. Fijn, nu hoeven we niet helemaal naar het grotere station van Castelldefels centrum te lopen om met de trein ergens te geraken.

Het is zalig weer, ietwat bewolkt, en op mijn gemakje loop ik naar de zeelijn. Het is heerlijk rustig op het strand, duidelijk het naseizoen. In de verte, aan het einde van het strand zie ik een haven/marina liggen. Als liefhebster van zeilboten besluit ik -via het strand- daar heen te lopen. Het is echter verder weg dan gedacht, en ik verlaat het rulle zand. Daarna loop ik verder over de brede boulevard /strandweg. Volop genietend van alles wat ik zie onderweg.

protest voor vrijlating van de gevangengenomen  en nu veroordeelde politici

 

Na meer dan een uur kom ik aan bij de marina. Op het terrein zijn vele restaurantjes maar nagenoeg allemaal (nog?) gesloten. Ik kijk wat rond maar vind het niet gezellig om hier wat te gebruiken. Ik moet inmiddels wel plassen en ga dan maar bij  restaurant Rosamar net buiten de marina zitten. Hier maak ik gebruik van hun toilet (leuke deuren) en bestel daarna een water en espresso. Onder het toeziende oog van de huis-papagaai nuttig ik mijn drankjes. Ondertussen kijk ik naar de surfers die het strand oplopen. Volgens mij zijn er niet veel hoge golven vandaag.

Eenmaal weer op krachten gekomen wil ik afrekenen en vraag in het Spaans om de rekening. De eigenaar (?) zegt vervolgens dat ik niets hoef te betalen. Ik kijk hem wantrouwend aan. Ik heb het vast verkeerd begrepen of word in de maling genomen. Ik vraag of hij het nogmaals, nu wat langzamer graag, kan herhalen. Ik spreek tenslotte meer Portinhols dan Spaans en hij volgens mij Catalaans. De man zegt nu in het Engels dat het gratis is voor mij. Een andere ober knikt instemmend. Vandaag is speciaal en ik krijg mijn drankjes voor niets. En hij wil ook geen fooi. Blij verrast bedankt ik de mannen uitgebreid en begin vol vrolijke energie aan de wandeling terug. Wat een leuk begin van deze mini vakantie.
Weer terug bij het station  rommelt mijn maag flink en zie ik tot mijn grote schrik dat het al half 3 is. Lunchen! Bij een eenvoudig tentje bestel ik een water, 'n frisse tonijn salade en neem weer een kop koffie toe. Ik geniet van de gesprekken om mij heen, lees wat op mijn telefoon en blijf hier een ruime tijd zitten.

Daarna koop ik wat nootjes en flesje water voor op de kamer bij een mini supermarktje en loop dan op mijn gemak terug naar het hotel. Poeh, nu moet ik de heuvel op. Terug op de kamer besluit ik dan toch nog een klein uurtje in de gym van het hotel wat te gaan sporten. Daarna fris ik mij op en app nog even met de kids. Tegen acht uur loop ik naar het zwembad waar ik op het terras plaatsneem. Het ziet er 's avonds met al de verlichting erg romantisch uit. Ik bestel een carpaccio, wat mini sneetjes  stokbrood met wat tomaten tapenade en wat te drinken.

                                                

De mannen hebben een diner in een restaurant aan de andere kant van het hotel en haast tegelijkertijd komen Rob en ik om 23 uur weer in de kamer. Daar neem ik nog een glas Baileys en kijk  op bed nog wat tv. Hier zien wij dat er inderdaad overal in centrum van Barcelona (vooralsnog vreedzaam) geprotesteerd wordt tegen die gerechtelijke uitspraak. De Catalaanse bevolking vindt dit een aanslag op de vrijheid van meningsuiting, op het recht van vrije verkiezingen en bovendien dat de hoge straffen niet in verhouding staan tot de straf die je bijv. krijgt voor het plegen van een moord. Dit alles wakkert de wens voor een onafhankelijk Catalonië weer aan. Er wordt opgeroepen tot verzet, en men kondigt a.s. vrijdag een algemene staking aan, samen met een mega protestmars. En om zo veel mogelijk (wereldwijde) aandacht te vragen voor dit "onrecht' hebben boze demonstranten de El Prat luchthaven bezet en toegangswegen geblokkeerd. Oef, als dit maar niet escaleert. Blij dat ik vandaag de stad niet ingegaan ben.

De volgende ochtend bij het ontbijt zie ik opeens een bekend gezicht aan een tafeltje zitten. Juliana, de vrouw van Rob's Colombiaanse collega Juan is er blijkbaar ook. Wij hebben elkaar al eens in Sao Paulo ontmoet. We raken aan de praat en besluiten, nadat de ober heeft gewaarschuwd beter niet Barcelona in te gaan, om dan maar samen een dagje naar het strand te gaan. De bewolking is verdwenen en er is een stralend blauwe lucht. We spreken een half uurtje later af en lopen dan al keuvelend naar het strand. Het wordt een gesprek met veel handen en voeten want mijn Spaans is niet voldoende en Juliana spreekt geen Engels. Lang leve Google translate. Ik vraag me opeens af hoe ik dat toch vroeger deed met  mijn buitenlandse vakantie vriendjes? De taal van de liefde is blijkbaar toch een stuk makkelijker ;-)
Afijn, we zitten een paar uur in het zand, praten over van alles en nog wat en genieten van het heerlijke weer. Ik kijk naar een sportieve windsurfer en een eenzaam zeilbootje op het water.

Als het te hard begint te waaien en we gezandstraald worden gaan we een stuk wandelen. En daarna op zoek naar een plek om (weer laat) te lunchen. We strijken neer bij een leuk Italiaans tentje(!). Spanjaarden lunchen uitgebreid en nemen hier ook ruim de tijd voor. Maar er zitten hier ook toeristen, al heb ik het idee dat dit nu meer de overwinteraars zijn (vooral Engelsen). De temperatuur is in elk geval prachtig, zo'n 23-25 grd. Echt nazomers weer.
Ondertussen heb ik app-contact met Valencia die ook problemen met geannuleerde vluchten blijkt te hebben. Zij zal nu pas om 18 uur landen en vraagt of ik dan om 19.30 uur met haar wil gaan dineren. Natuurlijk wil ik dat. Ik vraag ook of het goed is als ik Juliana uitnodig. En onder het mom van hoe meer zielen hoe meer vreugd, maken later op de avond V. en J. kennis met elkaar. Nu heb ik mijn eigen privé vertaalster bij de hand want Valencia is lerares Spaans. Kan zij mooi als tolk optreden tussen Juliana en mij haha. De bedoeling was om weer bij het zwembad te gaan eten maar daar blijkt  nu een buffet voor het bedrijf klaar te staan. Wij verkassen gauw naar binnen. Daar tussen onze mannen willen wij niet zitten. Maar af en toe komt een bekende ons toch gedag zeggen. Een gezellige avond volgt. Zeker als een stel Zweedse collega's binnen de voetbalwedstrijd Zweden-Spanje komen kijken. In de rust zien we de heftige beelden van de onrusten in de stad. Wat een puinhoop daar.

Woensdag hebben wij om 10 uur samen afgesproken. We vragen bij de receptie hoe de situatie in Barcelona is en de receptionist adviseert ons om geen risico's te nemen en bijv. met de trein naar het verderop gelegen plaatsje Sitges te gaan. Dit is volgens hem een heel leuk authentiek kustplaatsje, best toeristisch, met interessante musea, een gezellig winkelgedeelte en met een leuke, levendige boulevard. Barcelona is weliswaar overdag relatief rustig maar dat kan zo maar omslaan. Waarom het risico nemen? Wij besluiten verstandig te zijn en inderdaad met de trein naar Sitges te gaan. En hier krijgen we absoluut geen spijt van. Wat een leuk plaatsje is dat.

Na aankomst  met de trein lopen we eerst de plaatselijke VVV binnen. Wij krijgen een uitleg en een plattegrond mee en gaan dan op pad. Via het gezellige centrum lopen wij richting het strand. De smalle (winkel)straatjes doen mij erg aan Griekenland denken. Druk fotograferend lopen we er rond.  Overal tref je leuke, aparte winkeltjes, wijn & tapas barretjes en veel restaurants. Het is gezellig druk. Echt een mediterraans sfeertje hangt hier. We komen via het mooie stadhuis bij de Iglesia de San Bartolome y Santa Tecla aan (kerk) kijken daar rond. Ook genieten wij van het uitzicht over de zee. Dan gaan we de trappen af en lopen de gezellig drukke boulevard Passeig Maritim op. Dit is echt een prachtige wandelpromenade. Het heeft uitstraling hier. We lopen langs het strand en kijken naar hetgeen er allemaal te koop aangeboden wordt. Het strand is hier beter bezet en het ziet er allemaal zeer goed onderhouden (en super schoon) uit. Valencia stelt dan voor om verder het toeristentreintje te nemen. Even onze voeten wat rust gunnen. We moeten even wachten en eten ondertussen een ijsje op een lounge-terras. Dan komt het treintje aangereden en nemen we plaats. Als een stel kleine kinderen laten wij ons langs het strand rijden tot aan het einde van de boulevard en vergapen ons ondertussen aan de grote villa's aan de andere kant van de promenade. Als we weer terug zijn gekomen bij het, voor ons, beginpunt stappen we uit. Onze magen rommelen en wij besluiten bij een tapasbar die we eerder onderweg tegen gekomen zijn wat te gaan eten.

                                     

                                     

                                   
                                     

                                     

Nadat onze magen zijn gevuld gaan we verder op pad. Er moet ook geshopt worden. Onderweg zagen wij  zoveel leuke authentieke winkeltjes.  Ik scoor een hele mooi handtas van kurk en de dames kopen souvenirtjes en wat kleding. Ook wordt er ambachtelijk gemaakte chocola ingeslagen (de mijne heeft de volgende dag niet gehaald ;-0).

Dan wordt het tijd voor een stukje cultuur en besluiten we een van de vele museums te bezichtigen. We kiezen voor het Cau Ferrat museum  waar het entree bewijs ook toegang geeft tot het Maricel museum. Hier wordt er door ons uitgebreid rondgekeken, foto's gemaakt en geluisterd naar de audiotoer.

Nu wil ik verder schrijven en de foto's plaatsen maar die worden opeens niet meer geladen op deze pagina. Is vast een teken van Blogger dat er al te veel op staan. Ik zal het blogje in tweeën moeten delen. Dus hierna het volgende deel.